Το Τέρας.

Το τηλέφωνο Μου κτύπησε ένα μεσημέρι ....

Η Κυρία Εύα?
Ναι η ίδια .....
Με λένε Γιάννη Κυρία Εύα!
Σας παρακαλώ θέλω την βοήθεια σας ....σας ψάχνω τόσο καιρό και μόλις πριν λίγες μέρες κατάφερα να μάθω με χίλια βάσανα το τηλέφωνο σας.
Γνωριζόμαστε? τον ρωτησα
Ναι ...δηλαδή όχι ακριβώς αλλά θα σας εξηγήσω από κοντά.
Μπορώ να έχω κάποιο ραντεβού μαζί σας παρακαλώ? Είναι ανάγκη να με δεχτείτε.

Δυστυχώς δεν βρίσκομαι Αθήνα αλλά θα έρθω σε τρεις μέρες από σήμερα.
Ο τόνος της φωνής του με έκανε να πιστέψω ότι είχε κάτι σοβαρό να μου πει.
Ενστικτωδώς καταλάβαινα ότι ο άντρας αυτός δεν ήθελε να με συναντήσει για ολιγόωρο session αλλά για κάτι σοβαρό που τον απασχολούσε.

Του έκλεισα ραντεβού λαμβάνοντας υπόψη την μέρα του ερχομού του στην Αθήνα.
Την προσυμφωνημένη ώρα του ραντεβού ο Γιάννης δεν ήρθε και θεώρησα το ραντεβού άκυρο.
Κυρία Εύα βρίσκομαι στην Εθνική οδό προς Αθήνα σε λεωφορείο. Δυστυχώς υπήρξε μια καθυστέρηση στο σταθμό. Σας παρακαλώ δεχτείτε με μόλις φθάσω.
Του απάντησα ένα ξερό και κοφτό, άργησες...Ο χρόνος που είχα για σένα έχει πλέον καλυφθεί.
Σας παρακαλώ πολύ Κυρία Εύα … καταλαβαίνω ότι έχω αργήσει, χίλια συγγνώμη, αλλά μπορώ να περιμένω έως αργά αν χρειαστεί για να με δεχτείτε!!
Η επιμονή του αλλά και η αγωνία στο τόνο της φωνής του με έκαναν να ακυρώσω μια άλλη συνάντηση και να τον δεχτώ.

Ήμουν και Εγώ περίεργη για τους λόγους που με αναζητούσε με τέτοια αγωνία και επιμονή.
Κτύπησε το κουδούνι...στην προκαθορισμένη ώρα πια
Γεια σας Κυρία, είμαι ο Γιάννης, και μου φιλά το χέρι που του είχα ήδη προτείνει.
Συγνώμη και πάλι Σας ζητώ για την αργοπορία..

Ας μην μείνουμε σε αυτό είπα, θέλοντας να το προσπεράσω και να μπω στα πιο σοβαρά θέματα που υποπτευόμουν ότι υπάρχουν.
Τον οδήγησα στο καθιστικό όπου εκεί καθόμασταν με την φίλη μου Μistress Depsoina.
Είδα τον Γιάννη να ανησυχεί λίγο με την παρουσία της αλλά τον καθησύχασα και τον κάναμε να νιώσει άνετα και καλά και με τις δυο Μας όσο αφορούσε τα θέματα εμπιστοσύνης και εχεμύθειας.

Ο Γιάννης όπως είπα ερχόταν από την Μάνη, παντρεμένος με μια Κυρία και πατέρας δυο ανήλικων παιδιών.
Τον περιεργαζόμουν και έβλεπα σε αυτόν ένα ευγενέστατο άτομο, εκτός του ότι ήταν και ένας όμορφος άντρας στην ηλικία των 33 ετών περίπου.
Αυτά ήταν τα βασικά. Τον παρότρυνα να αρχίσει να μιλάει γι αυτόν και για ότι τον απασχολούσε.

Κυρία Εύα σας γνωρίζω από κάποια συνάντηση που είχατε διοργανώσει κάποτε σε ένα club.
Είχα έρθει τότε μαζί με τη σύζυγο Μου. Η παρουσία σας με είχε συνεπάρει αλλά το βλέμμα σας με είχε καρφώσει στην θέση Μου. Έτσι δεν σας πλησίασα τότε αλλά και ποτέ άλλοτε.
Προσπάθησα για λίγο να φέρω την εικόνα του από το παρελθών αλλά μάταια. Το πρόσωπο του δεν μου έλεγε τίποτε.

Το κακό με μένα Κυρίες είναι ότι η επαφή μου με τον χώρο και ιδιαίτερα με άτομα του χώρου μέσα από το internet γίνετε μόνο δια μέσου της συζύγου Μου η οποία είναι και σε Σάς γνωστή αλλά και σε πολλούς άλλους.
Τότε μου αποκάλυψε πια είναι η σύζυγος του και Κυρία του.
Ομολογώ ότι απόρησα που ο σύζυγος και σκλάβος της συγκεκριμένης Κυρίας βρισκόταν μπροστά Μου.
Έτσι με πιο πολύ περιέργεια του έγνεψα να συνεχίσει.

Τι σε φέρνει στα λημέρια Μου?
Κυρία Εύα χώρισα….
Έφυγα πια από την Μάνη.
Έμεινα λίγα λεπτά χωρίς να μιλάω…ακολούθησε σιωπή.
Άναψα ένα τσιγάρο…παραβιάζοντας το όριο μου να μην καπνίζω σε τακτά διαστήματα αλλά εκείνη την στιγμή το χρειαζόμουν
Κατευθείαν η σκέψη μου πήγε στα παιδιά τους.
Η Mistress Despoina έσπασε την σιωπή και θέλοντας να μάθει περισσότερα όπως και τους λόγους που ήταν εκεί του είπε επιτακτικά …συνέχισε πες Μας τους λόγους…Γι αυτό δεν είσαι εδώ?

Μάλιστα είπε, χαμηλώνοντας το κεφάλι…
Η Κυρία Μου και σύζυγος Μου εδώ και τέσσερα χρόνια έχει αλλάξει πολύ.
Πες τα από την αρχή τα πράγματα του είπε ξανά επιτακτικά η Mistress Despoina. Θέλω να καταλάβω και Εγώ που δεν σας γνωρίζω. Έχουμε χρόνο για σένα. Μίλα λοιπόν.
Μάλιστα Κυρίες μου Σας ευχαριστώ, ψέλλισε!

Την Κυρία Μου και σύζυγο μου την γνωρίζω πάρα πολλά χρόνια. Ήμασταν παιδιά τότε.
Η Τζένη ήταν τότε 16 χρονών. Ένα κορίτσι δραστήριο κοινωνικό, δυναμικό, θρασύτατο και θυελλώδες. Εγώ από την άλλη ήμουν πιο ήπιων τόνων και πιο σοβαρός. Από τότε ένιωθα μέσα Μου δέος για τις έντονες γυναικείες προσωπικότητες.
Κατάλαβα τότε ότι κάποια σαν και Αυτή θα ήθελα να την κάνω γυναίκα Μου.
Πέρασαν σχεδόν 3 χρόνια που ήμασταν μόνο φίλοι. Η φιλία μας εξελίχθηκε και προχώρησε σε αλλά 4 χρόνια σχέσης και αυτή κατέληξε στο να παντρευτούμε ζώντας στην Αθήνα.
Ήρθαν και τα μικρά να συμπληρώσουν την οικογένεια μας.

Όλα καλά έως εδώ συμφωνήσαμε όλοι….
Τι άλλαξε σε σας ρώτησα?

Τα πράγματα ήταν δύσκολα πια και για τους δυο μας…έτσι αποφασίσαμε να πάμε στην πατρίδα της Κυρίας μου την Μάνη όπου ζούσαν οι γονείς της. Έτσι πιστέψαμε ότι θα είχε την βοήθεια που της ήταν απαραίτητη για το μεγάλωμα των παιδιών μας και θα ξεκουραζόταν και Εκείνη.
Εγκατασταθήκαμε μετακομίζοντας πλέον εκεί σε ένα διαμέρισμα πάνω από τους δικούς της.
Ο πατέρας της κλασικός έλληνας σατράπης…του στυλ «φέρε μου νερό, θέλω τις παντόφλες μου κλπ»
Άνθρωπος με αντιλήψεις που για μένα ήταν too much αλλά δεν με ενοχλούσε.
Έκλεινα την πόρτα του σπιτιού μου πίσω και ζούσαμε εγώ και Αυτή όπως είχαμε μάθει να ζούμε.
Έβλεπα όμως την σύζυγο μου σιγά σιγά να αλλάζει νοοτροπία, εξυπηρετούσε τον πατέρα της και τα καπρίτσια του με χαρά και σχεδόν με μια δουλικότητα Άρχισε να τον θαυμάζει για το αντριλίκη του και επίσης για την αδρή συμπεριφορά του.
Άρχισε επίσης συχνά πυκνά να μου τον παρουσιάζει σαν το μόνο και το απόλυτο υπόδειγμα αντρικής συμπεριφοράς και να συγκρίνει τις πράξεις μου και τον χαρακτήρα μου με εκείνον του πατέρα Της.
Μου έλεγε ότι έτσι πρέπει να είναι οι άντρες και έτσι πρέπει να φέρονται…Με θεωρούσε λίγο πια. Με υποτιμούσε.
Όσο και αν την αγαπούσα, την λάτρευα, η όσα και να πρόσφερα σε Αυτήν και τα παιδιά μας ήταν λίγα πια και άνευ σημασίας.
Άρχισε να με ξεφτιλίζει όχι μόνο στις ιδιωτικές μας στιγμές αλλά και σε δημόσιες εμφανίσεις μας, παρουσία φίλων που εκεί είχαμε δημιουργήσει.
Τους έλεγε ότι είμαι άτομο χωρίς προσωπικότητα και με ταπείνωνε κάθε στιγμή που της ερχόταν η ευκαιρία να το κάνει ανεξαρτήτως αν ήμασταν μόνοι μας η με παρέες.
Το έκανε πολλές φορές και μπροστά στους γονείς της και όλοι μαζί με περιγελούσαν.

Δάκρυα ανέβηκαν στα μάτια του και αναφιλητά άρχισαν να πνίγουν την φωνή του.

Γιάννη ξεκόλλα .. του είπα φανερά ταραγμένη και Εγώ από την αφήγηση του.
Η ατμόσφαιρα είχε φορτιστεί πολύ από ανάμεικτα συναισθήματα που Μας είχε προκαλέσει η ιστορία του.

Δεν ξέραμε τι να πούμε ακόμα σε αυτό το άτoμο που τα αναφιλητά του μας είχαν συγκινήσει αλλά και νιώθαμε ταυτόχρονα και θυμωμένες από την συμπεριφορά της «Κυρίας» στον άνθρωπο της.

Πιστεύω Γιάννη ότι ο γάμος σας περνάει μια κρίση….
Όλοι οι γάμοι περνάνε….Ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός…του είπα μη ξέροντας τι άλλο να πω για να ανακουφίσω τον άνθρωπο αυτό που μας άνοιγε εκείνη την στιγμή την ψυχή του.
Αλλά για να πω την αλήθεια, δεν πίστευα ούτε και Εγώ αυτά που έλεγα.

Κυρίες μου…τον εφιάλτη αυτόν τον ζω σχεδόν τρία χρόνια…το αποκορύφωμα και ο λόγος που αποφάσισα πλέον να χωρίσω εγκαταλείποντας την οικογένεια μου είναι το εξής.
Σε ένα ξέσπασμα Της επάνω και με έντονο ύφος σχεδόν υστερικό μου είπε : Εσύ φταις που είμαι δυστυχισμένη ανώμαλε.

Ποτέ δεν ήθελα να Είμαι αυτή που Είμαι τώρα. Εσύ με έκανες έτσι για να καλύπτεις τα βίτσια σου και να ικανοποιείς την υποτακτικότητα σου και τις σαθρές επιθυμίες σου…Εσύ φταις για όλα… Δεν τα ένιωθα ολ΄ αυτά. Τα έκανα για να σε κάνω να νιώθεις όμορφα για να σε ικανοποιώ!

Δηλαδή δημιούργησα ένα τέρας? Αναρωτιέμαι
Δεν δουλέψαμε Μ/μαζί τόσα χρόνια για να Ε/είμαστε αυτό που νιώθουμε?
Δεν κάναμε όσα Μ/μας έβγαιναν από καρδιάς?
Δηλαδή τόσα χρόνια δεν ήσουν ο εαυτός Σου?
Υπηρετούσα και αγαπούσα δηλαδή μια Κυρία που ήθελε να βιώσει διαφορετικά συναισθήματα?

Και η μεγάλη και τσουχτερή της απάντηση ήρθε σα μαχαίρι στην καρδιά μου….
Ναι θα γούσταρα έναν άντρα δυναμικό και ας με είχε και στα τέσσερα και ας μου έδινε και κανενα χαστούκι που και που!
Αυτή είναι η θέση και η στάση του άντρα.

H Misreess Despoina άρχισε να αισθάνεται περίεργα την ξέρω καλά. Ήταν έτοιμη να εκραγεί. Το ίδιο παράξενα αισθανόμουν και Γω αλλά είχα και περισσότερους λόγους.
Κάποια βρισιά ξεστόμισε ….

Γνώριζα την Κυρία Τζένη εδώ και χρόνια…την γνώριζα από την online παρουσία της μέσα σε κανάλια συνομιλίας του χώρου Μ/μας. Την γνώριζα σαν ενεργό μέλος της κοινότητας με έντονη παρουσία σαν Κυριαρχικό άτομο. Με θυελλώδη συμπεριφορά και πεισματάρα στις αναφορές της περί γυναικείας Κυριαρχίας.
Πολλές φορές θαύμαζα το γλαφυρό τρόπο της γραφής της και συμφωνούσα αρκετά με τις σκέψεις της.

Ρώτησα τον Γιάννη αν ξέρει για την παρουσία της και το δημόσιο profile της στο internet και τα όσα γράφει κατά καιρούς η Κυρία Του.
Όχι μου απάντησε.
Δεν ξέρω να χειρίζομαι ένα υπολογιστή…αλλά και όσες φορές τόλμησα να ρωτήσω για το τι γράφουν εκεί μέσα η Κυρία δεν μου έδειχνε αλλά και τον έκλεινε επιδεικτικά.

Έλα να σου διαβάσω Γιάννη μερικά από τα γραφόμενα Της.

Αυτό δεν ήξερα πως θα λειτουργήσει στην ψυχολογία του ήδη ταπεινωμένου και ξεφτιλισμένου από την Κυρία Τζένη υποτακτικού και συζύγου Της, πατέρα των παιδιών Της.

Άρχισα να του δείχνω αλλά και να του διαβάζω τις σκέψεις Της και τα γραφόμενα Της.
Ο Γιάννης διάβαζε με γουρλωμένα τα μάτια και με άκουγε με ορθάνοιχτα αυτιά. Δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ολ΄ αυτά τα γραμμένα και χιλιοδιαβασμένα από Ο /όλους μας post είναι δικά Της … είναι οι σκέψεις Της, τα θέλω Της, οι επιθυμίες Της.

Έπιασε το κεφάλι του και σιωπηλά έκλαιγε….
Εκλαιγε η ψυχή του, το ειναι του....

Δημιούργησα ένα τέρας έλεγε και ξανάλεγε ….

Όχι Γιάννη δεν το δημιούργησες εσύ…αυτό το τέρας....
Αυτό το τέρας δημιουργήθηκε μόνο του…
Αυτό το τέρας κατασπαράζει ανθρώπινες ψυχές και συνειδήσεις….

Αυτά τα τέρατα δυστυχώς ζουν ανάμεσα Μ/μας μονολόγησε η Μιstress Despoina φτύνοντας τον κόρφο Της.

....Και θρέφονται από τις σάρκες Μ/μας συμπλήρωσα και Γω ψελλίζοντας φανερά στεναχωρημένη.

Κύριες Μου πείτε μου...τελικά είμαι ανώμαλος?

Γιάννη…..

Υ.Γ Τα γεγονότα είναι πραγματικά …τα πρόσωπα υπαρκτά.
Έχουν αλλάξει μόνο τα ονόματα και οι τοποθεσίες.
Σίγουρα το νόμισμα έχει δυο όψεις αλλά γνωρίζω μόνο την μια και αυτήν περιέγραψα.

 

Η άλλη μεριά , δε θα απαντήσει ; Ίσως να είχε κάτι να πει...

 

Το κείμενό σου SΜΑrt μου φέρνει στο μυαλό πολλά. Υπάρχουν και άλλες τέτοιες ιστορίες ιστορίες με (διαφορετικές βέβαια) τραγικές εκβάσεις (Μόνο ένας ανεύθυνος/αναίσθητος ΔΕΝ θα μπορέσει να διακρίνει το ΤΡΑΓΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ σε αυτή την ιστορία, και απο αναίσθητους/ανευθυνους βρίθει ο τόπος). Πολύ ορθή η στάση σου να χρησιμοποιήσεις ψευδόνυμα και άλλες τοποθεσίες μιλόντας κατά κάποιο τρόπο παραβολικά (σαν παραβολή δηλαδή). Ναι τέτοια "ΤΕΡΑΤΑ" ζουν ανάμεσά μας και δυστυχώς αλονίζουν ανεξέλεγκτα. Το χειρότερο δε υπάρχουν άτομα που τα "προστατεύουν" και υποκινούν (μην τρελαθούμε όμως δεν λέω στην καμία ότι τα ατομα που παροτρινουν/υποκινουν φέρουν το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης, ευθύνη φέρουνε οι "ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ" αυτών των ιστοριών). Χρήσιμη δε θα ήτανε και η τοποθέτηση της "άλλης μεριάς" όπως ανέφερε παραπάνω ο Ηλίας (αν και τα μισά από όσα ανέφερε ο "Γιαννης" να είναι αλήθεια το τραγικό στην ολη ιστορία δεν "καταπίνετε" ευκολότερα-διάολε φτάσανε στο σημείο να κάνουνε παιδιά μαζί).
Χωρίς να φτάσουμε στο σημείο να κάνουμε τους "Δικαστές" καλό θα ήταν να τοποθετηθούμε όλοι πάνω στο συγκεκριμένο Thread.
Ενα σημείο που εξοργίζει κάποιον που διαβάζει την ιστορία αυτή (απο πλευράς λεγόμενων "Γιαννη") και ας σταθούμε σε αυτό μια στιγμούλα ειναι το : "Εσύ φταις που είμαι δυστυχισμένη ανώμαλε.
Ποτέ δεν ήθελα να Είμαι αυτή που Είμαι τώρα. Εσύ με έκανες έτσι για να καλύπτεις τα βίτσια σου και να ικανοποιείς την υποτακτικότητα σου και τις σαθρές επιθυμίες σου…Εσύ φταις για όλα… Δεν τα ένιωθα ολ΄ αυτά. Τα έκανα για να σε κάνω να νιώθεις όμορφα για να σε ικανοποιώ!" Μια ολική χρέωση δήλαδη όλων των "ΚΑΚΩΝ" στον "Γιάννη" απαρχής σχέσης. Το δε εύλογο ερώτημα που τίθεται ύστερα απο αυτη τη φραστική επίθεση είναι: Kαι περίμενες 4 χρόνια για να το πεις αυτό? 4 χρόνια Plus τα παιδιά? 4 χρόνια εσύ ήσουνα απλός θεατής δεν συμμετείχες ποτέ στο "έγκλημα" την "ανωμαλία"? Σε λίγο θα ακούσουμε ότι ο "Γιάννης" την παράσυρε την διέφθηρε και ότι ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΕΛΟΣ ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για εκείνη και για εκείνον (Για εκείνον ΝΕΜΕΣΙΣ για εκείνη ΦΩΤΙΣΗ). Λυπάμαι βαθιά όταν διαβάζω τέτοια κείμενα, αλλά ίσως μερικές φορές η ανάγνωσή τους αποτελεί "σωσυβια λέμβο" για τους νέους στο χώρο.

 

Απιστευτο...το να πω "αβυσσος η ψυχη του ανθρώπου" ειναι λίγο...ειλικρινα σοκαρίστηκα...
Υπάρχει και συνέχεια Ευα μου?

 

Μία πολύ σκληρή και ανθρώπινη προσωπική ιστορία.

Αν καταλαβαίνω καλά, και θα ήθελα να είμαι πάρα πολύ προσεκτική στο τί γράφω γιατί και οι δύο αυτοί άνθρωποι είναι μαζί μας, η κοπέλλα βρέθηκε να βουρλίζεται ανάμεσα στο πατρικό πρότυπο που δεν είχε επιλέξει αλλά είχε βάθος μέσα της και στον σημαντικότερο άντρα της ζωής της, τον άντρα της, που ήταν και είναι εκ διαμέτρου αντίθετος από το πατρικό πρότυπο και τον είχε θελήσει έτσι.

Δεν βλέπω να "φταίει" κανένας, βλέπω έναν μακρύ προσωπικό γολγοθά για δύο ανθρώπους πολύ σκληρά διαψευσμένους στην προσωπική τους ζωή.

Εύχομαι και στους δύο να βρουν τις αλήθειές τους και όταν όλα αυτά τελειώσουν, να έχουν τη δύναμη να συγχωρέσουν και να πάνε μπροστά.

 

Ενδιαφέρουσα ιστορία και εξαιρετικά διδακτική.

Το status quo αποκαταστάθηκε, η Τζενούλα ανένηψε και ο Γιάννης προσγειώθηκε στη σκληρή πραγματικότητα. Ασφαλώς θεωρώ απρέπεια να κρίνω τη συμπεριφορά των δύο συμβαλόμενων μερών καθώς πρόκειται για δύσκολη και ιδιαίτερα λεπτή κατάσταση. Αντιθέτως, δεν μπορώ να μη σχολιάσω ως ανεύθυνη και απρεπέστατη τη στάση γονιών τε και φίλων.

Οι ενήλικοι πληρώνουν το τίμημα των επιλογών ντως, κρίμα μονάχα για τα παιδιά.

ΥΓ1: Εύα, η επιλογή της Μάνης ως τόπο αναφοράς μάλλον είναι ατυχής.
Εκειά υφίστατο ο θεσμός της 'σύγκριας' μέχρι πριν από όχι πολλούς χρόνους.

ΥΓ2: Ο 'μπαμπάς', και μόνο για την συμπεριφορά ντου προς άνθρωπο ευρισκόμενο σε τόσο δυσχερή θέση, αποποιείται αυτόχρημα κάθε ανδρικής αρετής. Αυτό για να μην δημιουργούνται εσφαλμένες εντυπώσεις.

 

Αληθεια ποσες τετοιες ιστοριες μενουν μακρια απο το φως της δημοσιοτητας,

θα μπορουσε κανεις να σκεφτει οτι αυτη η κυρια εβγαζε τα παιδικα της απωθημενα στον αντρα της αλλα οταν ερχοταν φατσα καρτα με το προσωπο που της δημιουργουσε αυτα τα απωθημενα εδειχνε να της αρεσει και αλλαζε ρολο,λογικο αν υπο8εσουμε οτι σαν μικρο κοριτσι το πρωτο ερωτικο προτυπο της ηταν ο πατερας της,απλα μια σκεψη και τιποτα παραπανω λογο ελειψης στοιχειων,

το γεγονος παντως ειναι οτι μαζοχισμος-σαδισμος ειναι οι 2 οψεις του ιδιου νομισματος.

 

Πολύ σωστή η τοποθέτηση της tender Lilly. Και οι δύο βουρλίζονται. Τα παιδιά όχι ακόμα. Και οι δύο είναι θύματα. Ποιος περισσότερο ή λιγότερο, τώρα δεν μπορούμε να το μετρήσουμε. Μόνο ο χρόνος θα το δείξει. Πάντως δε θα ήθελα να ήμουν στη θέση του Γιάννη. Θα ήθελα να ακούσω και την άποψη της γυναίκας, έτσι για να αποκατασταθεί η ισορροπία, όχι ότι κάνουμε εδώ δικαστήριο!!!

 

Έχω πολλές φορές αναρωτηθεί...

Ζούμε αυτό που θέλουμε ή φτιάχνουμε έναν κόσμο όπως εμείς θα τον θέλαμε?
Είναι σωστό να επενδύουμε σε πλασματικές σχέσεις και όχι σε αληθινές?
Αυτό νομίζω ότι θέλει πολύ σκέψη και πολύ συζήτηση  

 

Αυτή η τραγική ανθρώπινη ιστορία έχει και μπορεί να δώσει πολλά μηνύματα.
Οι δυο συνάνθρωποι μας κατέληξαν να θρέφονται από τις ίδιες τους τις σάρκες.
Θα μπορούσε να είναι και ένα μάθημα γι Α/αυτούς (Ε/εμάς) που παρασυρμένοι από τα θέλω και τις επιθυμίες έχουν την εντύπωση ότι μπορούν να παρέμβουν στην φύση και ότι θα καταφέρουν να δημιουργήσουν ένα σύντροφο κατά πως τον θέλουν. Έτσι ζουν μέσα σε ψευδαισθήσεις και θα έρθει αργά η γρήγορα που το ποτήρι θα ξεχειλίσει και θα παρασύρει μαζί του ολόκληρο το παραμύθι της ζωής τους.
Είναι επίσης χρήσιμο να γνωρίζουμε ότι δεν είναι καθόλου εύκολο να συντηρηθούν σχέσεις D/s ιδιαίτερα όταν υπάρχει οικογένεια παιδιά κλπ.

Γνώμη μου είναι να προσέχουμε τις λεπτές ισορροπίες ακόμα και αν μια τέτοιου είδους σχέση είναι απόλυτα συνειδητοποιημένη και από τα δυο μέρη.

Βέβαια δεν θα παρακάμψουμε και την ελεύθερη βούληση ενήλικων ατόμων που συνειδητά επιλέγουν τον τρόπο αυτό να τον ζήσουν μέσα στην σχέση, γάμο κλπ και όχι υποκινούμενοι από τα οποιαδήποτε πρέπει που επιβάλλονται από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές προκείμενου να επιτευχθούν οι ισορροπίες μέσα σε αυτήν.

Αγαπημένε Μου Maley υπάρχει και η συνεχεία της ιστορίας αλλά δεν Μ/μας αφορά. Κρίνω ότι δεν έχει να μας προσφέρει τίποτε για να την αναφέρω παρά μόνο αν την δούμε μόνο ηδονοβλεπτικά πλέον και κουτσομπολίστικα.

Θα προτιμούσα να μείνουμε σε αυτό που περιέγραψα διότι αυτό το κομμάτι της ιστορίας είχε να δώσει σε όλους Ε/εμάς αρκετά μαθήματα...

Επίσης Θέλω να προσθεσω και για τους Δ/δυο ότι τους εκτιμώ ιδιαίτερα ανεξάρτητα από το τι τους έχει συμβεί.
Είναι ένα καθαρά προσωπικό τους θέμα και απλά το εξέθεσα σαν παράδειγμα προς αποφυγήν.

Τέλος έστω και αν η ζωή τους παίζει άσχημα παιχνίδια εύχομαι να βρεθεί η χρυσή τομή στο μέλλον, να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα μεταξύ τους και να συνεχίσουν τον έγγαμο βίο τους εν ειρήνη και γαλήνη.
Όλα αυτά θα επιτευχθούν αν κάνουν ένα απολογισμό και αναθεωρήσουν ίσως και θέσεις και απόψεις τις οποίες και οι δυο θα θέσουν στον τάπητα αλλά επί του πραγματικού.
Η ειλικρίνεια σε συνδυασμό με την αγάπη θα κερδίσει την μάχη.

Άλλωστε έχουν ζήσει πολλά χρόνια μαζί, γνωρίζουν ο ένας τον άλλο καλά (θέλω να πιστεύω ακόμη) και είναι κρίμα να πετάξουν στα σκουπίδια ότι έχτιζαν Μ/ μαζί έως τώρα.

Πιστεύω ότι και οι δυο το αξίζουν σαν άνθρωποι και πολύ περισσότερο το δικαιούνται και το χρωστούν στα παιδιά τους.

Mavrobasilis η επιλογή της πόλης δεν είναι ατυχής έχω τους λόγους Μου. Η Μάνη έχει πολύ όμορφα κάστρα και ως γνωστό τους έχω αδυναμία. Προτιμώ να μη μείνουμε στην πόλη αλλά στην ουσία του θέματος!

Eδω όντως δεν κάνουμε δικαστήριο.
Και οι δυο είναι θύματα μιας κατάστασης…φυσικά της δικής τους δημιουργημένης κατάστασης.
Έφτιαξαν ένα ιστό και μπλέχτηκαν οι ίδιοι μέσα σε αυτό.
Επίσης πολύ σωστά john_slave96 όπως έγραψες δεν γνωρίζουμε την θέση της Κυρίας Τζένης. Ίσως να είχε κάτι να πει το διαφορετικό που να μας άλλαζε τα δεδομένα. Διαβάζουμε την ιστορία μονόπλευρα και κρατάμε μέσα Μ/μας ότι απλά μας χρειάζεται!

 

Αγαπητέ Mavrobasilis. Ποιός είπε ότι στην Μάνη δεν υπάρχουν σκλάβοι ? Πες το σε κάποια που δεν ξέρει.
Όσον αφορά τον μπαμπά "Αφέντη", φταίμε οι μητέρες που θέλουμε να κάνουμε τους γιούς μας και καλά δυνατούς, ενώ στην ουσία τους κάνουμε μαμόθρεφτα με πολύ άσχημα αποτελέσματα στην μετέπειτα ζωή τους.

 

Επειδή οι ρίζες μου κρατούν από την Μάνη , δε θα μπορέσω να μην απαντήσω . Η Μάνη δεν είναι η ουσία όπως είπε η Εύα , αλλά επίσης συμφωνώ με τον Μαυροβασίλη για την ατυχή χρησιμοποίησή της . Έχω μείνει αρκετές φορές σε έναν από τους Πύργους της και σίγουρα είναι από τα μέρη που η αγριότητα που αποπνέει χτίζει πρόσωπα . Όμως την μοίρα τους οι άνθρωποι με τις δικές τους επιλογές την καθορίζουν και δεν φέρει ευθύνη καμιά η περιοχή , η κουλτούρα , η χώρα . Επηρεάζει μεν , αλλά κατά την δική μου γνώμη , στην τελική απόφαση μόνο ως άλλοθι...