Σώμα...

Σώμα - παραγνωρισμένο, υποτιμημένο, υπερτιμημένο, τιμωρημένο, "πλαστικοποιημένο", ενοχοποιημένο (η αμαρτία της σάρκας), δευτεροκλασάτο ("όλα είναι στο μυαλό"), "ανύπαρκτο" (η ...ομιλούσα κεφαλή), παγίδα ("πέτα έξω κανένα μπουτάκι"), τρόπαιο, αίσθηση, εικόνα, παρουσία, απουσία, επαφή, πόνος, απόσταση, άχθος ("το σέρνω μαζί μου"), καλοντυμένο, κρεμάστρα ρούχων, άγχος, καμάρι ("κορμάρα!"), εργαλείο, σημαδεμένο, κομματιασμένο ("αποκλειστικό ενδιαφέρον-φετίχ τα πόδια"), αντικείμενο, υποκείμενο...

Το σώμα μου (και η σχέση με τα σώματα των άλλων).

Η ερώτηση είναι περίεργη, το ξέρω. Είναι αφορμή, επίσης.


​

 

Απάντηση: Σώμα...

Τα είπες όλα καλή μου...

 

εγω παλι που δε καταλαβα την ερωτηση? 

 

Ευπειθως αναφερω..............Π.Ν.! (και αν ποτε τ' αλλαζα, παλι το ιδιο θα διαλεγα!)(με λιγο καλυτερη...μεση  )
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
............................ 

 

Πολύ καλό poll female.  

Ψήφισα την τελευταία επιλογή.

Το σώμα, στα δικά μου μάτια, (είτε το δικό μου είτε των άλλων - συντρόφου/φίλων) είναι το "περιτύλιγμα" και σε κάποιες, ελάχιστες, περιπτώσεις το "μέσο" για να κάνεις stimulate τα -σημαντικά- ενδότερα.
Επίσης, μερικές φορές (όταν είμαι στα down μου) μου θυμίζει το mortality μας, γι' αυτό (και μόνο) προσπαθώ να το διατηρώ σε καλή κατάσταση (η προσπάθεια θα επιτύχει πλήρως όταν κόψω και το κάπνισμα).
Κατ' εμέ λοιπόν -κι ας ακούγεται κλισέ- it's what's inside that counts. Το σώμα είναι εκεί για την πρώτη εντύπωση.

 

Ειδικες Δυναμεις - Ορεινος Χιονοδρομος και δεν το αλλαζω για τιποτα στον κοσμο  
Δεν παιζει ρολο.Ειναι απλα κατι περιττο σε σχεση με το μυαλο που θεωρω το πιο ενδιαφερον κομματι του αλλου

 

Στην περίπτωση "Άλλο", παρακαλώ μιλήστε γι΄αυτό επίσης. Παράλειψή μου.

​

 

Δεν είχε επιλογή ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ όποτε επέλεξα το Α   
Το σώμα είναι αυτό που εκτελεί την εντολή όποτε αυτό που μετράει είναι ο χαρακτήρας της και το μυαλό Της.

 

Είμαι σώμα.

Ένα σύνολο από φυσικά καλώδια, βίδες, μικροκυκλώματα, "έξυπνες" σάρκινες, υγρές μικρομηχανές.

Όλες μαζί αλληλεπιδρούν χαωτικά, απρόβλεπτα, και πυροδοτούν συναισθήματα και γνώμες ανάλογα με το πώς τα προγραμμάτισαν τα γονίδια της μάνας μου και του πατέρα μου, και ανάλογα με τα βιώματά τους (μαθαίνουν απ'τις εμπειρίες και ρυθμίζουν ανάλογα τις αναφλέξεις τους).

Δεν υπάρχει τίποτα μέσα εκτός από (συνειδητά ή ασυνείδητα) καλλιεργημένα patterns συμπεριφορών, αντιδράσεων και επιθυμιών.

Είμαι σώμα. Κάποια μέρα θα πάθω σημαντικές βλάβες, τα μικρο-μηχανάκια που με αποτελούν θα πάψουν να λειτουργούν και θα πεταχτούν στη θάλασσα (ελπίζω να μη θαφτούν).

Είμαι σώμα. Οι επιθυμίες μου και οι φόβοι μου υπαγορεύουν τη στάση ζωής μου, και όποιους περιορισμούς θέτω στη συμπεριφορά μου το κάνω μόνο και μόνο επειδή κάποια νευρόνια μπαίνουν στη μέση.

Κανακεύομαι, χαϊδεύομαι, δημιουργώ, ερωτεύομαι, ρισκάρω, αυτοκαταστρέφομαι: με απόλυτη αυτάρκεια. Όλα αυτά που κάνω μπορούν εύκολα να εξηγηθούν αν ανατρέξει κανείς στο log των χημικών αντιδράσεων μέσα μου.

Καλησπέρα σας, είμαι σώμα. Καλησπέρα σας, είμαι ο Κόμης Δράκουλας. Καλησπέρα σας, είμαι ο Χρήστος. Καλησπέρα σας, είμαι 35 χρονών. Καλησπέρα σας, who gives a flying fuck. Καληνύχτα σας.

 

I sing the body electric (Walt Whitman)

http://www.daypoems.net/poems/1903.html

 

Μια απόλυτη αρμονία σώματος και μυαλού...

 

Απάντηση: Σώμα...

Θυμήσου, Σώμα...

Σώμα, θυμήσου όχι μόνο το πόσο αγαπήθηκες,
όχι μονάχα τα κρεββάτια όπου πλάγιασες,
αλλά κ’ εκείνες τες επιθυμίες που για σένα
γυάλιζαν μες στα μάτια φανερά,
κ’ ετρέμανε μες στην φωνή — και κάποιο
τυχαίον εμπόδιο τες ματαίωσε.
Τώρα που είναι όλα πια μέσα στο παρελθόν,
μοιάζει σχεδόν και στες επιθυμίες
εκείνες σαν να δόθηκες — πώς γυάλιζαν,
θυμήσου, μες στα μάτια που σε κύτταζαν·
πώς έτρεμαν μες στην φωνή, για σε, θυμήσου, σώμα.

Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗΣ.

Το σώμα οφείλει να έχει μνήμη για να έχει και ελπίδα.

Όπως πολλοί, όμως, θα γνωρίζουν, κατά τον Πλάτωνα, το σώμα αποτελεί "σήμα" , δλδ, τάφο της ψυχής.
Οι αισθήσεις (του σώματος) είναι που μας εμποδίζουν ν' αντικρίσουμε τις Ιδέες. Για ν' αγγίξουμε την
α-λήθεια και να βγούμε από τη λήθη πρέπει ν' αποδεσμευτούμε από τις αλυσίδες του σώματος.

Στα χωρικά ύδατα του bdsm, ξεπερνώντας τα όρια και τους φραγμούς που θέτει το σώμα, προσπαθούμε να θυμηθούμε τις επι-θυμίες της ψυχής μας.