Σχέσεις και εξουσία - Ανασφάλειες ενός/μιας Κ

Ο κυβερνήτης ενός πλοίου κυβερνά γιατί θέλει και μπορεί. Δεν κυβερνά γιατί έχει ανασφάλειες.
Τι δεν καταλαβαίνετε;

Ο Πιλότος ενός αεροπλάνου πιλοτάρει γιατί θέλει και μπορεί να το κάνει. ΟΙ επιβάτες κάθονται καλά δεμένοι στις καρέκλες τους, γιατί έχουν ανάγκη να ταξιδέψουν.
Ο πιλότος δεν έχει καμία ενοχή που πιλοτάρει το αεροσκάφος. Καμία ανασφάλεια δεν τον κάνει πιλότο.
Τι δεν καταλαβαίνετε;

 

Γιατί τόση επιμονή με το τι καταλβαίνω εγώ;
Οι μεταφορές και τα παραδείγματα κάποιες φορές λειτουργούν, άλλες όχι.

Ο πιλότος και ο κυβερνήτης ενός πλοίου, αφού μπορούν, καλά κάνουν και μπορούν.
Προσπαθείτε για κάποιο λόγο να μειώσετε έμμεσα την αξία της προσωπικής αναζήτησης και αυτό χωρίς να θέλω να μετατεθεί αλλού η συζήτηση, με παραξενεύει και με κάνει να αναρωτιέμαι αν θα σας πάρω στα σοβαρά ή αν όντως χρειάζεται να μπω στη διαδικασία να σας την εξηγήσω.

Η ετσιθελική απόκτηση δύναμης, φυσικά και προκύπτει. Είμαι πιλότος και κάνω ό,τι θέλω.

Τον πιλότο όμως ποιος τον κυβερνά αν τα μισά πράγματα που του συμβαίνουν πάνε στον αυτόματο πιλότο;

Περίεργη προσέγγιση.

 

Πράγματι περίεργη προσέγγιση.
Μην μου απαντήσετε καταλάβαμε.
Δεν χρειάζεται να αναφερθείτε στις ανασφάλειες σας.

 

Δεν είμαι σίγουρος για το τι θα μπορούσατε να καταλάβετε, αλλά αυτό είναι δικό σας θέμα.
Θα προτιμούσα να σας απαντούσα σε μια καλή βάση και όχι να παίζουμε παιχνιδάκια εντυπώσεων.

Καλή συνέχεια και καλή μέρα να έχετε.

 

Διάβασα πολλές φορές το παραπάνω και δεν είμαι σίγουρη ότι κατάλαβα το ερώτημα...

θα έλεγα πως αυτό είναι μια χαρά αιτιολόγηση για τους control freak... όμως δεν καταλαβαίνω το συσχετισμό του control freak με την αγάπη για εξουσία, το θεωρώ άτοπο, γιατί έτσι οδηγούμαστε στο παρακάτω ερώτημα:

που θα το χαρακτήριζα λογικό άλμα... μια που θέτει ως δεδομένο (με βάση την άτοπη για μένα παράγραφο) πως ένας Κ επειδή αγαπάει την εξουσία (και κατ' επέκταση τον έλεγχο) έχει και ανασφάλειες... από πού κι ως πού;

εν ολίγοις, τι ακριβώς ρωτάς;

 

Την παραδοχή, ότι αυτό αποτελούσε την αιτιολόγηση του control freak και το συσχετισμό του με την αγάπη για εξουσία, εσύ τον έκανες.
Δεν είπα εγώ ότι η αγάπη για εξουσία, συσχετίζεται κάπως με κάποιον/που είναι control freak.

Δεν προηγείται χρονικά η αγάπη ενός/μιας Κ, για εξουσία αλλά οι ύπαρξη πιθανών ανασφαλειών (βλ. Η ασυνείδητη αίσθηση κινδύνου). Ως έχω αναφέρει, ως μια από τις πολλές μεταβλητές. Δεν είναι η μόνη.

Πρώτα έρχεται/δημιουργείται αυτή η πιθανή ανασφάλεια/αίσθηση κινδύνου, την οποία προσπαθεί κάποιος να ελέγξει και όχι ότι έχει εκ των προτέρων αγάπη για εξουσία (όχι δηλαδή το αντίθετο).
Άρα το λογικό άλμα το κάνεις εσύ, βάζοντας σε λανθασμένη χρονικά σειρά, τις λογικές προκείμενες.

Αυτό που ρωτώ, είναι αν ένας/μια Κ, έχοντας υπόψη ότι υπάρχουν πιθανές ανασφάλειες/αισθήσεις κινδύνου/αδυναμίες κτλπ, οι οποίες τον καλούν να αποκτήσει εξουσία, πως τις αντιμετωπίζει.

 

Δηλαδή η διαχείριση μιας κατάστασης ανασφάλειας ή/και κινδύνου οδηγεί σε αγάπη για την εξουσία; αυτό λες; αν ναι, συνεχίζει να μου φαίνεται λογικό άλμα και παράλογο συμπέρασμα

 

Αφού τα υπόλοιπα έμειναν ασχολίαστα, να υποθέσω ότι δεν διαφώνησες κάπου.

Χωρίς να επικαλούμε την αυθεντία ως κάτι αδιαπραγμάτευτο, είναι αυτό που παρέθεσα ως βιβλιογραφία στην πρώτη γραμμή.

Για να μην μείνω όμως στο στείρο επιχείρημα, ότι και καλά το γράφει στο βιβλίο και αποτελεί θέσφατο, προσθέτω συμφωνώντας ότι μια πιθανή ανασφάλεια δύναται να οδηγήσει σε αγάπη/επιθυμία για εξουσία.

Δεν θεωρώ ωφέλιμο παρόλ' αυτά να μπαίνουμε σε διαδικασία να αμφισβητούμε ή να προσπαθούμε να εφέυρουμε ξανά βασικά στοιχεία της βιβλιογραφίας της ψυχολογίας.

Αφήνουμε πίσω την ουσία, αλλά χάριν συζήτησης και διευκρινίσεων συμμετέχω.

 

Πολύ καλύτερη διατύπωση

Θα έχει λοιπόν ενδιαφέρον να ακούσουμε θέσεις Κ επί του...

...αν και δε νομίζω ότι θα απαντηθεί.

Κι αυτό από μόνο του είναι απάντηση  

 

Η διατύπωση ήταν η ίδια εξ αρχής.

Αν είναι να μην απαντηθεί δεν θα απαντηθεί. Έχεις απαντήσει εσύ για τους υπόλοιπους ήδη, 3-4 φορές.

Καλή συνέχεια και σε ευχαριστώ γιατί όσο μπορούσες να συνεισφέρεις, το έκανες.

 

συγγραφή βιβλίων που να αναθέτουν την ανεπάρκεια του συγγραφέα, και των μαγεμένων αναγνωστών του, σε ανασφάλεια όσων φθονεί ή φθονούν.
παλιό κόλπο και λειτουργικό. θεραπευτικό.

 

Όχι, δεν ήταν

Καλή συνέχεια και σε σένα... Όσο μπορούσες να εξηγήσεις, το έκανες