Σωματικός πόνος: Πως και πότε λειτουργεί σε Μ/μας

Πότε αυτόν τον προσφέρουμε?
Λειτουργεί σαν τιμωρία η μήπως λειτουργεί ακόμα και σαν επιβράβευση στους υποτακτικούς/ες?
Πότε ο πόνος είναι κάθετα απαγορευτικός?
Γιατί ο πόνος είναι απόλαυση σε Αρκετούς/ες όταν τον προσφέρουν η σε άλλους/ες όταν τον εισπράττουν?
Ο πόνος λειτουργεί σε μερικούς/ες σαν αναπόσπαστο όργανο εκπαίδευσης τους από τον Κυρίαρχο/η τους.
Τι νοιώθεις εσύ εκείνη την στιγμή υποτακτικέ/η που τον εισπράττεις?
Τι νοιώθεις Εσύ Κυρίαρχε/η που τον προσφέρεις σε δεδομένες στιγμές?
Σαν Κυρίαρχος είσαι από αυτούς/ες που δεν αρέσκονται να πονούν σωματικά τον υποτακτικό/η?
Μήπως είσαι από τα υποτακτικά άτομα που δεν δέχονται τον πόνο για κανένα λόγο?

Τόσα ερωτήματα τέθηκαν.
Υπάρχουν αλλά τόσα που δεν τέθηκαν.

Είναι ευκαιρία να μιλήσουμε ανοιχτό για την σχέση μας με τον πόνο.
Να μιλήσουμε γράφοντας όχι ρητορικά και φιλοσοφώντας τον πόνο.
Να μιλήσουμε γι αυτόν τον σωματικό πόνο όπως τον βιώνουμε μέσα από τις δίκες μας εμπειρίες, είτε μέσα από τις επιθυμίες μας και το πώς τον αναζητάμε (είτε σαν δότες, είτε σαν παραλήπτες).

Ορίστε λοιπόν....
Ας εκφραστούμε από όποια θέση και αν Ε/είμαστε ελευθέρα….

 

Εχετε ποτέ αναρωτηθεί πως θ αντιδρασει το σωμα σας εαν ο Κυριος σας σας υποβαλλει σε σωματικο πονο, οταν πονατε ψυχικα πολύ εξαιτιας ενος γεγονοτος που σας κοστισε, απωλεια συντροφου, γονεα, (δεν γραφω παιδιων-ουτε στον εχθρο μου δεν το θελω να συμβει), δουλειας κλπ ;

Το κορμι αντιδρα ανεκτικα στον πονο οπως αν εισασταν χαρουμενοι ή οι αντοχες του ειναι μειωμενες;

 

Αρκετοί φίλοι μετά την λεκτική ας την πούμε "διαμάχη" Εγώ το λέω αντιπαράθεση λόγο σύγκρουσης απόψεων, με την πολύ συμπαθέστατη σε μένα κατά τα άλλα tender lilly (το ότι διαφωνήσαμε δεν σημαίνει απολύτως τίποτε. Εξακολουθώ πάντα να την εκτιμώ) μου έστειλαν pm και με ρωτούν το τι εκφράζει εμένα ως αναφορά τον πόνο.

Και απαντώ …
Δεν ξέρω πώς να Με χαρακτηρίσω. Ειλικρινά δεν ξέρω αν είμαι σαδίστρια η όχι.
Κατά βάση νομίζω ότι δεν είμαι σαδιστική.
Δεν μου αρέσει να προκαλώ σωματικό πόνο στα καλά καθούμενα, ούτε είναι μέσα στις επιθυμίες μου να το κάνω, τουλάχιστον συνειδητά και στην βάση μου.
Λατρεύω τα μαστίγια. Λατρεύω τον ήχο τους και τα σημάδια που προκαλούν όταν ζωγραφίζουν στο κορμί.
Απολαμβάνω την χρήση τους, η την χρήση άλλων οργάνων που προκαλούν σωματικό πόνο. αλλά όλα αυτά …με προϋποθέσεις !

Προκαλώ σωματικό πόνο, όταν αντιλαμβάνομαι ότι ο λόγος μου δεν έχει περάσει στον υποτακτικό μου, παρά τις όποιες άλλες μεθόδους έχω δοκιμάσει πριν.

Όταν γνωρίζω ότι δεν του αρέσει ο σωματικός πόνος. Τότε τον χρησιμοποιώ σαν τιμωρία του και επειδή θεωρώ ότι είναι απαραίτητη να την εισπράξει και έχω αποφασίσει ότι θα τιμωρηθεί με τον συγκεκριμένο τρόπο.

Επίσης προκαλώ σωματικό πόνο όταν ο υποτακτικός μου με έχει θυμώσει με κάποια συμπεριφορά του (τα μαζεύω και το κρατώ) Ποτέ όμως δεν το κάνω την ώρα που αυτός συμβαίνει και εξελίσσεται. Αφήνω να περάσει και να καταλαγιάσει η μπόρα (ίσως και μέρες μετά – αλλά ποτέ δεν ξεχνάω).

Άλλη μια στιγμή που προσφέρω πόνο είναι λόγος για επιβράβευση.
Σε ένα ερωτικό μας παιχνίδι ας πουμε και όταν γνωρίζω ότι στον υποτακτικό μου αρέσει ο σωματικός πόνος ....τότε τον χρησιμοποιώ για να τον επιβραβεύσω.
Είναι και η στιγμή που τοτε και εγώ ειλικρινά και ολόψυχα το απολαμβάνω να τον προσφέρω.

 

Έχεις αναρωτηθεί ποτέ zinnia μου, ότι ο πόνος ίσως να λειτουργεί σε κάποιους ανθρώπους, σαν βάλσαμο της ψυχής τους?
Πιστεύεις ότι μέσα από τον πόνο αισθάνονται ψυχική ανάταση?

Για μερικούς απο Ε/εμάς αυτό είναι ασύλληπτο...
Μα για άλλους ο πόνος λειτουργεί ως κάθαρση και εξιλέωση της ψυχής τους!

 

Παλιότερα είμουν απο αυτούς που δεν τους άρεσε ο πόνος αλλα μόνο η αίσθηση να τον Κυριαρχούν και να δέχετε τον πόνο για να ευχαριστήσει την Κυρία του, πολύ πρόσφατα εισέπραξα πόνο απο Κάποια και αισθάνθηκα για πρώτη φορά πάρα πολύ ωραία και δεν μιλάω σωματικά αλλα ψυχικά... ένιωσα μια ηρεμία μια απόλαυση και ήθελα κι αλλο... τώρα πιστεύω ότι ο ανθρωπος που δίνει πόνο κάνει την διαφορά... αν σου αρέσει το BDSM πιστεύω σου αρέσει κ ο πόνος γιατι αν το πάρεις απόφαση κ δωθείς Στον/Στην Κυρίαρχο/Η ολοκληρωτικά ότι και να σου δώσει θα το απολαύσεις...

 

Απάντηση: Σωματικός πόνος: Πως και πότε λειτουργεί σε Μ/μας

Δεν είμαι μαζοχίστρια δεν μπορώ να δεχτώ τον πόνο μόνο του δεν μου λέει τίποτα και ξεκαθαρίζω πως μιλάω για σωματικό πόνο και μόνο.
Λατρεύω όμως τον πόνο όταν μου δίνετε από Κυρίαρχο που έχω δοθεί εκεί είναι κάτι άλλο νιώθω πως μπορώ να δεχτώ όλα τα έντονα πράγματα πάνω μου από Εκείνον ότι Τον νιώθω πιο πολύ.
Όπως θέλω να ορίζει και να προκαλεί την χαρά, την λύπη, το γέλιο, το κλαμα,ετσι χαίρομαι να μου προκαλεί και πόνο.
Τώρα όσο για τον ψυχικό πόνο τρέφομαι από αυτόν πολλές φορές τον προκαλώ μόνη μου και μου αρέσει να μου τον προκαλούν.
Πολλές φορές ασυνείδητα ίσως δημιουργώ καταστάσεις για να πονέσω ψυχικά.
Νιώθω πως μετά από μεγάλο ψυχικό πόνο αναγεννιέμαι και αναδομούμε σε κάτι πιο δυνατό κάτι καινούργιο.

 

Αυτος ειναι ενας απο τους πιο σημαντικους λογους που μπορει να κανει μερικους ανθρωπους να προκαλουν πονο η να φερονται βιαια,οταν δηλαδη τα αλλα μεσα δεν εχουν αποτελεσμα επιστρατευεται η βια σαν το μοναδικο μεσο επιβολης,κυριαρχιας αλλα και τιμωριας προς το αντικειμενο που ξεφευγει του ελεχγου μας,

το πιο κοινο παραδειγμα η βια μερικων γονεων προς τα παιδια τους.

 

Πόνος…. Κάτι τόσο “απαγορευμένο” για την vanilla λογική και τόσο όμορφο για εμάς…
Προσωπικά μετά από μια πολύ δύσκολη μέρα στο μαγαζί ή κάποιον καυγά ή τέλος πάντων μετά από μια άσχημη μέρα, θα προτιμούσα να παραδοθώ στα χεριά Του για να με πονέσει παρά να κάτσω και να Του πω τα προβλήματα και της σκέψεις μου…
Ξέρει, ότι μου αρέσει ο σωματικός πόνος και με τον τρόπο Του με εξιλεώνει μετά από μια δύσκολη μέρα… και μετά έρχεται και η στιγμή που θα τα βγάλω όλα από μέσα μου και θα τα συζητηθούμε. Επίσης τρελαίνομαι όταν βλέπω το χαμόγελο Του, μετά το πέρας του “βασανισμού” μου…
Αλλά με τον ψυχικό πόνο, ακόμα δεν τα πάω καλά… τον φοβάμαι….

 

ισως γιατι ο σωματικος περναει.. Ο ψυχικος ομως..μπορει και να κρατησει ισαμε μια ζωη...

 

Re: Απάντηση: Σωματικός πόνος: Πως και πότε λειτουργεί σε Μ/μας

Διάβασα αυτά, και με έκανε να αναλογιστώ τα δικά μου: μετά από αυτο- & ετερο- προκαλούμενο ψυχικό πόνο, τον πρώτο δεν τον διανοούμαι καθόλου μιας και πήρα ό,τι χρειαζόμουν από αυτόν, τον δεύτερο τον διακρίνω από την αρχή του και επιλεκτικά τον ακολουθώ ή του κλείνω την πόρτα.
Ο υπέροχος, ακριβής σωματικός πόνος: γατζώνει και με κάνει να τον ακολουθώ με κλειστά μάτια πολύ πολύ ευχάριστα από αγαπημένα άτομα. με το που τελειώσει μου μένει μόνο χαρούμενο αίσθημα.  

 

Αν και είμαι Dom έχς δοκιμάσει κάποια φορα την άλλη πλευρά και μπορώ να βεβαιώσω ότι δεν μπορώ να ανεχτώ ούτε τον παραμικρό πόνο σε σημείο που να εξοργίζομαι και να περιμένω την κατάλληλη στιγμή να το "ξεπληρώσω". Φυσικά δε γίνεται ούτε λόγος για το παραμικρό εξιτάρισμα. Πιθανότατα γιατί η ροπή μου είναι και ήταν πάντα σε Dom θέσεις.

Από αυτή τη θέση λοιπόν μου αρέσει να τον επιβάλλω στο βαθμό που αυτός γίνεται δεκτός από την sub μου και σε αυτή η την περίπτωση η επιβράβευσή μου είναι η έκφραση ηδονής που βλέπω στο πρόσωπό της. Φυσικά όταν κρίνω ότι είναι η κατάλληλη στιγμή "σπρώχνω" τα όριά της πιο πέρα με μια στιγμιαία (αναλόγως) υπέρβαση αυτών και αυτό αποτελεί μία ακόμη μεγαλύτερη επιβράβευση.

Γενικά βλέπω τον πόνο περισσότερο σαν παιχνίδι/πρόκληση παρά σαν σαδισμό/τιμωρία.

 

όταν βρισκόμουν σε άνετη κατάσταση και είμουν γενικά ευχάριστα ο πόνος ήταν γλυκός ας μην είμουν και προετοιμασμένος για αυτόν ,ακόμη και αν ήταν αβάσταχτος στην αρχή και εκλαίγα η λύγιζα(τότε ακόμα καλήτερα) μετά θα ζητούσα(έστω έσω) και άλλο είτε σωματικό είτε ψυχικό πόνο...
υπήρχαν όμως στιγμές που και το παραμικρό άγγιγμα(ακραίο) δεν το άντεχα...

αυτά από προσωπική εμπειρία , γενικά από την κατάσταση που βρίσκετε ο υποτακτικός/ή θα υπάρχουν και ανάλογα αποτελέσματα από το πόνο, πάντα για μαζοχιστικές περιπτώσεις...