Σεξουαλική ζωή των ζευγαριών

Σεξουαλική ζωή των ζευγαριών: Τι είναι το κανονικό;

Πολλοί άνθρωποι διερωτώνται κατά πόσο η σεξουαλική τους ζωή είναι φυσιολογική.

Είναι γεγονός ότι αυτά που λέγονται και ακούγονται για το τι συμβαίνει πίσω από κλειστές πόρτες, δημιουργούν σε αρκετά άτομα και σε ζευγάρια, απορίες κατά πόσο η δική τους σεξουαλική ζωή είναι κανονική ή όχι.

Ακόμη και στις περιπτώσεις εκείνες που υπάρχει μέσα στο ζευγάρι μια πλήρης ικανοποίηση για τη δική τους σεξουαλικότητα, εντούτοις οι απορίες υπάρχουν και είναι δικαιολογημένες.

Είναι σημαντικό να τονίσουμε ευθύς εξ' αρχής ότι μια ολοκληρωμένη σεξουαλική σχέση που εκπληρώνει τις ψυχικές και σωματικές ανάγκες ενός ζευγαριού δεν εξαρτάται από τη συχνότητα της σεξουαλικής επαφής ή από ένα είδος συγκεκριμένης σεξουαλικής συμπεριφοράς.

Εκείνο που είναι καθοριστικό είναι το κατά πόσο οι σεξουαλικές δραστηριότητες μέσα στο ζευγάρι, κάνουν και τους δύο να νιώθουν καλά και ικανοποιημένους, χωρίς να βλάπτουν ή να δημιουργούν ψυχικά ή σωματικά προβλήματα ή κίνδυνους στον ένα από τους δύο.

Οι στατιστικές που αφορούν τη συχνότητα σεξουαλικής επαφής μέσα στα ζευγάρια, δημιουργούν συχνά λανθασμένες εντυπώσεις. Για παράδειγμα διαβάζουμε συχνά ότι κατά μέσο όρο, ένα ζευγάρι μπορεί να έχει συνουσία 3 φορές την εβδομάδα. Αυτό δεν είναι μια ορθή εικόνα του τι πραγματικά επικρατεί. Η αλήθεια είναι ότι ο αριθμός που δίνεται είναι ένας αριθμητικός μέσος όρος.

Στην πράξη ο αριθμός των φορών που ένα ζευγάρι έρχεται σε συνουσία, κυμαίνεται μέσα σε ένα πολύ μεγάλο πεδίο. Μπορεί να κυμαίνεται από 15 έως 20 φορές την εβδομάδα για μερικούς μέχρι καμία φορά την εβδομάδα για άλλους. Αυτό σημαίνει ότι εάν ένα ζευγάρι έχει λιγότερες από 3 φορές, που είναι ο αναφερόμενος μέσος όρος, τότε είναι και αυτό μια φυσιολογική κατάσταση.

Το πιο σημαντικό δεν είναι πόσες φορές την εβδομάδα ένα ζευγάρι έχει σεξουαλική επαφή ή τι είδους σεξουαλική δραστηριότητα έχει αλλά το κατά πόσο ο κάθε ένας μέσα στο ζευγάρι είναι ευχαριστημένος και νιώθει άνετα μέσα στα πλαίσια της σεξουαλικής τους σχέσης.

Ακόμη κάτι που είναι δύσκολο να προσδιοριστεί, αφορά το τι είναι η κανονική σεξουαλική συμπεριφορά. Οι θρησκευτικές πεποιθήσεις και οι πολιτιστικές ιδιομορφίες παίζουν κάποιο ρόλο στον ορισμό του τι είναι το κανονικό ή όχι. Ακόμη και οι νομικές ρυθμίσεις επεμβαίνουν στον ορισμό αυτό.

Μέσα σε αυτά τα πλαίσια υπάρχουν και οι πεποιθήσεις και αντιλήψεις του ίδιου του ζευγαριού. Το τι οι δύο μέσα στο ζευγάρι πιστεύουν ότι είναι κανονικό ή όχι, είναι καίριας σημασίας και ουσιαστικότερο για τη δική τους ζωή.

Ο τρόπος διέγερσης στο σεξουαλικό πεδίο των ανθρώπων, ποικίλει μέσα σε ένα πολύ ευρύ πεδίο.
Ο κάθε τρόπος είναι αποδεκτός δεδομένου ότι δεν προκαλεί πρόβλημα στον άλλο στον αισθηματικό και σωματικό τομέα, όταν δεν επηρεάζει τη σχέση, όταν δεν επηρεάζει άλλες πτυχές της ζωής του ζευγαριού και όταν δεν προκαλεί οποιασδήποτε μορφής άλλη δυσκολία ή ανησυχία.

Πως όμως μπορεί να επιτευχθεί μέσα στο ζευγάρι η αρμονία εκείνη που προκύπτει όταν ικανοποιούνται οι σεξουαλικές ανάγκες και των δύο;

Μπορεί το ερώτημα να ακούγεται απλό αλλά στην πράξη η επικοινωνία στον τομέα αυτό δεν είναι πάντοτε εύκολη, ιδιαίτερα στα πρώτα στάδια των σχέσεων. Δεν είναι μάλιστα σπάνιες οι περιπτώσεις που προβλήματα αυτού του τύπου μπορεί να δημιουργούν πιο μεγάλα προβλήματα στις σχέσεις μεταξύ των δύο.

Το καλύτερο που μπορεί να γίνει για την αντιμετώπιση του προβλήματος αυτού είναι η συζήτηση του θέματος μεταξύ των δύο με ένα θετικό, εποικοδομητικό και ευαίσθητο τρόπο. Επίσης η προσεκτική παρατήρηση των αντιδράσεων και της συμπεριφοράς του άλλου δίνει πολύτιμες πληροφορίες για το τι πραγματικά νιώθει.

Οι ερωτήσεις που μπορεί να βάλει ο ένας προς τον άλλο βοηθούν στο να διευκρινιστούν κάποια πράγματα. Για παράδειγμα, η σκέψη για μια σεξουαλική δραστηριότητα δημιουργεί ευχαρίστηση, διέγερση και θετική αναμονή ή μήπως προκαλεί αίσθημα πίεσης, υποχρέωσης και ενοχές;

Επιπρόσθετα μετά από μια σεξουαλική δραστηριότητα, θα πρέπει ο καθένας μέσα στο ζευγάρι, να αναλογιστεί τόσο για τον εαυτό του όσο και για τον άλλο, κατά πόσο υπάρχουν αισθήματα ευχαρίστησης, ικανοποίησης, χαλαρώματος και ολοκλήρωσης ή αντίθετα αισθήματα ενοχής, θυμού και προσβολής.

Εάν η αναμονή ή η συμπλήρωση μια σεξουαλικής δραστηριότητας μέσα σε ένα ζευγάρι, δημιουργεί συνήθως θετικά αισθήματα και στους δύο, τότε η σεξουαλική σχέση είναι λειτουργική και καλή και για τους δύο. Εάν όμως υπάρχουν στον ένα ή και στους δύο αρνητικά αισθήματα τότε η κατάσταση είναι προβληματική και πρέπει να αντιμετωπιστεί.

Η επικοινωνία μέσα στο ζευγάρι, για τα ευαίσθητα ζητήματα της σεξουαλικής ζωής, είναι καθοριστικής σημασίας για τη λειτουργικότητα της σχέσης και για το μέλλον του ζευγαριού.

http://www.medlook.net.cy/article.asp?item_id=1009

 

lara[E-p] αν υποθεσουμε οτι υπαρχουν 100.000 ζευγαρια, υπαρχουν και άλλες τοσες σεξουλικες ζωες. Μην το ψαχνεις..καθε ζευγαρι και καυμος καθε καυμος και δακρυ..

 

Μερικά σχόλιά μου, πανω στο post που εβαλε η lara.

Η σεξουαλική ζωή του ζευγαριού είναι «κανονική», οτι κι αν συμβαίνει πισω από τις κλειστές πόρτες, αν είναι «ικανοποιητική». Αν δεν είναι, τότε μόνο υπάρχει λογος να αναρωτηθεί κανείς «τι δεν παει καλά?». Την άποψή μου αυτή την ενίσχυσαν γνώμες ειδικών με τους οποιους ειχα την ευκαιρία να συζητήσω το θέμα.

Εδω βρικεται το πρόβλημα. Η σεξουαλική ζωή του ζευγαριού δεν ειναι συνηθως το «ιδιο το προβλημα» αλλά η αιχμή του δορατος του «προβλήματος της σχέσης».

Το πρόβλημα μιας σχέσης είναι τα προβλήματα που κουβαλάει ο καθένας σ’ αυτή πολλαπλασιασμένα από το γεγονός οτι πρεπει να συνδυαστούν. Ξερω περιπτώσεις ανθρώπων που ενω ειχαν εντονη σεξουαλική ζωή, με το που μπηκαν σε στενή σχέση τους βγηκε πρόβλημα και η επιθυμια τους επεσε κατακόρυφα. Γιατι? Δεν ειναι μονοσήμαντο. Μπορεί η «σχέση» ανακινεί συναισθήματα από την «οικογένειά τους», που μια περιστασιακή σχέση δεν τα ανακινούσε. Ο καθενας θα πρεπει να το ψαξει ο ιδιος.

Δυστυχώς το να κανεις μια σχεση δεν ειναι απλό, ειδικά στις μέρες μας. Γι αυτό πολλοι ανθρωποι μενουν φανατικά μόνοι τους. Η σχέση ειναι υπέρβαση σε ολα τα επιπεδα και απαιτεί ωριμότητα ή καλύτερα μια διαδικασία ωρίμανσης. Δυστυχώς, ετσι οπως είμαστε διαμορφωμένοι από τη η σύγχρονη κοινωνία και αξίες, θα πρεπει να αναπτύξουμε νεα "κουλτούρα σχέσης". Αν και οι δυό μπουν σ’ αυτή τη θετική διαδικασία η ιδια η σχεση μπορεί να ειναι θεραπευτική και για τα επιμερους θεματα, όπως τα σεξουαλικά προβλήματα.

Ο διαλογος ειναι σημαντικός, απαραιτητος, αλλά δε λυνει προβλήματα. Θετει όμως το πρόβλημα. Η ανοικτη επικοινωνία δε βοηθαει μονο τον αλλο να μας καταλαβει αλλά κι εμας να αναγνωρίσουμε και να «ομολογησουμε» τις δυσκολιες μας. Κι επειδή η σχεση (το εχω γραψει δεκαδες φορές) ειναι κατά βαση συναισθηματική, πέρα από τα λόγια, θα πρεπει να βρουμε τροπους συναισθηματικής προσέγγισης του άλλου. Εκει αρχιζει η πραγματική δουλειά χτισιματος της σχέσης. Τα γραφω αυτά, γιατι ο διάλογος συνήθως εκτρεπεται σε ανταλλαγή επιχειρημάτων στυλ κοινοβουλιου. Δεν γινεται τιποτα μ’ αυτό- μπορεί ενα ζευγαρι να μιλαει χρόνια και να βρισκεται στο μηδέν.


Και κατι για αυτό που εγραψε ο oscar.

Η "μονογαμία" μοιάζει με κλειστη λιμνη - αν δεν υπάρχει τροπος ανανεωσης του νερου θα πεθανει. Καθε σύστημα (επιχειρηματικό, κοινωνικό, βιολογικό, συναιθηματικό κλπ.) λειτουργεί με κινητήρια δύναμη τις διαφορές δυναμικού που υπάρχουν στη δομή του. Αν ειναι κλειστό σύστημα, ειναι καταδικασμένο σε υποβάθμιση των διαφορών δυναμικού που το κινούν και κατά συνέπεια σε υποβαθμιση των λειτουργιών του (η θεωρία περι εντροπιας θα εξηγηθεί ισως αλλη φορά). Ετσι συμφωνώ με τον oscarwil. Με αλλα λογια, η απαίτηση ασφάλειας που εκφράζεται δια της μονογαμίας εχει το τίμημά της και αυτοί που την επιλέγουν πρεπει να ειναι προετοιμασμένοι να το πληρώσουν καποια στιγμή.

Ευτυχώς η εννοια του «κλειστού μονογαμικού συστηματας» δεν ειναι παρά θεωρητική έκφραση ρομαντισμού. Στην πράξη πολυγαμικές πρακτικές (ειτε σε επιπεδο φυσικής πράξης είτε σε επιδεδο συναιθηματικό) και λοιπες αλληλεπιδράσεις υπάρχουν. Αυτό θα πρέπει να αναγνωριστεί. Αν δουλέψουμε θετικά μπορεί η σχεση να εχει μακροημέρευση και απόλαυση. Αν οχι- τοσα διαζύγια βγαίνουν (το διαζυγιο ειναι και αυτό εκφραση πολυγαμίας) ή τοσες δυστυχείς σχεσεις διατηρούνται.

Τωρα πως αυτό συναδει με οσα εγραψα παραπανω? Συνάδει. Κι εκεί διαφωνώ με τη θεση του oscar οτι θεωρ[εί] τη σεξουαλική, οργασμική απολαβή εντελώς άσχετη με το συναίσθημα - αν όχι και ευθέως αντιθετική προς αυτό.