ΤΙ ΕΧΟΥΜΕ & ΤΙ ΘΑ ΘΕΛΑΜΕ

Χαιρετώ όλες και όλους σας. Επειδή τόσο καιρό παρακολουθώ τις "σκέψεις" σας, θα παρακαλέσω να απαντήσετε και να εκθέσετε τις απόψεις σας στο παρακάτω ερώτημα. Συγχωρείστε με αν φανεί πολύ συνηθισμένο αλλά πραγματικά θα με ενδιέφεραν οι απόψεις σας. Λέμε όλοι για κυριαρχία και υποταγή. Εχετε όλοι και όλες, αφέντες, αφέντρες, σκλάβοι και σκλάβες αυτό που πραγματικά θα θέλατε να έχετε, ή απλά συμβιβάζεστε με αυτά που κάνετε μέχρις ενός "λογικού σημείου"?
Τι μπορεί να είναι αυτό που θα θέλατε να κάνετε ή να σας κάνουν αλλά τελικά δεν θα γίνει ποτέ γιατί αγγίζει τα όρια του φανταστικού... του απλησίαστου...του απραγματοποίητου?
Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας!!! 

 

Μμμ...περίεργο που για μια ακόμη φορά παρατηρείται έλλειψη απαντήσεων σε ερώτηση που τη θεωρώ αρκετά ουσιώδη.Anyway.

Εγώ πάντως ψηφίζω συμβιβασμό.Πάντα υπάρχει συμβιβασμός,τουλάχιστον στις έννομες κοινωνίες.Κοιτάς τον άλλο/η και κάνεις έναν απολογισμό περί των θετικών και αρνητικών που έχει.Αν ζυγαριά γέρνει προς τα θετικά τότε έχει καλώς.Αν και βέβαια αυτό είναι πολύ υπεραπλοποιημένο, αλλά νομίζω ότι πιάνετε το νόημα.Αλλά ας μην ξεχνάμε ότι αυτός ο απολογισμός πραγματοποιείται κάθε μέρα και στιγμή.

Σχετικά με το τι θα ήθελα που παραμένει απραγματοποίητο ,αυτά είναι πάρα πολλά.Και τα περισσότερα από αυτά δε νομίζω ότι εμπίπτουν στη σφαίρα του extreme.
Κάτι πάντως που μου έρχεται στο μυαλό αυτή τη στιγμή είναι ότι θα ήθελα να έχω τη νυποτακτική μου στο δρόμο και γενικά έξω όπου πηγαίνουμε με λουρί και την κατάληλη ενδυμασία και δεν εννοώ αυτά τα χαζοπάρτυ που γίνονται κατα καιρούς όπου το dresscode είναι τέτοιο που υποβαθμίζει την όλη διαδικασία σε μια mainstream έκφραση την οποία ούτως ή άλλως απεχθάνομαι.No offence.

Για πιο extreme θα υποδείκνυα ένα συγκεκριμένο μαστίγιο που έχω ,το οποίο δεν το χρησιμοποιώ και απ' ότι φαίνεται ούτε πρόκειται να το κάνω στο μέλλον γιατί είναι πραγματικά θανατηφόρο.Δε ξέρω,αν θα άντεχε καμία να το γευτεί.Εγώ πάντως προειδοποιώ ότι μετά τις 10 φορές μάλλον λιποθυμάς απ' τον πόνο.
Ίσως αυτό θα ήθελα.Ναι αυτό θα ήθελα.Να φέρω τη σκλάβα μου ακριβώς στο σημείο πριν λιποθυμήσει απ' την εξάντληση.Αλλά δεν το κάνω ποτέ γιατί υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να λιποθυμήσει τελικά και δε ξέρω μετά τι γίνεται όταν ξαναβρεί τις αισθήσεις της.Σε τί κατάσταση θα είναι.Τι ζημιά μπορεί να έχει προκληθεί.
Αλήθεια θα ήθελα να ρωτήσω αν έχει κανείς από εσάς τέτοια εμπειρία λιποθυμίας και αν ναι πώς την αντιμετώπισε?