Στο μυαλό ενος Dom

Περπατούσε γρήγορα και σκεφτικός, βιαζόταν, δεν ήθελε να φτάσει αργά στο μικρό διαμέρισμα στο κέντρο της Αθήνας.
- Γαμώ την κίνηση, σκέφτηκε, υπάρχει και η δυσκολία στο παρκάρισμα ίσα ίσα που θα φτάσω στην ώρα μου.
Δεν του άρεσε να αργεί, σκεφτόταν ότι ίσως εκείνη να είχε φτάσει πιο νωρίς και να περίμενε απ’ έξω. Του άρεσε πάντα να είναι πιο νωρίς στα ραντεβού του. Δεν εκτιμούσε καθόλου αυτούς που καθυστερούσαν, χαμογέλασε.
- Λόγω επαγγέλματος, μου είναι και λίγο δύσκολο να καθυστερώ, σκέφτηκε.
Μια ευτραφής κυρία με τσάντες από το σούπερ μάρκετ έπεσε επάνω του.
- Συγνώμη είπε χωρίς να σκεφτεί.
Εκείνη ούτε που απάντησε ή έδωσε σημασία.
- Γαϊδούρια, σκέφτηκε, όσο ωραία είναι αυτή η πόλη τόσο την καταστρέφουν οι αγενείς και χωρίς παιδία κάτοικοί της.
Έφτασε στην πολυκατοικία και ανέβηκε γρήγορα στο διαμέρισμα είχε καθυστερήσει τελικά δυο λεπτά. Ξεκλείδωσε και μπήκε μέσα. Το διαμέρισμα ήταν του καλύτερου του φίλου, συνήθως ήταν νοικιασμένο σε φοιτητές, αλλά, τώρα με τα καινούργια μέτρα του Υπουργείου μειώθηκαν οι φοιτητές και ήταν ξενοίκιαστο. Συμφώνησαν λοιπόν να του δίνει ένα μικρό πόσο σαν ενοίκιο, και έτσι και οι διό έμειναν ευχαριστημένοι.
Μπήκε στο μικρό σαλόνι, μία πολυθρόνα στην μια άκρη με ένα μικρό τραπεζάκι δίπλα, ένα στερεοφωνικό στην άλλη, ένα καβαλέτο όμοιο με αυτό που χρησιμοποιούν οι ελαιοχρωματιστές στην μέση γυαλισμένο και καλυμμένο με δέρμα στην κορυφή και μία περίεργη κατασκευή στον τοίχο από παλέτες.
- Τι μπορείς να κάνεις με απλά καθημερινά υλικά αν έχεις φαντασία, σκέφτηκε.
Κοίταξε το ρολόι του και εκνευρισμένος πήγε στην κουζίνα και έφτιαξε ένα ποτό.
- Άργησε πάλι, σκέφτηκε, και αφού της είχε εξηγήσει ότι δεν είχε και πολύ καιρό στην διάθεση του, είχε να πάει και σε εκείνη την συγκέντρωση στο σπίτι του ….. Βαριόταν αφάνταστα όλο οι ίδιες και οι ίδιες μαλακίες, το καινούργιο μας τζιπ, το σπίτι στο νησί ή στο βουνό, το κολέγιο του παιδιού. Και όταν καλυφθούν αυτά τα μεγάλα και φλέγοντα θέματα συνεχίζουμε με τι είπε η Λαμπίρη και η Τατιάνα. Χίλιες φορές προτιμούσε να ήταν σε ένα βουνό και να μιλούσε με ένα βοσκό. Τουλάχιστον αυτός θα ήταν πιο αληθινός και είχε και κάτι να πει.
Πίνοντας μια γουλιά από το ποτό σταμάτησε και κοίταξε την κρεβατοκάμαρα. Ένα τεράστιο κρεβάτι έπιανε όλο τον χώρο. Ένα κρεβάτι, από αυτά με τα σιδερένια κάγκελα στο κεφαλάρι και στην ποδιά. Θυμάται ότι όταν το αγόραζαν με τον φίλο του, είχε επιμείνει για την αγορά και εκείνος τον κοίταζε απορημένος.
- Φαντάσου να ήξερε και τι το ήθελα, σκέφτηκε.
Εκείνη την στιγμή χτύπησε το κουδούνι από την κάτω πόρτα, χωρίς να ρωτήσει άνοιξε.
- Πως φαίνεται αυτός που μένει σε μονοκατοικία, σκέφτηκε, κανονικά έπρεπε να ρωτήσω, τόσος κόσμος τριγυρνά εδώ γύρο.
Λίγα λεπτά μετά χτύπησε η πόρτα. Το χτύπημα δειλό ίσα που ακούστηκε. Δεν πειράζει που δεν ρώτησε τελικά για εδώ προοριζόταν ο επισκέπτης.
Πήγε και άνοιξε την πόρτα και την είδε να στέκεται μπροστά του. Το γλυκό το κοριτσάκι του, φοβισμένο, φαινόταν τόσο εύθραυστο τόσο ευάλωτο.
- Συγνώμη, είπε, κοιτώντας το πάτωμα.
Ήξερε ότι δεν του άρεσαν οι φτηνές δικαιολογίες, του άρεσε αυτό, είχε αρχίσει λοιπόν να προσαρμόζεται.
Της είπε να περάσει μέσα έκλεισε πίσω του την πόρτα και πήγε και κάθισε στην πολυθρόνα του. Εκείνη στεκόταν όρθια με σταυρωμένα τα χέρια μπροστά. Κάθισε λίγο πίνοντας μια γουλιά από το ποτό του και την θαύμασε. Ήξερε ότι αυτό την έκανε να αισθάνεται άβολα και το απολάμβανε, όσο δεν της μιλούσε και δεν έκανε τίποτα αύξανε την αγωνία της.
- Φόρα το κολάρο σου, της είπε με απαλή φωνή.
Άνοιξε την τσάντα της και έβγαλε ένα μαύρο δερμάτινο κολάρο στολισμένο με πέτρες Swarovski. Της το είχε κάνει δώρο όταν ήταν έτοιμη και άξια να φορέσει κολάρο. Της είχε δε πει να το έχει πάντα μαζί της ακόμα και αν δεν το φοράει ώστε να το βλέπει και να θυμάται ποια είναι η θέση της. Το φόρεσε με γρήγορες κινήσεις και συνέχισε να στέκεται ακίνητη. Τι ωραία αντίθεση που έκανε με τον κάτασπρο λαιμό της και τα ξανθά της μαλλιά.
- Φαντάσου να την έβλεπαν τώρα στην εταιρεία της, σκέφτηκε.
Επιτυχημένο και ανερχόμενο στέλεχος μια πολυεθνικής, είχε την φήμη σκληρής διαπραγματεύτριας, σκληρά εργαζόμενης που δεν φοβόταν τους άλλους γιατί είχε εμπιστοσύνη στις δυνατότητες και στις ικανότητες της, πολύ κοσμικής και με έναν δεσμό με έναν νέο με μεγάλες προοπτικές.
- Γδύσου, της είπε γλυκά, και έλα δίπλα μου.
Άρχισε να γδύνεται γρήγορα τακτοποιώντας τα ρούχα της και αφήνοντας τα στο πάτωμα. Ήρθε και γονάτισε δίπλα στην πολυθρόνα ακουμπώντας το πλευρό της επάνω στο πόδι του. Ήξερε ότι αυτή ήταν η στάση που του άρεσε και ήθελε να τον ευχαριστήσει. Πήρε την αλυσίδα που ήταν δίπλα στο τραπεζάκι και έπιασε με αυτήν τον χαλκά στο κολάρο της. Μια απλή αλυσίδα για να πηγαίνεις βόλτα τα σκυλιά που όμως σήμαινε τόσα πολλά και γι ΄αυτόν και γι ΄αυτήν.
Άρχισε να της χαϊδεύει τα μαλλιά και να της εξηγεί ότι αν και ήταν πολύ ευχαριστημένος και ικανοποιημένος από αυτήν θα έπρεπε ωστόσο να την τιμωρήσει. Άρχισε να του λέει συγνώμη και ότι δεν θα επαναληφθεί χωρίς όμως και να δικαιολογείται.
- Αν με βλέπανε τώρα, σκέφτηκε, τρυφερός σύζυγος και στοργικός πατέρας, έξω καρδιά με τους φίλους, κοινωνικός, με χιούμορ, να μεταμορφώνομαι σε σκληρό δυνάστη όταν κλείνει η πόρτα της κρεβατοκάμαρας. Πόσα μυστικά άλλωστε κλείνουν οι κρεβατοκάμαρες κανένας δεν ξέρει. Αυτό ήταν και το μυστικό του που έως τώρα είχε κατορθώσει να κρατήσει κρυφό. Μακάρι να μπορούσε να ζήσει το Lifestyle των Bikers που είχε γνωρίσει στην Καλιφόρνια πολλά χρόνια πριν. Σε αυτό το γκρουπ ήταν και η Alisha που τον είχε μυήσει στο bdsm. Μια σκλάβα αυτή, είχε γοητευτεί από τον νεαρό Έλληνα και τον μετέτρεψε σε Αφέντη της. Τι ανέμελες μέρες και αυτές, με τόσα πράγματα να εξερευνήσει, έναν πρωτόγνωρο ερωτισμό, πράγματα που δεν γνώριζε, πράγματα που δεν πίστευε ότι υπήρχαν. Ανακάλυψε κομμάτια του χαρακτήρα του και του ψυχισμού του που ούτε καν γνώριζε ότι υπήρχαν. Αγαπημένη μου Alisha πόσα τελικά σου χρωστώ. Μετέτρεψες ένα παιδαρέλι σε έναν άντρα με αυτοπεποίθηση, ένα « νευρικό εραστή» σε έναν ολοκληρωμένο εραστή που ήξερε τι ήθελε, πώς να το ζητήσει, πώς να προσφέρει την ηδονή και την ευχαρίστηση. Ποιος είπε ότι οι σκλάβες δεν μπορούν να εκπαιδεύσουν. Και μετά η επιστροφή στην πατρίδα, γάμος, οικογένεια, κοινωνικός κύκλος. Αλλά δεν μπορούσε να ξεχάσει εκείνες της ημέρες. Άρχισε λοιπόν να έχει της κεραίες του ανοικτές και να λαμβάνει σήματα, προσπαθούσε να ερμηνεύσει διάφορα σημάδια και τελικά, μπαμ, έπιασε τις σωστές συχνότητες. Από τότε άρχισε και την διπλή ζωή. Δεν ήταν το ίδιο αλλά ένα υποκατάστατο που του έδινε όμως μια ευχαρίστηση. Και αυτήν την ευχαρίστηση του άρεσε να μοιράζεται με υποτακτικά άτομα. Να τα βοηθά να βγάζουν στην επιφάνεια τα πιο κρυφά όνειρά τους, τις πιο ενδόμυχες σκέψεις τους. Να αποενοχοποιηθούν και να γνωρίσουν και αυτό το είδος του ερωτισμού. Του άρεσε να λέει ότι είναι Δάσκαλος, δάσκαλος ερωτισμού, εξουσίας, υποταγής, lifestyle.
Την ένοιωθε να ακουμπά στο πόδι του, την ζέστη του κορμιού της πάνω από το παντελόνι του. Έσκυψε για να μπορέσει να μυρίσει το άρωμα της. Γεμάτη φρεσκάδα, σαπούνι και ένα ίχνος από Hermes. Πάντα πίστευε ότι η όσφρηση είναι παρεξηγημένη αίσθηση. Εκείνος πίστευε σε αυτήν μπορούσε να ξεχωρίσει τους ανθρώπους μόνο από την μυρωδιά, χωρίς να τους δει, άλλους να απορρίψει και άλλους να προτιμήσει. Και οι μυρωδιές τι συναισθήματα μπορούσαν να του ξυπνήσουν και τι μνήμες να ανασύρουν.
- Ζήτω η όσφρηση, σκέφτηκε.
- Σήκω, της είπε τρυφερά, πιάνοντας την απαλά από το μπράτσο……

 

Την βοήθησε να σηκωθεί και την οδήγησε στο μέσον του δωματίου. Την άφησε να στέκεται όρθια με τα χέρια σταυρωμένα εμπρός και τα μάτια στο πάτωμα. Πήγε στην ντουλάπα και την άνοιξε. Στάθηκε για δυο λεπτά και θαύμασε το περιεχόμενο. Πάντα ήταν τακτικός και συγκροτημένος και αυτό ήταν το μεγάλο του προσόν. Υπήρχε μια τάξη και καθαριότητα στην ντουλάπα και όλα του τα σύνεργα ήταν κρεμασμένα στην θέση τους ή τακτοποιημένα στα ράφια. Δεν του άρεσε να χάνει χρόνο ψάχνοντας για κάποιο όργανο, έχανε τον ρυθμό και η χασμωδία ήταν άσχημη για την σύντροφό του.
Χάιδεψε με την ματιά του τα πράγματα και το μυαλό του δούλευε γρήγορα για το σενάριο της ημέρας. Η φαντασία του ήταν άλλο ένα του προσόν και ήθελε κάθε σενάριο να ήταν διαφορετικό από το προηγούμενο, για να κρατά την σύντροφό του σε μια προσμονή και με ανανεωμένο ενδιαφέρον.
Τα μαστίγια ήταν τακτοποιημένα κατά μήκος, από το πιο κοντό έως το πιο μακρύ, μετά αυτό με τις εννέα ουρές, ο χάρακας, δυο τρεις ζώνες δερμάτινες, ένα ραβδί, μετά τα σχοινιά όμορφα τακτοποιημένα.
-Πως φαίνεται ότι έχω εμπειρία από ιστιοπλοΐα- σκέφτηκε, -τελικά αποκτάς μεγάλη εμπειρία με σκοινιά και κόμπους-.
Μετά οι χειροπέδες, για χέρια και πόδια, διάφορα λουριά για καρπούς και αστραγάλους.
Και τα ράφια γεμάτα, κεριά, φίμωτρα, blindfolds, γάντια, σύριγγες, όργανα γυναικολογικής εξέτασης, κλύσματα και πολλά άλλα.
Πήρε ένα φίμωτρο με μπάλα και ένα blindfold και την πλησίασε.
Είχε ακόμη τα μάτια της στο έδαφος, ήξερε ότι θα σήκωνε το βλέμμα της μόνο αν την διάταζε.
Με απαλές κινήσεις της έδεσε τα μάτια, ήταν σίγουρος ότι και χωρίς να της τα δέσει δεν θα τολμούσε να δει, αλλά του άρεσε να της αφαιρεί τις αισθήσεις.
Μετά της φόρεσε το φίμωτρο. Του άρεσε να την βλέπει με το φίμωτρο με την μπίλια, το στόμα της ανοικτό και συχνά να τρέχει το σάλιο της από το πλάι. Η εικόνα ήταν τόσο αισθησιακή ειδικά το σάλιο όπως έτρεχε συχνά στον λαιμό της στο στήθος της κάνοντας την επιδερμίδα της να λάμπει. Πόσο την έβρισκε με το σάλιο της.
Τη έπιασε απαλά από την μέση και σιγοψιθυρίζοντας διαταγές και γλυκόλογα στο αυτί της την οδήγησε στον τοίχο με τις παλέτες.
Την άφησε να στέκετε με την πλάτη στον τοίχο και ξαναπήγε στην ντουλάπα για να πάρει και άλλα πράγματα.
Την ξαναπλησίασε και έδεσε τα πόδια της ανοικτά στης παλέτες που ήταν βιδωμένες στον τοίχο. Το δέσιμο του χωρίς να είναι πολύ σφιχτό ήταν στέρεο ώστε να τις αφαιρεί κάθε ικανότητα για κίνηση.
Μετά της έδεσε τα χέρια ψηλά και ανοικτά έτσι ώστε το κορμί της να σχηματίζει ένα Χ.
Πήρε ένα λεπτό και μακρύ κορδόνι και άρχισε να το τυλίγει γύρο από τα στήθια της.
Αυτά αμέσως έγιναν σκληρά και στρογγυλά σαν δυο μπάλες και άρχισαν να κοκκινίζουν.
Καθ’ όλη την διάρκεια που την έδενε της μίλαγε, της έλεγε τι θα της κάνει, της έδινε διαταγές, της έδινε κουράγιο και την καθησύχαζε.
Η ανάσα της είχε αρχίσει να γίνεται βαριά και σφυριχτή ανάμεσα από το φίμωτρο.
Μετά πήρε τα δύο κλιπ τα ενωμένα με μια αλυσίδα και έπιασε τις ρόγες της. Της ξέφυγαν δυο μικρές κραυγές μια και οι ρόγες της ήταν ήδη ερεθισμένες.
Γονάτισε μπροστά της και παίρνοντας μια χούφτα μανταλάκια απλώματος άρχισε ένα-ένα να το μαγκώνει στα χείλια γύρο από το μουνάκι της. Με το ένα χέρι έπιανε το δέρμα το τέντωνε και με το άλλο έβαζε το μανταλάκι.
Κάθε ένα που έβαζε και ένα μουγκρητό της ξέφευγε από τα χείλια της. Πόσο του άρεσαν αυτοί οι ήχοι. Ήχοι που περιείχαν ανάμεικτα συναισθήματα, πόνου, λαγνείας, ηδονής...
Τα Μανταλάκια είχαν σχηματίσει ένα στεφάνι γύρο από το μουνάκι της. Άρχισε να τα κουνά και να τα ανοίγει λίγο και έβλεπε μέσα το μουνάκι της κατακόκκινο και υγρό και η κλειτορίδα της φουσκωμένη.
Η ανάσα της τώρα ήταν πιο βαριά και πιο γρήγορη.
Τη ρώτησε αν της αρέσει.
« Μάλιστα Αφέντη» ακούστηκε να λέει μέσα από το φίμωτρο.
Είχε αναπτύξει μια ικανότητα να καταλαβαίνει τι λέει η σύντροφος του ακόμη και φορώντας το φίμωτρο της. Και αυτό περισσότερο γιατί δεν ήθελε με τίποτα να χάσει την «Λέξη Ασφαλείας» που πιθανόν κάποια στιγμή να έλεγε. Δεν του άρεσε η ιδέα να την έχανε την λέξη επάνω στο παιχνίδι. Πάντα ήθελε οι σχέσεις του να περιέχουν εμπιστοσύνη, ασφάλεια και σεβασμό. Αν έχανε την λέξη αυτομάτως θα έχανε και τα τρία.
Αφού έπαιξε λίγο με το μουνάκι της, άρχισε να αφαιρεί ένα-ένα τα μανταλάκια. Κάθε μανταλάκι που αφαιρούσε ακουγόταν και ένας αναστεναγμός ανακούφισης.
Μετά ήρθε η σειρά των κλιπς και μετά του κορδονιού που έσφιγγε τα στήθια της.
Της έλυσε τα χέρια και τα πόδια και την οδήγησε στο κέντρο του δωματίου.
Κάθισε αναπαυτικά στην πολυθρόνα του. Και πίνοντας μια γουλιά από το ποτό του άρχισε να την παρατηρεί.
Ήθελε να της δώσει λίγο χρόνο να ηρεμήσει και ρυθμιστεί η αναπνοή της πριν συνεχίσει.
Στεκόταν εκεί μπροστά του με τα μάτια δεμένα, το φίμωτρο και τα χέρια σταυρωμένα μπροστά της. Τα στήθια της ανεβοκατέβαιναν με γρήγορο ρυθμό από την βαριά ανάσα της και υπήρχαν και λαμπερά ποταμάκια από τα σάλια της που είχαν τρέξει επάνω του.
Η εικόνα της ήταν υπέροχη και ένοιωθε τον ανδρισμό του να φουσκώνει, ήθελε να την πάρει εκεί επί τόπου αλλά... όχι πρέπει να την τιμωρήσει και άλλο... να παίξει μαζί της.
Πέρασαν μερικές στιγμές έτσι πίνοντας το ποτό του καθώς ήταν βυθισμένος στις σκέψεις του.
-Τι να σκέφτεται τώρα – αναρωτήθηκε – τα λεπτά θα της φαίνονται αιώνες-.
Άφησε το ποτό του και σηκώθηκε, την έπιασε απαλά από το μπράτσο και την οδήγησε μπροστά στο καβαλέτο, έδεσε τα πόδια της μαί και μετά τα στερέωσε στο κάτω μέρος και εν συνεχεία πέρασε από μπροστά της, έδεσε τα χέρια της μαζί και εν συνεχεία την ανάγκασε να σκύψει και τα στερέωσε στο κάτω πόδι. Η κοιλιά της ακουμπούσε στο πάνω μέρος και το κορμί της έκανε ένα τόξο. Η στάση την έκανε να έχει το κολαράκι της εντελώς στον αέρα και συγχρόνως να είναι σφιγμένη και ακινητοποιημένη.
Πήγε στην ντουλάπα και πήρε αρχικά τον χάρακα. Της είπε ότι είναι ο χάρακας και ότι θα φάει επτά ξυλιές. Δεν θα πρέπει να χαλάσει καθόλου την στάση της και ότι θέλει να την ακούει να τις μετρά.
Ακούμπησε τον χάρακα στο δέρμα της απαλά και άρχισε να την χαϊδεύει με αυτόν και ξαφνικά τον σηκώνει και
–Σμακ-, «Ένα» ακούγεται πνιγμένη η φωνή της από το φίμωτρο.
- Σμακ-, «Δύο» το χέρι του ανεβοκατέβαινε με έναν σταθερό ρυθμό, κάνοντας μικρές παύσεις με τον χάρακα ακουμπισμένο επάνω της.
Ο ρυθμός της αναπνοής της είχε αρχίσει να γίνεται πάλι γρήγορος και η επιδερμίδα της άρχισε να παίρνει αυτό το ροζ χρώμα που τον τρέλαινε.
Κάθε χτύπημα του και γινόταν πιο έντονα ροζ. Κάθε χτύπημα και εκτός από την ανάσα της ξέφευγε και ένα μικρό μουγκρητό, μάλλον κραυγή ήταν άλλά με το φίμωτρο ακουγόταν περισσότερο με μουγκρητό...
-Σμακ- «Επτά». Σταμάτησε, της έλυσε τα χέρια και την βοήθησε να σηκωθεί για να φύγει το αίμα από το κεφάλι της, επάνω στα τρυφερά μάγουλα της μπόρεσε να διακρίνει ένα μικρό σημάδι από δάκρια. Ρίγος τον διαπέρασε, πως τον έφτιαχναν αυτές οι εκκρίσεις, σάλια, κολπικά υγρά και φυσικά δάκρια. Τρελαινόταν να βλέπει δακρυσμένα μάτια και δάκρυα να κυλούν.
Ίσως γιατί και αυτός δάκρυζε συχνά, όταν δεν τον έβλεπαν οι άλλοι φυσικά.
Δάκρυζε όταν άκουγε τον Εθνικό Ύμνο, όταν κάποιος Έλληνας αθλητής ή ομάδα έπαιρνε διάκριση, όταν έβλεπε κάποια μελό ταινία.
Έσκυψε την φίλησε τρυφερά στο μάγουλο και μετά έγλυψε τα δάκρια της. Η γεύση τους τον τρέλανε, αλμυρή και ζεστή συγχρόνως. Τα ρουθούνια του πλημμύρισαν από το άρωμα της. Αυτή η μυρωδιά της.... θα μπορούσε να την ξεχωρίσει με κλειστά τα μάτια ανάμεσα σε εκατό γυναίκες.

 

Απάντηση: Στο μυαλό ενος Dom

Πολυ καλο σου ευχομαι να ζησεις αν δεν εχεις ζησει κατι τετοιο, ειναι πραγματικα πολυ ομορφο.

Το Αρσενικο με το θηλυκο στην φυσικη τους θεση

 

Την άφησε εκεί όρθια και πήγε να πιει μια γουλιά από το ποτό του. Στάθηκε για μια στιγμή για να την θαυμάσει. Στεκόταν εκεί μπροστά στο καβαλέτο με τα πόδια δεμένα και το κολαράκι της κατακόκκινο τρίβοντας τους καρπούς της.
Πήγε στην ντουλάπα και πήρε το αγαπημένο του μαστίγιο ιππασίας.
Την πλησίασε αθόρυβα και της ψιθύρισε τις εντολές του στο αυτί της. Της είπε να ξανασκύψει, ότι είχε σειρά το μαστίγιο, θα ήταν πάλι επτά και ήθελε να την ακούει να τις μετρά.
Της ξαναέδεσε τα χέρια και πήρε θέση πίσω της. Το κολαράκι της τώρα ήταν κόκκινο από τις πρώτες ξυλιές. Ακούμπησε το μαστίγιο επάνω του απαλά και άρχισε να το τρίβει.
Σχεδίαζε που θα την χτυπήσει δεν ήθελε να της κάνει κακό ή να αφήσει σημάδια σε σημείο που να φαίνονται. Σε αυτό ήταν πολύ προσεκτικός με τίποτε δεν ήθελε να εκθέσει τις συντρόφους του.
-Σμακ- «Ένα» ακούστηκε πνιγμένη η φωνή της.
-Σμακ- «Δύο» σε κάθε χτύπημα της ξέφευγε ένα βογκητό και το δέρμα της στο σημείο που την χτύπαγε έκανε ένα κατακόκκινο εξόγκωμα.
-Σμακ- «Τρία» κρατούσε έναν σταθερό ρυθμό, ήθελε να της δίνει μια ένδειξη πότε να περιμένει το χτύπημα του.
Η αναπνοή της είχε ξαναγίνει βαριά και τα βογκητά της στο κάθε χτύπημα πιο δυνατά.
-Σμακ- «Επτά». Σταμάτησε της έλυσε πρώτα τα χέρια και μετά τα πόδια.
Το στήθος της ανεβοκατέβαινε από την κοφτή αναπνοή της. Έτρεμε ολόκληρη και τώρα τα δάκρια της φαίνονταν καθαρά κάτω από το blindfold.
Είχε την όρεξη να τα γλύψει πάλι αλλά κρατήθηκε.
Χάιδεψε τρυφερά το κολαράκι της. Ήταν ζεστό και μπορούσε να αισθανθεί τα φουσκώματα από το μαστίγωμα στο άγγιγμα του. Αυτό τον έφτιαχνε πολύ.
-Γαμώτο κάνει πολύ ζέστη- σκέφτηκε- θα πρέπει το καλοκαίρι να βάλω air condition, ούτε σκέψη να ανοίγω παράθυρα.
Έβγαλε το πουκάμισο του το δίπλωσε και το τακτοποίησε στην πολυθρόνα.
Την έπιασε απαλά από το χέρι και την οδήγησε μπροστά στο κρεβάτι.
Της έδεσε τα χέρια εμπρός της και την ξάπλωσε μπρούμυτα εγκάρσια στο κρεβάτι.
Της έδεσε τα πόδια ανοικτά το ένα στο κεφαλάρι και το άλλο στη ποδιά του κρεβατιού.
Το στήθος της ακουμπούσε όλο κάτω, το κεφάλι της ήταν ακουμπισμένο στο πλάι και φορούσε ακόμη το φίμωτρο και το blindfold.
Όλη η λεκάνη της ήταν στον αέρα. Και τα χέρια της ήταν ανάμεσα στα πόδια σχεδόν μπορούσε να χαϊδέψει το μουνάκι της. Ήξερε όμως ότι δεν μπορούσε να το κάνει, αν εκείνος δεν της έδινε εντολή.
Στάθηκε για μια στιγμή για να θαυμάσει το έργο του.
Η εικόνα ήταν υπέροχη η πλάτη της ένα μικρό τόξο προς τα μέσα, η λεκάνη της εντελώς στον αέρα, εντελώς ακινητοποιημένη και τελείως ανοικτή από πίσω.
Μπορούσε να δει το μουνάκι της που ήταν κατακόκκινο και υγρό και πάνω από αυτό την μικρή ροζ τρυπούλα της.
Το κολαράκι της κατακόκκινο και με επτά χαρακιές που ξεχώριζαν.
-Θα έχουν φύγει μέχρι αύριο- σκέφτηκε –και αν φορέσει ένα βρακάκι θα μπορεί να τις κρύψει.
Το θέαμα αυτό τον είχε φτιάξει δεν μπορούσε να κρατηθεί άλλο. Έβγαλε βιαστικά τα ρούχα του και τα άφησε πεταμένα στο πάτωμα. Ο ανδρισμός του ήταν έτοιμος να εκραγεί. Την πλησίασε, ήταν εκεί, αβοήθητη αδύνατον να κινηθεί, έρμαιο των ορέξεων του.
Με μια απαλή κίνηση μπήκε μέσα της. Ήταν ήδη υγρή, σφιχτή και ζεστή. Τέλειο!
Από τα χείλη της ξέφυγε ένα βογκητό ανάμεικτο, προσμονής, ηδονής και ανακούφισης.
Δεν κρατιόταν την ήθελε σαν τρελός. Δεν μπορούσε να τιθασεύσει το πάθος του.
Με γρήγορες κινήσεις την έλυσε, της έβγαλε το φίμωτρο και το blindfold.
Της έδωσε εντολή να σηκώσει το βλέμμα της και να τον κοιτάξει.
Κάρφωσε τα μάτια της στο βλέμμα του. Τα μάτια της ήταν υγρά και με έκφραση. Πόσα μπορούν να που τα μάτια. Μισάνοιξε τα χείλη της το στόμα της υγρό προκλητικό. Έκλεισε τα μάτια της και περίμενε το φιλί του. Έσκυψε και της έδωσε ένα φιλί όλο πάθος. Η γλώσσα της έψαχνε σαν τρελή την δικιά του.
Έκλεισε τα μάτια του και άφησε να τον παρασύρει.
- Δεν γαμιέται- σκέφτηκε – η πρώτη φορά είναι που θα καθυστερήσω.
Τουλάχιστον αξίζει τον κόπο.

.

 

Re: Απάντηση: Στο μυαλό ενος Dom

Σ' ευχαριστώ για τις ευχές σου MasterPerri,
ας αφήσουμε όμως τα υπόλοιπα να κριθούν από τους άλλους... 
Υ/Γ. Με πρόλαβες πριν ολοκληρώσω την ιστορία

 

..ομορφο γεματο ευαισθησιες..

 

  ευχαριστουμε για την κατάθεση ΜasterTheo,

ειλικρινά απο τις λίγες αναφορές Κυριάρχων , έστω και μέσα απο αφήγηση που μπορεί κανεις να διακρίνει εύκολα, συναισθήματα, ευαισθησίες, τρόπο σκέψης και βουλές ενός Κυριάρχου.

Δεν είναι λογοτεχνικό αριστούργημα , ή εφάνταστο διηγημα, είναι μια κατάθεση ψυχής, είναι ειλικρινές , το θεωρώ υπέρβαση και γι'αυτο πολίτιμο!!

thanks again

 

Απάντηση: Στο μυαλό ενος Dom

Πόσο σπουδαίο είναι να παραδέχεται Ένας Κυρίαρχος την αξία του σκλάβου.Κάτι τέτοιο είναι ενδεικτικό της Αλήθειας που κρύβει μέσα του ως Κυρίαρχος.

 

Ευχαριστώ MPslave και magda37,  
Δεν έκανα τίποτα παραπάνω...
απο το να βάλω τις σκέψεις μου σε μια σειρά...

 

Απάντηση: Στο μυαλό ενος Dom

απλα καταπληκτικο!!!
μπραβο!