Τι είναι εξευτελισμός; Τι είναι εξευτελιστικό;

και παλι η αποψη μου βρισκεται σε αλλο μηκος κυματος ..... και με τοποθετει μακρια απο τα περισσοτερα παραδειγματα που αναφερθηκαν ....
Ο εξευτελισμος σαφεστατα συνδεεται με τον υποβιβασμο ειτε σε βαρος της προσωπικοτητας ειτε σε βαρος αξιοπρεπιας .... ομως στο χωρο αυτο (του BDSM) συνδεται και με την ηδονη ...
Διαφωνω με τα περισσοτερα παραδειγματα περι φερσιματος του/της σκλαβας ενωπιο τριτων ή δημοσια διοτι θεωρω πως ουδεις στην πραγματικοτητα παιζει με τον εξευτελισμο καθάυτο αλλα με την μοστρα .....
πχ.. θα σας αναφερω ενα παραδειγμα βαζοντας ταυτοχρονα και την σκεχη του καθε ρολου .... :η σκλαβα παιρνει εντολη να σερβιρει τον καλεσμενο γυμνη (οποιος θελει να το τραβηξει της "βαζει" και εναν δονητη..) .... οι σκεψεις τους :
- σκλαβα : ειμαι και γαμω τις λαϊφσταϊλ σκλαβες και ντροπη καμια αφου εντολες εκτελω ...
- μαστερ : ειμαι και γαμω τους μαστερ αφου τετοια επιδειξη σερβιρσματος ουτε σε κινηματογραφο δεν εχει δει ο φιλος απο΄δω ....
- επισκεπτης : ειμαι και γαμω τους μαλακες αφου εγινα θεατης στο σοου Ελλαδα εχεις ταλεντο ....
... στην περιπτωση αυτη ο μονος που εξευτελιζεται ειναι ο επισκεπτης ... οι αλλοι κανουν απλα το βιτσιο τους που τους ευχαριστει ....
Στην ταινια "120 μερες στα Σοδομα" καποιοι σοκαριστικαν καποιοι αϊδιασαν και καποιοι ερεθιστηκαν .... στους τελευταιους ανηκω και εγω .... θα σας πω λοιπον τι σημαινει εξευτελισμος για μενα : να κανεις την βολτα με το αμαξακι σου στην εξοχη και ξαφνικα να σταματησεις και να της πεις :
"το βλεπεις το αλογο που ειναι εκει δεμενο? .. αντε να παιξεις λιγο μαζι του για να με καβλωσεις και οταν θα θελω να χυσω θα σε φωναξω ... μισο λεπτο .. πριν φυγεις γονατισε να σε κατουρησω διοτι θελω να σε βλεπω να παλευεις με τις αλογομυγες ..." ...
Ο εξευτελισμος εξευτελιζει και τους δυο .... ειναι απλα θεμα χαρακτηρα η τοποθετηση των συνορων αναμεσα στην φαντασια και την πραγματικοτητα .......

 

Εμένα παιδιά θα μου επιτρέψετε να επιμείνω στην άποψή μου περί αναίρεσης και αυτοαναίρεσης.Αν και κάτι σχεδόν αντίστοιχο ειπώθηκε εν ολίγοις από την Tender lilly αν κατάλαβα καλά.Παραθέτω :

Μιλώντας για αναίρεση.

Στην πλειονότητα τέτοιων καταστάσεων νομίζω ότι δεν γνωρίζει.Κι ακριβώς εδώ εισέρχεται η διαδικασία της αυτοαναίρεσης για εκείνον.

 

Ένας υποτακτικός κατά την διάρκεια μίας κατάστασης προσδοκεί την τοποθέτηση του εαυτού του ως αντικείμενο στα διαδραματιζόμενα , συνειδητά ή μη , σε μία θέση συγκεκριμένου «ύψους» . Το ύψος αυτό έχει εύρος , μέσα στο οποίο ο ίδιος νιώθει ως φυσιολογικά αναμενόμενη την κατά την «κοστολόγησή» του θέση . Πιο κάτω από το κάτω όριο , νιώθει ότι χάνει την αξία του ως αντικείμενο , νιώθει ότι εξευτελίζεται.

Το ύψος του σημείου , όπως και το εύρος , είναι διαφορετικά από άνθρωπο σε άνθρωπο. Είναι εξαρτώμενα από τα βιώματά του , τις αξίες του , την δική του τάξη πραγμάτων. Η τοποθέτηση ενός ατόμου έξω από το συγκεκριμένο πεδίο διαταράσσει την αίσθηση του φυσιολογικά αναμενόμενου προκαλώντας , μέσω της διαταραχής , συγκινήσεις , όπως δέος , οργή , ερεθισμό , πόνο , ικανοποίηση , απογοήτευση (κάτω από το κάτω όριο) και οτιδήποτε άλλο.

Η διαταραχή αυτή προσβάλλει , όμως και την υποκειμενική θεώρηση του περιβάλλοντος που περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του. Βλέπει ξαφνικά τον κόσμο γύρω του διαφορετικά. Ιδίως όταν ο ευτελισμός της θέσης του κλονίζει την εμπιστοσύνη του σε κάποιο από τα βασικά θεμέλια του συστήματος αντίληψης και αξιολόγησης του εαυτού του προς το περιβάλλον ή του περιβάλλοντος προς τον εαυτό του.

Από εκεί και πέρα , λοιπόν ρωτώ του πάντες . Τι γίνετε ;

 

Χάνει το έδαφος κάτω απ τα πόδια του. Πολύ και επί πολύ. Αυτό γίνεται.

Ή μάλλον... εκ των υστέρων αναγνωρίζει ως εξευτελισμό μία κατάσταση που τον έκανε να νιώσει εξευτελισμένος και είχε την επίπτωση να χάσει το έδαφος κάτω απ τα πόδια του, πολύ και επί πολύ.

......

μη λάβετε υπόψη την δεύτερη παράγραφο παρακαλώ πολύ, την έγραψα για να μην ακουστεί πολύ ξερή η απάντησή μου <χ>

 

Μετά από αρκετή σκέψη + πρωινή έμπνευση <χ>...

Ο εξευτελισμός, είτε ιδιωτικός είτε δημόσιος νομίζω ότι έχει πολύ έντονο το στοιχείο του απρόοπτου για την σκλάβα. Δεν γνωρίζει η σκλάβα τί θα της συμβεί και νομίζω είναι αδύνατο να ξέρει από πριν ότι αυτό που θα της συμβεί θα την κάνει να νιώσει εξευτελισμένη και πόσο.

Είναι κάτι που συνέβη, κάτι που έξυσε τον ηθικό της μαζοχισμό ευχάριστα - με την έννοια ότι δεν ταρακούνησε το βδσμ πλαίσιο αναφοράς της - ή δυσάρεστα - με την έννοια ότι τόσο την αναστάτωσε που αυτοαναγκάστηκε βίαια να επαναξιολογήσει την θέση της εντός βδσμ πλαισίου.

Και που κατόπιν, μάλλον, το ταξινόμησε στην ψυχή της ως εξευτελισμό.

Μπορεί να εξαρτάται τόσο από καταστάσεις, όσο και από πρόσωπα.

Το τί θα αναγνωρίσω ως εξευτελισμό έχει να κανει πρώτα με τις δικές μου αντιλήψεις αλλά αυτές είναι επηρεασμένες από του κοινωνικού μου περίγυρου.

Μέσα από μία κατάσταση που βίωσα ως ιδιωτικό εξευτελισμό, μπήκα για πρώτη φορά στη ζωή μου σε βαθύ submode σχεδόν άμεσα με το που ένιωσα ότι εγώ εξευτελίζομαι.

Ο κατά την δική μου και μόνο άποψη δημόσιος εξευτελισμός μου κατά τη γνώμη μου στα μάτια Του αλλά και των τρίτων - που στην αντικειμενική πραγματικότητα δεν είχαν καμμία σκασίλα αλλά και να είχαν κακώς είχαν - μου ήταν απελπιστικά δυσάρεστος.

Επειδή μου είναι αδύνατο να μιλήσω υποθετικά και εκ των προτέρων για το τί θα ένιωθα ή θα έκρινα ως εξευτελισμό αν μου συνέβαινε, γιατί δεν το γνωρίζω, παραθέτω ένα πραγματικό παράδειγμα οργανωμένου τιμωρητικού - παιδευτικού εξευτελισμού 24/7 σκλάβας από την Ιδιοκτήτριά της:

Η Ιδιοκτήτρια είχε αποφασίσει να εξευτελίσει την σκλάβα Της, για τους δικούς Της λόγους.

Η αρχική Της ιδέα ήταν να την πάει με το τραίνο σε ένα άλλο χωριό από αυτό που έμεναν - ζουν στη Γερμανία - να την ντύσει με κουρέλια και βρώμικη και ξυπόλυτη στο κρύο και να την αφήσει μόνη της να πάει να χτυπήσει όλα τα σπίτια, την ταβέρνα και την παμπ του χωριού ζητιανεύοντας. Δεν το έκανε, γιατί δεν ήταν σε θέση να ελέγξει τις αντιδράσεις των αποδεκτών της ζητιανιάς της σκλάβας Της. Ενδιαφέρον είναι ότι αυτό που ένοιαξε την Ιδιοκτήτρια ήταν η σεξουαλική διαθεσιμότητα της σκλάβας στον καθένα απ τον οποίο θα ζητιάνευε. Σκέφτηκε την ζώνη αγνότητας, αλλά εκεί θα τους παίρναν είδηση με άγνωστες συνέπειες, κατά την Ιδιοκτήτρια, και το σχέδιο αυτό ναυάγησε...

Η αξία της σκλάβας για την Ιδιοκτήτρια ήταν τέτοια που απέρριψε συναισθηματικά η Ίδια την προοπτική να την εκθέσει δημόσια; δε γνωρίζω.

Αντ αυτού και με δεδομένο ότι η σκλάβα Της απεχθάνεται το πρωκτικό σεξ, έκανε κάτι άλλο:

Σ ένα βδσμ πάρτυ κανόνισε να είναι η σκλάβα Της η μόνη που θα περιφερόταν γυμνή και της έδωσε εκείνη την ώρα εντολή να κινείται στο χώρο συνέχεια, πάντα κρατώντας τα κωλομέρια ανοιχτά με τα δυό της χέρια. Εκεί που αρχίζει ο ποπός, έγραψε με μαρκαδόρο: "άχρηστη απο αυτή την πλευρά".

Ο ορισμός συμφωνεί με τον τρόπο που βίωσα τον εξευτελισμό.
Μία λεπτομέρεια για μας: η αξία και η τιμή του πιό απλού και μετρήσιμου προϊόντος είναι και αυτή υποκειμενική... ιδίως η σχέση αξίας - τιμής.

Πάντως, η παράπλευρη κουβέντα για την σκλάβα που δεν έχει αξία και άρα δεν υπάρχει εξευτελιστική κατάσταση γι αυτήν, μου θύμισε ένα παλιό αντι-γκορέαν ανεκδοτάκι:

"έχετε τόσο πολύ εξευτελίσει την σκλάβα Σας που είχατε αγοράσει με τρία δόρατα και ένα βόδι, που τώρα πιά δεν μπορείτε να την ανταλλάξετε ούτε με ένα τόσο δα κοκκαλιάρικο κοτοπουλάκι" 

 

Στις "Θαλασσιες χαντρες" ο Φαιδων Γεωργιτσης , κοβει το μουστακι του , για τα ματια της Ζωης Λασκαρη .. Η ντροπη αβασταχτη , το γεμματο απαξιωση βλεμμα των φιλων του , οι κουρτινες που κλεινουν , το ξυραφι του μπαρπερη που γινεται μαχαιρι στην καρδια του μαγκα , του γοη της γειτονιας ..... ο εξευτελισμος σε ολο του το μεγαλειο ..... η μηπως οχι ? .....
Μα φυσικα και οχι ..... πως να την δεσεις την Μεσογειο με σχοινια ? ..... αμα ζηταει να βγει απο μεσα σου και μπορεις να το απελευθερωσεις ... μονο εξευτελισμος δεν λεγεται .... βιτσιο ναι , ... ανωμαλια ναι , .... η τρελλα δεν παει στα βουνα ναι , .... εξευτελισμος οχι .... το γουσταρεις και το κανεις ....
Και μην μου πειτε "δεν θα το εκανα ποτε" .... ισως ... αλλα θα εισασταν δυστυχισμενοι διοτι θα θελατε να το κανετε ....
Να σας πω τωρα την αλλη , την πολυ βρωμικη και σιχαμενη πλευρα , το πραγματικο εξευτελισμο ... θα μπορουσα να στησω ενα θεαμα οπου καθε στοιχειο του θα ηταν οτι ποιο αιδιαστικο , σιχαμενο και μακρια απο μενα ... μονο για την ηδονη της απωλειας της προσωπικοτητας της αλλης .... αυτο που πραγματικα θα γινοτανε ειναι οτι για λιγα λεπτα θα μου πετουσε την ψυχη της για να απαλαχθει απο αυτη και εγω θα επρεπε να αναλαβω το βαρος ... κοβει και απο τις δυο πλευρες .... δεν σκεφτεσαι , σκεφτομαι εγω για σενα ... δεν υποφερεις , δεν ντρεπεσαι , δεν νιωθεις ,διοτι εχεις γινει με τα αψυχα ,... υποφερω εγω για σενα διοτι σε δημιουργησα αφαιροντας κατι πολυτιμο μα και αβασταχτα βαρυ ......
Ο εξευτελισμος κοβει και απο τις δυο πλευρες ....

 

Απάντηση: Τι είναι εξευτελισμός; Τι είναι εξευτελιστικό;

1) Κατ' ιδίαν με Τον Αφέντη Στον Οποίον ανήκω, δε θεωρώ τίποτα εξευτελιστικό... Δημόσια, εξευτελιστικό μπορεί να είναι το οτιδήποτε, ακόμα και να με Στείλει για τσιγάρα... σημασία έχει ο τρόπος που θα το Κάνει (για τους δικούς Του φυσικά λόγους)

2) Εξευτελιστικό σε μια κουβέντα είτε online είτε r/l είναι ένα επιχείρημα ή μια τοποθέτηση που μειώνει τη νοημοσύνη μου

3) Εξευτελιστικό μπορεί να θεωρήσω κάτι που υπερβαίνει το πλαίσιο αξιών που μου Έχει Μάθει να κινούμαι... ξεκινά δηλαδή ως ετεροπροσδιοριζόμενο απ' Αυτόν και με τον καιρό γίνεται αυτοπροσδιοριζόμενο

4) Εξευτελισμός για μένα είναι μια δημόσια κατάσταση που θα μειώσει την προσωπικότητά μου, έτσι όπως Αυτός την Έχει Διαμορφώσει

 

προσωπικα αντιλαμβανομαι διαφορετικα τον εξευτελισμο.
ως πρακτικες εξευτελισμου θεωρω πολλα, απο το γεγονος πως ενα ατομο υποχρεουται να μιλα σε καποιο αλλο στον πλυθυντικο και να γονατιζει και να υπακουει τυφλα στο καθετι, οι λεκτικες βρισιες και προσβολες, μεχρι το να καθεται γυμνο μπροστα σε αλλους ή να κανει το υποποδειο ή το σταχτοδοχειο ειτε καθ ιδιαν ειτε οχι.
προκειται για πραξεις που με διαφορους τροπους "υποβιβαζουν" την αξια μου σαν ανθρωπο.
το τι θεωρειται υποβιβαστικο ωστοσο ειναι σχετικο μια και αφορα τις αξιες και τις αρχες του καθε συγκεκριμενου ατομου, οι οποιες διαμορφωθηκαν μεσα απο τα χρονια και αναλογα με τα βιωματα του.
ετσι με μεγαλυτερη ευκολια γινεται αποδεχτος ο εξευτελισμος που αφορα το να γονατιζω ή να καθαριζω με τη γλωσσα μου τα ουρα Του απο το πατωμα και δυσκολοτερα οταν αυτο συμβαινει εξω οπου η παρουσια αλλων παρατηρητων διαφοροποιει και μεταβαλλει τις εσωτερικες μου αντιδρασεις στις ιδιες αυτες πραξεις κι αυτο γιατι εκει αφορα πλεον οχι την δικη Του εικονα για μενα αλλα την εικονα των αλλων για μενα.

οποτε αφενως ο εξευτελισμος που υποκειται μια σκλαβα καθ ιδιαν συνηθιζεται και γινεται αποδεχτος ευκολοτερα, σε σημειο που να μην γινεται καν αντιληπτος ως τετοιος και μαθαινει να τον απολαμβανει, αλλα ποτε δεν θα ειναι κανεις σιγουρος ποσο πραγματικα ετοιμη ειναι να δεχτει τον εξευτελισμο αν αυτο δεν γινει public.

εκεινα που με προβληματιζουν ειναι:
1.κατα ποσο επειδη μια εξευτελιστικη για την ανθρωπινη υποσταση πρακτικη, παυει μεσα απο την εκπαιδευση απο την σκλαβα να γινεται απολυτα αντιληπτη ως τετοια, παυει αυτοματα να ειναι εξευτελιστικη πρακτικη?
2.ειναι αραγε αδυνατο για τη σκλαβα οπως εχει διδαχθει να απολαμβανει τον εξευτελισμο της καθ ιδιαν με καποιες απο αυτες τις πρακτικες, με το χρονο να αρχισει να απολαμβανει ολο και περισσοτερες με ενα αναλογο τροπο που συμβαινει και στη ληψη πονου?
3.αν Ο Κυριαρχος απολαμβανει να εξευτελιζει την σκλαβα του για τους οποιους λογους το να παψει εκεινη να αποδεχεται τον εξευτελισμο ως τετοιο δεν Του στερει μερος της ικανοποιησης?

 

Αν ο σκοπός του κυρίαρχου είναι , να μην αντιλαμβάνεται η υπό την πρακτική ως εξευτελιστική , τότε θεωρώ επιτυχής αυτήν την εξέλιξη . Αν δεν είναι αυτό το ζητούμενο του , τότε κάτι πράττει λάθος.

Αν αρχίζει η υποτακτική να απολαμβάνει την πρακτική αυτή πια όχι ως εξευτελιστική , αλλά με διαφορετικό τρόπο και το ζητούμενο του κυρίαρχου είναι και η ικανοποίηση μέσω του εξευτελισμού , τότε μπορεί είτε να αναζητήσει νέες «αξίες» για να ευτελίσει ή να πλάσει νέες…

 

παυει μια πρακτικη να ειναι εξευτελιστικη αν η υποτακτικη ναι μεν την αποδεχεται ως εξευτελισμο αλλα ακριβως αυτο ειναι που το κανει απολαυστικο?

 

Για αυτό διευκρίνισα , ότι μιλάω για αυτήν που την απολαμβάνει πια όχι ως εξευτελιστική.