Ταπείνωση και Τιμωρία

-Τι νομιζες;
Εσκυψα το κεφαλι, κοιταζα το πατωμα.
-Δεν σου ειπα οτι θελω να εισαι απολυτα υπακουος!
-Μαλιστα Κυριε.
-Κι εσυ τι εκανες;
-παρακουσα.
-Ακριβως και τωρα θα τιμωρηθεις. Παρε την τηλεφωνο.
-Σας παρακαλω..
-Δεν θα το ξαναπω, παρε τη τηλεφωνο και ζητα της συγγνωμη.
Χτυπαει το τηλεφωνο.
-Τολμας και με παιρνεις τηλεφωνο;
-Να σας ζητησω συγγνωμη
-Τι να την κανω ρε μαλακα τη συγγνωμη σου!
Μου το εκλεισε.
-θα παμε απο εκει τοτε;
Τον κοιταξα, το εννοουσε.
-Σας παρακαλω..
-Ντρεπεσαι για οτι εισαι;
Εγνεφα καταφατικα.
-Παντα δεν φαντασιωνοσουν να ξερουν ολοι οτι εισαι σκλαβος;
Εβαλα τα κλαματα, νομιζα η καρδια μου θα σπασει.
-Αν ειναι αρκετα ανοιχτομυαλη ή αρκετα θυμωμενη θ απολαυσει αυτο που προκειται να γινει.
Μπηκαμε στο αμαξι του.
Η Κυρια Βιβη μενει στον Ευοσμο. Ειναι συναδελφος μου. Σημερα εκανα κατι λαθος με εναν πελατη που τον ειχε αναλαβει εκεινη. Το κοστος ειναι αρκετο κι εφαγε ολο το κατσαδιασμα απο τα κεντρικα.

Για καλη μου ή κακη μου τυχη μας ανοιξε τη πορτα.

-Ειμαι ο Μιχαλης, ο Αφεντης του.
Κοπιασε η ιδια για μια στιγμη. Του εδωσε το χερι.
-Ημουν σιγουρη οτι ειναι γκευ.
-Δεν ειναι ακριβως ετσι. Αλλα δεν ειναι το θεμα μας αυτο.
-Σου ειπε τι εκανε;
-Ναι ειμαι πολυ απογοητευμενος. Θα τον τιμωρουσα μετα το τηλεφωνημα σας;
-Τιμωρουσες;
-Θα τον εδερνα.
Εβαλε η Βιβη τα γελια. Σταματησε.
-Το εννοεις;
-Φυσικα.
Καθισαν στον καναπε. Παρεμεινα ορθιος.
-Με συγχωρεις, μου εχουν ερθει πολυ αποτομα αυτα. Αλλα.. Μια στιγμη, σε ξερω απο καπου;
-Ναι. Απαντησε κοφτα ο Αφεντης μου.
-Απο το συνεδριο.
-Ναι ησουν ομιλητης, φανταστικη ερευνα.
-Ευχαριστω πολυ.
-Ολο αυτο;
-Συμβαινει. Θελεις να το ζησεις;
-Πολυ. Αλλα;
-Τι πραγμα;
-Εισαι γκευ κι εσυ;
-Ειμαι ανοιχτος σε ολα, οσο για τον δουλο μου ειναι ενα κομματι κρεας με τρυπες.
-Να σου βαλω ενα ποτο, Μιχαλη;
-Ναι.

Την ειδα να σηκωνεται, κοιταξε προς εμενα.
-Θα σε μαστιγωσω μπροστα της.
Ειπε δυνατα ο Αφεντης. Ειδα την καυλα στα ματια της.

Εφερε ποτα για εκεινους, παρεμενα ορθιος μπροστα τους. Φιληθηκαν στο στομα, ζηλεψσ πολυ.

-Γδυσου σκλαβε. Η εντολη του Αφεντη μου..

 

Ελπίζω να έχει και συνέχεια η ιστορία ( ; )

 

Η Βιβη ειναι αυτο που λεμε ομορφη, γυναικαρα. Με υπεροχο προσωπο, ξανθο μαλλι. Δυναμικη και γενικα ειναι ολα αυτα που κανουν τους ανθρωπους να ειναι κοντα της. Δοτικη, ευγενικη, ανθρωπος εμπιστοσυνης. Αρκει να μη της κανεις μαλακια. Κι εγω ειχα κανει, μεγαλη.

Εβγαλα τα ρουχα μου μπροστα τους. Δεν φορουσα ζωνη αγνοτητας. Πηγα κοντα τους.
-Εχει καυλωσει πολυ. Διαπιστωσε η Βιβη.
-Σου αρεσει αυτο που βλεπεις;
Την ρωτησε ο Αφεντης.

-Αντικειμενικα ειναι ωραιο παιδι. Αλλα με πληγωσε πολυ με αυτο που εκανε σημερα.

-θελω να κανω μια συμφωνια μαζι σου. Της ειπε αιφνιδιαζοντας μας ολους.
-Συμφωνια;
-Ναι. Θα καλυψω εγω τη ζημια που προκαλεσε, με ανταλλαγμα να τον κρατησεις δυο μερες εδω και να τον τιμωρησεις με οποιον τροπο θες!

Τα ματια της ελαμψαν!!

-Μπορω να τον κανω οτι θελω;
-Ναι
Ορμηξε πανω στον Αφεντη μου, φιλιοντουσταν με παθος, συντομα ειχαν βγαλει τα ρουχα τους κ καταληξαμε οι τρεις μας στο κρεβατι. Ο Μιχαλης ποτε μεσα μου, ποτε μεσα της!! Αφησε να την παρω κι εγω.. Δεν ειχα ξαναπερασει πιο ωραια μεχρι τοτε!!

-Οπως σου ειπα, θα την υπηρετεις κανονικα.

Εκλεισε τη πορτα πισω του, γυρισα προς το μερος της. Χαμογελασε.

-Κυρια..
-μικρο μου...

 

Πηγα κοντα της. Γυμνο.
-Δεν ηθελα να συμβει ολο αυτο στη δουλεια..
Εκλαιγα. Εκεινη εμοιαζε να γινεται αυστηρη.
-θελω να σε τιμωρησω γι αυτο..
Γονατισα. Φιλησα τα ποδια της.
-Συγγνωμη..
Μου εκανε ταπ ταπ στο κεφαλι.
Πηρε το μαστιγιο που αφησε ο Μιχαλης πριν.
-Παμε στο κρεβατι.
Με εβαλε εκει. Ξαπλωσα μπρουμυτα.
-Ααααχχχ, ααχχχχ
Με ποναγε πολυ. Δεν ξερω που εβρισκε αυτο το νευρο. Με χτυπουσε παρα πολυ δυνατα.
Το κορμι μου ιδρωνε. Κοκκονιζε το δερμα. Το μαστιγιο γραμμωνε το κορμι μου. Σταματησε, οταν με ειχε τιμωρησει αρκετα. Ξαπλωσε διπλα μου. Εβαλε το κεφαλι μου στα στηθη της, σα μωρο ρουφαγα τις ρωγες της.
-Σε εχω συγχωρεσει ηδη.. Αλλα αυτο που ζω τωρα, δεν θελω να τελειωσει..
-ουτε εγω αγαπη μου..
Με κοιταξε στα ματια. Δεν ξερω απο που ξεφυτρωσε αυτο...
Με εβαλε παλι στις ρωγες της, χαιδευε τη χτυπημενη μου πλατη..

Κρατησε δυο χρονια.. ο καρκινος στο στηθος της επεστρεψε! Σαν σημερα 6 Μαιου 2017... καλη μου Βιβη, αγαπη μου.

 

Αυτό το τελευταίο είναι αλήθεια ;

Ωχ καλέ μου .....

 

Υπέροχη ιστορία Παρ όλα αυτά

 

Ποσό άδικο να χάνονται αγαπημένοι μας

 

ωραια ιστορια ,,,οπως κ να χει ο σκλαβος οταν κανει γκαφα λαθος κ γενικα δεν ειναι οπως πρεπει η τιμωρια εφαρμοζεται κ πρεπει να ειναι σκληρη .....

 

Ναι γαμωτο.