Σε παρακαλω μην σταματας

Οι λεξεις μπερδευονται, οι σκεψεις. Θεωρηματα και ορισμοι του εαυτου μας χιλιαδες. Ποιου εαυτου; Ποιοι ορισμοι; Ποιος μπορει να ορισει αυτη την διψα; Διψα που νιωθω απο μικρη, απο τοτε που μπορω να θυμηθω τον εαυτο μου. Απροσδιοριστη διψα του σκοτεινου εκεινου ποθου. Ορισμοι. Δινουμε ορισμους για να νιωθουμε καλα, να νιωθουμε μερος ενος συνολου, οποιουδηποτε συνολου. Να μην νιωθουμε μονοι, οχι ποτε μονοι παντα περιτρυγιριμενοι απο προσωπα, πραγματα που θεωρουμε αγαπημενα και ακομα πιο μονοι, ακομα και στην συζυγικη μας κλινη ανεγγιχτοι και μονοι. Γινομαστε σκλαβοι του κοινωνικα αποδεκτου για να ξεχναμε τις τυψεις και τις ενοχες μας του διαφορετικου. Σκλαβοι του εαυτου μας την ωρα που δεν μας το ζητησε κανεις. Και εκεινη η σκοτεινη λαχταρα παραμενει καλα κρυμενη μεσα μας, ειναι εκει δεν μπορουμε να την αποφυγουμε, ισως απλα να μην εχουμε ανοιξει ακομα την πορτα, αλλα οχι δεν μπορουμε να την κραταμε για παντα κλειστη. Ξυπναμε, κοιμομαστε, αναπνεουμε, μιλαμε, λεξεις κενες, ενα ανθρωπινο κουφαρι χωρις ζωη, την ζωη την εχουμε καλα καλυμενη κατω απο κουρελια και πραγματα ψευτικα, καλα φυλαγμενη να μην την δει κανεις, ισως καποιος πιστεψει για μια στιγμη πως ζουμε και μας μισησει για αυτο. Και τελικα τι ζητησαμε απο τη ζωη; Να μεινουμε καθαριοι και αδιαιρετοι. Καθαριοι που; Στα κοινωνικα μας θελω; Καθαριοι απεναντι στον ιδιο μας τον εαυτο,στο προσωπο μας, αλλο τιποτα δεν ζητησαμε απο τη ζωη.Αδιαιρετοι που; πως; Τιποτα δεν με καπλυπτει, τιποτα δεν με ολοκληρωνει, ψαχνω, ψαχνω, ψαχνω. Κουραστηκα δεν μπορω να ψαχνω πια και προσποιουμαι πως το βρηκα. Δεν εμεινα πιστη στον εαυτο μου τον ιδιο. Τι προδοσια.
Οι λεξεις μπερδευονται μεσα σε καινουργιους ορισμους. Τι ειμαι τι Εισαι. Τι σημασια εχει πως θα με ονομασω; Τι σημασια εχει το ονομα μου; Σημασια εχει μονο η καρδια μου, επιτελους αρχισε να χτυπαει; Αρχισε να ΖΕΙ. Σε παρακαλω παρτην. Εσυ την εκανες να ζει ειναι Δικια Σου. Και ομως ναι η πρωτη αναπνοη τοσο δυσκολη, ανοιξα τα ματια μου και ειδα εναν ηλιο καθαριο, ανοιξα τα ματια μου και ειδα Εσενα. Τι σημασια εχει ο ορισμος Σου, το Ονομα Σου; Πως Σε ονομαζουν οι αλλοι, ποιος Σε οριζει εκτος απο τον ιδιο Σου τον Εαυτο; την δικια Σου Καρδια. Τιποτα πια μονοδρομο, αμφιδρομα δρω και αντιδρω και λειτουργω. Λεξεις μπερδευονται, πρωτοκολλα και ορισμοι. Νιωθω, δεν σκεφτομαι, εμπνεομαι. Μιλαω και δρω ενσικτωδως, ποια ειναι τα πρωτοκολλα και για ποιους; Και για_τι; Η σκοτεινη εκεινη αναγκη, η μεγαλη εκεινη διψα ειναι εκεινη που οριζει. Οριζει την θεση μου περα και πανω απο καθε πρωτοκολο. Η διψα, μου Δινεις να πιω να ξεδιψασω, τι σημασια εχει απο που και τι; Νερο κατι αλλο απο μια κουπα απο το πατωμα απο καπου αλλου. Δεν με ενδειαφερει που, Σε παρακαλω μονο μην σταματησεις να με κανεις να ξεδιψαω, Σε παρακαλω. Μονο που νιωθω πως οσο και να πινω δεν μπορω να ξεδιψασω, τοσο μεγαλη η αναγκη, τοσο μεγαλη η διψα, εκεινος ο σκοτεινος ποθος.
Ορισμοι, οι λεξεις πια τοσο μπερδεμενες χωρις νοημα. Δεν με ενδειαφερουν πια να ψαξω, να βρω, να σκεφτω, ουτε καν να ξεδιψασω η να χορτασω. Δεν με ενδειαφερει τιποτα πια. Δεν ακουω, δεν βλεπω, δεν νιωθω ετσι οπως το νομιζα μεχρι σημερα. Ολα εχουν παρει καινουργιες διαστασεις, ολα εχουν αλλαξει και ολα εχουν μεινει ιδια. Ανακαλυψα εκεινο το υπεροχο βαζο με τις καραμελες που μου εκρυβε η μητερα μου οταν ημουν μικρη. Δεν μπορω να σταματησω να βαζω το χερι μου μεσα να πιασω και αλλη μια και αλλη μια καραμελα. Ολα εξαφανιστηκαν δεν ειμαι πια τιποτα, ειμαι μονο η Ανασα Σου, εκεινη η Ανασα γεματη ικανοποιηση, ηδονη, υπερηφανια, ειμαι μονο ενα κορμι κατω απο το μαστιγιο Σου. Σε παρακαλω "πονεσε" με κι αλλο. Παρε μου τις τυψεις, την θλιψη, τις ενοχες."Σκοτωσε" καθε μου θελω, καθε μου εγωισμο, καθε μου πρεπει,τον εαυτο που ηξερα μεχρι σημερα, δεν τον αντεχω πια, αφησε με να ξαναγεννηθω σε αυτο που παντα ημουν. Σε παρακαλω μην σταματας, ολα εχουν γινει ενα. Αχ αυτην την υπεροχη Ανασα Σου δεν μπορω να σταματησω να την νιωθω, να την ακουω, Σε παρακαλω συνεχισε να με ¨πονας¨, μην σταματας, Σε παρακαλω μην σταματας. Νιωθω πως ζω!! Δεν νιωθω πια το κορμι μου, νιωθω μονο την ψυχη μου, Σε παρακαλω παρε την και αυτη δεν την χρειαζομαι πια, ειναι δικια Σου, Εσυ της εδωσες ζωη Σου ανηκει. Σε παρακαλω μην σταματας, αφησε με να αναπνευσω, αφησε με να νιωσω, αφησε με να κλαψω να γελασω να ΖΗΣΩ κατω απο αυτο Σου το μαστιγιο, κατω απο Εσενα που μου Εδειξες να ζω, Σε παρακαλω μην σταματας. Βρηκα αυτο που εψαχνα, την πληροτητα, την ολοκληρωση, την ευτυχια. Βρηκα Εσενα. Δεν χρειαζεται να προσποιουμαι πια. Σε παρακαλω μην σταματησεις.

 

Άνοιγμα ψυχής. Υπέροχο. Δυνατά συναισθήματα. Με άγγιξε.

 

Απάντηση: Σε παρακαλω μην σταματας

Γιατι να σταματησω να καθαριζω αυτον τον υπεροχο απολυτο υποτακτηκο θηλυκο λιθο (διαμαντι) απο τα υπολειμματα μιας ανιαρης βανιλενιας καταστασης (ζωης),ωστε να φανη η απολυτη ομορφια υποταγης που διαθετη και μου καταθετη μπροστα μου γονατιστη?

Γιατι να σταματησω να πατω το γκαζι της υπεροχης *φεραρι*μου ωστε να την οδηγησω εκει που θελω εγω σε λεωφορους που οδηγουν σε αφανταστα ομορφους προορισμους που μονο απολυτες σχεσεις Κυριαρχειας και υποταγης μπορουν να φτασουν?

Οχι *α π α λ η * μου ιδιοκτησια δεν θα σταματησω ποτε να κανω αυτο το διαμαντι να λαμπει και να ειναι υπερηφανο που ειναι δικια μου σκλαβα,δεν θα σταματησω ποτε να σε οδηγω καθε μερα ολο και πιο βαθεια στην απολυτη ομορφια της σχεσης μας,οχι γιατι μου το ζητας εση αλλα γιατι το θελω εγω.

Και κατι τελευταιο τα statoys Master, Dom, slavin, κ.λ.π. τα εδωσαν ανθρωποι, δεν ξερω τι ονομασια μπορουν να δοσουν σε μια σχεση Κυριαρχειας υποταγης οταν αυτη φτανη στο απολυτο.

Τι ειναι ο Κυριαρχος ? Master Κυριαρχειας ?

Και η σκλαβα τι?

Η δεν υπαρχη statoys στο τελειο?

 

Μπράβο !!!

 

Εξαιρετικά δυνατό

 

Είθε να συνεχίσετε έτσι για πολύ καιρό.Πραγματικά σας θαυμάζω και τους 2

 

όμορφες λέξεις, όμορφα συναισθήματα...
Μπράβο! χαίρομαι για Σ/σας! πάντα τέτοια!
Μιά όαση !!! 

 

Απάντηση: Σε παρακαλω μην σταματας

ακρως ενδιαφερουσα η περιγραφή σου...