Το «θέλω» της σκλάβας

Μπορείτε να μου εξηγησετε και σ εμενα τη βανιλλα μερικα παραδειγματα στερησης ; Γιατι μου ακουγεται πολυ γενικο ολο αυτο και συμπεριλαμβανει ,χωρις να το λεει, τα παντα.

κι αλλη μια ερωτηση: Τι προσδοκιες μπορει να εχει καποιος απο ενα "στερημενο" ατομο.

κι αλλη μια που μολις μου ηρθε στο μυαλο.: Μήπως στερει καποιος οταν ο ιδιος δεν εχει να δωσει;

 

εσυ εισαι vanilla δεν δικαιουσε να ρωτας 

 

μαλιστα οι ταμπελες μας μαραναν..

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Το «θέλω» της σκλάβας

πέραν της ευφυΐας, υπάρχει και η συναισθηματική νοημοσύνη

 

Μια καλά εκπαιδευμένη σκλάβα η οποία έχει βρει τον Αφέντη της (όπως λέμε βρήκα τον δάσκαλό μου) θέλει ότι θέλει Εκείνος κ πάνω απ’όλα θέλει να είναι Εκείνος ικανοποιημένος αφού Του έχει παραδώσει τα π.α.ν.τ.α κ λογικά το να Τον ικανοποιεί πρέπει να ικανοποιεί εκείνη διπλά! Όσο για τα υπόλοιπα θέλω της, είναι στην κρίση του κάθε Κυρίου τι θα κάνει κ πως... απλά οφείλουμε να επισημάνουμε πως ο απόλυτος παρτακισμός, κοινώς στέρηση της υπό απ’οτιδήποτε μπορεί να την ευχαριστεί θα φέρει ρευστότητα κ άμα φτάσουμε εκεί... μην σας πω καλύτερα τι θα πάρει μετά ο Κύριος με το συμπάθειο........

Στην δική μου περίπτωση (ως εγωπαθέστατη γουρούνα, που μέχρι πρότινος δεν άφηνε θέλω της να πέσει κάτω, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν ικανοποιούσε κ των άλλων, αλλά κ πάλι μόνο ότι ήθελα εγώ γινόταν) ο Κύριος μου πρώτα κέρδισε την ΑΠΟΛΥΤΗ και ΤΥΦΛΗ εμπιστοσύνη μου κ μονάχα τότε κατάφερα να του παραδώσω το ΕΓΩ μου, τον εαυτό μου –ψυχή κ σώμα– κ κατ επέκταση τα θέλω μου... τα οποία φυσικά δικαιούται να τα κάνει ότι θέλει.

Ειλικρινά τώρα όταν πάτε σε ένα πάρτυ κ βαριέστε κ περνάτε χάλια τι κάνετε;... την κάνετε, απλούστατα! Επειδή λοιπόν η υποδούλωση μας είναι κάτι το οποίο επιλέξαμε όσο κ αν παραδώσαμε την ελευθερία μας σε Κείνον που έχουμε για Αφέντη μας, όταν βλέπουμε πως δεν κερδίζουμε τίποτα απολύτως ενώ δίνουμε τον εαυτό μας στην κυριολεξία το αποτέλεσμα είναι επόμενο... φεύγουμε.
Στη τελική ανάλυση Μπορείς κάλλιστα να Υποτάξεις κάποιον κάνοντας τον να περάσει όμορφα μαζί Σου (ακόμα κ δεμένος σε ένα κρεβάτι να τον Παιδεύεις όσο Θέλεις κ όπως Θέλεις μέχρι να νιώσεις Εσύ ικανοποίηση μπορεί να είναι ένας τρόπος... ή ακόμα η ευχαρίστηση του να κάθομαι στα πόδια Του κ να Τον ακούω να μου μιλάει για ότι του κάνει ευχαρίστηση, χωρίς να βαριέμαι ούτε λεπτό, επειδή το θέλει Εκείνος!)

Άμα φτάσουμε εκεί μπρος ολοταχώς Δαφνί! Άλλο, με κάνει ένα με το πάτωμα, με κάνει να νιώσω πόνο σε κάθε του μορφή για το όποιο θέλω μου, γιατί ξέρει πως μόλις το αποκτήσω η ευγνωμοσύνη μου προς Εκείνον θα έχει πιάσει limit up κ εκεί να δεις που φτάνουμε για χάρη Του (γιου νόου ευτυχία ιζ ιν δι ερ!) άμα όμως πάψω να έχω θέλω (συνεπώς κ το θέλω να Τον ικανοποιώ, θέλω να του δίνω όλο το είναι κλπ) κ δεν θέλω τίποτα κ κάνω απλά κ μηχανικά ότι μου ζητηθεί χωρίς να νιώθω, να σκέφτομαι (άρα παύω να λειτουργώ σαν άνθρωπος που είμαι πάνω από όλα!) πως μπορώ να είμαι σκλάβα Του;;; το θέλω;;;...... μάλλον η ψυχή νοσεί κ καλά θα κάνει ο Αφέντης να δει τι πήγε λάθος...

Αυτό το στάδιο θέλει πολλά πέρα από την εκπαίδευση... κ πάνω από όλα είναι ένα μοναδικό δέσιμο μεταξύ τους (το οποίο είναι υπέροχο όταν συμβαίνει) μην σου πω πως χρόνια χρειάζονται για να φτάσει εκεί...

Η ύπαρξη ανειλικρίνειας κ δόλου... κ για να μην ξεφεύγουμε από το γενικό θέμα το να με αντιμετωπίζουν σαν «αντικείμενο» ή «ζώο» μόνο κ μόνο επειδή είμαι υπό Κάποιου...

The least respect (κ ότι συμπεριλαμβάνει αυτό)… because first of all we are human beings and then Masters and slaves…

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Το «θέλω» της σκλάβας

Η σκέψη μου, διαβάζοντας την ερώτηση σας, στράφηκε στα επιθυμητά (υψίστης σημασίας) συμβαίνοντα σε κάθε είδους σχέση που θεωρώ σημαντική, είτε είναι ερωτική, φιλική, συγγενική ή επαγγελματική.
Οι σχέσεις μου δεν έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά (και μάλιστα μια ενδιαφέρουσα διαφορά είναι το στοιχείο της ισότητας ή ανισότητας προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση)
Κατά συνέπεια το επιθυμητό για κάθε μια απ αυτές είναι διαφορετικό.
Κοινός παρονομαστής όμως είναι η στροφή στο αγαθό, το καλό.
Η επιθυμία να βελτιώνονται οι σχέσεις καθώς και οι συμμετέχοντες σ αυτές (μέσα απ αυτές), και αυτό να είναι κοινή προσπάθεια από τις δυο κατευθύνσεις.

Προκειμένου να ονομάσω τα επιθυμητά των διαφορετικών σχέσεων σε Ένα ύψιστης σημασίας, δε θα μπορούσα παρά να χρησιμοποιήσω μια γενική, αφηρημένη έννοια.
Κατ ανάγκη τα ειδικά χαρακτηριστικά των επιμέρους αφαιρούνται για να υπάρχει η γενίκευση αλλά εξακολουθούν να ισχύουν σε κάθε μια χωριστά.
(πχ ένα τρίγωνο, ένα τετράγωνο, ένας κύκλος είναι όλα γεωμετρικά σχήματα. Στο επίπεδο αναφοράς που έχουμε, το γενικότερο, που καλύπτει και τα τρία αναφερόμενα, η έννοια «γεωμετρικό σχήμα» είναι μονοσήμαντη και σαφής)

Όσον αφορά την έννοια του «Aγαθού» αυτή έχει γίνει αντικείμενο πολλών φιλοσοφικών και θεολογικών αναλύσεων
Δεν νομίζω οτι είναι επιθυμητό εδώ να φιλοσοφίσουμε ή να θεολογίσουμε.

Προσωπικά αποδέχομαι οποιονδήποτε ορισμό θέλει να δώσει ο καθένας αρκεί να είναι εσωτερικά συνεπής (δεν μπορεί κάτι να σημαίνει το αντίθετο του).
Δηλαδή (και για να προχωρήσει η συζήτηση) δεν μου χρειάζεται η αντικειμενικότητα αλλά η διυποκειμενικότητα.


Αν παρόλα αυτά η απάντηση μου δεν εξυπηρετεί τον σκοπό των ερωτήσεων σας μπορείτε να την παρακάμψετε.
 

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Το «θέλω» της σκλάβας

Γενικευοντας, για να ειμαι συνεπης στις τακτικες μου, πρεπει να παρατηρησω οτι οι λεξεις ευαρεσκεια και δυσαρεκεια εχουν κοινο στοιχειο την αρεσκεια
Η αρεσκεια ασφαλως δεν ταυτιζεται παντα με το αγαθο
Μας αρεσουν πραγματα που δεν ειναι καλα ή δεν εχουν στοχο το αγαθο
Παραδειγμα: μας αρεσει το junk food αλλα δεν ειναι απαραιτητα οτι καλυτερο για εμας στη διατροφη μας.
Ή προκαλουμε την ευαρεσκεια χωρις να κανουμε απαραιτητα κατι καλο ή να εχουμε στοχο το αγαθο.
Παραδειγμα: κολακευοντας καποιον που δεχεται την ενεργεια μας με ευαρεσκεια δεν του κανουμε καλο ουτε στοχευουμε σ αυτο
Με αυτο το δεδομενο αντιστροφα και το να προκαλει κανεις δυσαρεσκεια μπορει να ειναι αγαθο.
Και τελικα ο δρομος προς το αγαθο δεν περναει αναγκαιως απο δυσαρεσκεια ή ευαρεσκεια παρα μονο κατα το συμβεβηκος (οπως θα ελεγε ο Αριστοτελης)


Τωρα για να εξιδικευσω στη περιπτωση μιας D/s σχεσης αυτος που οριζει το αγαθο και την πορεια στο αγαθο ειναι ο Κυριαρχος.
Και επομενως μπορει να προκαλει τη δυσαρεκεια της υποτακτικης οποτε το κρινει σκοπιμο.
Αντιθετα η υποτακτικη ταυτιζοντας τον Κυριαρχο με το αγαθο (προσωποποιηση του αγαθου) οφειλει γενικα να προξενει την ευαρεσκεια του.
Οσο βελτιωνεται καποιος συνεπαγεται οτι οι αρεσκειες του συγκλινουν προς το αγαθο.
Κατα συνεπεια η δυσαρεκεια που προξενει ο Κυριαρχος στην υποτακτικη του δεν μπορει να ειναι μονιμη γιατι τοτε ειτε η υποτακτικη δεν βελτιωνεται επαρκως είτε ο Κυριαρχος ακολουθει μια εξαιρετικα αντιοικονομικη πορεια μη εστιαζομενος καθολου σε επιβραβευση αλλα μονο σε τιμωρια της υποτακτικης.
Πραγμα που σημαινει οτι κακως ταυτιστηκε με την εννοια του αγαθου εξαρχης (δεν ειναι καλος Κυριαρχος)

Ξαναγυριζοντας στο γενικο για να απαντησω στην ερωτηση σας (αφορα και την σχεση D/s):
Aυτα που συμβαινουν με φορα απο μενα προς τον αλλον (αυτα που προκαλω) τα θεωρω πιο σημαντικα, ειτε θετικα ειναι αυτα ειτε αρνητικα (ειτε προκαλουν ευαρεσκεια ειτε δυσαρεσκεια).
Το ιδιο ομως θα ηθελα να αισθανεται και ο αλλος για αυτα που συμβαινουν με φορα απο εκεινον προς τα εμενα.
Μιλω για το αισθημα ευθυνης που πρεπει να εχει ο καθενας για την σχεση και τον αλλον.
Στις υγιεις και καλα αναπτυγμενες σχεσεις η ευθυνη των δυο ειναι οπως η ευθυνη των ομορυθμων ετερων. Και οι δυο, ο καθενας απο τη μερια του, ειναι υπευθυνος 100% για τη σχεση. Στις σχεσεις ασυμμετριας οπως το D/s το 100% του Κυριαρχου απλως ειναι πιο μεγαλο (O(r)h well!)  

 

Απάντηση: Re: Το «θέλω» της σκλάβας

Βεβαιως απαντησα με αυτα που πιστευω και νιωθω εγω.
Αλλα απαντησα οπως πιστευω εγω συνολικα και αυτο περιλαμβανει σωμα, καρδια και μυαλο και οχι μερικα αισθηματα καποιας συγκεκριμενης στιγμης.

Οταν εθεσα υπ οψιν του Κυριαρχου μου το νημα ζητωντας του να μου εξηγησει τι ειδους απαντηση μπορει να επιδιωκετε και τι απο την συμπεριφορα μου θα μπορουσε να ειχε προξενησει την αλλαγη του υφους σας, γιατι φοβηθηκα οτι αν ρωτουσα εσας θα μπορουσα να παρεξηγηθω και να φανω αγενης, αντι απαντησεως πηρα την εντολη να περιορισω την απαντηση μου σε 100 λεξεις.
Συγχωρειστε με που δεν μπορω να πω περισσοτερα.