Τί θέλετε τα Κ να είσαστε για τα υ σας;

Από τη μικρή μου εμπειρία μεχρι στιγμής, θα συμβάλλω στη συζήτηση λέγοντας ότι απλά ετσι νιώθουν και οι δυο και έτσι ολοκληρώνονται.
Ο Κ στην ουσία ειναι αυτός ο χαρακτήρας του και η υ (οκ, μπορεί να είναι η Κ και ο υ) επίσης λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο. Μιλάμε για μια σχέση, όπου συνειδητά καθένας έχει το χώρο που τον ικανοποιεί.
Τώρα, καταστάσεις εκπαίδευσης κτλ, μου θυμίζουν περισσότερο παιχνίδια και ναι, είναι και αποδεκτές και επιθυμητές (αλατοπιπερο), αλλά - υπαρχει ενα μεγάλο αλλά - για μένα τα πράγματα απλά οδηγούνται εκεί μέσα από τη σχέση. Οχι από την αρχή αλλά στην πορεία, χτίζοντας αγάπη κι εμπιστοσύνη.
Από κει και πέρα, όπως σε κάθε σχέση, δίνεις την ψυχή σου, ανοίγεσαι κι αν προχωρήσει αμοιβαία καλά απογειώνεσαι... Αλλιώς μπορεί και να προσγειωθείς άτσαλα... Οταν όμως είσαι εκεί, ναι η υ σου είναι η έννοια σου, καθημερινά, και δεν είναι απλά ένα αντικείμενο. Μπορεί να τη χρησιμοποιείς, αλλά το κάνει συνειδητά γιατί σου αρέσει. Αντίστοιχα, κάποιες φορές θα περιμένει από εσένα να νιώσει την επιβράβευση, ότι σε ικανοποίησε, ότι σε έκανε περήφανο - πάλι επειδή το θέλει και το επέλεξε να υποταχτεί σε σένα. Προφανώς για να είσαι ο εκλεκτός, σε βλέπει ως κάποιον διαφορετικό, σε εκτιμά, σε θαυμάζει... Δεν βλέπω άλλο λόγο, προφανώς καμιά υ δεν υποτάσσεται στον πρώτο τυχόντα. Εννοείται δεν μιλώ για απλές T/b καταστάσεις στο σεξ, που μπορεί να έχουμε sessions κι απλά για την καύλα της στιγμής.

 

Το mentoring , χωρις να ξερω κ ακριβως τι λέω , ειναι ισως θεμα περισσότερο εμπειριας παρα της θεσης στη σχεση D/s. Εννοειται οτι η Κυρίαρχη αποφασίζει αλλα αν ο υποτακτικος εχει πιο πολύ εμπειρία μπορεί να εισηγείται κ να αποφασίζει παλι η Θεά. Μεχρι σιγα σιγα να διαμορφωνουν ποιες συμπεριφορες κ ποια παιχνιδια ευχαριστουν την Κυρια ώστε ο σκλαβος να δρα ανάλογα.

 

Σε έναν Κ. αρκεί ο καθρέφτης .

 

Εεεεεε.... εξαρτάται. Όλοι άνθρωποι είμαστε μπαγκάζια κουβαλάμε.

 

Για κάποιους ανθρώπους η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Ισορροπούν, δυναμώνουν και ανθίζουν. Όχι ότι αυτό δε συμβαίνει σε άλλα είδη σχέσεων, αλλά έκαστος στο είδος του. Το τοποθετώ στην κατηγορία ανάγκη.
Ούτε με την λογική της πατερίτσας, γιατί προφανώς υπάρχει λειτουργικότητα - ούτε με την λογική "γιατί έτσι μας αρέσει" γιατί υπάρχει η αίσθηση ότι καλύπτει ανάγκες, όπως σε κάθε άνθρωπο που ζει την σχέση που του ταιριάζει.  

 

Ξυπνάς και του καθρέφτη την λίμνη αναταραζεις,
ζαρκάδια ξαφνιασμενα θα πεταχτούν,
θα φύγουν για τα δάση και από το είδωλο σου
θα λειπουνε τα μάτια και η φωτιά...

...Τυφλός είναι και εκείνος που κάνει ότι δεν ξέρει
πως πίνει απ'το πηγάδι το σκοτεινό,
που ότι τον κατατρώει ανάγκη το έχει κάνει...

Θεούλης ο Σωκράτης, θεούλης... 

 

Όσο και αν φαίνεται σχιζοφρενικό συμφωνώ και με τους δύο, από την οπτική τους βρίσκω πως αμφότεροι έχουν δίκιο.

 

Decision maker.

 

για εναν ΑΝΤΡΑ ΓΟΥΣΤΑΡΩ! να ειμαι τα παντα η ΚΥΡΙΑ του! η καψουρα! του! η ερωμενη του! η συντροφοs του! η φιλη του!.... 

 

@rea..
το "έτσι μας αρέσει" ήταν περισσότερο ειρωνικοχιουμοριστικοπεριπαικτικό γιατί αλήθεια μου φαίνεται κωμικοτραγικός ο "ρόλος" "έλα να σε σώσω ψυχοβαρεμένο" που κάποιοι αποδίδουν στον Κυρίαρχο.

Όλοι μας παθαίνουμε Άνοιξη όταν βρισκόμαστε εκεί που χρειαζόμαστε γιατί δε θέλουμε να μπορούμε αλλιώς  

 

Ω,ναι! ❁

 

Σύντροφος / Partner in crime