Τι εστί φιλοσοφία;

Ι) Οι ρίζες της φιλοσοφίας.
Η φιλοσοφία γεννήθηκε πηγαίνοντας κόντρα στον «μύθο». Τι είναι ο μύθος; Είναι η ρήση που ισχυρίζεται πως εξηγεί την γέννηση του κόσμου, στις αρχές μύθος σήμαινε και λόγος απ’όπου και η αποδοχή από κοινού των Θεών. Κάποια στιγμή λοιπόν, η φιλοσοφία βάζει πάνω στον μύθος τον «λόγο», λόγος ο οποίος βασίζεται στην λογική. Η αλλιώς η απόπειρα αντικατάστασης του μύθου.
Ο Πλάτων είχε πει : «Οι ποιητές ψεύδονται, η ιστορία πρέπει να είναι αμερόληπτη.»
Συνεχίζοντας λοιπόν μπορούμε να δούμε και αυτό που είπε ο Bergson : «Η δημιουργία της θρησκείας θα μπορούσε να είναι και ο φόβος του θανάτου» κοινώς γέννηση της ηττοπάθειας και ενός μύθου για μια μεταθανάτια ζωή.

Επίσης, κάθε τι το καθησυχαστικό είναι αντίθετο της φιλοσοφίας (κίνδυνος) όπου οικειότητα υπάρχει ασφάλεια ή έστω αίσθηση ασφάλειας, πράγμα που μας απαλλάσσει από το να σκεφτόμαστε κ που κατά συνέπεια μας κάνει άχρηστη την σκέψη. Το ξάφνιασμα σπάει αυτή την οικειότητα κάνοντας πράγματα και καταστάσεις να φαίνονται και από διαφορετικό πρίσμα. Οτιδήποτε το αινιγματικό κλονίζει την βεβαιότητα, και οτιδήποτε το βέβαιο πλέον είναι αμφιλεγόμενο, ανησυχητικό, φανταστικό. Αφαιρώντας λοιπόν το δεδομένο η φιλοσοφία είναι κ το βίωμα μιας κρούσης. Είναι ένα είδος δοκιμασίας. Το ξάφνιασμα αποκαλύπτει ένα έλλειμμα στις γνώσεις, οπότε και το προαίσθημα μιας νέας ανάγκης, την ανάγκη για κάλυψη αυτού του ελλείμματος. Το παράδοξο όμως σε αυτό είναι πως η φιλοσοφία θέλει να αποβάλει το ξάφνιασμα από όπου ουσιαστικά προέρχεται.
Ο σκοπός της φιλοσοφίας είναι λοιπόν το να κατανικήσει το ξάφνιασμα και να το μετατρέψει σε γνώση.

ΙΙ) Φιλοσοφία και η συνθήκη του ανθρώπου.
Ετυμολογικά φιλοσοφία: Φίλο > Φιλία (φιλία, αγάπη, αίσθημα του καλοπροαίρετου) , Σοφία > Φρόνηση. Η φιλοσοφία λοιπόν είναι η έσω αναζήτηση της σοφίας. Κατά Πλάτων επιθυμούμε ότι δεν έχουμε και ένας φιλόσοφος δεν είναι Σοφός, η φιλοσοφία είναι η ομολογία της ταπεινότητας, δεν είναι όμως κατ ουδενί τρόπο η ομολογία της αδυναμίας ή της απάρνησης γιατί αυτό θα ήταν μια εγκατάλειψη του εαυτού μας αλλά και των άλλων. Η φιλοσοφία είναι η έκφραση της ανθρώπινης τελειότητας.
Το άπειρο ων: ο Θεός. Ο άνθρωπος είναι ένα ων φτασμένο, έχει όρια, ενώ ο Θεός είναι: παντογνώστης, παντοδύναμος. Ο άνθρωπος φιλοσοφεί γιατί δεν αγγίζει την τελειότητα ενώ ο Θεός είναι η σοφία η ίδια. Η άγνοια επίσης αγνοεί πως είναι ανίδεη. Ο Πλάτων είχε πει : «οι ανίδεοι θαρρούν πως αρκούνται από όσα τους λείπουν καθώς δεν τα αναζητούν». Δηλαδή, η φιλοσοφία είναι για μας του κοινούς θνητούς, εμάς που έχουμε συνειδητοποιήσει την ατέλεια και θέλουμε να φτάσουμε την τελειότητα ή αλλιώς την σοφία.

Σοφία εστί φρόνηση και γνώση. Για τους Αρχαίους Έλληνες, δύο πράγματα δεν μπορούσαν να χωριστούν: η επιστήμη και η φρόνηση. Με την άφιξη του Μεσαίωνα, η γνώση ήταν ένα είδος έπαρσης (σκοταδισμός) «Ουδείς είναι ηθελημένα κακός» που σημαίνει πως κάθε αμάρτημα οφείλεται στην έλλειψη γνώσης. Στον Χριστιανισμό μπορούμε να διαλέξουμε το καλό από το κακό, αλλά κρινόμαστε για όλα. Η γνώση για τον Σωκράτη οδηγεί στην ακέραιη ηθική. Η φιλοσοφία είναι η αναζήτηση της αλήθειας αυτό είναι που την διαφοροποιεί από την θρησκεία, η φιλοσοφία αναζητεί την αλήθεια ενώ η θρησκεία ισχυρίζεται πως την κατέχει (για τον πιστό η αλήθεια βρίσκεται στα ιερά βιβλία όπως το Ευαγγέλιο, η Βίβλος, το Κοράνι κ.α) χώρια που η ιδέα θρησκειών έφερε τους δογματισμούς, την αδιαλλαξία, τον φανατισμό, την βία. Η φιλοσοφία είναι ορθολογική ενώ η θρησκεία βασίζεται στην πίστη.

ΙΙΙ) Η φιλοσοφία σαν επιχείρηση ανασχηματισμού πνευμάτων.
Η φιλοσοφία ως ριζικό ερώτημα: Σωκράτης.
Η στάση του φιλόσοφου είναι η έρευνα, και η έρευνα είναι το μέσον με το οποίο θα φωτίσει κάθε του απορία εκεί όπου η κοινή γνώμη βλέπει μόνο κάτι το πασιφανές. Μέσα στην φιλοσοφία υπάρχει μια καταστροφική πλευρά, αυτή που καταστρέφει τις ψευδό-βεβαιότητες. Ένας από τους στόχους της φιλοσοφίας είναι να «ταράζει».
Ένα παράδειγμα: Διάλογος του Πλάτων με κάποιον μαθητή του : «Τι είναι η αρετή;» κ τελικά εκείνος μπέρδεψε την ουσία από τα πράγματα (το επίκεντρο των ιδιοτήτων που αποτελούν ένα πράγμα) και τα παραδείγματα. Από δω η αναζήτηση της «ουσίας». Εγκράτεια, η αλλιώς πως να τιθασεύσουμε τους πόθους μας, κατά Πλάτων οι πόθοι είναι τύραννοι. Σωκρατική ειρωνεία, ο Soren Kierkegaard έκανε μια διατριβή πάνω στην Σωκρατική ειρωνεία, ενώ πιστεύουμε ότι τα ξέρουμε όλα δεν αναρωτιόμαστε καν αν όντως τα ξέρουμε όλα. Χρειάζεται λοιπόν μια συνειδητοποίηση της άγνοιας μας. Τρόπος έκφρασης της ειρωνείας: «η αντίθεση». Παράδειγμα: Sartre (20ος αιώνας) στο «Lettres de Neant» όπου λεει «Η ειρωνεία είναι να δίνει στον άλλο να πιστεύει για να μην σε πιστέψει και η άρνηση για την επιβεβαίωση και η επιβεβαίωση για την άρνηση.» σαστίζοντας λοιπόν τον άλλο τον κάνει να αναθεωρηθεί από μόνος του. Υπάρχει μια πλευρά ελλειπή, καταστροφική και ανήμπορη κ ο Σωκράτης λεει: «αυτό που θέλω να κάνω είναι να βοηθήσω τους άλλους να ανακαλύψουν την αλήθεια» (διάλογος απορίας). Σωκρατική Μαιευτική: «βοηθάω τον νου να γεννήσει». Λεει επίσης πως όλοι οι άνθρωποι έχουν γνώσεις που αγνοούν. Τι σημαίνει διάλογος; Μέσο του λόγου, γενικώς μια λέξη μπορεί να έχει διαφορετικές έννοιες σε κάθε φιλόσοφο. Για τον Σωκράτη είναι το να οδηγείς μια συζήτηση για να φτάσεις στην αλήθεια θέτοντας τις σωστές ερωτήσεις. Οι ερωτήσεις στην φιλοσοφία είναι πολύ πιο ουσιώδεις από ότι οι απαντήσεις.

Η ανάγκη για κριτική και ο πόλεμος κατά των προκαταλήψεων είναι κάτι που ανακαλύπτουμε στην Αρχαιότητα και ξαναβρίσκουμε μετά τον Μεσαίωνα. Βάση του Emmanuel Kant ξέρω να κρίνω σημαίνει ξέρω να σκέφτομαι, αυτό έχει μια έννοια ουδέτερη και αρκετά γενική, είναι μια λειτουργία του νου. Πρέπει να ελευθερώσουμε τον νου μας από τις προκαταλήψεις. Η προκατάληψη είναι η επινόηση κάποιας ιδέας πριν την μελετήσω. Στην προκειμένη περίπτωση οι προκαταλήψεις είναι ένα εμπόδιο στην γνώση. Υπήρχαν γενικώς εσφαλμένες ιδέες καθώς κάνει κάθε προσπάθεια ανώφελη και η κάθε προκατάληψη διαστρεβλώνει την κατανόηση κάθε κατάστασης. Επίσης οι προκαταλήψεις είναι αναπόφευκτες. Ο Descartes είναι ο πρώτος φιλόσοφος που έγραψε στην Γαλλική γλώσσα (ανοίγοντας των δρόμο και για την συγγραφή σε άλλες), πριν κάθε επιστημονικό γραπτό ήταν στα Λατινικά. Ο εν λόγο συγγραφέας – φιλόσοφος – φυσικός ήταν ορθολογιστής και της άποψης πως η παιδική ηλικία είναι μια φάση στην ζωή του ανθρώπου όπου του είναι αδύνατον να κρίνει, για αυτό και θεωρείται «ανήλικος» άρα δέχεται ότι και αν του πεις και η στάση του είναι παθητική, δέχεται τις ιδέες χωρίς να εξετάσει ουσιαστικά, εγκρίνει ότι ακούσει από το άμεσο περιβάλλον του. Ο άνθρωπος είναι ο πατέρας του παιδιού και το παιδί ο πατέρας του ανθρώπου, «για να εξεταστεί η αλήθεια, πρέπει έστω μια φορά στην ζωή μας να βάλουμε κάτω και να αναθεωρήσουμε όσο περισσότερο γίνεται τα πάντα.» αυτό είναι μια πολύ δύσκολη δοκιμασία γιατί μέσω αυτής γίνεται η αποκοπή από τις ψευδαισθήσεις μας και πάμε κόντρα στις ελπίδες μας, αλλά μόνο μέσω αυτής της κάθαρσης μπορούμε να ελευθερωθούμε από τις προκαταλήψεις μας.

IV)Η μεταφυσική, το μέλλον της φιλοσοφίας
Η φιλοσοφία στο τέλος του 19ου αιώνα. Ο Hegel λεει πως η τέχνη έχει πεθάνει (βλέπε επίσης τον Dante) Υπάρχει η ανάπτυξη της τεχνο-επιστήμης, εποχή που περιβάλλεται από άγχος, άγνοια και αδυναμία, η ηθική φιλοσοφία απλά καταπραύνει τον πόνο. Η φιλοσοφία συνυπάρχει με τον άνθρωπο γιατί είναι στις δικαιοδοσίες του το να θέτει ερωτήματα τα οποία οι επιστήμες δεν μπορούν να του απαντήσουν. Kant (18ος αιώνας) «La critique de la raison pure» : «Η ανθρώπινη λογική έχει σαν ξεχωριστό προορισμό μέσα από ένα μέρος των γνώσεων της να βομβαρδίζεται από κάποια ερωτήματα τα οποία δεν μπορεί να αποφύγει. Αυτά τα ερωτήματα τα επιβάλει η ίδια η φύση.» κάποιες ερωτήσεις που δεν μπορούμε να μην κάνουμε είναι αυτές που σχετίζονται με τις ρίζες μας, με το νόημα που έχει η ύπαρξη μας, με τον προορισμό μας (τον θάνατο), το πρόβλημα της ελπίδας, την τελειότητα του σύμπαντος και το πρόβλημα των ανθρωπίνων γνώσεων.
Ο Einstein, μιλάει για μια τέταρτη διάσταση που είναι ο χρόνος. Το αληθινό φιλοσοφικό ερώτημα που θέτει ο Camus είναι η αυτοκτονία, καθώς είναι το αποτέλεσμα του μη νοήματος της ύπαρξης. Ο άνθρωπος είναι μια συνείδηση που προσπαθεί να δώσει ένα νόημα στην ζωή του. Η επιστήμη μας βοηθάει να πάμε μπροστά, αλλά δεν δίνει κάποιο νόημα στην ζωή μας. Σήμερα, αντιθέτως οι αυτοκτονίες συνεχίζουν να υπάρχουν. Το παράλογο είναι κάτι που δεν έχει νόημα. Η ζωή είναι καταδικασμένη στο παράλογο (βλέπε Kafka και Camus που είναι δυο συγγραφείς του παραλόγου). Η φιλοσοφία θα επιβιώσει της επιστήμης καθώς θέτει ερωτήματα σχετικές με το «νόημα». Ο Kant είπε πως τα φιλοσοφικά και τα μεταφυσικά ερωτήματα είναι τα πιο σημαντικά. Βάση εκείνου μπορούμε να φέρουμε την φιλοσοφία και την μεταφυσική σε τρία βασικά ερωτήματα.
1) Τι μπορώ να ξέρω; (Για τον Ε. Kant υπάρχουν όρια στις ανθρώπινες γνώσεις)
2) Τι πρέπει να κάνω; (αυτό εδώ είναι καθαρά ηθικής φύσεως)
3) Τι μου επιτρέπεται να ελπίζω; (εδώ τίθεται το πρόβλημα της ζωής πέρα της παρούσας)
Και αυτά τα τρία ερωτήματα φέρνουν σε ένα βασικό. Τι είναι ο άνθρωπος;
Μετά-φυσική : Πέρα από την φυσική, πέρα από την φύση (φύσις). Ο Ανδρόνικος προσπάθησε να βάλει μια τάξη στα γραπτά του Αριστοτέλη και όσα δεν μπορούσε να τα ταξινομήσει τα έβαλε στην κατηγορία «Τα Μεταφυσικά». Δεδομένα και χειροπιαστές αποδείξεις μας φέρνουν την επιστήμη (παρατηρώ). Στα ερωτήματα της ηθικής η επιστήμη δεν δίνει απαντήσεις, έχει μόνο ορθολογικές γνώσεις που ισχυρίζονται πως απαντάν στα ερωτήματα που ξεπερνάν τις εμπειρίες και τα πειράματα αλλά κ όσα παρατηρούμε.

Κόντρα στην μεταφυσική είναι το Αγγλικό φιλοσοφικό κίνημα των Εμπειριστών, οι οποίοι απαρνούνται την μεταφυσική.

 

η φιλοσοφια ειναι το κομψο αλωθι για την ανικανοτητα σου , στο να γινεις ενας Ωνασης, Μπιλ Γκειτς .. εστω Χιου Χιεφνερ ....

 

πραγματι! σαν εκεινο τον ανικανο που δεν εγινε ποτε μπιλ γκειτς... πως τον λεγαν.... πως τον λεγαν να δεις... ?

ααα... ναι! Πλατωνα   

 

ναι ... και χαρις τον Explorer που "τρεχεις" του Μπιλ Γκειτς μπορεις και μου απαντας , και σου απαντω ....
και αν ποτε σου πουνε να διαλεξεις αναμεσα στο Λοττο που κερδιζει και τις Βαθυτερες Σκεψεις του Δαλαϊ Λαμα σε σχεδια του Αρκα ... εσυ να προτιμησεις τις Βαθυτερες Σκεψεις ....  

 

εχεις απολυτο δικαιο ιζνογκουντ!! με εβαλες στη θεση μου κ στο σωστο δρομο!!! :respect:  
τι βαθυτερες σκεψεις κ αναλυσεις....... που να καθεσαι να σκεφτεσαι κ να φιλοσοφεις κουραφεξαλα... μπλιαχχχχ

τρεχω να γραψω λοττο!!!!! κ αν με κατσει??? αμαξαρες, ψωνια κ σκυλαδικα (σορυ πολιτιστικα κεντρα) πρωτη μουρη!! αυτο θα πει ζωη!!! long live bill gates εντ δι αμερικαν ντριμ!! :xyxwave:

υγ1: ξερεις υπηρχε ζωη κ επικοινωνια πολυ πριν τον εξπλορερ (μπαι δι γουει, μοτζιλα εχω ειναι καλυτερο) 
υγ2: εκτιμω τον Δαλαϊ Λαμα κ τον Αρκα πολυ περισσοτερο απο τον μπιλακο (γουστα εινα αυτα)  

 

Απάντηση: Τι εστί φιλοσοφία;

Φιλοσοφία είναι το μαρτύριο που θα σε βασανίζει κάθε στιγμή, κάθε δέκατο του δευτερολέπτου της ύπαρξής σου. Εκείνο που δεν θα σε αφήνει να ησυχάσεις τα βράδια, εκείνο που θα σε κάνει εχθρό του ανθρώπου. Είναι ένας τρόπος που δεν έχει τρόπους, μια απελευθέρωση που σε αφανίζει. Εκείνο το σουβλερό θραύσμα υαλοπίνακα που θα τρυπώσει στις ανοιχτές πληγές σου μέχρι να στερέψεις από κραυγές. Εκείνο που θα σε βάλει να πιεις στο ποτήρι το ίδιο σου το αίμα. Εκείνο που θα ανεβάζει τους σφυγμούς σου στο ζενίθ όταν συλλογίζεσαι κάποιο χάραμα το θάνατο ενώ λαγοκοιμάσαι: Και αν σταματήσω να αναπνέω, και αν η καρδιά μου σταματήσει, αν διαβώ το κατώφλι του μηδενός; Τότε τί; Ποτέ πια. Τι πάει να πει ποτέ πια; Μέχρι πότε; Για πάντα τίποτε. Για πάντα μηδέν, οριστικά και αμετάκλητα. Ο καθένας μόνος του. Ο καθένας στο δικό του, προσωπικό μηδέν. Δένεσαι, συναναστρέφεσαι, ομαδοποιείσαι. Και όλα αυτά για να τονίσουν το δικό σου απόλυτο προσωπικό μηδέν. Κανείς δεν σε ακολουθεί. Ο καθένας στην δική του μεγάλη ώρα, στο ασφαλές ραντεβού με το παντοτινό τίποτε. Μελέτη θανάτου. Αυτό είναι το πρόβλημα. Μελέτη του δικού σου προσωπικού θανάτου. Όλα τα άλλα έχουν λυθεί, όλα τα άλλα θα λυθούν. Το νόημα της ζωής, δουλειά της φιλοσοφίας είναι ο θάνατος.

Φιλοσοφία είναι να έχεις μπροστά σου το θάνατο, να έχεις μέσα σου ριζωμένο το θάνατο. Να μάθεις να ζεις από αυτόν. Διαφορετικά δεν ζεις, τοποθετείσαι στον χώρο. Έτσι μόνο σκέφτεσαι και εκφράζεσαι ελεύθερα. Όταν έχεις το θάνατο μπροστά σου, δεν υπάρχουν εμπόδια. Όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα. Θα πεις αυτό που θες χωρίς τύπους. Θα σκεφτείς αυτό που θες χωρίς δόγματα. Μία και μοναδική ευκαιρία έχεις να το κάνεις και θα το κάνεις. Και θα ακουστείς. Και θα σε θαυμάσουν. Θα σε θαυμάσουν τόπο πολύ που θα σε φθονήσουν για το γεγονός και μόνο ότι εσύ βρήκες τον τρόπο να χρησιμοποιήσεις τον θάνατό σου για να φτιάξεις ύπαρξη. Θα είσαι αυθεντικός και πρωτότυπος, δημιουργικός και αδέσμευτος. Γιατί μία ευκαιρία σου δίνεται να παίξεις τον ρόλο σου. Και ξέρεις ότι κανείς δεν χειροκροτά μια μαριονέτα. Κανείς δεν έχει ανάγκη ένα σκιάχτρο, μια διπλωματία, έναν αχυράνθρωπο. Τότε θα είσαι εσύ. Θα έχεις χτίσει το πρόσωπο. Το ιδανικό πρόσωπο. Το μεγάλο σου εγώ. Και όταν θα φτάσεις σε αυτό το ορόσημο, και πάλι θα ξυπνήσεις χάραμα από την ιδέα του θανάτου. Και πάλι θα γίνεις μικρός. Και αυτό συνέχεια. Μόνο που εσύ θα το ξέρεις, θα το καταλαβαίνεις. Θα έχεις βρει ένα κλειδί. Τι κλειδί; Μια ιδιότητα. Ότι είσαι τραγικό πρόσωπο. Ότι δεν ζεις ευτυχισμένα στο παραμύθι σου. Ότι δεν μπορείς να αποφύγεις με τίποτα το βασανιστήριο της σκέψης, δεν μπορείς να αποφύγεις να υπάρξεις αληθινά. Μονόδρομος για σένα θα είναι το κολαστήριο της υπέρτατης ηδονής. Η τιμωρία του να σκεφτεσαι και να παράγεις λερναίες ύδρες.

Ο φιλόσοφος καταλαβαίνει ότι είναι στο σωστό δρόμο. Το καταλαβαίνει αυτό όταν συνειδητοποιεί ότι όσο προχωράει στην σκέψη και την επιστήμη, τόσο περισσότερο ηλίθιος αισθάνεται για την αδυναμία της γνώσης του. Δεν μαζεύει βιβλία στην βιβλιοθήκη του ο φιλόσοφος, μαζεύει "γιατί". Αυτά είναι η περιουσία του. Καταλαβαίνει ότι είναι στον σωστό δρόμο όταν συλλάβει ότι οι ερωτήσεις είναι σημαντικότερες από τις απαντήσεις. Αυτές είναι το καύσιμο της ύπαρξης. Κάθε απάντηση είναι και ένα μικρό τέλος. Και όταν θα έλθει η μεγάλη ώρα θα είναι έτοιμος να υψωθεί στο υπέρτατο βάθρο της φύσης: στην οντολογική αξία ενός ξερού φύλλου που το παίρνει ο αέρας και το αφανίζει σε κάποιο υδάτινο ρεύμα. Και όλοι οι άλλοι; Την ίδια τύχη θα έχουν, πολύ πιο οδυνηρά όμως. Θα πεθάνουν χωρίς να καταλάβουν ότι πέθαναν. Όπως έζησαν χωρίς να υπάρξουν."

 

Απο που ερχομαστε,που παμε, και τι σκατα εξυπηρετει το φευγαλεο περασμα μας πανω σ'αυτο τον κοκκο αμμου της αχανους Σαχαρας που βρισκομαστε;
Ποιος φιλοσοφος θα μου λυσει τις αποριες;

 

αυτα που ρωτας underherfeet ειναι σχετικα απλα και θα βρεις απαντησεις σε οτιδηποτε ασχοληται με μετεψυχωση .... τα δυσνοητα φιλοσοφικα ερωτηματα ειναι περι σχεσεων ... πχ : γιατι στεναχωριωμαστε με τον χωρισμο αφου ο ανθρωπος ειναι πολυγαμικος ? ...

ΥΓ για τον Αρκα συμφωνω και τον εκτιμω ιδιαιτερα διοτι εχει το χιουμορ που ταιρειαζει στην κουλτουρα μου .... αλλα θα ηταν αδικο να μειωσω κατα οποιοδηποτε τροπο τον Μπιλ Γκειτς (και τον καθε Γκειτς) οταν κατ'επιλογη μου χρησιμοποιω καποιο απο τα προιοντα του αρκετες φορες καθε μερα ......Οσο για το Δαλαι ... δεν τον συμπαθω καθολου και τασομαι υπερ των Κινεζων που δεν αφησαν ακομη μια θρησκεια να εξαπλωθει .. θεωρω τις θρησκειες ως ψυχικες πανουκλες ολως των εποχων ...

 

για αναλυσε το μου αυτο λιγακι γιατι ειμαι μια ανικανη, αξεστεση κ χωρις παιδεια ξανθια κ δεν τα πιανω αυτα τα με την μια...

 

καλη η φιλοσοφια για να εξασκεις το πνευμα , τον λογο , την επικοινωνια κτλ ..... αλλα οτι βλεπεις γυρω σου μονο φιλοσοφια δεν ειναι ...
η φιλοσοφια ειναι απαραιτητη οπως και η ασκηση ... ειναι η ασκηση του μυαλου ... τιποτα λιγοτερο η περισσοτερο ..... σιγουρα μπορεις και μια μερα διχως αυτη ....

 

δλδ τωρα απαντησες στο πρωτο ποστ σου;

 

Ένα από τα λίγα θηλυκά που δυσκολεύομαι να πω όχι…