Τι είναι εξευτελισμός; Τι είναι εξευτελιστικό;

Ξεκινώ με κάπως διαφοροποιημένη την σειρά των ερωτήσεων να απαντώ στα ερωτήματα που τέθηκαν:

Ως "εξευτελισμό" λογίζω το αποτέλεσμα λόγου, έργου ή και τον συνδιασμό των 2 με στόχο την υποβάθμιση της εικόνας της υπό ως προς αυτήν που έχει η ίδια για τον εαυτό της, είτε σε επίπεδο προσωπικότητας (δεξιότητες, δυνατότητα αντίληψης, δυνατότητα ικανοποίησης κ.α), είτε σε επίπεδο ανθρώπινης ύπαρξης (συμπεριφορά ως ζώο).

Ο εξευτελισμός (για να έχει τον ανάλογο απόηχο) εξαρτάται άμεσα από το υποκείμενο που υποβάλλεται σε εξευτελισμό. Παράδειγμα: μια υπό με επιθυμίες επιδεξιαμανούς ατόμου δεν θα δυσκολευτεί το ίδιο με μια περισσότερο πουριτανή να εμφανιστεί γυμνή σε κοινό. Συνεπώς, θεωρώ πως είναι κατα βάση ετεροπροσδιοριζόμενος, όχι απαραίτητα αμιγώς όμως. Οι προσωπικότητες που εμπλέκονται σε μια σκηνή εξευτελισμο΄(Πομπός - δέκτης) καθορίζουν το αποτέλεσμα. Ίσως μάλιστα (ως έναν βαθμό) η έκφραση του εξευτελισμού να γεννάται στο μυαλό του Κυρίαρχου από ερεθίσματα που λαμβάνει από την υπό (αναφέρομαι σε εξευτελισμό, όχι σε κάτι όπως doggy play με μια υπό που έχει έκδηλα τα στοιχεία της σκύλας και τον εμπνέει ανάλογα).

Θεωρώ πως η παρουσία τρίτων αποτελεί ισχυρό καταλύτη για να βιώσει κάποια τον εξευτελισμό. Άμεσα δημιουργείται η αίσθηση της "έκθεσης", η οποία να μην εμφανίζεται στον Κυρίαρχο όταν βρίσκονται μόνοι τους λόγω εμπιστοσύνης - εξοικείωσης - αποδοχής της θέσης της προς Αυτόν.

Συμφωνώ και προσωπικά δυσκολεύομαι να δεχθώ πως δεν υπάρχει κάτι που δεν θα αποτυπώσει την αίσθηση της προσωπικής ντροπής για τον εαυτό της σε μια σκλάβα. Ενδοχομένως η λεγόμενη "απόλαυση του εξευτελισμού" να ερμηνεύεται ως εξής:
α) απόλαυση κατά την διάρκεια του εξευτελισμού, οπότε θεωρώ ότι μιλάμε για παιχνίδι ταπείνωσης, όχι εξευτελισμού.
β) απόλαυση κατόπιν της εξευτελιστικής σκηνής, όπου αναλογιζόμενη το γεγονός η υπό απολαμβάνει πληρότητα και εναρμόνηση με την θέση της ως εξουσιαζόμενη.

Η δυνατότητα να βιώσει κάποια τον εξευτελισμό έγκειται στην διεισδυτικότητα του Κυρίαρχου και στην προσωπικότητα της υπό. Είναι αποτέλεσμα αλληλεπίδρασης επικοινωνίας κατ' εμέ.

 

Ο όρος εξευτελισμός νομίζω ότι εμπίπτει σαν λέξη σε ένα γενικότερο σύνολο εννοιών που αφορούν σε μια ανθώπινη ανάγκη που εκφράζεται με μια προσπάθεια διαβάθμισης των διαφορετικών αξιών που σαν κοινωνία έχουμε προσδόσει σε όλα τα πράγματα , υλικά και μη και βάση της οποίας κοινούμαστε ανά το χρόνο.Τονίζω ότι πρόκειται για ανθρώπινο εφεύρημα κι αυτό από μόνο του νομίζω ότι λέει αρκετά.

Αν δεν υπήρχε ο άνθρωπος που εκ φύσεως δρα σαν παρατηρητής του σύμπαντος νομίζω ότι θα εξέλειπε πλήρως η έννοια της διαβάθμισης σε όρους αξιολογικής βαρύτητας και μαζί θα εξέλειπαν έννοιες όπως ευτελές,σημαντικό,ασήμαντο,ξεφτιλισμένος κλπ.
Φανταστείτε ένα σύμπαν χωρίς την ανθρώπινη παρουσία.Μια νιρβάνα όπου τα πάντα δρουν νομοτελιακά χωρίς να υπάρχει τίποτα που να σκιαγραφεί μια αυξημένη βαρύτητα του ενός αντικειμένου έναντι οποιουδήποτε άλλου.Εκεί λοιπόν μπαίνει ο άνθρωπος και με βάση το γεγονός ότι εξ' ορισμού ζει μέσα στο σύμπαν σαν υποσύνολο αυτού κι όχι έξω από αυτό προσπαθεί μέσω της κοινωνίας που δημιουργεί να γνωρίσει την αλήθεια που δεν είναι άλλη από το "είναι".

Αλλά βεβαίως ώντας υποσύνολο αυτού του "είναι" δεν μπορεί να δει την αλήθεια παρά μόνο μπορεί να παρατηρεί τα πράγματα κάθε φορά κι από μια διαφορετική σκοπιά.Και κάθε φορά ,η οποιαδήποτε καινούρια παρατήρηση παίρνει τη μορφή της αλήθειας για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα μέχρις ότου παρατηρηθεί κάτι νέο το οποίο θα πάρει με τη σειρά του τα σκήπτρα της "αλήθειας".
Είναι σαν ένα κουτί τσιγάρα.Αν υποθέσουμε ότι το τσιγάρο έχει συναίσθηση της ύπαρξής του τότε μπορούμε να κάνουμε τους εξής συνειρμούς.
Όσο κι αν πηγαίνει δεξιά , αριστερά κι όσο κι αν κοιτάζει κάθε φορά από διαφορετική μεριά τα πράγματα στο εσωτερικό του κουτιού , δεν καταφέρνει να δει το πως είναι ένα πακέτο τσιγάρα ποτέ γιατί κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι βρίσκεται εκτός του κουτιού ή ότι έχει γίνει σε κάποια στιγμή το ίδιο ένα κουτί.

Από αυτή την απελπισμένη προσπάθεια του ανθρώπου να δει ή κατ' εμέ να βοιώσει το "είναι" του ζητήματος ξεπηδά και ένα σύνολο ανθρωπίνων εννοιών που προσπαθεί να ορίσει μια αξιολογική βάση του περιβάλλοντος με στόχο να δράσει αυτή σαν ένα σημείο αναφοράς από το οποίο εφορμούμε για να ανακαλύψουμε το οποιοδήποτε καινό και που ουσιαστικά έρχεται να υποδηλώσει εμμέσως πλην σαφώς αυτήν την "προσωρινή?" μας αδυναμία να αντιληφθούμε την ύπαρξή μας στην πληρότητά της.

Μέσα σε αυτό το σύνολο εννοιών εντάσσεται νομίζω λοιπόν με τη σειρά της και η οποιαδήποτε διαπροσωπική σχέση bdsm ή μη.Ειδικότερα όμως για τις σχέσεις που έχουν ένα χαρακτήρα Κυριαρχίας/υποταγής , νομίζω ότι αυτό το σύνολο εννοιών επέχει εξέχουσα θέση.Κι αυτό γιατί κατά την άποψή μου οι σχέσεις αυτές πραγματεύονται επί της ουσίας αυτή ακριβώς την αδυναμία μας.

Η υποταγή του ενός ατόμου σε ένα άλλο νομίζω ότι έχει τα χαρακτηριστικά της συναίσθησης αυτής της ματαιότητας σχετικά με όλο αυτή το σύστημα αξιών που σαν κοινωνία δημιουργούμε και προσπαθούμε να διατηρήσουμε κάθε ώρα και στιγμή.Ο δε όρος ξεφτιλίζω , αποκτά τη σημασία της αποκαθήλωσης στο μυαλό αυτού/ής που υποτάσσεται αυτού του συστήματος αξιών και της υποβολής σε μια διαδικασία αυτοαναίρεσης.
Κι αυτή η αυτοαναίρεση νομίζω ότι ότι είναι το βασικό συστατικό και ο κεντρικός άξονας πάνω στον οποίο κινούνται οι bdsm σχέσεις.Αυτό επιζητά ο υποτακτικός/η από τον κύριό/κυρία του πολλές φορές χωρίς να το συναισθάνεται.Τη βοίωση της καταστρατήγησης όλου αυτού του συστήματος αξιών που αυτός/η έχει δημιουργήσει στο κεφάλι του και που συνιστά σε ένα μεγάλο βαθμό αυτό που λέμε καμιά φορά την προσωπικότητά του/της.

Αυτή η διαδικασία μπορεί να εκφράζεται πολλές φορές σαν φυγή από την καθημερινότητα , ή σαν αποδέσμευση από όλους τους φόβους και τις ανασφάλιές που ο αυτός/ή έχει ή ακόμη και σαν απλή σεξουαλική προτίμηση αλλά νομίζω ότι ο κοινός παρονομαστής όλων αυτών δεν είναι άλλος από την αυτοαναίρεση.
Και πιστεύω ότι σε τελική ανάλυση , η κύρια ευθύνη ενός Κυριάρχου απέναντι στον υποτακτικό/ή του είναι ακριβώς το να καταφέρει να τον /την υποβάλει σε αυτή τη διαδικασία αυτοαναίρεσης της προσωπικότητάς του/της.

Και επειδή από τα παραπάνω μπορεί να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι ο/η Κυρίαρχος δεν λαμβάνει τίποτε από την παραπάνω διαδικασία και ότι όλα γίνονται για χάρη του υποτακτικού/ής να πω ότι αυτή η διαδικασία αποτελεί εξ' ίσου αντικείμενο αυτοαναίρεσης για τον/την Κυρίαρχο υπό την έννοια ότι σε όλη αυτή τη διεργασία ο Κυρίαρχος μαθαίνει από το γεγονός ότι δρα σαν παρατηρητής αυτού που συντελείται στο μυαλό του υποτακτικού του.
Έτσι λοιπόν νομίζω ότι θα μπορούσε κάποιος να πει ότι σε τελική ανάλυση, ένας καλός Κυρίαρχος (αν μπορούμε να κάνουμε λόγο για καλούς και κακούς) ουσιαστικά είναι ο Κυρίαρχος που έχει αποκτήσει την εμπειρία και μπορεί να κινηθεί εύστοχα και να αντιμετωπίσει με καίρια "χτυπήματα" αυτή τη διαδικασία αυτοαναίρεσης της προσωπικότητας του υποτακτικού του.
Γνωρίζει το επώδυνο της κατάστασης στην οποία υποβάλει αυτόν/ήν που έχει απέναντί του.Ξέρει πως να χειριστεί αυτή την αίσθηση της "γης που χάνεται κάτω από τα πόδια" που δημιουργείται στο μυαλό του υποτακτικού όταν αντιλαμβάνεται ότι γκρεμίζεται μέσα του όλο αυτό το σύστημα αξιών που ο ίδιος έχει δημιουργήσει και είναι σε θέση να δώσει κουράγιο και να λειτουργήσει ο ίδιος σαν σημείο αναφοράς από το οποίο ο υποτακτικός θα μπορέσει να αντλήσει δύναμη για να συνεχίσει την διαδικασία αυτοαναίρεσης.

Για μένα λοιπόν και με βάση τις δικές μου προτιμήσεις , αυτό που πολλοί του δίνουν την ονομασία "ξεφτιλίζω μια γυναίκα" αποκτά την υφή του , "την υποβάλλω σε αυτοαναίρεση" χρησιμοποιώντας κάθε μέσο που μπορώ να σκεφτώ ότι θα ήταν χρήσιμο σε αυτήν την διαδικασία.
Μπορεί κάποιες φορές να είναι μια διαταγή που έχει το χαρακτήρα της υποχρεωτικής συμμόρφωσης με κάποιο τρόπο συμπεριφοράς.Μπορεί να είναι η πρόκληση πόνου που από την ίδια του τη φύση οδηγεί σε σκέψεις του τύπου "γιατί πονάω?".Ή μάλλον καλύτερα,"γιατί να μπορώ να πονάω?".Ή πάλι η προσωρινή ακινητοποίηση της.
Άλλες φορές μπορεί να είναι ένα απλό βλέμμα μέσα από το οποίο εκείνη διαισθάνεται στιγμιαία ότι βλέπω μέσα από το πέπλο της προσωπικότητάς που η ίδια έχει δημιουργήσει και φτάνω στην ουσιαστική της μορφή που δεν είναι άλλη από αυτό που θα χαρακτήριζα "το αιώνιο κοριτσάκι" των 20,30,40 ή ογδόντα ετών.Κάτι που από μόνο του προκαλεί μεγάλο αίσθημα ντροπής αλλά και που παράλληλα δημιουργεί μια ακαθόριστη αίσθηση αγαλίασης.Κάτι σαν να ξαναμπαίνεις στο σπίτι σου μετά από πολυετή απουσία.Και πολλά άλλα.
Όλα τα παραπάνω έχουν το χαρακτήρα της αυτοαναίρεσης.Από κει και πέρα το αν θα νοιώσει η υποτακτική ξεφτιλισμένη με την απλή συμβατική έννοια , είναι μια κατάσταση που ακριβώς ο κάθε Κυρίαρχος καλείται να προσέξει να μη δημιουργηθεί στο μυαλό της μια και αυτό θα σταματούσε την πορεία της προς την αυτοαναίρεση και την παλινόρθωση όλου του συστήματος των αξιών που είχε στο μυαλό της.
Ίσως γι αυτό να την πατάμε πολλοί M & D αλλά και S συμπαριλαμβανομένου και του υποφενόμενου ,γιατί υπάρχει ακριβώς μια πολύ λεπτή γραμμή ανάμεσα σε αυτό που θα χαρακτήσιζε κάποιος απλό ξεφτίλισμα και σε αυτή τη διαδικασία αυτοαναίρεσης.

Και για να δώσω ένα απλό παράδειγμα αυτής της διαφοροποίησης , να πω ότι μια διαδικασία αυτοαναίρεσης θα μπορούσε να περιλαμβάνει ενδεχομένως σε κάποια στιγμή την πρόκληση μεγάλου πόνου η γενικότερα την υποβολή σε κάτι που που θα μπορούσε να εκληφθεί από κάποιον τρίτο σαν ένα απλό βασανιστήριο και θα σηματοδοτούσε ένα καθεστώς ανελευθερίας , ενώ μια διαδικασία ξεφτιλισμού (με όρους κοινωνικής αξιολογικής λογικής) θα μπορούσε να περιλαμβάνει ακόμη και μια απλή χειρονομία συγκατάβασης ή φιλοφρόνησης εκτελεσμένη στα πλαίσια ενός ευνομούμενου καθεστώτος πλήρους ελευθερίας.

Υπάρχει μια σαφής διαφορά ανάμεσα στο είμαι Master/ss γιατί απλά μπορώ λόγω κοινωνικών καταστάσεων , μυικής δύναμης , ανευθυνότητας αυτού που έχω απέναντί μου κλπ. και στο είμαι Master/ss γιατί έχω λόγο.Γιατί το έχω επιλέξει ξεκάθαρα.Γιατί αντιλαμβάνομαι ότι μπορώ να βοηθώ μέσα από αυτό τον/την σκλάβο/α μου αλλά και τον εαυτό μου και να εξελίσω τα πράγματα και και και.

Πάντως το τελικό συμπέρασμα για μένα είναι ότι στο επίπεδο των ουσιαστικών bdsm σχέσεων , η λέξη ξεφτιλίζω μεταφράζεται στο αναιρώ και παράλληλα αυτοαναιρούμαι.

Λυπάμαι για άλλη μια φορά για το μεγάλο κείμενο παιδιά.Δυστυχώς έχοντας συνηθίσει σε διαπροσωπικές επαφές τύπου face to face και σε μεγάλους διαλόγους αισθάνομαι αδυναμία να ενταχθώ σε αυτό το σύστημα ολιγόλογων σχολίων και έχω την τάση να αναλύω και να πλατιάζω εις γνώση μου.Το μόνο παρήγορο για μένα είναι ότι είμαι σίγουρος ότι θα υπάρξουν άλλοι/ες που θα τρέξουν να καλύψουν αυτό το κενό με τις εύστοχες και γεμάτες νόημα ατάκες τους.Καμιά φορά σας θαυμάζω παιδιά.Μάλλον χρειάζομαι ένα γερό μάθημα αυτοαναίρεσης....Μα τι λέω? Ρε μπάς και είμαι κρυφόsub? (το τελευταίο για όποιον/α το πιάνει...  )

 

Αναφερόμουν στο "μη αβάσιμη". Πιστεύω ότι σε μία σκηνή εξευτελισμού, αυτό που πληγώνει περισσότερο το δέκτη δεν είναι το γεγονός ότι η συμπεριφορά του πομπού είναι άδικη, αλλά ότι βασίζεται σε πραγματικά στοιχεία. Ένα παράδειγμα έγραψε η MPSlave. Ένα ακόμη είναι το εξής:
Έστω μία γυναίκα που κατά την αντίληψή της είναι παχιά. Κατά την αντίληψη του περίγυρού της (όπως αυτή γίνεται αντιληπτή από τη γυναίκα αυτή) δεν είναι παχιά.
Ο Αφέντης της την αποκαλεί μπροστά σε τρίτους "κήτος". Η γυναίκα αδικείται εφόσον ένας τέτοιος χαρακτηρισμός δεν προσδιορίζει ανθρώπινα όντα, ούτε ό όγκος της δικαιολογεί έναν τέτοιο παραλληλισμό. Αυτό αντιλαμβάνεται η γυναίκα, και αυτό (ορθώς) θεωρεί πως αντιλαμβάνεται και ο περίγυρός της.
Ο χαρακτηρισμός βασίζεται σε πραγματικά στοιχεία κατά την αντίληψη της σκλάβας (που πιστεύει ότι είναι παχιά), ενώ κατά την αντίληψη του περίγυρού της (που βλέπει ότι δεν είναι παχιά) είναι αβάσιμος.
Θεωρώ ότι στο παραπάνω παράδειγμα η σκλάβα πληγώνεται επειδή γνωρίζει ότι η άδικη αυτή κριτική είναι βάσιμη (ακόμα και αν κατά την αντίληψή της, ο περίγυρός της δεν θεωρεί πως η κριτική έχει βάσεις).

Στο bdsm συνδυάζω τον εξευτελισμό με την αίσθηση (δικαιολογημένης) ντροπής, όχι με την αίσθηση (άδικης) εξαθλίωσης.

Στα σταφύλια της οργής η οικογένεια ζει υπό εξευτελιστικές συνθήκες ζωής αλλά διατηρεί την αξιοπρέπειά της. Η εξαθλίωση ήρθε από εξωγενείς παράγοντες και ήταν άδικη. Στο bdsm ο εξευτελισμός έχει ως σκοπό, να πειστεί η σκλάβα ότι η αξία της είναι μηδαμινή. Και δεν θα πειστεί αν απλώς θεωρήσει ότι βάλλεται αδίκως, αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα να αναπτύξει άμυνες ενάντια σε άδικες κριτικές. Θα πειστεί όμως αν ο Αφέντης καλλιεργήσει την κακή εικόνα που έχει στο νου της για τον εαυτό της.

Όχι αν εγώ δεν έχω αναπτύξει συμπλέγματα αναφορικά με αυτές τις διαδικασίες.
α) Ως βρέφος δεν εξευτελιζόμουν όντας γυμνή, αργότερα συνειδητοποίησα ότι η γύμνια γίνεται αντιληπτή ως σεξουαλικά επιθετική συμπεριφορά, και απέκτησα το ανάλογο σύμπλεγμα. β) Δεν θεωρώ ότι αν κάποιος με υποχρεώσει να γονατίσω και να γλύψω το πάτωμα θα έχει καταφέρει να με εξευτελίσει. Αυτή η διαδικασία δεν αναφέρεται καθόλου σε εμένα και επομένως δεν με προσβάλει επί προσωπικού. Δεν χτυπάει κανένα ευαίσθητο σημείο μου.

Στο πρώτο παράδειγμά σου, ο εξευτελισμός είναι βάσιμος για εμένα, ενώ στο δεύτερο όχι.

Δεν έγραψα ότι τίποτα δεν μπορεί να είναι εξευτελιστικό για μία σκλάβα. Από τα γραπτά μου προκύπτει πως η μοναδική πιθανότητα να μην υπάρχει κανένας τρόπος εξευτελισμού ενός ανθρώπου, είναι ο άνθρωπος αυτός να αισθάνεται τέλειος, και να έχει επιχειρήματα γι αυτό.
Δεν γνωρίζω τί μπορεί να απολαμβάνει μία σκλάβα λέγοντας πως αγαπά να εξευτελίζεται. Στο σημείο αυτό συμφωνώ με τη φράση που απομώνωσε ο Fanshaw. Καλύτερα να απαντήσει μία σκλάβα όμως σε αυτή την ερώτηση.

 

Απάντηση: Τι είναι εξευτελισμός; Τι είναι εξευτελιστικό;

Ο δημοσιος εξευτιλησμος (γιατι για εμενα εξευτιλησμος για μια σκλαβα μονο δημοσιος νοητε, και οχι στο δωματιο τους οι δυο τους, γιατι μπροστα στον Κυριο της μονο, η σκλαβα δεν εξευτιληζεται οτι και να της κανει, απλως δινεται σε Αυτον) τις υπο ειναι το κυριος πιατο στην ολη διαδικασια των σπασιματος των οριων της, και κατ' εμε παντα Κυριαρχος που δεν εχει σπασει αυτο το οριο στην σκλαβα του, εχει αφησει τα επιπεδα της σχεσης τους να παραμενουν σε βανιλα επιπεδα με διαφορα ερωτικα παιχνιδια στο κρεβατι τους,η δυναμη μιας τετοιας σχεσης ειναι στο να μην εχει προβλημα η ιδιοκτησια (σκλαβα) να δειξει και δημοσια οτι ειναι απολυτη ιδιοκτησια στον Κυριο της, εκει ειναι και η ολη ουσια του δημοσιου ξευτιλησματος της.
Και μην το εκλαβη καποιος οτι αυτο ειναι μια επιβεβαιωση του Κυριαρχου, η μια επιδειξη στους αλλους οτι δειτε εγω*γαμαω και δερνω*, ειναι το επισφραγισμα και η επιβεβαιωση της σχεσης τους και η απολυτη εμπιστοσηνη που εχει η υπο προς τον Κυριο της

 

Re: Απάντηση: Τι είναι εξευτελισμός; Τι είναι εξευτελιστικό;

μεσα απο αυτο τοτε μπορουμε να πουμε πως ο εξευτελισμος μπορει να διαχωριστει σε δυο κατηγοριες, κοινωνικο και ατομικο?

 

Απάντηση: Τι είναι εξευτελισμός; Τι είναι εξευτελιστικό;

Ο εξευτελισμός, θα μπορούσαμε να πούμε, πως έχει σκοπό να κάνει την σκλάβα να νιώσει ανίσχυρη και ανασφαλής. Φαντάζομαι, πως οτιδήποτε στραπατσάρει την εικόνα της, και ακόμα περισσότερο την εικόνα που προσπαθεί να δείξει στον Κυρίαρχο, μπορεί να ενταχθεί στις μεθόδους και στις τακτικές εξευτελισμού, αν και είναι σαφές πως ίδια πράγματα λειτουργούν διαφορετικά από άτομο σε άτομο. Έχει περισσότερο να κάνει με την ψυχοσύνθεση της σκλάβας, και πόσο προχωρημένη είναι η εκπαίδευση που έχει λάβει. Θεωρώ, πως είναι το καλύτερο μέσο συμμόρφωσης μιας σκλάβας που αυθαδιάζει.

Ως δημόσιο εξευτελισμό, θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε αυτόν που γίνετε σε ελεγχόμενο κύκλο ατόμων, που είναι γνώστες και κατανοούν την σημασία και τον λόγο για τον οποίο γίνετε. Τώρα, ένα χαστούκι, μπορεί πάντα να έχει εξίσου καλά αποτελέσματα, όταν δίνετε σε μη ελεγχόμενο κύκλο ατόμων  

Οι μέθοδοι και οι τεχνικές, πρέπει να γίνονται θέμα μελέτης από τον Κυρίαρχο, σε συνδυασμό πάντα με την ψυχοσύνθεση της σκλάβας του.

Θα συμφωνήσω πως δεν είναι απαραίτητο να νιώθει ικανοποίηση η σκλάβα την ώρα του υποβιβασμού, συνήθως δεν νιώθει. Η ικανοποίησή της, πρέπει να πηγάζει από το γεγονός πως ικανοποίησε τον Κύριό της και μόνο. Δεν θα πρέπει ο εξευτελισμός να συνοδεύεται από ερωτικά παιχνίδια, μιας και τότε χάνει το νόημά του.

Πιστεύω πως το σημαντικότερο σημείο είναι μετά τον εξευτελισμό. Εκεί, που ο Κυρίαρχος πρέπει να κάνει την σκλάβα να νιώσει ξανά ασφαλής. Να της δείξει, πως όλα αυτά, δεν επηρεάζουν την εικόνα που έχει Αυτός γι’ αυτή. Αν η σκλάβα νιώσει εγκατάλειψη μετά τον εξευτελισμό, τότε πιθανόν να κλονιστεί η εμπιστοσύνη της στον Κύριό της.

 

Για μένα, εξευτελιστικό είναι ένα γεγονός, ακόμα και όχι ιδιαίτερα σημαντικό ή χωρίς τη στάμπα της βδσμ πρακτικής, που μου δείχνει, ότι στα μάτια Του, αξίζω πολύ λιγότερα απ όσα καλώς ή κακώς νόμιζα. Που μου ανατρέπει δηλαδή, την εικόνα μου στα μάτια Του.

Στα μάτια τα δικά μου και των τρίτων μπορεί να είμαι μιά χαρά, Αυτός είναι που μ ενδιαφέρει.

Δε συσχετίζω τον εξευτελισμό με διάφορες ταπεινώσεις που για μένα πολλές από αυτές είναι πολύ γλυκιές και ηδονικές και με επιβεβαιώνουν στα μάτια Του, χώρια που μου αρέσουν καθ εαυτές.

Για μένα, αυτός ο εξευτελισμός που περιγράφω, είναι εξαιρετικά επώδυνος, όπως λέει η Lady Phaedra, κάνω μέρες να τον ξεπεράσω και φοβάμαι πολύ αν θ αντέξω τυχόν επόμενο.

Ο εξευτελισμός μπορεί να έχει παιδευτική αξία. Μπορεί πράγματι, μέσα από αυτήν την τραυματική διαδικασία η σκλάβα να βγει πιό δυνατή, πιό ελαστική και πιό συνειδητοποιημένη.

Νομίζω ότι είναι φάρμακο δύσκολο στην κατασκευή του - αν μιλάμε για προκατασκευασμένο από Αυτόν εξευτελισμό - με παρενέργειες και με κάποια διάρκεια ανάνηψης μετά. Δεν ξέρω αν η δράση του είναι προδιαγεγραμμένη. Δεν γνωρίζω δηλαδή αν ο Κυρίαρχος πραγματικά μπορεί να γνωρίζει τί θα Του βγάλει η σκλάβα μετά από έναν ουσιαστικό εξευτελισμό.

 

η υπογράμμιση δική μου

δεν ξέρω αν θα μπορούσα να το θέσω καλύτερα !!
με κάλυψες απόλυτα φιλενάδα  

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Τι είναι εξευτελισμός; Τι είναι εξευτελιστικό;

Εξευτιλιστικο για μια σκλαβα μπορει να ειναι ενα απλο χαστουκι εως και μια δημοπρασια για να πουληθει (σκλαβοπαζερο) σαν *πραγμα*και πολλοι αλλοι τροποι εξευτιλισμου της.
Τωρα πως το βλεπει αυτη, αυτο εξαρτατε απο το ποσο την εχει προχωρισει ο Κυριος της και ποσα ορια της εχει διασπασει, και διαφερει απο σκλαβα σε σκλαβα, και πηστευω οτι εχει να κανει πως το βλεπει αυτη,και μονο αυτη και οχι οι αλλοι.
Αληθεια Master Jp γιατι να ειναι κατι εξευτιλιστικο για μια σκλαβα αφου υποτιθεται μια σκλαβα δεν εχει αξια......πια αξια λοιπον θα της εξευτιλισεις? (δεν μιλαω για τον ανθρωπο, γυναικα, μιλαω για τηνσκλαβα καθ'αυτου και μονον)   
Π.Χ το οικοπεδο το πειρα σε εξευτιλιστικη αξια, αλλα δεν παυει να εχει μια αξια εστω και εξευτιλιστικη, ασε που προτου ριξω την αξια του ειχε μεγαλητερη.

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Τι είναι εξευτελισμός; Τι είναι εξευτελιστικό;

δεν ξέρω Μαστερ Περις για ποια σκλάβα μιλάς που δεν έχει αξία!! και αφου δεν έχει , τοτε τι 'επένδυση' έχεις κάνει ανευ αξίας?? και το οικοπεδο??? τι νοημα έχει να το κατέχεις? Και αφου δεν έχει αξία τί θα πουλήσεις στο 'σκλαβοπάζερο"?

και τι θα "διασπάσεις" ακριβώς απο ένα πράγμα χωρίς αξία? και πως αλήθεια θα αφαιρέσεις την αξία του πράγματος-σκλάβα , απο αυτή της γυναίκας-ανθρώπου??

και πως θα εξευτελίσεις ένα ήδη εφτελές "πραμα" άνευ αξίας???

τι πηστεύεις τελικά? έχει αξία έστω μεταπώλησης...ή τσου?

    με μπέρδεψες!!  

 

Re: Απάντηση: Τι είναι εξευτελισμός; Τι είναι εξευτελιστικό;

Δεν είναι απαραίτητο, σημαίνει πως πιθανόν και να νιώθει ικανοποίηση πιθανόν και όχι?
Γιατί πρέπει η ικανοποίηση της τότε να πηγάζει μόνο από το γεγόνός πως ικανοποίησε τον Κύριο της? Και γιατί δεν μπορεί ο εξευτελισμός να συνοδευτεί ΚΑΙ απο ερωτικά παιγνίδια αν αυτό Διεγείρει Τον Κύριο της?
Δηλαδή ο μοναδικός λόγος που εξευτελίζει Κάποιος είναι για χάρην του να υποβιβάσει?