Τι ελέγχεις όταν δεν έχεις?

Ουδέν μεμπτό, αλλά αυτό είναι ένα ωραιότατο T/b..

Αν τα μέλη του παρόλα αυτά θέλουν να το παρουσιάζουν ή να το ζουν ως Κ/υ..
Πρώτον, ποιοί είμαστε εμείς να τους χαλάσουμε το παραμύθι;
Και δεύτερον, προς επίρρωση άραγε ποίου πράγματος γίνεται αυτή η παρουσίαση;
Κυριαρχικοτητας; Υποταγής;

Η εξουσία δεν παρουσιάζεται, υφίσταται και ασκείται. Απλά.
Οποιαδήποτε άλλη «παρουσίαση» με βάζει σε σκέψεις για το τι πραγματικά θέλει κάποιος να επιτύχει με αυτό..

 

Χίλια άλλα υπάρχουν, γιατί πρέπει ντε και σώνει να τους φορέσουμε λάθος ταμπέλα;

Οι ορισμοί των εννοιών υπάρχουν για να μπορούμε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας, τα μήλα είναι μήλα και τα μούσμουλα μούσμουλα.

Δηλαδή ποιο είναι το πρόβλημα να ονομάσεις μια τέτοια σχέση T/b, θα χαλάσει η μανέστρα; Η ταμπέλα είναι που κάνει την καύλα ή η πράξη;

 

Είναι λίγο περιοριστικό έως κλειστόμυαλο μας να θεωρούμε "ψυχοπαθολογία" κάτι που απλά δεν καταλαβαίνουμε.

Ομολογώ πως δεν καταλαβαίνω την θεωρεία σας περί Κ/υ. Αλλά σας ευχαριστώ για την συμμετοχή.

 

Δεν ζήτησα τα χίλια μύρια, ζήτησα το προσωπικό σας. Τι βιώνετε και τι καταλαβαίνετε εσείς πέρι Κ/υ.
Τα μήλα και τα μούσμουλα μπορεί να μην συμφωνηθούν τελικά ποτέ.

 

Όμορφο  

 

Πριν δυόμισι χρόνια και με αφορμή μια συζήτηση που είχα με ένα εκλεκτό μέλος από το φόρουμ είχα ανοίξει το topic "Κυριαρχία και Μαθηματικά" και η τρίτη θέση ήταν "Κάθε κυριαρχία, στο δικό της context, είναι τοπολογικά ομοιόμορφη με κάθε άλλη κυριαρχία, στο αντίστοιχο δικό της"

Τι σημαίνει το παραπάνω; Σημαίνει πως όλων των ειδών οι κυριαρχίες, σε οποιοδήποτε τομέα, έχουν τα ίδια βασικά κοινά χαρακτηριστικά. Γνωρίζοντας τη μία μπορείς να αναγνωρίσεις όλες τις υπόλοιπες.

Κοντολογίς για να ονομαστεί "Κυριαρχία" στο BDSM context πρέπει να μπορεί να αναγνωριστεί ως τέτοια.

 

Επειδή δεν γνωρίζω, στο T/b συναποφασίζουν και συνευθύνονται?

 

Το T/b περιορίζεται αυστηρά στη σκηνή¹ και το τι θα γίνει στη σκηνή συναποφασίζεται ή έστω παίρνει έγκριση από τον κατωχερά.

¹ Με τη γενικευμένη έννοια της σκηνής

 

Μπορεί και να κάνω λάθος αλλά έχω την εντύπωση ότι δεν είναι απαραίτητο πάντα να υπάρχει η έγκριση του από κάτω. Δηλαδη μπορεί όσο κρατάει η σκηνή, και μόνο, να έχει λευκό χαρτί ο από πάνω για το τι θα γίνεται. Υπάρχει και αυτό νομίζω.

 

Σημασία δεν έχει τόσο το τι γράφουμε, αλλά το τι ζούμε.
Αυτό δε που δεν έχει σημασία παρά μόνο γι΄αυτόν που το γράφει, είναι οι αναμνήσεις και οι ανεκπλήρωτες προσδοκίες.
Χαριτωμένες είναι και οι φαντασιώσεις που εμφανίζονται στα κείμενα και δεν εκπορεύονται ούτε καν από αναμνήσεις.

 

Καμία αντίρρηση, μιλώντας για τον συγκεκριμένο χώρο όμως σημασία έχει το μοίρασμα και η επικοινωνία. Το ποιος το ζει αυτό που γράφει και τι ζει τελικά το ξέρει για τον εαυτό του και με τα άτομα που αλληλεπιδρά έξω από εδώ στην ζωή του.  

 

Και γω κάτι τέτοιο έχω καταλάβει, με τα σχετικά προσυμφωνημένα. Όχι κατ εξακολούθηση "play list". Αλλά δεν το έχω ψάξει.