Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

Σου έδωσα ομπρέλα για να μην βραχείς

Συζήτηση στο φόρουμ 'BDSM Εμπειρίες' που ξεκίνησε από το μέλος Hliostalaxth, στις 19 Δεκεμβρίου 2006.

  1. Hliostalaxth

    Hliostalaxth Guest

    Χ/χωρισμένοι μέσα στην ζούγκλα της υδρογείου.

    Ε/ενωμένοι από ένα αόρατο νήμα που με τόσο προσοχή κρατούσαμε τις εύθραυστες άκρες του από φόβο μην σπάσει.

    Παρίσι έξι μήνες νωρίτερα


    Ήσουν κι εσύ εκεί εκείνες τις ημέρες. Μου το είπες λίγο μετά, είχες ανέβει για δουλειές, τρεις ώρες απόσταση με το τρένο απο την πόλη που μένεις. Εγώ για αναψυχή. Τριγυρνούσα στα μουσεία και τα αξιοθέατα, ανυποψίαστη για την παρουσία σου.

    Η πρώτη καλησπέρα

    Μέσα απο τα νετρόνια του διαδυκτίου. Γράφε με πεζά σου είπα. Υπάκουσες.

    Αμηχανία εσύ, απόμακρη εγώ.

    Συζητήσεις επί συζητήσεων, ώρες επί ωρών.

    Προσπάθεια ανίχνευσης ψυχών. Σποραδικές ερωτήσεις γι' αυτά που ήξερα ότι ταλάνιζαν το μυαλό σου.

    Έφταιγε ο φόβος της απόστασης που δεν σου ανοιγόμουν.

    Η γνωριμία

    Θα ερχόσουν Αθήνα για λίγες μέρες. Μου ζήτησες να βρεθούμε. Το ήθελα κι εγώ.

    Μπήκες στο αυτοκίνητο και με την πρώτη γκαζιά έκλεισες τα μάτια. Σε τρόμαξε ο τρόπος που οδηγούσα. Φλυαρούσες.

    Τρία ποτά αρκετούς καπνούς και ατέρμονη συζήτηση αργότερα, σε γύρισα πίσω.

    Ήσουν δικός μου, πλέον ήμουν σίγουρη.

    Στο σπίτι σου

    Λίγες μέρες αργότερα κι αφού σε είχα κάνει να περιμένεις αρκετά.... ανύποπτο τηλεφώνημα - "Σε μία ώρα θα βρεθούμε έξω απο το σπίτι σου".

    Βροχή

    Καταρρακτώδης, θυμωμένη, ορμητική σαν τον πόθο μας βροχή.
    Στεκόσουν στο πεζοδρόμιο βρεγμένος ως το κόκαλο απροστάτευτος, προσμένοντας την στιγμή που θα φανώ, οι προβολείς του αυτοκινήτου μου έπεσαν πάνω σου και φώτισαν την "γύμνια" σου. Ικανοποίηση.

    Πλησιάζεις

    Λίγο πριν παρκάρω ανοίγω την πόρτα του αυτοκινήτου και σου δίνω την ομπρέλα μου για να μην βραχείς περισσότερο.

    "Παρ’ την και περίμενε με να βγώ" σου είπα.

    Μέσα απο τον καθρέφτη μου σε παρατηρώ να επιστρέφεις στην αρχική σου θέση με την ομπρέλα μου στο χέρι.

    Σου έδωσα ομπρέλα για να μην βραχείς μα εσύ την πήρες κι έφυγες. Χαμογέλασα.

    Ανοίγω την πόρτα και σου γνέφω να πλησιάσεις. Το κάνεις ντροπιασμένος και ζητάς συγνώμη ενώ εξακολουθώ να χαμογελώ.

    Το άγγιγμα

    Κάθομαι στον καναπέ πίνοντας ένα αναψυκτικό. Στα τέσσερα μπροστά στα πόδια μου εσύ. Έχεις την εντολή να μην με κοιτάζεις στα μάτια.
    Το έχεις συνήθειο να ξεκλέβεις ματιές. Σου κάνω παρατήρηση για να σε επαναφέρω στην τάξη ωστόσο μου αρέσει που προσπαθείς να με "διαβάσεις".

    Φιλάς τα πόδια μου. Απλώνω το χέρι μου και σου χαϊδεύω τα μαλλιά. Φιλάς τα πόδια μου για ώρα πολύ. Χανόμαστε στην δίνη που μας προκαλεί το βίωμα της στιγμής.

    Μιλάω. Δεν μιλάς. Ντρέπεσαι, αισθάνεσαι περίεργα. Αισθάνομαι υπέροχα.

    Ο πόνος

    Σου έχω πεί ότι την επόμενη φορά θα πονέσεις. Το ξέρεις ότι το θέλω. Θα με ευχαριστήσεις.

    Η βέργα σφυρίζει στον αέρα λίγο πριν προσγειωθεί επάνω σου. Μετράς. Θέλω να ακούω την φωνή σου, να ιχνηλατώ τον πόνο σου. Κοιτάζω προσεκτικά την κάθε σου αντίδραση.

    Ρίχνω την βέργα στο πάτωμα κι επιστρέφω στον καναπέ. Σου ζητώ να μου την φέρεις κρατώντας την στο στόμα. Πλησιάζεις και την ακουμπάς με προσοχή στην ανοιχτή μου χούφτα.

    Αγκαλιάζεις με λατρεία τα πόδια μου και μένεις για λίγο ασάλευτος.

    H2 O - Νερό. Η χημεία.

    Ξέρεις ότι έχω να πάω κάπου μετά. Με ρωτάς παρακλητικά αν μπορείς να έρθεις μαζί μου.

    "Ντύσου" σου λέω. Είναι η επιβράβευση σου για την ικανοποίηση που μου προσέφερες απόψε μα εσύ δεν το ξέρεις.

    Χορεύοντας

    Μέσα στο ημίφως και τον ρυθμό της μουσικής, βάζω το χέρι μου μέσα απο το σακάκι σου και χαϊδεύω τα οπίσθια σου. Ερεθίζεσαι, χορεύουμε, γελάμε, "μεθάμε".

    Σε δύο μέρες φεύγεις

    Δεν θα σε δώ. Η οικογένεια, οι φίλοι, πρέπει να αποχαιρετήσεις. Εγώ η ίδια σε παρακινώ να μην βρεθούμε. Όσο κι αν σε λαχταρώ, δεν θα βάλω την ανάγκη μου, πάνω απο το καθήκον σου.

    Θα επιστρέψω

    "Σε δύο μήνες θα είμαι πίσω, μόνιμα". Μέσα μου το ξέρω πως δεν πρόκειται να υλοποιηθεί αυτή μας η επιθυμία.
    "Ναι" σου λέω.
    Δεν χάνουμε επαφή. Κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό, κάθε ανάσα μας έφερνε και πιο κοντά.

    Απο τότε που έφυγες όλη η τεχνολογία είχε επιστρατευτεί για να μας κρατάει σε επαφή. Μέρα και νύχτα. Εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο.

    "Είμαι ερωτευμένος" μου εκμυστηρεύτηκες αρκετό καιρό μετά. Δεν το επεδίωξα, απλά συνέβη. Δεν έπαψες να το λες μέχρι την τελευταία στιγμή. Μα εγώ το ήξερα μικρέ μου.


    Το πλήρωμα του χρόνου

    Απόψε έμαθες ότι δεν μπορείς να έρθεις. Με αγωνία περιμέναμε την απάντηση που θα καθόριζε την κοινή μας μοίρα.

    "Δεν πειράζει, προσπάθησε να φανείς δυνατός" σου επαναλάμβανα συνέχεια στο τηλέφωνο.

    "Τα πράγματα δεν έρχονται πάντοτε έτσι όπως τα περιμένουμε".

    "Θα με περιμένετε Κυρία μου?" με ρώταγες «Δεν θέλω να σας πιέσω και θα το καταλάβω αν δεν το κάνετε αλλά θα προσπαθήσω, θα βρώ μια λύση, ίσως σε λίγο καιρό...."

    "Διάβασε τον "παίχτη" του Ντοστογιέφσκυ" σου ζήτησα λίγο καιρό πριν, σε μια συζήτηση μας. Θα δείς τι κάνει ο υποδουλωμένος άντρας για την γυναίκα που αγαπά. Μην το ξεχάσεις.

    Αντίο

    Μου ζήτησες να πω το αντίο. Δεν μπορούσες να το κάνεις εσύ.

    "Αντίο και να προσέχεις μικρέ μου", κλείνω το τηλέφωνο.

    Σου έδωσα ομπρέλα για να μην βραχείς, μα εσύ την πήρες κι έφυγες. Δάκρυσα.



    Δεν συνεχίζεται.....



    c'est la vie mon petit et c'est unportable
     
    Last edited by a moderator: 19 Δεκεμβρίου 2006
  2. Maley

    Maley Contributor

    Απάντηση: Σου έδωσα ομπρέλα για να μην βραχείς

    Προσωπικες στιγμες γεματες εντονη συγκινηση. Ευχαριστουμε που τις μοιράστηκες μαζι μας..
     
  3. MsAliki

    MsAliki Regular Member

    Λυπάμαι πραγματικά Hliostalahth. Δεν ξέρω τι άλλο να πω...λυπάμαι....
     
  4. fractal

    fractal Regular Member

    "η φώτιση είναι σαν το φεγγάρι που αντανακλάται στο νερό
    το φεγγάρι δεν βρέχεται ούτε το νερό διασπάται
    ωστόσο το φως του είναι ευρύ και έντονο
    αντανακλάται ακόμα και στη πιο μικρή λιμνούλα
    όλο το φεγγάρι και ο ουρανός λάμπουν
    σε μια δροσοσταλίδα"
    Dogen
     
  5. SM_Art_Lady

    SM_Art_Lady Contributor

    Δυο που αγαπηθηκαν, και τωρα χωριστηκαν μακρια,
    ενωμενοι απο δεσμους αγαπης, παντα μαζι ειν΄στην καρδια.

    Γουολοφρεντ Στραμπο
     
  6. Ηλίας

    Ηλίας Guest

    Τώρα μπορώ να σου πω...

    Καλώς ήρθες Ηλιοστάλαχτη...
     
  7. Dome of Affection

    Dome of Affection Contributor

      .....κουράγιο κούκλα μου...κουράγιο
     
  8. anasia

    anasia Contributor

    Απάντηση: Σου έδωσα ομπρέλα για να μην βραχείς

    ... η ζωη ... μας ... κοροιδευει αγαπητη Hliostalaxth ,
    η ζωη ... μας ... που εξαρτατε ...

    με εχει θυμωσει πολυ και με θλιβει αφανταστα !


     
     
  9. gaby

    gaby Guest

    Άξιον εστί Ηλιοστάλαχτη.
     
  10. kerkyraiosfun

    kerkyraiosfun New Member

    Κουράγιο ηλιοστάλαχτη μα...τόν πόνο,τόν γιατρεύουμε μόνο με πόνο...
     
  11. chemical23

    chemical23 Regular Member

    Κάτι μου θυμίζει όλο αυτό το σκηνικό ελαφρά παραλλαγμένο βέβαια γιατί οι ανθρώπινες ιστορίες ποτέ δεν είναι ίδιες.Πολύ όμορφο Hliostalakth
     
  12. Hliostalaxth

    Hliostalaxth Guest

    Σ/σας ευχαριστώ θερμά. Ό/ολους. Ζεστάνατε την καρδιά μου, με τις τρυφερές αποκρίσεις σας