Στο ρολόι ήμουν 1 παρά τέταρτο, ντυμένος πολύ σπορ. Eπήρα και ολίγους σπορ, πτύων τας

Ολόκληρος ο τίτλος είναι ο παρακάτω, μα δε με πήρε ο χώρος.
Στο ρολόι ήμουν 1 παρά τέταρτο, ντυμένος πολύ σπορ. Eπήρα και ολίγους σπορ, πτύων τας φλουδ, και χαζεύων τα βαπόρ.


– Εις το βουνό ψηλά εκεί
είναι σκηνή ερημική.
Έλα αγαπητέ γείτων
να μιλήσωμεν δια το
κολλέγιον του Ήτον.

– Θα έλθω το βράδυ μετά του Αλφόνσου
γι’ αυτό φέρε κι έναν συνάδελφόν σου.

«Πρόσκλησις εις κωζερί». Σκίτσα του Μποστ, Αθήνα 1959, χ.σ.


Tο βαπόρι εις την Σύρον μπήκε Συρίζον και Σύρον κι εγώ τα βήματά μου και Σύρον παραλλήλως και την βαλίτσαν κατήλθον εις την Σύρον. Ήμουν λιγάκι εκνευρισμένος, διότι προ ολίγου ακριβώς είχα μια οξύτατη συζήτηση με μια νεαρή Γαλλίδα, την οποία έβαλα στη θέση της καταλλήλως. Ήμασταν διάφοροι επιβάται στη γέφυρα του πλοίου κι εγώ, εν τη επιθυμία μου να την διευκολύνω, της είπα δείχνοντάς της τον υπέροχο όγκο του νησιού, χωρίς καμιά υστεροβουλία:
– Iσί μαμζέλ, λα ιλ ντε Συρ.
– Bουζέτ Συρ; με ρώτησε (δηλαδή αν είμαι από την Σύρον)…
– Nο, απάντησα, ζε σουί Aτέν (από τας Aθήνας).
Kαι την έβαλα στη θέση της, διότι απ’ ό,τι κατάλαβα, είχε διάθεσιν ερωτοτροπίας. Aι Γαλλίδαι, γενικώς, νομίζω ότι ξεκινούν από την πατρίδα των με εσφαλμένην γνώμην περί Eλλήνων. Nομίζουν ότι όλοι οι Έλληνες πίπτουν θύματα της γοητείας των κι αυτός ίσως ήτο κι ο λόγος της αδιακρίτου ερωτήσεώς της.

«Αιγαίον: Αφτό το άγνοστον». Πεζά Κείμενα 1960-1965. Ερμής, 1998. 35-36.


Η υπενθύμιση ήρθε αιφνιδίως από εκεί που δεν το περίμενα. Ωραιότατη, καμία σχέση με το κινητό μου που τσακίζει νεύρα, και χρωστώ ένα ευχαριστώ. Δεν ονοματίζω όμως τον παραλήπτη των ευχαριστιών γιατί μ' αρέσει το μυστήριο. –Μόλις έχω ξανά το προνόμιο των πμ θα φροντίσω για τα δέοντα- Πολύ καιρό τον είχα αμελήσει και κάμποσοι Αμερικάνοι τον είχαν συμπιέσει σε μία γωνιά του μυαλού. Μπόστ! Να λοιπόν που ήρθε η ώρα και το Ριτσάκι και το πσάρι έγιναν «unzip»! (Να είναι καλά και το Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού απ όπου αντέγραψα τα κείμενα. Είναι Σάββατο και είμαι τεμπέλα.)

 

Re: Στο ρολόι ήμουν 1 παρά τέταρτο, ντυμένος πολύ σπορ. Eπήρα και ολίγους σπορ, πτύων

?????????????............ 

 

Re: Στο ρολόι ήμουν 1 παρά τέταρτο, ντυμένος πολύ σπορ. Eπήρα και ολίγους σπορ, πτύων

Αν το ξύσιμο σου ρθε γιατί σου φαίνεται ασχετο με το βδσμ, ομολογώ πως είναι. Αλλά είναι ωραίος, ο Μπόστ, σωστα; Να σκάσει λίγο το χειλάκι, δεν είναι και κακό.  

 

Re: Στο ρολόι ήμουν 1 παρά τέταρτο, ντυμένος πολύ σπορ. Eπήρα και ολίγους σπορ, πτύων

Και να μήν αμελήσω αυτό:


Ένα πλοίον ταξιδέβον με υπέροχον κερόν ,

εφνιδίος εξοκήλη ανοικτά των Αζορών,

φοβιθέντες των κηρίων και ανήσυχοι κυρίε,

πίπτουν όλοι εις το κύμα και τους τρώγουν καρχαρίε.

Ένας νέος κε μια νέα ,ορεότατα πεδιά,

φθάνουν κολυμβών γενέος εις πλησείον αμουδιά.

Νήστις όντες και διψώντες εις την νήσον αφιχθείς

έτρογον καρπούς των δένδρων με συλάβοντες ιχθείς.

Ζώντες βίου πρωτογόνου κε ο νέος με την κόρη,

κύταζαν και κάπου-κάπου, εάν έρχεται βαπόρι,

απεβίωσεν ο νέος και απέθανεν η κόρη.

Αργότερα, αργότερα πλησίασαν δυο κότερα

κ’ηρθε κι’ ένα βαπόρι, ματέος ψάχνων για να βρη

τον νέον και την κόρη.

Κατηραμένη νήσος, νήσος των Αζορών,

που καταστρέφεις νέους και θάπτης των κορών,

Να πέσει τιμωρία από τον ουρανόν,

να λείψης απ’τους χάρτες κε τον οκεανόν

 

Re: Στο ρολόι ήμουν 1 παρά τέταρτο, ντυμένος πολύ σπορ. Eπήρα και ολίγους σπορ, πτύων

Είναι καταπληκτικός. Με βάθος το χιούμορ του και η σάτιρά του (και μάλιστα σε καιρούς δύσκολους). Θυμηθείτε το συγκεκριμένο τραγούδι από τον Μπιθικώτση (δε θυμάμαι σε ποια ταινία) αρκετά νέο να το τραγουδά και να κάθεται ακίνητος, απόλυτα ψαρωμένος. Αθάνατες στιγμές.

 

Re: Στο ρολόι ήμουν 1 παρά τέταρτο, ντυμένος πολύ σπορ. Eπήρα και ολίγους σπορ, πτύων

Είχε και κολάζ στο φίλμ κατα την διάρκεια της ερμηνείας και ψάχνω μήπως καταφέρω να το βρώ  

 

Re: Στο ρολόι ήμουν 1 παρά τέταρτο, ντυμένος πολύ σπορ. Eπήρα και ολίγους σπορ, πτύων

Δεν καταφέρνω να βρω την εξαιρετική Λήδα Πρωτοψάλτη στην Μήδεια του Μπόστ. Όσοι την έχουν δει, είναι οι τυχεροί. Για τους υπόλοιπους η νεότερη version. (θα έβαζα την αγαπημένη μου καλογραία αν η κα. Μακρυπούλια δεν ήταν τόσο λίγη στον ρόλο της Πόλυ. Προσωπική άποψη βεβαίως.)

 

Re: Στο ρολόι ήμουν 1 παρά τέταρτο, ντυμένος πολύ σπορ. Eπήρα και ολίγους σπορ, πτύων

Η σάτιρα του Μποστ μού θύμισε έναν άλλο αιχμηρό και τρισκατάρατο, τον Λαπαθιώτη που σε μια σειρά από ποιήματα, παρωδούσε το ύφος γνωστών ομοτέχνων του (Καβάφη, Καρυωτάκη, Καββαδία, έως τους νεότερους).

Όλες οι μιμήσεις είναι λίγο ή πολύ ειρωνικές αλλά πολύ πιο αιχμηρές για τους υπερρεαλιστές που ο Λαπαθιώτης αντιπαθούσε (Ελυτιότητες είχε χαρακτηρίσει μια επαινετική κριτική για ποιήματα του Οδυσσέα Ελύτη). Όμως με αίσθημα δικαιοσύνης, ο ποιητής παρώδησε και… τον εαυτό του. Μάλιστα το A la manière de Λαπαθιώτης είναι από τις πιο πετυχημένες παρωδίες της σειράς, καθώς αυτο-παρωδεί το λιγωτικό ύφος που από τότε είχε επισημανθεί σαν χαρακτηριστικό και αδυναμία του Λαπαθιώτη.

A la maniere de… Καββαδίας

Ταξίδι

Μπάρκαρα μούτσος, μιαν αυγή, σε κάποιο κότερο μαβί,
που σάλπαρε, στραβά κουτσά, για το Σταυρό του Νότου,
πλήρωμα οκνό, ετερόκλητο: Σπανιόλοι, αλλόκοτα βουβοί,
- καθένας με το βίτσιο του, και το παράπονό του…

Σ’ όποιο λιμάνι αράζαμε, μας έδιωχναν οι ιθαγενείς,
κι όλο σκοπέλοι κάρφωναν το δρόμο μας, κι υφάλοι!
Μα τι να κάνουμε! Μπορείς όμοιος μ’ εκείνους να γενείς,
και να τους ρίχνεις, σαν μαϊμού, καρύδες στο κεφάλι;!…

Μας κοίταζαν τα μαραμπού, και μας χαζεύαν τ’ αλμπατρός.
Τρεις σύντροφοι σφαχτήκανε για μια ξανθιά κοπέλα,
κι άλλοι πέντ-έξι πέθαναν: έλειπε, βλέπεις, ο γιατρός!
Τους ρίξαμε στη θάλασσα, κουνώντας τα καπέλα.

Κι έτσι, άξαφνα, κάποια βραδιά, βρεθήκαμε μες στους Ζουλού!
Γιατί και πώς, μην τα ρωτάς: φυσούσε τραμουντάνα,
- κι ο καπετάνιος έτυχε να’ χει, κι αυτός, το νου του αλλού,
στ’ αργά πουλιά που πέρναγαν σαν άσπρα αεροπλάνα.

Φάγαμε φρέσκον ανανά, κι άγνωστα φρούτα τροπικά,
που μήτε που τα βάνει καν ο νους σας, Ευρωπαίοι!
Μα μ’ όλα αυτά μας τα πολλά, καλά επεισόδια και κακά,
το μάτι, για το πόρτο μας, δεν έπαψε να κλαίει…

Γι’ αυτό κι εμείς όλοι μαζί, του νόστου φάρα υστερική,
μπήξαμε αλλόκοτες φωνές βλέποντας την Ασία…
Έτυχε, βλέπεις, τη βραδιάν εκείνη την ιστορική,
να’ ναι οπωσδήποτε υψωμένη κι η θερμοκρασία…


Πλάτων Χαρμίδης (= Ναπολέων Λαπαθιώτης)

Πρώτη δημοσίευση στο περιοδικό Πνευματική Ζωή, το 1939


A la maniere de… Εμπειρίκος

Εξοπλισμοί

Η παρωνυχίδα των ενώσεων εμπαίζει τους κονίκλους των κροτάφων, υπόδημα και τελετή – ζουμπούλι. Δεν αποβλέπει τόσο στον ασπάλακα, πλην ελλοχεύει με κουφούς θυσάνους, φωταγωγός ανώφελων υπερθεματισμών, ακροβατικής αυθαιρεσίας. Σμήνος ευθέτων εξυπηρετήσεων – ανέφελος και πάνδημος Ηρώδης, εκκωφαντικών απομονώσεων και περιστροφικών εξιλασμών. Εκκρίσεις αφιλοκερδείς, ευνοϊκοί λαμπτήρες. Πυροσβέστης εθελοτυφλών προς τα βελουδένια περιθώρια, και καταστρατηγών την υποτείνουσαν, μεταξύ λιθίνων παραδείσων. Συλλήψεις ενδομύχων αναιρέσεων, παρεμφερών με Καναρίους νήσους – τρία πουλάκια κάθουνται, κατάπλασμα, λεκάνη…

Εδώ διακωμωδεί και τον ίδιο  

A la maniere de… Λαπαθιώτης

Μελαγχολία

Τ’ αχνά, τα οκνά τα δειλινά, που καθώς πέφτουνε, και να,
προβάλλουν μαύρα τα βουνά, κι αρχίζει να βραδιάζει,
καθένα τους, μες στην ψυχή, σαν ένας θάνατος ηχεί,
και σε δακρύων θερμή βροχή, τη θλίψη μας αδειάζει…

Κι έτσι όπως γέρνει να χαθεί, σ’ ένα παράπονο βαθύ,
πριν κατεβεί να κοιμηθεί, θανάσιμα δοσμένο,
μού φέρνει, πάντα, στο μυαλό, κάτι απαλό, κάτι καλό,
που το ’ζησα, τ’ αναπολώ –και πάλι το προσμένω!


«Παίζοντας, προ κάμποσου καιρού (ίσως αυτό το “παίζοντας”, που γράφω, να μην είναι η λέξη που ταιριάζει, αλλ’ αφού την έγραψα, ας μένει), δοκίμασα να μιμηθώ το “στυλ” κάποιων μου ποιητών αγαπημένων. Δεν ήλπιζα ποτέ να δουν το φως, - είν’ απ’ αυτά που γράφονται για το συρτάρι μόνο: Ωστόσο, να που σήμερα το βλέπουν. Όσοι συμβεί να μην τα συμπαθήσουν, τουλάχιστον ας μου τα συγχωρήσουν. Εγώ δεν τα ’χω ακόμα συγχωρήσει, - αλλά δεν έπαυσα κι απ’ το να τ’ αγαπώ.»
Ναπολέων Λαπαθιώτης

Για όποιον ενδιαφέρεται, εξαιρετική δουλειά έχει γίνει στο σάιτ: Ναπολέων Λαπαθιώτης - Οι μιμήσεις του Πλάτωνα Χαρμίδη απ' όπου και πήρα στοιχεία.

 

Re: Στο ρολόι ήμουν 1 παρά τέταρτο, ντυμένος πολύ σπορ. Eπήρα και ολίγους σπορ, πτύων

Αχ τί καλά, συζητάμε! Πάω για το λινκ.

 

Re: Στο ρολόι ήμουν 1 παρά τέταρτο, ντυμένος πολύ σπορ. Eπήρα και ολίγους σπορ, πτύων

ΜΠΟΣΤ (ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ΒΟΣΤΑΝΤΖΟΓΛΟΥ)

1. ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ

1918

Γεννιέται στην Κωνσταντινούπολη με το όνομα Χρύσανθος Βοσταντζόγλου.
1926

Η οικογένεια Βοσταντζόγλου μετακομίζει στην Ελλάδα από το Γαλάτσι της Ρουμανίας.
1934

Κάνει τα πρώτα του σκίτσα στη σχολική εφημερίδα Ο Μαθητής. [1]
1939

Εισάγεται στη Σχολή Καλών Τεχνών στην τάξη του Δ. Μπισκίνη. Θα παραμείνει στη σχολή για ένα εξάμηνο.
Κάνει την πρώτη του εικονογράφηση στα Νεοελληνικά Γράμματα.
Εικονογραφεί το διήγημα «Γαλάζιο Όνειρο» του Ν. Χατζηπατέρα.
1942

Μπαίνει στην ΕΑΜ καλλιτεχνών.
1945

Εκδίδει με δικά του έξοδα το πρώτο του βιβλίο «Ο Άγιος Φανούριος. Βοήθημα διά την κατανόησιν των κινέζων κλασσικών του 20ού αιώνος Γκα-τσου και Βου-Σβου-Νι».
1946

Εργάζεται ως εικονογράφος στον εκδοτικό οίκο Δημητράκου, εικονογραφώντας κυρίως παιδικά περιοδικά.
1952

Ξεκινά η συνεργασία του με την εφημερίδα Καθημερινή. Προσλαμβάνεται ως ταμίας-βιβλιοθηκάριος.
1953

Οι εκδόσεις Ατλαντίς του αναθέτουν την εικονογράφηση του βιβλίου «Κωνσταντίνος Παλαιολόγος».
1954

Αρχίζει και εργάζεται ως εικονογράφος για τις Εικόνες, με διευθύντρια την Ε. Βλάχου.
1955

Συνεργάζεται πλέον με το συγκρότημα Λαμπράκη. Έχει πλήρη ελευθερία έκφρασης από τον τότε διευθυντή του «Ταχυδρόμου» Γ.Π. Σαββίδη.
1956

Μηνύεται για την εικονογράφηση του «Σέργιος και Βάκχος» του Καραγάτση.
Εμφανίζεται για πρώτη φορά η ανορθόγραφη λεζάντα.
Αντικαθιστά τον φίλο του Κ. Μητρόπουλο στην εικονογράφηση των «Σταυροφοριών» του Ν. Τσιφόρου στον Ταχυδρόμο. Η εικονογράφηση θα ενοχλήσει τον Τσιφόρο.
1957

Σταματά την εικονογράφηση. Γίνεται περισσότερο πολιτικός γελοιογράφος, με αυτόνομα σκίτσα.
1958

Στο «Μποστάνι του Μπόστ» την πρώτη δική του στήλη θα καθιερώσει την ανορθογραφία και σταδιακά τους τρεις χαρακτηριστικούς του ήρωες τη «Μαμά Ελλάς», τον «Πειναλέοντα» και την «Ανεργίτσα».
Σκιτσάρει για το περιοδικό Ομάδα.
1959

Εκδίδει το πρώτο του βιβλίο με δικά του σκίτσα, τα «Σκίτσα του Μπόστ».
1960

Συνεργάζεται με το περιοδικό Θεατής με τις «Τραγικαί Ιστορίαι».
Εκδίδει το δεύτερο βιβλίο του με τίτλο «Το Λέφκομά μου».
Συμμετέχει στην «Πανελλήνια».
1961

Δημιουργεί πολιτικά σκίτσα για την εφημερίδα Ελευθερία.
Γράφει το πρώτο του θεατρικό έργο «Δον Κιχώτης».
Συνεργάζεται με το περιοδικό Δρόμοι της Ειρήνης.
Ξεκινά τη συγγραφή κειμένων.
Μελοποιούνται «Η Νήσος των Αζορών» και η «Ρομβία» από τον Μ. Θεοδωράκη (με τραγουδιστή τον Γ. Μπιθικώτση).
Ανοίγει με τον Μ. Θεοδωράκη το νυχτερινό κέντρο «Μυρτιά», το οποίο θα διακοσμηθεί πλήρως από τον ίδιο. Η συνεργασία λύεται με την αποχώρηση του Γ. Μπιθικώτση.
Επανέρχεται στο χώρο της διαφήμισης. Διαφημίζει τη Renault (Ντοφίν εστί φιλοσοφείν), τα χρώματα Flow Coat/Dupont (βάφεν ζι γκούντ πιλότ?), τη Νομικός Lines κ.ά.
Εκδίδει το τρίτο του βιβλίο, με τίτλο «Σκίτσα και Κείμενα».
1962

Λύεται η συνεργασία με τις Εικόνες και την Ε. Βλάχου. Αιτία θα σταθεί το κείμενό του «Το Αμάρτημα της Μητρός μου».
Γράφει ένα και μοναδικό σενάριο «Το Πιθάρι» (με πρωταγωνιστές τους Θ. Βέγγο και Γ. Μαλούχο σε μουσική του Γ. Μαρκόπουλου).
Γράφει με τον Μ. Θεοδωράκη την «Όμορφη Πόλη» για το θέατρο ΠΑΡΚ.
1963

Λύεται η συνεργασία του με την «Ελευθερία» και μεταπηδά στην Αυγή, όπου ασχολείται με το πολιτικό χρονογράφημα στην κυριακάτικη έκδοση.
Γράφει τη «Φαύστα» [2].
1964

Ανεβαίνει η «Φαύστα» σε σκηνοθεσία Γ. Εμιρζά.
Εκδίδει την «Αλληλογραφία με τον Κόστα» [3].
1966

Ανοίγει το μαγαζί «Λαϊκαί Εικόναι», στην οδό Ομήρου 21.
1971

Αγοράζει και διακοσμεί το σπίτι του στο Μεταξοχώρι (Αγιά Λαρίσης).
1972

Γράφει τις «Εκλογές του Μπόστ» για το θέατρο Αμιράλ σε σκηνοθεσία Γ. Εμιρζά.
1973

Γράφει σκέτς για το «Και συ χτενίζεσαι».
Γράφει στίχους και κείμενο για τα «Χρυσά Φτερά.
Ξαναρχίζει τη γελοιογραφία στον Ταχυδρόμο με διευθυντή τον Μ. Καψή [4].
Ανεβαίνουν οι νέες «Εκλογές του Μπόστ».
Συνεργάζεται με το περιοδικό Αντί.
1974

Γράφει την «Εθνική Κωμωδία».
Γράφει τη στήλη «Καλειδοσκοπίο».
Γράφει στο Men’s Look.
Γράφει στον Θούριο.
1975

Γράφει στο Αντί, το οποίο επανεκδίδεται.
Εκδίδει τα «18 Αντικείμενα».
1977

Γράφει το «Εφημερέβομεν» (ανεβαίνει στο θέατρο Σμαρούλα).
Ατομική έκθεση ζωγραφικής στην Ώρα (του Ασσαντούρ Μπαχαριάν) [5].
1978

Ατομική έκθεση ζωγραφικής στην Ώρα (του Ασσαντούρ Μπαχαριάν).
Γράφει το «Ιστορικέ Ιστορίαι».
1979

Γράφει στην Πρωινή και έπειτα στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία.
Το έργο του «Πιάσαμε το τρίτο» ανεβαίνει στο θέατρο ΠΑΡΚ.
1981

Γράφει για τον Ριζοσπάστη τη στήλη «Παραλειπόμενα».
Γράφει στο περιοδικό Τέχνη και Πολιτισμός.
Γράφει σκέτς για το «Χαιρέτα μου τον Πλάτανο», του Θεσσαλικού Θεάτρου.
Εκθέτει αναδρομικά σε όλη την Ελλάδα.
1982

Γράφει τη «Μαρία Πενταγιώτισα» για τον θίασο «Ελεύθεροι Καλλιτέχνες».
1983

Εκθέτει στον Ελληνικό Μήνα της Βιέννης.
1984

Ατομική έκθεση στην γκαλερί «ANEMOS» (διάρκεια: 10/12/1984-07/01/1985).
1985

Έργα του εκτίθενται στη Δημοτική Πινακοθήκη της Λάρισας [6].
Έργα του εκτίθενται στην Τέχνη Θεσσαλονίκης.
1986

Γράφει σκέτς για την παράσταση «Στο Βάθος Μύθος» [7].
1987

Αναδρομική έκθεση στην γκαλερί Ώρα για τα 40 χρόνια καλλιτεχνικής δραστηριότητάς του.
Γράφει το «Σαράντα Χρόνια Μπόστ».
1988

Δημιουργεί σκηνικά και κοστούμια για την «Βαβυλωνία» του Δ. Βυζαντίου.
Εκθέτει στην γκαλερί Διαχρονικό.
-Συνεργάζεται ξανά με τον Ταχυδρόμο στη στήλη «Αλαλούμ».
1989

Δεν γίνεται δεκτός ως μέλος της Ένωση Συντακτών. Θα υπογράφει πλέον ως «μη μέλος της Ένωσης Συντακτών».
1993

Ανεβαίνει ο «Εφεβρέτης» στο θέατρο Πολύτεχνο.
«Ο Ήρωας της Κολομβίας» προβάλλεται στην τηλεόραση.
Ανεβαίνει το έργο του «Μήδεια» στη «ΣΤΟΑ».
1995

Ανεβαίνει ξανά η «Μαρία Πενταγιώτισσα», από το Θεσσαλικό Θέατρο.
Γράφει το «Ρωμαίος και Ιουλιέτα», το οποίο ανεβαίνει στο Ηρώδειο.
Έξι μήνες μετά πεθαίνει σε ηλικία 77 ετών.
1996

Η ΣΤΟΑ εκδίδει το λεύκωμα «Μπόστ».
1998

Αναδρομική έκθεση στη Δημοτική πινακοθήκη Πατρών [8].



Βρήκα πολλές πληροφορίες και ενημερωμένο αρχείο στο Τελλόγλειο Ίδρυμα
΀ΡλλΟ�γλΡιο Ξ�Ξ΄Ο�Ο�ΞΌΞ± ΀ΡΟ�Ξ½Ο�Ξ½ :: ΨηΟ�ΞΉΞ±ΞΊΞ*Ο� Ξ£Ο�λλογΞ*Ο� - Ξ�ΞΏΞ½ΞΏΞ³Ο�Ξ±Ο�Ξ―Ξ΅Ο� Ξ�αλλιΟ�Ξ΅Ο�Ξ½Ο�Ξ½

 

Re: Στο ρολόι ήμουν 1 παρά τέταρτο, ντυμένος πολύ σπορ. Eπήρα και ολίγους σπορ, πτύων

"Να ποτισω?" ρώτησε.
Ρώτησε και πότησε.
Βράχηκε λασπώθηκε κι ετσι συναχώθηκε.
Και μετά απο όλα αυτά,πυρετοί και εμετά.
Χειροτέρεψε.
Δεν έτρωγε και ....έρεψε.
ΚΑι όταν το ρολόι μία η ώρα χτύπησε....
" τί το θελα το πότησμα ο μαλάκας?" είπε
και ξεψύχησε...

 

Re: Στο ρολόι ήμουν 1 παρά τέταρτο, ντυμένος πολύ σπορ. Eπήρα και ολίγους σπορ, πτύων

Ρωμαίος:
Στην μακρινή την Μάντουα με στέλνουν εξορία
να ζω ωσάν κατάδικος με άγρια θηρία.
Σκορπιοί και φίδια, ύαιναι κυκλοφορούν στα δάση
εκεί που με σκληρότητα μ' έχουν καταδικάσει
κι αν μάθης πως με δάγκωσαν ένα ζευγάρι ύαιναι
εσύ να είσαι υγιής και προπαντώς υγίαινε.

. . .
Ιουλιέτα:
Εγώ πιστή θα 'μαι σ' εσέ, ενόρκως σου δηλώνω
δεν συνηθίζω εύκολα με άνδρες να ξαπλώνω.
Δεν μοιάζω την Νταιάνα εγώ του Πρίγκηπος Καρόλου
που φεύγει απ' τ' ανάκτορα χωρίς ντροπή καθόλου
κι αδιαφορών δια πεθερά και πεθερό Μονάρχη
πηγαίνει και κυλίεται με κάποιον Ταγματάρχη,
κι αφού βγάζη τα μάτια της, στ' ανάκτορο γυρνάει
την ώραν που στο Μπάκιγχαμ σερβίρεται το τσάι.
Ρωμαίος:
Δεν φταίει αυτή. Φταίν' οι φρουροί με τα ψηλά καπέλα
που δεν της λεν': Που πας μωρή, αδιάντροπη κοπέλα,
που ο νους σου είναι εις το σεξ και χάμω να ξαπλώνης
και ξεύρεις μόνον υψηλά τα πόδια να σηκώνης.
Δεν σκέφτεσαι τα έξοδα κι ότι τα ραντεβού σου
βγαίνουν απ' το υστέρημα του δύστυχου λαού σου
κι ότι κάθε μια σταγών που εσύ καταναλώνεις
πληρώνει εργαζόμενος όταν εσύ ξαπλώνεις.
. . .
Ρωμαίος (στο β΄ μέρος, γέρος πια)
Τα δυό μου μάτια δυστυχώς με καταρράκτη πάσχουν
γι' αυτό και πληροφόρησιν καλήν δεν θα παράσχουν
επίσης έχω πλην αυτών και μια πρεσβυωπία
και δεν διακρίνω μακρινά και κοντινά τοπία