Συνάντησα και όμορφες Αγγλίδες....

ΣΥΝΑΝΤΗΣΑ ΚΑΙ ΟΜΟΡΦΕΣ ΑΓΓΛΙΔΕΣ….
(Xρονικό μιας επίσκεψης στο Λονδίνο)

Εισαγωγή:
Ότι θα διαβάσετε παρακάτω είναι πραγματικό και συνέβη. Αυτό απλώς. Τίποτα άλλο.

ΠΕΜΠΤΗ 8-11-2007
Καταριέμαι την ώρα και τη στιγμή που βιάστηκα να κλείσω το εισιτήριο για Λονδίνο. Αποτέλεσμα; Να πετάω τα χαράματα της ημέρας που η Αρειανάρα παίζει κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Τι να πεις….. Ελπίζω να βρω τρόπο να δω το ματς στο Λονδίνο.
Τους αγαπάω τους Άγγλους. Και κάπου τους συμπονώ. Υπήρχε μια περίοδος (εκεί κατά τη δεκαετία του 80) που η Αγγλία ήταν ότι πιο κουλ υπήρχε στο μυαλό μου. Εκεί φτιαχνόταν οι πρώτοι υπολογιστές, εκεί παιζόταν ωραία μπάλα, από εκεί ερχόταν όλες οι κωμωδίες που μου άρεσαν, και πιτσιρικάδες κολλούσαμε στα δορυφορικά προγράμματα (Sky-Super Channel) για να δούμε τα τελευταία ποπάκια που κυκλοφορούσαν εκεί (όποιος δεν έχει δει Kylie, Rick Astley και Pet Shop Boys δεν έχει δει τίποτα….). Τους συμπονώ και τους αγαπώ, γιατί πάσχουν από ένα σύνδρομο Μπλάνς Ντυμπουά* σε εθνική κλίμακα. Η Αγγλία έχει μείνει κάπου στις αρχές του 20ου αιώνα, όταν ακόμα ήταν αυτοκρατορία, πριν έρθουν οι κακούργοι οι άποικοι και τους πάρουν τη μπουκιά από το στόμα. Ίσως αυτή η ψευδαίσθηση μεγαλείου ακόμα να τους κρατάει….
Έχω πάει στο Λονδίνο πάνω από 10 φορές. Μου αρέσει το ότι πάντα συμβαίνει κάτι καινούργιο, ότι θα βρεις εκεί όλες τις φυλές του Ισραήλ, η πολυκοσμία, ο χαμός που γίνεται στο μετρό. Και έχει τη γοητεία της πόλης που ξέρεις, που μπορείς να τη διαβείς με κλειστά μάτια. Όταν αποφάσιζα να ξαναπάω, ερχόταν στο μυαλό μου οι στίχοι του Αναγνωστάκη από το «Δρόμοι Παλιοί». Απλώς αυτή τη φορά, σαν έξτρα μπόνους θα εξερευνήσω και τη BDSM σκηνή της πόλης, που είναι αρκετά πλούσια. Το Λονδίνο είναι τίγκα σε εκδηλώσεις, clubs BDSM περιεχομένου και επαγγελματίες αφέντρες. Τι θα βγει από όλο το ψάξιμο; Θα δείξει……
Tip 1: Για να μάθετε τι παίζει στο Λονδίνο από BDSM εκδηλώσεις θα πάτε εδώ: http://www.londonfetishscene.com/lfscalendar/. Θα βρείτε αναλυτικές πληροφορίες για το τι παίζει, που γίνεται, κανόνες, dress-code κλπ. Θα πρέπει να ξέρετε, ότι στα περισσότερα clubs, παίζει αυστηρό dress-code, απαιτείται δηλαδή η κατάλληλη BDSΜ-fetish ενδυμασία, και συχνά πρέπει να είσαι μέλος, αλλιώς δεν μπαίνεις μέσα. Εγώ δεν είχα κάτι μαζί μου, (όχι ότι έχω εδώ στην Ελλάδα) και για αυτό δεν μπόρεσα να πάω σε πολλά μέρη. Όπως και να έχει, πριν πάτε σε κάποιο μέρος επικοινωνήστε (υπάρχει πάντα mail ή τηλέφωνο), για να μην φτάσετε εκεί και διαπιστώσετε ότι δεν μπορείτε να μπείτε. Όχι τίποτα άλλο δηλαδή, αλλά τα περισσότερα είναι και στου διαόλου τη μάνα (μπορεί να θελήσεις και μία ώρα να πας με το μετρό)….
Anyway, προσγειώνομαι και φτάνω στο ξενοδοχείο. Είμαι άυπνος όλη νύχτα και όταν φτάνω μου λένε ότι το δωμάτιο θα είναι έτοιμο το μεσημέρι. Κανένα πρόβλημα. Βουτάω το μετρό και ξαμολιέμαι στο κέντρο. Πλακώνω τα βιβλιοπωλεία. Κάθομαι με τις ώρες και χαζεύω. Με μεγάλη μου έκπληξη βλέπω ότι οι Αγγλίδες έχουν βελτιωθεί εμφανισιακά. Τουλάχιστον δε βλέπω τα εγκλήματα που έβλεπα κάποτε. Τώρα, ή η αϋπνία με έχει βαρέσει ή γίνονται και θαύματα. Όπως τελικά διαπίστωσα, σαν να έστρωσαν κάπως. Διαπιστώνω επίσης με ικανοποίηση ότι περπατάνε πολύ καλά με τα ψηλοτάκουνα. Και ότι τα φοράνε πολύ. Nice……
Γυρίζω στο ξενοδοχείο. Ξεραίνομαι και το βράδυ πιάνω στασίδι στο Internet Café για να δω το ματς. Πετάμε τρία μπαλάκια στους Σέρβους. Τελικά κάποια πράγματα (όχι πολλά, άλλα κάποια) μπορεί να είναι καλύτερα από το σεξ….


ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 9-11-2007
Στέλνω mail στο Club Isis. Κάνουν πάρτι το βράδυ. Τους λέω ότι είναι από Ελλάδα, ότι είμαι μόνος άντρας και ότι δεν έχω κατάλληλα ρούχα, αλλά μήπως θα μπορούσαν να κάνουν μια εξαίρεση, please, please, please; Η απάντηση τους είναι ένα ευγενέστατο «όχι». Τους ευχαριστώ για την απάντηση τους και τους εύχομαι τα καλύτερα.
Τρέχω στα μουσεία. Και μέσα στο Βρετανικό, την ώρα που χαζεύω τα Ελγίνεια, ΤΑ ΒΛΕΠΩ ΟΛΑ. Σχολείο με Γιαπωνεζούλες, με την πλήρη ενδυμασία (στολές, καλτσάκια και τα τοιαύτα) περιηγείται στα αρχαία. Προσπαθώ να συγκρατήσω τον εαυτό μου, να μην αντιδράσω σαν τον λύκο στον Ντρούπυ που του πετάγονται τα μάτια και η γλώσσα έξω, και να το παίξω ψύχραιμος. Βλέπω τα αρχαία και όταν μετά τις ξαναπετυχαίνω στο κατάστημα του Μουσείου, τραβάω μερικές φωτογραφίες στα κλεφτά. Τελικά, η ζωή μπορεί να είναι ωραία.
Το απόγευμα, πάω στο Coffee, Cake & Kink (http://www.whatsyours.com/host/php/index.php?whsmodule=welcome ). Πρόκειται για ένα καφέ (ίσως το μοναδικό στο Λονδίνο) με BDSM περιεχόμενο. Κάνουν ωραίο καφέ φίλτρου, υπάρχει μέσα ένα βιβλιοπωλείο με βιβλία και έργα τέχνης σχετικά με τον χώρο, και μερικά παιχνιδάκια για πούλημα. Ο Alan και η Sonia, ευγενέστατοι. Τους μιλάω για το φόρουμ, για τις συναντήσεις εδώ, για τα πάρτι που γίνονται στην Αθήνα. Ο Alan με καλεί στο δικό τους meeting που γίνεται το απόγευμα. Με μεγάλη μου χαρά, κατεβαίνω στον υπόγειο χώρο όπου υπάρχουν περισσότερα τραπεζάκια. (Νομίζατε ότι θα έλεγα για dungeon, ε; Πονηρούληδες…..)
Με συστήνουν στον Jay, συνταξιούχο καθηγητή Αγγλικών με αρκετά κοφτερή γλώσσα, και στον Wayne, που είναι ειδικός στα δεσίματα. Πιάνουμε κουβέντα περί ανέμων και υδάτων. Σιγά – σιγά μαζεύονται κι άλλοι. Μεταξύ αυτών και επαγγελματίες αφέντρες, όπως η Louise από το Leeds, μια γλυκύτατη 40αρα που έχει κατέβει στο Λονδίνο γιατί το Σάββατο βράδυ γίνεται το «Night of the Cane», μια βραδιά με έμφαση σε μαστιγώματα παντός είδους. Μαζεύονται συνολικά καμιά 20αρια άνθρωποι.
Λειτουργώ λίγο ως αξιοπερίεργο. Τους κάνει εντύπωση που ένας τύπος από Ελλάδα ήρθε ως εδώ. Τους εξηγώ τους λόγους και τα ενδιαφέροντα μου. Μια άλλη pro-domme μου λέει ότι Έλληνες και Τούρκοι έχουμε τρελό βίτσιο με τα πόδια. Βάζω τη σελίδα του φόρουμ στον φορητό υπολογιστή του Jay. Δείχνουν ενδιαφέρον. Λέω στην Louise για την ικανότητα μου σαν ανθρώπινη ζυγαριά. Σε λίγο μου ζητάει να δοκιμάσει.
Ξαπλώνω ανάσκελά. Φοράει μπότες με χαμηλό τακούνι και με χαϊδεύει στην αρχή σε όλο μου το σώμα. Όταν φέρνει την μπότα της προς το πρόσωπο μου, της τεντώνω τον λαιμό μου. Της αρέσει αυτό. Δείχνει ότι την εμπιστεύομαι. Αναβαίνει επάνω μου και μου ζητάει να μαντέψω. Αποτυγχάνω οικτρά, αλλά της αρέσει που την έβγαλα πιο ελαφριά από αυτό που ήτανε (και την ένοιωθα ελαφριά, δεν το έκανα για να την κολακέψω…). Όσο στέκεται επάνω μου, της γλύφω τις σόλες από τις μπότες. Σε λίγο κατεβαίνει, και με πατάει στο πρόσωπο, στα χέρια και στα γεννητικά όργανα (δεν έχω βγάλει τα ρούχα μου). Όλο το σκηνικό, κρατάει γύρω στο 20λεπτο. Μου αρέσει το ότι βγάζει μια τρυφερότητα. Νιώθω καλά μαζί της. Ασφαλής. Δεν μου άρεσε ποτέ το στυλ «σκασμός, γουρούνι»…. Όταν τελειώνουμε, κάθεται στον καναπέ κι εγώ στα πόδια της.
(Ανοίγω μια παρένθεση, για να εξηγήσω κάποια πράγματα: Οι Άγγλοι δεν μιλάνε συνήθως για BDSM, αλλά για S&M. Τα κομμάτια δε που τους ενδιαφέρουν περισσότερο, έχουν να κάνουν με μαστιγώματα, spanking, electo-torture κλπ. Έχουν δηλαδή μια αρκετά πιο «κλασσική» προσέγγιση του χώρου, που πιθανώς σχετίζεται με εμπειρίες και παραδόσεις που κρατάνε από τα Βικτωριανά χρόνια. Το 24/7 είναι αρκετά διαδεδομένο, ενώ ο τόπος είναι τίγκα στις επαγγελματίες Αφέντρες, καθώς τα λεφτά είναι καλά. To κόστος του session μίας ώρας είναι 150 λίρες (γύρω στα 220 ευρώ). Ενδεικτικά θα αναφέρω, ότι εκείνο το βράδυ η Louise συζητούσε και έδινε συμβουλές σε μια πιτσιρίκα που δήλωνε υποτακτική, αλλά ήθελε να μπει στο pro-domming. Πέρα από το καθεαυτό S&M, για το σύνολο των διαστροφών χρησιμοποιούν τον όρο fetish. Εκεί χωράνε τα πάντα. Από τα συνήθη φετιχ, το cross-dressing, μέχρι και το μπουρλεσκ ντύσιμο. Κανείς όμως δεν απορρίπτεται. Ή για να το πω αλλιώς, χίλιοι καλοί χωράνε….).
Όσο γίνονται τα παραπάνω, ο Wayne παίρνει μια κοπελίτσα και την κάνει λουκάνικο, ενώ ταυτόχρονα εξηγεί και τι κάνει. Είναι καλός ο μπαγάσας. Τεχνίτης. Και βγάζει μια ωραία εικόνα. Λίγο μετά η Louise μου βάζει μια καλύπτρα στα μάτια. Δεν βλέπω τίποτα, και όσο είμαι έτσι με χαϊδεύει για να μου δηλώσει την παρουσία της και να μη νιώθω ανασφάλεια. Στο τέλος, της κάνω μασάζ στα πόδια. Με καλεί στο «Night of the Cane». Μπορεί, λέει να μπορέσω να μπω και χωρίς φετιχ ρούχα, αρκεί να είμαι ντυμένος στα μαύρα. Ποιος ξέρει; Μπορεί και να πάω….. Το σίγουρο είναι ότι πέρασα καλά. Και θα ξανάπαω εκεί. Μόνο και μόνο για τον καφέ, αξίζει τον κόπο.

ΣΑΒΒΑΤΟ 10-11-2007
Δεν θα πάω στο «Night of the Cane». Διαπιστώνω ότι δεν υπάρχει σταθμός του μετρό κοντά, και δεν είναι και το στυλ μου. Αντίθετα, επικοινωνώ με τους οργανωτές ενός πάρτι στο Club Lick, στην περιοχή του Τότεναμ. Υπάρχει πρόβλημα με το να έρθω ντυμένος μόνο στα μαύρα; Όχι μου λένε. Ωραία….
Ξαμολιέμαι στην αγορά. Στο τέλος της Oxford Street, βρίσκω ένα ωραίο παλιό μαγαζί με είδη ιππασίας. Έχει και μαστίγια (από τα καλά, όχι τις μούφες των sex-shop). Αν χωράνε στη βαλίτσα, θα πάρω κανένα για δώρο.
Παίρνω την Α. τηλέφωνο. Μιλάμε περί ανέμων και υδάτων. Της λέω για την χθεσινή αμαρτία και για αυτές που με περιμένουν. Μου λέει να το ζήσω όσο πιο πολύ μπορώ. Να είναι καλά το πουλάκι μου.
Κατεβαίνω στο Soho. Κάποτε μου ασκούσε μεγάλη γοητεία. Τώρα μου φαντάζει άθλιο, αλλά έχει την πλάκα του. Μπαίνω στα sex-shops και σκοτώνω την ώρα μου. (Tip Νο. 2: Όποιος πάει, ας μην κάνει τη μαλακία να μπει στα κωλόμπαρα που υπάρχουν εκεί. Θα του φάνε όλα τα λεφτά. Άσε που μπορεί να φάει και ξύλο από τους φουσκωτούς….).
Το βράδυ ντύνομαι, στολίζομαι και πάω στο πάρτι. Οι οικοδεσπότες ευγενέστατοι, αλλά εδώ τα πράγματα είναι πιο σφιχτά. Η όλη φάση είναι μεταξύ fetish και swinging, και ο κύκλος είναι κλειστός. Διακρίνω και μια επιφυλακτικότητα του τύπου «ήρθε και ο Ελληναράς να ζζζζζζμμμπππρωξει….». Νιώθω σφιχτός. Με χαλάει και η μπύρα. Κάπου στο 2ωρω την κάνω. Η επιστροφή στο ξενοδοχείο είναι σκέτη οδύσσεια γιατί έχει κλέισει το μετρό. Κάνω 2 ώρες να γυρίσω και πέφτω ξερός.

ΚΥΡΙΑΚΗ 11-11-2007
Το πρωί πάω στο Fetish Fair. Γίνεται σε μια παμπ στην Caledonian Road. Έχουν διαμορφώσει τον χώρο και έχουν φτιάξει σταντ όπου εκθέτουν τα πράγματα που έχουν για πούλημα. Μαστίγια κάθε είδους και χρήσης, συσκευές ηλεκτροσόκ, ζώνες αγνότητας, κολάρα και άλλα μπιχλιμπίδια. Το απόγευμα έχει και πάρτι εκεί κοντά. Παίρνω από το πρωί το εισιτήριο καθώς βγαίνει πιο φτηνά. Προς το παρόν άλλα είναι τα πιο σημαντικά. Πάω στο White hart Lane, να δω Τοτεναμ-Γουιγκαν.
Απόγευμα.
Το ματς ωραίο. Η Τότεναμ κερδίζει 4-0. Οι άλλοι είναι άμπαλοι. Φεύγω από το γήπεδο άρον-άρον για να πάω στο ξενοδοχείο να αλλάξω και να πάω στο πάρτι. Το μετρό έχει αρχίσει να με καταδιώκει. Έχω κρυώσει και η διάθεση μου δεν είναι στα καλύτερα της. Αλλά, διάολε, αν δεν τα δω αυτά τώρα πότε θα τα δω;
Το πάρτι γίνεται σε μια άλλη παμπ. Δυσκολεύομαι αλλά τελικά την βρίσκω. Και εδώ τα πράγματα είναι καλύτερα. Η μπύρα είναι καλή και γίνεται παιχνίδι. Μια τύπισσα ντυμένη Vampirella, έχει βάλει έναν τύπο στον σταυρό και του κάνει τον κώλο κόκκινο. Μια παχουλή κοπελίτσα έχει τέσσερις τυπάδες μπροστά της και τους κάνει χαζούς. Γυμνώνονται από τη μέση και πάνω και τους τραβάει τις ρώγες. Ενός του δένει τα χέρια πίσω από την πλάτη. Λίγο μετά, η ίδια κοπελίτσα κάθεται και ένας από αυτούς της κάνει μασάζ στα πόδια, ενώ ένας άλλος της κάνει μασάζ στην πλάτη. Όλοι ανταγωνίζονται για το ποιος θα κερδίσει την προσοχή της.
Τελικά, αυτή η ιστορία της Κυριαρχίας έχει την πλάκα της, αν τη δεις κυνικά. Το εν λόγω κοριτσάκι, που υπό άλλες συνθήκες δεν θα γύριζε να το κοιτάξει κανείς, τώρα είναι το επίκεντρο της προσοχής. Αλλά στην τελική, όλοι περνάνε καλά, και οι άλλοι επέλεξαν την όλη φάση, οπότε τι γκρινιάζεις ρε μαλάκα; Στην πραγματικότητα ζηλεύω και τα βάζω με τον εαυτό μου, γιατί φοράω τη ζώνη με τα χρήματα και τις κάρτες κάτω από τα ρούχα και φοβάμαι να γδυθώ αν και το θέλω, γιατί είμαι σφιγμένος και δεν ανοίγομαι. Το όλο θέαμα είναι ωραίο, αλλά ρε γαμώ το, δεν μου αρκεί να παρακολουθώ. Θέλω να είμαι μέρος της εικόνας. Δεν μου φταίει όμως κανείς. Μόνο εγώ. Τουλάχιστον εδώ ο κόσμος είναι πιο ανοιχτός και γίνονται πράγματα. Από το ολότελα…..
Πιάνω κουβέντα με μια όμορφη ξανθιά τραβεστί, ονόματι Nikki. Μου μιλάει για τα Ελληνικά νησιά, κι ότι λατρεύει τη Νίσυρο που πάει κάθε χρόνο. Δεν είναι του χώρου, αλλά είναι εδώ από περιέργεια. Τα λέμε για λίγη ώρα. Της προτείνω να της τρίψω τα πόδια, αλλά δεν είναι το στυλ της. Δε βαριέσαι…ας δούμε τι γίνεται τριγύρω.
Τριγύρω γίνονται πράγματα. Τώρα στον σταυρό είναι μια κοπελίτσα, ενώ ένας τυπάς της κάνει κόκκινο τον κώλο. Η γκόμενα σκούζει, αλλά γουστάρει τρελά, και το όλο θέαμα είναι πολύ ερεθιστικό. Και ο τύπος είναι πολύ καλός σε αυτό που κάνει. Ξέρει να εναλλάσσει τον πόνο με το χάδι. Όταν τελειώνουν, τους δίνω συγχαρητήρια. Χαίρονται που τους το λέω. Την ίδια ώρα, η Vampirella έχει τον σκλάβο της στα πόδια της. Ο τύπος της γλείφει τα πόδια με πάθος, και εκείνη του κατευθύνει το κεφάλι με τα πέλματα της. Ωραία εικόνα. Παρακολουθώ το όλο θέαμα με ικανοποίηση. Σε λίγο, χαιρετάω τη Nikki και την κάνω. Τα πόδια μου πονάνε, και σκέφτομαι το κρεβάτι μου. Πέφτω ξερός για ύπνο.

ΔΕΥΤΕΡΑ 12-11-2007
Ημέρα αγρανάπαυσης. Πάω στο θέατρο. Στο Monty Python’s Spamalot. Ωραία παράσταση. Στο «Always look on the bright side of life» τραγουδάμε και σφυρίζουμε όλοι μαζί. Ωραία εμπειρία.

ΤΡΙΤΗ 13-11-2007
Η μεγάλη ημέρα. Ετοιμάζομαι για session με την Mistress Valkyrie. Έχω επικοινωνήσει από την Ελλάδα μαζί της. Της λέω τι με ενδιαφέρει και την εμπειρία μου. Με δέχεται.
Στις 2 παρά 10 είμαι έξω από το σπίτι της στην περιοχή του Westminster. Έχω άγχος και καπνίζω το ένα τσιγάρο μετά το άλλο. Η Mistress Valkyrie είναι Τσέχα και μία από τις πιο γνωστές Αφέντρες του Λονδίνου καθώς έχει κάνει και ταινίες για το OWK και την Cruella. (Παρένθεση: Δεν βάζω την σελίδα της, για να μην θεωρηθεί ότι κάνω εμπόριο. Αν οι mods δεν έχετε πρόβλημα, πείτε μου να την βάλω). Οι φωτογραφίες δείχνουν ότι είναι πολύ όμορφη. Οι προσδοκίες είναι μεγάλες. Να δούμε τι θα γίνει….
Στις 2 ακριβώς μου ανοίγει. Βλέπω μπροστά μου μια γυναίκα πανέμορφη. Αν οι φαντασίωση των περισσότερων είναι να δουν τη Χερτζίκοβα με μαστίγιο, αυτή η γυναίκα είναι ό,τι πιο κοντινό υπάρχει. Της έχω πάρει μερικά λουλούδια, για να σπάσει ο πάγος. Με κατεβάζει στο υπόγειο που έχει διαμορφώσει σε dungeon. Συζητάμε για το τι θέλω και το τι μου αρέσει. Παραδόξως δεν μου λέει τίποτα για safeword. Όταν της το λέω, μου λέει ότι δεν χρειάζεται. Της ζητάω να με ποδοπατήσει με μπότες ιππασίας, κρυφό μου φετίχ από παλιά. Μου ζητάει να γδυθώ και να της δώσω την αμοιβή της. Ακουμπάω τις 150 λίρες στο τραπεζάκι, γδύνομαι και γονατίζω….
Όταν επιστρέφει, φοράει μαύρες γόβες στιλέτο. Ανεβαίνει επάνω μου, και κρατιέται από ένα όργανο σαν ίππο. Δεν έχει σκοινιά στο ταβάνι για να κρατηθεί και να ελέγξει το βάρος και έτσι με πατάει με όλο της το βάρος. Μου κάνει άγρια σημάδια στο στέρνο. Μου περνάει κολάρο στα γεννητικά όργανα που στην άκρη του έχει σκοινάκια. Έτσι την ώρα που με ποδοπατάει τραβάει και τα σκοινιά Είναι διαρκώς γελαστή (της το είχα ζητήσει εγώ) και το απολαμβάνει. Ή τουλάχιστον έτσι δείχνει. Από επάνω ακούγονται θόρυβοι. Μου λέει ότι έχει τον σκλάβο της που της μαγειρεύει. Αρχίζει να με πατάει στα γεννητικά όργανα, που είναι ερεθισμένα από το κολάρο. Σκούζω από τον πόνο και κάπου πανικοβάλλομαι. Το παιχνίδι είναι λίγο άγριο για τα μέτρα μου….
Βγάζει τα παπούτσια της και ανεβαίνει επάνω μου με γυμνά πόδια. Βάζει μουσική και αρχίζει να χορεύει επάνω μου. Είναι ελαφριά και την αντέχω εύκολα. Το ζόρι είναι όταν αρχίζει να με κλωτσάει στα μαλακά. Τινάζομαι σαν να μου έχουν βάλει το δάχτυλο στην πρίζα. Μου βάζει τα τακούνια από τις γόβες στο στόμα και μου λέει να μην τα ρίξω ότι κι αν κάνει. Παίρνει ένα ηλεκτρικό μαραφέτι και μου κάνει μασάζ στα γεννητικά όργανα. Προς στιγμή τρομοκρατήθηκα, γιατί φοβήθηκα για ηλεκτροσόκ αλλά αυτό είναι ωραίο.
Μου ζητάει να της φορέσω τις μπότες. Μπαίνουν με λίγο ζόρι. Με ξαπλώνει κάτι και αρχίζει να χορεύει πάλι επάνω μου. Όταν με πατάει χαμηλά, επειδή είναι ερεθισμένα, τινάζομαι. Κάποια στιγμή βάζω τα χέρια μου για προστασία. Μου τα κατεβάζει και με πατάει στις παλάμες με μανία. Συνεχίζει να με ποδοπατάει, και με βάζει να της γλύψω τις σόλες από τις μπότες. Προσπαθώ να την κοιτάω. Είναι πανέμορφη. Αλλά κάτι λείπει από την εξίσωση…..
Της καθαρίζω τις μπότες με το στόμα, τα μαλλιά και τα γεννητικά μου όργανα. Καθαρίζει τις σόλες της στο σώμα μου πατώντας με. Λίγο μετά, της βγάζω τις μπότες και τις γλύφω τα πόδια. Το απολαμβάνει. Κάποια στιγμή, την πιάνω να είναι με τα μάτια κλειστά και χαλαρωμένη. Είναι η πρώτη (και μοναδική) ένδειξη συναισθήματος που εισπράττω από εκείνη. Αμέσως νιώθω καλύτερα. Της ζητάω να μου κάνει σημάδια με τα τακούνια της. Με γυρνάει μπρούμυτα. Παίρνει τις γόβες της στο χέρι και αρχίζει να με χαράζει με τα τακούνια στην πλάτη. Κάποια στιγμή, τραβάει πιο δυνατά και ο κώλος μου ματώνει. Μου βάζει αντισηπτικό.
Σε λίγο τελειώνουμε. Της γλείφω τα πόδια. Δεν με αφήνει να τελειώσω. Όταν βγαίνω από το μπάνιο, την ρωτάω πώς της φάνηκε. Την βλέπω συγκρατημένα ευγενική. Λέει ότι ήμουν καλός, το εισπράττω όπως περισσότερο σαν κομπλιμέντο προς τον πελάτη. Μου λέει ότι την Πέμπτη θα πάει στο Ντουμπάι με τον σκλάβο της. «Δουλειά ή διασκέδαση» τη ρωτάω. «Η δουλειά για μένα είναι διασκέδαση» μου απαντάει. Και γιατί να μην είναι; Όταν φεύγω, πετυχαίνω στην κουζίνα τον σκλάβο της με στολή υπηρέτριας να ετοιμάζει το φαγητό.
Η όλη εμπειρία μου άφησε ένα κενό. Ίσως γιατί μου φάνηκε πολύ επαγγελματική, χωρίς συναίσθημα. Σαν να πηγαίνεις στο μπουρδέλο για να κάνεις τη δουλειά. Ίσως να γίνομαι άδικος. Είναι δύσκολο για έναν άνθρωπο σαν την Valkyrie που είναι χωμένος σε αυτή την ιστορία μέχρι τα μπούνια, να καταλάβει το τι σημαίνει για κάποιον που έρχεται από την άλλη άκρη της Ευρώπης, μια συνάντηση μαζί της. Ή μπορεί να μην παίζει και κανένα ρόλο. Η δουλειά είναι δουλειά.
Γυρίζω στο ξενοδοχείο. Παίρνω την Α. τηλέφωνο. «ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ». Καμιά φορά η μοναξιά γίνεται αφόρητη……
Το απόγευμα πηγαίνω στο Coffee, Cake & Kink. Πετυχαίνω τον Jay. Παιδεύεται με τον φορητό του. Τον ρωτάω πώς πέρασε στο «Night of the Cane». Μου λέει ότι δεν πήγε, γιατί τον ταλαιπώρησε μια ίωση. Κανείς δεν τον πήρε τηλέφωνο να του πει τι έγινε. Κουφάλα ζωή….

ΤΕΤΑΡΤΗ 14-11-2007 / ΠΕΜΠΤΗ 15-11-2007
Οι τελευταίες βόλτες. Τα τελευταία τσιγάρα. Η τελευταία επίσκεψη στο Coffee, Cake & Kink. Χαιρετάω τον Alan, τη Sonia και τον Jay. Αλλάζουμε e-mail. Τα τελευταία δώρα. Η επιστροφή στην Ελληνική πραγματικότητα. Πηγαίνω στο νέο Wembley. Με τραβάνε φωτογραφία να σηκώνω το Κύπελλο Αγγλίας. Ωραία στιγμή. Να είμαστε καλά να τα ξανακάνουμε. Μπορούσα να περάσω και καλύτερα. Μπορούσα να περάσω και χειρότερα. Άλλωστε ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Έτσι δε λένε;

*Mπλάνς Ντυμπουά : Ηρωίδα του θεατρικού έργου του Τένεσι Γουίλιαμς "Λεωφορείο ο Πόθος". Βασικό της στοιχείο η εμμονή της σε ένα αριστοκρατικό παρελθόν, που πλέον δεν υφίσταται.

 

Χαιρομαι που περασες καλα κ ευχομαι την επομενη φορα να περασεις ακομα καλυτερα......  

 

..πολυ ωραιο φιλε..ομορφη εμπειρια, καλη και γρηγορη γραφη.οτι πρεπει..

 

Όλα αυτά που λες είναι σωστά. Απλώς διαπίστωσα ότι έμαθαν λίγο να περιποιούνται τον εαυτό τους και ειδικά το βράδυ δεν είδα εγκλήματα τύπου "τζην μπουφαν, λαμέ και σαγιονάρα" που ήταν πολύ δημοφιλή τα προηγούμενα χρόνια.

Και εδώ συμφωνώ. Μιλάω κυρίως για το "βρώμικο" κομμάτι του Soho (Greek Street, Old Compton κλπ)

Καλά τα λές. Αλλά έλα με το night bus από το Tottenham μεχρι το Earl's court. Τραγωδία σου λέω  

 

φυσικα και υπαρχουν ομορφες αγγλιδες.και ειναι και πολυ καλες αφεντρες.Οι ελληνιδες δεν πιανουν μια μπροστα τους.

 

Το Coffee, Cake & Kink είναι το αγαπημένο μας cafe στο Λονδίνο. Έχει εξαιρετικό καφέ, φοβερά γλυκά, και πολύ βίτσιο. Αλλά κυρίως έχει μια εξαιρετικά χαλαρή ατμόσφαιρα, σχεδόν δε σ'αφήνει να φύγεις. Δε θ'αγοράζαμε παιχνίδια εκεί, αλλά φροντίζουμε να αγοράζουμε βιβλία κάθε φορά που πάμε, για να το ενισχύσουμε (το χρειάζεται, είτε το πιστεύετε είτε όχι).

 

Υπάρχουν σεντόνια που απεικονίζουν πολύμορφα μωσαϊκά.

Υπάρχουν μέρες που η ζωή κεντάει. Να 'σαι καλά ρε μπαγάσα, αξίζει τον κόπο...

 

Απάντηση: Συνάντησα και όμορφες Αγγλίδες....

Πολύ ενδιαφέρον το ταξίδι σου trampledgr, σχετικά με το bdsm αλλά και τις επισκέψεις σου σε διάφορα αξιοθέατα και εκδηλώσεις του Λονδίνου. Πάντα να βιώνεις εμπειρίες που σε γεμίζουν και εκφράζουν όποιες και αν ειναι αυτές.
Μια ερώτηση θα ήθελα να κάνω. Σε κάποιο club σχετικό με το χώρο του bdsm δε θα έβρισκες κάποια που να ασχολείται με το αγαπημένο σου trampling?

 

Re: Απάντηση: Συνάντησα και όμορφες Αγγλίδες....

Υπάρχουν κάποιες εκδηλώσεις, όπως ήταν το "Night of the cane" που ασχολούνταν καθαρά με corporal punishment (μαστίγωμα, spanking και τα συναφή). Εκεί λοιπόν θεωρητικά δεν υπήρχε χώρος για trampling, foot worship. Αντίθετα, υπάρχουν άλλοι χώροι (όπως το Club Pedestal που δυστυχώς δεν είχε κάποια εκδήλωση αυτές τις μέρες) όπου το foot fetish κυριαρχεί. Ελπίζω να σε κάλυψα

 

It's good to be alive... και για τις καλές μέρες και για τις στραβές... χαίρομαι που ξέρεις να ζείς και τις δυο.

 

Απάντηση: Συνάντησα και όμορφες Αγγλίδες....

Μπράβο trampledgr και εις ανώτερα

 

Ευχαριστούμε που μοιράστηκες μια απλή και όμορφη εμπερία μαζί μας.ΑΡΗΣ ΠΑΝΤΟΥ!!!