Σχέσεις και εξουσία - Ανασφάλειες ενός/μιας Κ

Παλιό κόλπο είναι να χαρακτηρίζεις αυτόν που λέει κάτι (μαγεμένοι αναγνώστες) για να μειώσεις αυτό που λέει. Τίποτα επί της ουσίας, δηλαδή.

Ας ακούσουμε όμως τον tithon, που γνωρίζει πως πάει το πράγμα.

 

χρήσιμη ιδέα.

 

Σου φάνηκε θετικό το ότι δεν είπες κάτι ουσιώδες;

 

δεν κρίνω αρνητικά το να έχει κάποιος όρια στην αντίληψή του. είναι συνηθισμένο και δεν επικρίνω χωρίς σαφή λόγο.
το "όσο του κόβει", είναι χρησιμότατο εργαλείο και σ αυτό το φόρουμ.

 

Παιχνιδάκια εντυπώσεων, εφηβικής αντίληψης. Καμία χρησιμότητα και κοινότυπες προσεγγίσεις. Και εσύ όσο μπορούσες, προσέφερες.

Καλή συνέχεια.

 

@Όνομα κατ’ αρχάς το γεγονός ότι αποφασίσατε να μοιραστείτε τις σκέψεις που σας προκάλεσε η ανάγνωση ενός βιβλίου, εν προκειμένου του βιβλίου «Σχέσεις και εξουσία» από τις εκδόσεις «Αρμός», είναι σημαντικό και συγχαρητήρια.

Κατανοώ επίσης το γεγονός πως, όταν η ανάγνωση ενός βιβλίου Μ/μας προκαλεί έντονα συναισθήματα και σκέψεις, να Θ/θέλουμε να τα μοιραστούμε με άλλους. Το μοίρασμα άλλωστε είναι ένα από τα θετικά της ανάγνωσης.

Όμως, επιτρέψτε Μου μια επισήμανση.

Τα στοιχεία που δίνετε σε ανθρώπους που δεν έχουν διαβάσει το βιβλίο δεν είναι τόσο σαφή, έτσι ώστε να μπορεί το κάθε μέλος να συμμετάσχει σε μια συζήτηση.

Προσωπικά, όπως και σε άλλα μέλη συνέβη, δεν Μου είναι σαφές τι πραγματεύεται το βιβλίο, το οποίο απ’ ότι Είδα είναι ένα συλλογικό πόνημα από διάφορους ειδικούς της ψυχικής υγείας.

Ίσως κάποια αποσπάσματα από το βιβλίο να βοηθούσαν περισσότερο στον διάλογο και να εδραίωναν περισσότερο την αρχική σας τοποθέτηση ότι σύμφωνα με το

, και ότι ο

Χωρίς αυτά (τα αποσπάσματα δηλαδή), είναι εύλογο το κάθε μέλος να εικάζει και να φαντάζεται ό,τι θέλει…

Για παράδειγμα, δεν Μου είναι σαφές τι ακριβώς πραγματεύεται ο Θεόδωρος Πανταζόπουλος στο πόνημα του, που εμπεριέχεται στο βιβλίο με τον τίτλο: «Η Εξουσία στο Θεραπευτικό Πλαίσιο: Ζητήματα στη θεραπεία με άτομα του αντιεξουσιαστικού χώρου και άτομα με προσκόλληση σε ιδέες φιλοεξουσιαστικές».

Μόνο εικασίες μπορώ να κάνω από τον τίτλο και ενδεχομένως αυτές οι εικασίες να Με οδηγήσουν σε αρνητική στάση ή θέση…

Από την αρχική σας τοποθέτηση δεν σας κρύβω ότι Μου δημιουργήθηκε η ίδια εντύπωση με της @margarita_nikolayevna, ότι δηλαδή πρόκειται για ένα βιβλίο που πραγματεύεται

.

Είναι όμως έτσι;

Ο μόνος που μπορεί να Μ/μας το πει είστε εσείς…

Εν συνεχεία, παρακολουθώντας την πορεία του διαλόγου, εικάζω και πάλι, ότι αναφέρεστε σε αδιόρατες, ασυνείδητες ανασφάλειες που κατατρέχουν τον άνθρωπο και οι οποίες σχετίζονται με τη σχέση που αυτός αποκτά με την εξουσία και όχι σε μικρές καθημερινές ανασφάλειες που προκύπτουν από εξωτερικούς παράγοντες, όπως η άνοδος του πληθωρισμού ή η αύξηση της ανεργίας για παράδειγμα…

Μπορεί όμως να κάνω και λάθος, όποτε βοηθήστε Με…

Αν πρόκειται για το πρώτο, φρονώ πως ο Βασίλης Ραφαηλίδης στο βιβλίο «Η κρυφή γοητεία της Μπουρζουαζίας» από τις «Εκδόσεις 21ος» το γράφει με απλά και κατανοητά λόγια ως εξής:

«Ο θνητός άνθρωπος θέλει να είναι πλούσιος γιατί ξέρει, έστω και αν δεν το ’χει συνειδητοποιήσει, πως ο πλούτος είναι μια κίνηση απομάκρυνσης από το θάνατο, μια δυνατότητα προφύλαξης από τον πρόωρο θάνατο, πράγμα καταφάνερο στην καθημερινή ζωή: Όποιος έχει λεφτά, όχι μόνο τρώει καλύτερα και υγιεινότερα, αλλά κάνει και κυτταροθεραπεία, άμα λάχει να πούμε, ή πληρώνει τον Γιακούμπ για ένα καλό σέρβις της χαλασμένης μηχανής.»

Δηλαδή, σύμφωνα με τον Ραφαηλίδη, η απόκτηση πλούτου ως μέσο άσκησης της εξουσίας απομακρύνει τον θνητό από τον φόβο του θανάτου…

Δεν γνωρίζω τι λένε οι συγγραφείς του βιβλίου «Εξουσία και σχέσεις» επ’ αυτού…

Αυτό που εικάζω και πάλι, είναι ότι στο βιβλίο, συνδέεται η εξουσία με την ανασφάλεια… απλά δεν προσεγγίζεται μέσα από την Μαρξιστική σκοπιά, όπως κάνει ο Ραφαηλίδης για παράδειγμα, αλλά μέσα από την ψυχαναλυτική σκοπιά…

Αν κάνω λάθος, διορθώστε Με…

Από εκεί και πέρα, αν θεωρήσουμε ότι ο πρωταρχικός, ασυνείδητος και αδιόρατος φόβος του θανάτου, οδηγεί κάποιους ανθρώπους στη συγκέντρωση εξουσιών γιατί αυτό τους απαλύνει τον φόβο ή οδηγεί κάποιους άλλους στην προσκόλληση κάτω από τους εξουσιαστές γιατί αυτό τους δημιουργεί το αίσθημα της ασφάλειας και έτσι εδραιώνονται εξουσιαστικά μοντέλα, δεν νομίζω ότι η ψυχαναλυτική προσέγγιση μπορεί να δώσει αποτελέσματα, καθ’ ότι η όποια θεραπεία είναι επί προσωπικού…

Στα δικά Μ/μας τώρα και στην αναγωγή που κάνετε στις ασύμμετρες σχέσεις, με βάση το παραπάνω το Κυρίαρχο μέλος κατέχει εξουσία στην ασυμμετρία επειδή κάποιες αδιόρατες ανασφάλειες το ωθούν και το υποτακτικό επίσης μπαίνει κάτω από τον εξουσιαστικό έλεγχο επειδή κάποιες αδιόρατες ανασφάλειες το ωθούν…

Που είναι το πρόβλημα, αν όντως συμβαίνει;

Τι πρόβλημα μπορεί να δημιουργήσει σε μια ασύμμετρη σχέση η επίγνωση αυτή;

Photo Yari Beno "view from my cellar" by Iagos posted 17 March 2023 at 21:32

 

Αρχικά ευχαριστώ για τον χρόνο, τις παρατηρήσεις και τα σχόλια σας.

Σχετικά με το βιβλίο και τι αυτό πραγματεύεται, έχει ως κύριο άξονα την εξουσία και ως βασικές θεματικές: από τον Freud στον Φουκώ - η εξουσία στην ψυχική ζωή, σχέσεις κυριαρχικότητας και άσκηση ψυχολογικής βίας, η σαδομαζοχιστική σχέση - εξουσία ή αγάπη, η εξουσία στους οικογενειακούς δεσμούς και την έννοια του Mentalising.

Για τη δεύτερη σας παρατήρηση, αναφορικά με τα αποσπάσματα, είναι κατανοητή η σκέψη σας. Μετέφερα, δύο από τις πολλές σκέψεις του κεφαλαίου, σχετικά με τη σαδομαζοχιστική σχέση, οι οποίες έκρινα ότι αποτελούν την ουσία του.
Ένας από τους λόγους, ήταν να μην οριοθετήσω το πεδίο απαντήσεων, με κίνδυνο φυσικά να υπάρχει χώρος για διευκρινίσεις, εάν αυτές ζητηθούν.

Έχετε δίκαιο, στην επισήμανση σας, σχετικά με την ψυχαναλυτική χροιά, των ανασφαλειών.

Μεταφέρω γραπτώς ένα σχετικό απόσπασμα:

"Το πως θα εκφράσουμε την ανάγκη μας για παντοδυναμία, ποικίλει, αλλά ένα σημαντικό ποσοστό παντοδυναμίας ενυπάρχει σε όλες τις εκφάνσεις της επιθετικότητας. Η εξουσιαστική συνθήκη, δεν είναι πάντα επιθετική αλλά συνήθως γίνεται.

Ένα παράδειγμα...ώστε να νιώσουμε ασφαλείς, είναι ο πειραματισμός μας με τον κίνδυνο, ώστε να καθησυχαστούμε με την αίσθηση ότι μπορούμε να του ξεφύγουμε.

...Τα αισθήματα επιθετικότητας, μίσους, ανάγκης κατοχής και φθόνου απορρέουν από αυτή την πρωταρχική εμπειρία και την ανάγκη να την υπερνικήσουμε έτσι ώστε να επιτύχουμε κάποιο βαθμό ασφάλειας."



---- Το σημαντικό που φαίνεται να προκύπτει, είναι ότι οι άνθρωποι, αποτελούν ένα συνονθύλευμα, τραυματικών εμπειριών στην βρεφική, παιδική, εφηβική και ενήλικη ζωή τους, οι οποίες προκαλούν/προκάλεσαν σε άλλους βαθύτερες και σε άλλους επιφανειακές, γνωστές ή άγνωστες, συνειδητές ή ασυνείδητες ανασφάλειες.

Ένας μηχανισμός άμυνας και αντίδρασης, κατά του αγνώστου (κατά δηλαδή των ανασφαλειών, που αναφέρω και στην ερώτηση μου) είναι η σφοδρή προσπάθεια ελέγχου και κατ' επέκταση η δημιουργία ενός ασφαλούς περιβάλλοντος.

Δεν λέω ότι, όποιος θέλει εξουσία, σημαίνει ότι θέλει να κάνει τα πιο πάνω. Αναφέρω απλώς ότι συμβαίνει και αυτό. Προσωπική μου άποψη είναι φυσικά ότι, οι συνειδητές και ασυνείδητες τραυματικές εμπειρίες των ανθρώπων, αποτελούν την πλεινότητα ή την κυρίαρχη μεταβλητή, στηριζόμενος πάντα και στη βιβλιογραφία.

Η ερώτηση μου, στηρίχθηκε στη σκέψη ότι, για να θέλει κάποιος κάτι, υπάρχει ένας λόγος. Κάτι πρέπει να ικανοποιηθεί.

Αν βάλω στην άκρη, τον κορεσμό της ωμής ηδονής του ελέγχου, φαίνεται κάτι στο βάθος, που θεωρώ πολλοί/ες Κ, δεν το έχουν ψάξει.

Φαίνεται το πραγματικό κίνητρο που κάνει κάποιος, κάτι. Που επιλέγει και η ζωή του προσανατολίζεται βάσει μιας πολύ συγκεκριμένης κατεύθυνσης. Θέλει έλεγχο. Θέλει εξουσία.
Θέλει να κυριαρχεί τη ψυχή και το κορμί ενός άλλου ανθρώπου.

Είναι κάτι πολύ βαθύτερο απλώς από τη σαρκική υπόσταση. Υπάρχει και αυτό, δεν αντιλέγω φυσικά.

Οπότε, κλείνοντας, επαναφέρνω την ερώτηση μου.

Πως αντιμετωπίζει ένας/μια Κ, αυτές τις εμπειρίες, ανασφάλειες και ό,τι άλλο που τον οδηγούν σε αυτή τη δίψα για εξουσία;

Τις διαχειρίζεται;
Τις διορθώνει αν χρειαστεί;
Τις περιορίζει;
Τις ψάχνει τουλάχιστον;

Αν όχι, ποιος ελέγχει, ποιον;

 

Ευχαριστώ.

Θα Επανέλθω...

Με εκτίμηση

Iagos

 

Υπάρχει η συνήθης συμβουλή στην επιλογή δήλωσης status «Είσαι αυτό που σε γκαυλώνει*».

Ένας Κυρίαρχος γκαυλώνει όταν κυριαρχεί.
Δηλαδή του αρέσει πολύ και είναι ηδονικό γι΄αυτόν.
Διαχειρίζεται τις γκαύλες του κατά το δοκούν.
Το γεγονός αυτό δεν προκαλεί ανασφάλεια, ούτε οφείλεται σε κάποια ανασφάλεια.
Δεν υπάρχει καμία ενοχικότητα από την εκδήλωση της κυριαρχίας του, μέσα από τις εμπειρίες που έχει.
Δεν χρειάζεται μα διορθώσει τίποτα απολαυστικό, αφού δεν βλάπτει κανέναν.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να περιορίσει την απόλαυση του.
Γιατί να ψάχνει κάτι (κάποια ανασφάλεια) που δεν έχει.
Ο Κυρίαρχος ελέγχει τον εαυτό του και την υποτακτική που κατέχει.
Γιατί έτσι του αρέσει.

*το γκαυλώνει από το έγκαυλος

 

Κατανοητά τα όσα αναφέρετε. Δεν θα διαφωνήσω, παρά θα προσθέσω σε αυτά.

Θεωρώ ότι αυτό που παρουσιάζετε είναι η μια όψη του νομίσματος.
Ούτε εγώ υποστηρίζω ότι ένας Κ, θα ζητήσει και τα ρέστα. Του αρέσει να κυριαρχεί και το κάνει.

Δεν υπάρχει ενοχικότητα από την εκδήλωση της κυριαρχίας του, όπως ορθά θέσατε.

Και φυσικά ελέγχει τον εαυτό του και την υποτακτική που κατέχει.
Εδώ έγκειται όλη η συζήτηση. Στη πράξη φάινεται να ελέγχει τον εαυτό του. Σας λέω ότι ούτε ανασφάλειες νιώθει να έχει.
Όλα νορμάλ.

Είναι όντως έτσι; δεν ερωτώ με προδιάθεση αμφισβήτησης κανενός Κ, ούτε ανθυποβάλω τον εαυτό μου.

Όμως οι Κ, πρωτίστως ως άνθρωποι, έχουν και αυτοί/ες κάποια βιώματα (προαναφερθέντα), που αποτελούν τον κινητήριο μηχανησμό για τη δράση τους.

Τον γνωρίζουν;

Ξέρουν γιατί θέλουν να ελέγχουν;

Ψάχνω το γιατί; Εδώ απλώς μεταφέρω τη σκέψη μου.

Τι σε οδήγησε να θέλεις να δέσεις την άλλη μέσα στο κλουβί; Γνωρίζεις; σε ενδιαφέρει να μάθεις;

Είσαι ικανός να το διαχειριστείς;

Και άλλα πολλά.

 

Προσωπικά δεν θέλω να δέσω την άλλη μέσα στο κλουβί. Οπότε τι να θέλω να μάθω σχετικά με αυτό;

Μου αρέσουν πολύ τα μακαρόνια με κιμά.
Είμαι ικανότατος να το διαχειριστώ. Μπορώ να τα μαγειρέψω και να τα φάω μια χαρά.

Μάλλον συγχέετε κάπου την κυριαρχία με τις Σαδομαζοχιστικές πρακτικές.
Μπορεί να συνυπάρχουν αλλά μπορεί να υπάρχουν ανεξάρτητες.

 

Δεν αναφέρομαι σε εσάς προσωπικά. Προσοχή στους υδατάνθρακες όμως, επηρεάζουν την έκκριση ινσουλίνης.

Γνωρίζω και για την κυριαρχία και για τις σαδομαζοχιστικές πρακτικές, όσα κατάφερα να μάθω μέχρι σήμερα και κατανοώ τις διαφορές.

Οπότε τα συγκεκριμένα παραδείγματα, δεν αφορούσαν εσάς, ήταν τυχαία, χάριν συζήτησης.