"Στενότις"

Θα συμφωνήσω μαζί σου γλυκειά μου, όπως και η αγαπητή sapfw μας, επισημαίνοντας ότι εγώ απλά είμαι "πρωτάκι" και δεν ξέρω ακόμη ούτε καν τι θα πει σκλάβα, απλά ξέρω ότι είναι μακρύς ο δρόμος από το Μηδέν ώς το Ένα. Αλλά έχω ταξιδιάρα ψυχή και θα τον ακολουθήσω (ή μάλλον, θα Τον ακολουθήσω).

Οι ταμπελίτσες δεν με απασχολούν. Ούτε χρειάζεται να κάνω τατουάζ με το αρχικό του ονόματός του ώστε να θυμάμαι σε ποιον ανήκω. Είναι χαραγμένο από μέσα.

 

Όπως και πολλοί άλλοι έγραψαν, δεν αισθάνομαι να δεσμεύομαι από το status μου. Νομίζω ότι με περιγράφει σε γενικές γραμμές, αλλά όχι και να αλλάξω εγώ για να ταιριάζω με το πρότυπο. Είμαι απλά ο εαυτός μου, και ό,τι κάνω το κάνω για να ευχαριστήσω τον κυρίαρχο, όχι για να αποδείξω ότι είμαι άξιος του status...

Όμως μερικές φορές νιώθω παγιδευμένος όταν μου ζητάει κάτι που πιστεύω ότι είναι λάθος, και ότι θα το μετανιώσουμε και οι δύο... Αν πραγματικά θέλω το καλό του, τι να κάνω;;

 

Μήπως ήμεθα τελικά ασπάλακες??? (αλα Πολύδωρα)   Το status είναι απλά μία ένδειξη θεωρώ.Δεν δείχνει τίποτα παρά μόνο την βασική κατεύθυνση του ατόμου που το δηλώνει.Ίσως αν υπήρχαν σύνθετοι προσδιορισμοί να απεικόνιζαν περισσότερο την πραγματικότητα. Π.χ. vanilla/sub ή οτιδήποτε άλλο.Αλλά τελικά ότι status και να έχει επιλέξει ο καθείς,είναι αυτό που τον ακολουθεί επί 24ώρου βάεως,7 ημέρες της βδομάδας,30 μέρες του μήνα κ.ο.κ.?Νομίζω πως όχι.Όλοι έχουν ανάγκη το vanilla σε κάποιες στιγμές ή το Perv σε κάποιες άλλες....Σημειολογικά δεν ήξερα καν τι σήμαινε αυτό

 

{Υπάρχουν στιγμές που αισθάνεστε πως η "καθεστηκυία" μορφή αυτού που έχετε επιλέξει να "δηλώνετε" πως είστε σας "πέφτει στενή";

Πέραν του γεγονότος, που έχει παρατηρηθει πως καθένας (σχεδόν) εκλαμβάνει τα πράγματα από την δική του προσωπική σκοπιά και τους τόνους ηλεκτρονικού "μελανιού" που έχουν χυθεί στην ανάπτυξη του θέματος "δεν είμαστε όλοι ίδιοι", τι είναι αυτό που δεν Σ/σας εκφράζει σε αυτό που δηλώνει ή έστω υποννοεί το status που έχετε επιλέξει βάσει ίσως του κανόνα "δεν είχε κάτι πιο αντιπροσωπευτικό";

Αισθάνεστε και πόσο "παγιδευμένοι" μέσα στην εικόνα που επιλέξατε να σας περιγράφει και γιατί;

Τι είναι αυτό που δεν σας αρέσει στο μήνυμα που περνάει στους άλλους αυτό που έχετε επιλέξει και γιατί;}


Μισό λεπτό γιατί μάλλον δεν καταλαβαίνω καλά το ερώτημα... για πια στενότητα μιλάμε? γιατί θα πρέπει να αισθάνομαι άσχημα για κάτι που κάνω? και αν δεν μου αρέσει γιατί θα πρέπει να συνεχίσω να το κάνω? Αν συνέβαινε αυτό μήπως θα έπρεπε να παω να κοιταχτώ?
Και όταν λέτε status που έχω επιλέξει τι ακριβώς εννοήτε? η κατάσταση στην οποία βρίσκομαι? αν δεν μου άρεσε και αισθανόμουν την παραμικρή "στενότητα" δεν θα έπερνα το καπελάκι και θα έφευγα? Οπότε για ποιά στενότητα μιλάμε? 

 

Τι ωραίο νήμα  

 

To status δηλώνει την προδιάθεση, την τάση και όχι τη θέση πάνω στην κλίμακα. Τίποτα δε μας περιορίζει, αν εμείς δεν περιοριζόμαστε μέσα στον ορισμό του, ή ακόμη και στις εξαιρέσεις του. Όποιος γίνεται τίτλος, είναι άξιος της επιλογής του και υπόλογος των συνεπειών της.

 

Όσο απομακρυσμένη είναι η σχέση ανάμεσα στην μορφή και το περιεχόμενο, τόσο ασφυκτιά ο φέρων μια ταμπέλα. Η βιωματική εμπειρία, σταμπιλάρει αμφιβολίες, χαλαρώνει το στρεςς της αποδοχής, εστιάζει περισσότερο στο "είναι", παρά στο "φαίνεσθαι".

 

Πιο συχνά από όσο όχι, για να υπάρξει η βιωματική εμπειρία, το περιεχόμενο οδηγείται να λάβει συγκεκριμένη μορφή. Ενίοτε δε και στερεοτυπική μορφή ή πιο σωστά, μορφή αναγνωρίσιμη από τον δέκτη.

 

Προσωπικά αισθάνομαι παγιδευμένη μέσα σε έναν τίτλο. Αναγνωρίζω την αναγκαιότητά του στο πλαίσιο του να μπορούμε να καταλάβουμε τι περίπου πρεσβεύει ο άλλος, και να συννενοούμαστε μεταξύ μας.

 

Φανταστείτε να θέλετε να πάτε σε ένα ορεινό χωριό και να μην υπάρχουν πουθενά ταμπέλες...
Φανταστείτε να θέλετε να φάτε ψάρι σε ένα εστιατόριο που δεν έχει ταμπέλα ότι είναι ουζερί, ψαράδικο κτλ κτλ...
Οι ταμπέλες προσδιορίζουν το περιεχόμενο...τόσο απλά.
Η μοναδική ταμπέλα που με βρίσκει να διαφωνώ είναι η switch. ( Για δικούς μου λόγους)

 

Σεβαστό. Εμένα πάλι μόνο αυτή μου κάνει  

 

Οι ταμπέλες προσδιορίζουν το περιεχόμενο μόνο αν καταλαβαίνεις τη γλώσσα και ακόμα και αν αυτό συμβαίνει από μόνες τους δεν είναι απαραίτητα αρκετές. Πχ, υπάρχει εδώ στα Β.Π. ένα εστιατόριο με θαλασσινά. Είναι πολύ καλό, το όνομα του παραπέμπει άμεσα σε θαλασσινά αλλά για κάποιο λόγο έχει (ή τουλάχιστον είχε την τελευταία φορά που πήγα) και κάμποσα πιάτα από τα λεγόμενα της ώρας.

Αν κάποιος έκρινε μόνο από την ταμπέλα θα είχε χάσει την ευκαιρία να δοκιμάσει μια θαυμάσια μοσχαρίσια, πολύ καλύτερη από πολλών εστιατορίων /ταβερνών που διαφημίζουν τα κρέατά τους στις ταμπέλες τους.