Το δίκοπο "Επειδή μπορεί..."

Οχι πως διαφωνώ σε αυτό που λέτε, αλλά όταν ακούω για πράγματα που κρίνονται στο τέλος (ξύρισμα γαμπρού, καμάρι νύφης κλπ.) σκέφτομαι πάντα ένα νησί του βορρά όπου οι άνθρωποι έχουν περισσότερες ευχές απ΄ότι εμείς παροιμίες, κι ανάμεσά τους υπάρχει και τούτη: "Είθε να κλείσεις ένα ολόκληρο μισάωρο στον Παράδεισο, πριν ο Διάβολος καταλάβει ότι πέθανες.."  

Εν παρόδω, η (κατά το δεύτερο ήμισυ της ευχής) φερώνυμη ταινία (Λουμέτ!), αποτελεί για μένα sadbait και όπου την πετυχαίνω συγκινούμαι με τον P.S. Hoffman στο ρόλο του καθημερινού ανθρώπου που τόλμησε να πιστέψει ότι μπορεί κι αυτός να πιάσει την καλή, με μια έξυπνη και "άκακη" ιδέα, για να ξεφύγει από τη μιζέρια του. Πόσο κρίμα που αυτός ο ηθοποιός πήρε ένα δρόμο που μας τον στέρησε τόσο νωρίς...

Εξαιρετική παρατήρηση και διατύπωση, μ' έκανε να μουρμουρίσω "πού ναι τα χρόνια, ωραία χρόνια" για τις εδώ κουβέντες!

Αφού όμως έχουμε το συγκεκριμένο παράδειγμα που έβαλα με αφορμή την είδηση, που ακολουθεί το σχήμα Ανδρας - Κ, γυναίκα - υ, αν δεν ζούμε στον ανιστορικό χρόνο (κατά τις επιθυμίες της εποχής μας) πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι για πολλά χρόνια και για ενίους και σήμερα, το κοινωνικό πλαίσιο ταυτίζεται με το bdsm πλαίσιο όσον αφορά το "Επειδή μπορεί" του Άνδρα - Κ


Είναι αυτή ακριβώς η "ανατροπή" (προτιμώ το "εξισορρόπηση") που θέλω να καταδείξω με το δίκοπο. Μια εξισορρόπηση δλδ. που διαβάζεται ως "ανατροπή" σίγουρα κι από αυτό που αποκαλώ "Θολούμπα Κ/υ" στο σχήμα Ανδρας - Κ, γυναίκα - υ.

Ξέρετε τι εννοώ, τα "έτσι γινόταν από πάντα, είναι η φύση των θηλυκών αυτή, δες και τις ζέβρες, τους μυρμηγκοφάγους, τους ουρακοτάγκους, τους μακάκες και ΛΕΠΑ και ΛΕΠΑ... εντάξει η θεωρία; πάμε τώρα να σε κατουρήσω.."

Σέβομαι την ειλικρίνεια ανθρώπων όπως ο @bumblebee (και πολλών σιωπηλότερων) ότι οι καταγγελίες και τα τοιαύτα που προκύπτουν από το δίκοπο "Επειδή μπορεί" τους χαλάνε το παιχνιδάκι τους, αλλά από τη μεριά μου εκτιμώ ότι αυτή η εξισορρόπηση (το δίκοπο) θα κάνει πολύ καλό στο bdsm.

Ακριβώς επειδή όπως λέτε:

Για να είσαι στο ένα πρέπει προηγουμένως να έχεις βγει από το άλλο.

στο οποίο εγώ διαβάζω ότι και οι δύο πλευρές (Κ και υ) πρέπει να βγουν από το κοινωνικό πλαίσιο για να μπουν στο bdsm πλαίσιο.

Στην τελική, οι άνθρωποι που στρέφονται στο bdsm γιατί αλλιώς κλπ. κλπ., θα αναγνωρίσουν ότι οι bdsm σχέσεις είναι σχέσεις εκτός κοινωνικού πλαισίου, όσα άρθρα Κόσμο κι αν γραφτούν στα σόσιαλ κι όσες αποχρώσεις κι αν φτάσει το γκρι (συνήθως πάει ως 254), και σιγά-σιγά θα είναι αυτοί που θα κάνουν μεταξύ τους bdsm σχέσεις και όχι αυτοί που καβαλάνε σε διαφορετικές παρερμηνείες ίδιων στερεοτύπων, εκατέρωθεν.

Ετσι, όταν οι άνθρωποι κάνουν bdsm σχέσεις θα ξέρουν ότι βγαίνουν από το κοινωνικό πλαίσιο, οπότε

• και η ευθύνη του Κ μέρους θα είναι του bdsm πλαισίου, και όχι η κοινωνική,
• και η συναίνεση του υ μέρους θα είναι του bdsm πλαισίου, και όχι η κοινωνική.

(Διαβάζοντας την παραπάνω πρόταση σκέφτηκα ότι αν αλλάξω το "κοινωνική" --> "εμπορική" θα είμαστε σίγουροι ότι γράφω στο 2025, και θα εξηγηθούν και όλα τα μαλλιοτραβήγματα που μας έχουν κοινωνήσει διάφοροι κατά καιρούς στο φόρουμ - δεν ήταν παρά "τόσα έδωσα, πόσα πήρα;")

Για την αποφυγή παρανόησης τα παραπάνω δεν αφορούν καθόλου μα καθόλου s/m practitioners, φετιχιστές, top / bottom, λιμπερτίνους, εναλλακτικούς ερωτιδείς, γκαρσονιερίστες, "έβριμπόντι ιν δις τάουν φακς, εξέπτ μι", κλπ. κλπ. δλδ. ανθρώπους που δεν δεσμεύονται από κάποιο πλαίσιο, αλλά μόνον από την (ιερή ή ανίερη) επιδίωξη της ευχαρίστησής τους και τις κατά τόπους συνεννοήσεις τους.

Μένει τώρα το πιο "απλό" κομμάτι της κουβέντας, να ορίσουμε τί είναι το bdsm πλαίσιο, έστω απ΄την οπτική του τί περιλαμβάνει, πέρα από την εντός πλαισίου συναίνεση.

Ας πάρουμε μιαν ανάσα  

Στο μεταξύ, @Stalker, έχετε ένα δίκιο, για βαλίτσα είχα πει και ντιβανομπάουλο άνοιξα με την "συναίνεση". Πριν κοντοσταθώ για λίγο, να πω κάτι και για τη λέξη-βαλίτσα Κυριαρχία, στο πνεύμα του νήματος. Σίγουρα θα περιείχε κάποιες φράσεις που ίσως γεφυρώνουν κι αυτό που έγραψε η @mystique, όπως:

Στο bdsm, Κυρίαρχος είναι κάποιος "Επειδή μπορεί" να MHN κάνει όλα αυτά που μπορεί να κάνει "Επειδή μπορεί", αλλά επιδιώκει να κάνει εκείνα ΜΟΝΟΝ τα πράγματα που αιτιολογούνται από το "Επειδή θέλει".

Δεν οφείλει ο Κυρίαρχος να κάνει ΟΛΑ εκείνα τα πράγματα που ξεκλειδώνει γι αυτόν το "Επειδή μπορεί". Δεν το οφείλει σε κανέναν.

Dream

ΥΓ. Στα περί Κυρίαρχου, τα γραμματικά γένη είναι άνευ σημασίας.

 

Είναι σχεδόν αυτονόητο ότι δεν μπορεί να υπάρξει διαφωνία σε αυτό που λέτε, όμως δεν αναφέρομαι σε αυτές τις περιπτώσεις. Αναφέρομαι, και νομίζω ήταν ξεκάθαρο, παρά την προβληματική ορθογραφία, σε δύο περιπτώσεις:

Α) στην περίπτωση που κάποιος –α κατηγορείται αδίκως με ολέθριες για την ζωή του – της και τη καριέρα του της συνέπειες. Παράδειγμα ενδεικτικά, Kevin Spacey, Βασίλης Παπαθεοδώρου κ.α.

Β) στις περιπτώσεις που η αναφορά και μόνο στη συναίνεση ακυρώνει το ίδιο το πνεύμα της σχέσης M/s – καθώς η αναδρομική αναθεώρηση της υποταγής ή της παραχώρησης «των κλειδιών» μπορεί να ανοίξει αναδρομικά θεματάκια που μέχρι εκείνη τη στιγμή τεκμαίρονταν εντός του πλαισίου.

Γιατί συγχέουμε σκόπιμα ( ; ) την συστηματική κακοποίηση με το παράδειγμα που έδωσα;

Κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις. Η μία είναι η ξεπλύστρα και η άλλη η ρετσινιά, τα παραπάνω παραδείγματα αλλά και πολλά ακόμα (δεν κάνω αποδελτίωση και συλλογή για τα αρχεία του οδηγητή) αποδεικνύουν ότι η δεύτερη όψη είναι εξίσου οδυνηρή με την πρώτη. Φυσικά και δεν διαφωνεί κανείς για την πρώτη αποτελεί προκατάληψη να μην κοιτά και την δεύτερη.

Μάλλον ήμουν σε ηλικία μικρότερη των βαθμών μυωπίας του κακοΛύκου τότε, αλλά αν θυμάμαι καλά η σχέση για την οποία κατηγορήθηκε ήταν απόλυτα συναινετική και μάλιστα υπήρχε συζήτηση αποκατάστασης μέσω γάμου. Αν δεν απατώμαι η αποκατάσταση μιας τέτοιας σχέσης μέσω γάμου γίνονταν τότε με τις ευλογίες της εκκλησίας, τώρα δεν ξέρω. Επίσης ως γνωστόν τα όρια της βιολογικής ή διανοητικής ωριμότητας για την ανάπτυξη τέτοιων σχέσεων καθορίζονταν ανέκαθεν από πολιτισμικά κριτήρια. Η γιαγιά μου για παράδειγμα παντρεύτηκε στα 12 και έζησε μια εξαιρετικά ευτυχισμένη ζωή. Οι Ρομά τα δικαιώματα των οποίων, αφυπνισμένοι υπερασπιζόμαστε σθεναρά, δυσκολεύονται να παρακολουθήσουν τέτοιου τύπου επιχειρήματα σαν αυτό που παραθέτετε, σχεδόν συκοφαντώντας τον κακόΛύκο. Σε άλλους πολιτισμούς επίσης συμβαίνει το ίδιο. Οι γονείς συναινούν για την «τύχη» των τέκνων τους και οι κακοΛύκοι κάνουν πάρτι. Αυτό που δυσκολεύομαι να καταλάβω ίσως γιατί δεν έχω μάθει σε ζογκλερικά και ασκήσεις εδάφους είναι τα δύο μέτρα και δυο σταθμά. Δεν μπορώ να καταλάβω αν είμαστε υπέρ της αυθαιρεσίας του νόμου που τραβάει στο σημείο «χ» την γραμμή ή αν είμαστε κατά. Είμαστε υπέρ των δικαιωμάτων των μειονοτήτων ή κατά; Είμαστε υπέρ της πολυπολιτισμικότητας και της εθιμικής ποικιλομορφίας ή κατά; Δεν κατανοώ πώς μπορούμε να σταθμίζουμε κάθε φορά τους ζυγούς με τα δικά μας πρότυπα ή κριτήρια χωρίς να γινόμαστε ηθικά και λογικά ασυνεπείς.

Αυτή ακριβώς είναι η λογική και ηθική ασυνέπεια που από την μια καταδικάζει τον Mustafa Ururyar που πολύ σωστά αναλύει ο battousai αλλά «ξεπλένει» (όπως λέτε κι εσείς) τον PM Keir Starmer για τo Grooming Gangs Scandal.

Θυμάμαι είχα κάπου διαβάσει ότι ο υπέρ της δουλείας Αριστοτέλης (όχι ο Ωνάσης) έλεγε ότι καλύτερα να αδικείσαι παρά να αδικείς και πραγματικά σκέφτομαι τι πρακτική εφαρμογή θα μπορούσε να έχει κάτι τέτοιο σε μια προδιαγεγραμμένη ρητορική μίσους.

Ναι φυσικά και αυτονόητα με τον νόμο. Πάντα όμως όχι όποτε μας συμφέρει. Θα κάτσουμε και θα το πιούμε το κώνειο όπως έκανε και ο κατά τα άλλα σοφός Σωκράτης. Σωστά;

Κύριε Lagos περιμένω ακόμα απάντηση στο ερώτημα που σας έκανα για εκείνη την καλλιτεχνική φωτογραφία με τις χοντρές που ανεβάσατε.

Συμφωνώ

 

Παίρνοντας ως δεδομένο την ανυπαρξία bdsmικής κοινότητας η οποία θα μπορούσε έστω αρχικά να επιλαμβάνεται τέτοιων θεμάτων, μπορώ να καταλάβω τον φόβο αυτών των ανθρώπων για τη σπάνια περίπτωση κατά την οποία χωρίς όντως να έχουν πράξει κάτι αξιοκατάκριτο, να βρεθούν στη θέση να χρειάζεται να αποδείξουν ότι δεν είναι ελέφαντες, με μηδενικές πιθανότητες επιτυχίας, αφού οι όποιες αιτιάσεις τους θα προσιδιάζουν στις δικαιολογίες των απανταχού κακοποιητών και της νοικοκυρέικης κοινωνίας που τους τρέφει.
Θα πρέπει όμως να μάθουν να ζουν με αυτόν αναπροσαρμόζοντας ενδεχομένως τον τρόπο τους του σχετίζεσθαι γενικά έτσι ώστε να ελαχιστοποιήσουν τον κίνδυνο. Είναι ζωτικής σημασίας να συνεχίσουν να υπάρχουν τα ευήκοα ώτα και συνεπώς τα κοινωνικά αντανακλαστικά απέναντι σε κακοποιητικές συμπεριφορές που υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντοτε.
Θεωρώ πως αυτό είναι και το μόνο που μπορεί να προσφέρει το δίκοπο στο bdsm.
Δεν μπορεί κατ΄ εμέ να επηρεάσει τον τρόπο σκέψης-όταν αυτή δεν υφίσταται ήδη- έτσι ώστε να υπάρξει θεωρητικά και πρακτικά ο διαχωρισμός bdsmικού και κοινωνικού πλαισίου.
Ο διαχωρισμός έχει ιδεολογική προέλευση και προυποθέτει τη σωστή ανάγνωση και των δυο πλαισίων έτσι ώστε να μην αφήνεται χώρος σε ενοχές ή ανασφάλειες που οδηγούν-μεταξύ άλλων- σε προσπάθειες να δικαιολογηθούν όσα δεν χρειάζονται δικαιολογίες.
Επίσης θα ξέρουν ότι οι άνθρωποι δημιουργούν και ορίζουν τα πλαίσια και όχι το αντίθετο. Γι αυτό και πχ ως γνωστόν ο μαλάκας εκτός bdsm είναι μαλάκας και εντός. Και αντίστροφα σε ότι αφορά τις γνωριμίες εντός χώρου.

Προς τούτο θα πρέπει να συζητηθούν πράγματα όπως η συνέπεια λόγων και έργων, οι καθαρές κουβέντες και ξήγες, οι όροι, τα όρια, το modus vivendi, η ύπαρξη πλάνου και μπούσουλα, η λειτουργικότητα σε πολλά επίπεδα, κλπ, κλπ. "Απλό" το κομμάτι, μεγάλη η κουβέντα.

Το σχόλιο μου θα ήταν στο περίπου το εξής:
Ταυτόχρονα ζητώντας, παίρνοντας το δικαίωμα και κυρίως δίνοντας την αίσθηση ότι αν το αποφασίσει θα κάνει το οτιδήποτε " επειδή μπορεί", γνωρίζοντας, μόνο αυτός, ότι κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί ποτέ. Η πράξη θα το κάνει γνωστό και στον απέναντι και αυτό είναι ότι καλύτερο και για τους δυο.



ΥΓ: Το δικό μου sadbait παραμένει το ίδιο εδώ και πάνω από σαράντα χρόνια. Το αριστουργηματικό Umberto D. του Vittorio de Sica.

 

Πολύ σωστά όλα, κι επίσης το "κλπ. κλπ." αφήνει την μοναδική ιδιοσυγκρασία του κάθε Κ να εκφραστεί - άντε, για να μην τρέμουν πάλι σαν τα ψάρια όλα τα Καπάκια του φόρουμ που τάχατες ξέρουν πώς να εκφράσουν αυτό που έχουν αλλά να, βρε, τους μποδίζει η νομενκλατούρα του χώρου ή/και η "νομενκλατούρα" του φόρουμ.

Στο ίδιο μήκος πλουραλισμού της ιδιοτιμής, αλλά με την γνωστή μου μανία συνοψίσματος και ίσως ψάχνοντας το Ελάχιστο Κοινό Πλαίσιο που έχουν όλες οι σχέσεις Κ/υ (να τη κι η επαγγελματική διαστροφή: Ε.Κ.Π, χαχα..) θα λεγα ότι πρέπει να καθίσταται συντονισμένο αν όχι κοινό το βλέμμα προς το bdsm που έχουν οι πιθανοί συμμετέχοντες σε μια Κ/υ σχέση. Σίγουρα το βλέμμα του Κ πόλου υπερισχύει τοπικά ή και συνολικά. Οταν λοιπόν το βλέμμα προς το bdsm καθίσταται κοινά αποδεκτό ανάμεσα σε 2 ή περισσότερους ανθρώπους μπορούμε πλέον να μιλάμε για Κ/υ.

Ισως αυτή να είναι και η "στιγμή" που ψάχνει σε άλλο νήμα η @margarita_nikolayevna στην οποία εγκαθίσταται το Κ/υ: όταν το βλέμμα γίνει κοινά αποδεκτό - σίγουρα σε ένα μείγμα ρητού και άφατου, ένα μείγμα λογικής και συναισθηματικής εμπιστοσύνης. Για ερωτική σχέση πρόκειται στο κάτω-κάτω, όχι αλγοριθμική, νες πα;

Θυμάμαι, όχι δίχως κάποιο κόμπο, παλαιό προεξάρχον μέλος του χώρου και του φόρουμ να λέγει συχνά "BDSM που δεν είναι συν-γνωστό, δεν είναι BDSM " με μια δική του ιδιαίτερη χρήση της λέξης "συγγνωστό" που υπηρετούσε το νόημα που ήθελε να μεταδώσει.

Θα βαζα μόνο μια μικρή διαφοροποίηση που όταν έπρεπε, δεν πρόλαβα: s/m και t/b μπορούν ίσως να υπάρξουν, ακόμη και σε μια παραπληρωματική "παρεξήγηση", χωρίς κοινό βλέμμα στα πράγματα. D/s και M/s όχι. Μόνο συν-γνωστά.

Και θα τολμήσω εδώ να πω ότι όσοι ευρισκόμενοι στα πρόθυρα μιας D/s σχέσης, ένθεν κακείθεν, αναλώνονται νευρωτικά, σε βάθος και σε πλάτος, στα όρια και στις πρακτικές (τί κάνεις μετά τις 2, κλπ.) είναι που το δίχως άλλο φοβούνται να κοιτάξουν το βλέμμα τους. Μπας και τους/τις κοιτάξει πίσω.

Απολύτως έτσι. I wouldn't have it any other way...

Εύχομαι κι ελπίζω να μην χρειαστεί να ξαναγυριστούν τέτοιες ταινίες. Αν και πλησιάζει η δική μας δεκαετία του '30 και τριγύρω σκοτεινιάζει...

Τουλάχιστον, το πιθανότερο δεν θα μαι δω το '50 να βιώσω την τυχόν διάψευση της ελπίδας μου!  

Dream

ΥΓ. Να υστερογράψω τώρα που κατάκατσε η σκέψη μου γραμμένη και το εξής: εύλογο το ερώτημα Και τι θα συμβεί ρε μάγκα, αν δηλαδής δεν ξηγηθεί και δεν γίνει κοινά αποδεκτό το βλέμμα προς το bdsm?

Εν πρώτοις, 400 (σήμαντρα) πορνοσάιτ θα κλείσουν άμεσα και 62 (καμπάνες) dungeon θα γκρεμιστούν. Συν τοις άλλοις λοιπόν θα δεχθεί πλήγμα ο εν τω φόρουμ διαρκώς προτεινόμενος δρόμος εκπαίδευσης εις την βιδιεσεμικήν δια αρχαρίους μέσω πορνοθεάσεως, ακριβώς επειδή διεπιστώθη ότι η θεωρία απέχει από την πράξη, οπότε το να βλέπεις πορνό αντιμετωπίζεται ως βιδιεσεμική πράξη (δεν λεκιάζεις και ξένον κόσμο) και όχι θεωρία.

Πέραν τούτου, δεν θα συμβεί τίποτα σοβαρότερο από την συνέχιση του βομβαρδισμού μας με "κωμωδίες παρεξηγήσεων" σαν αυτές που παρελαύνουν πλέον συχνά-πυκνά στο φόρουμ. Ξέρετε, που νόμιζα ότι ήταν άλλος, κι εκείνος νόμιζε πως ήταν άλλη, αλλά εν τέλει ήταν όλοι, τούτοι κι άλλοι, άλλα αντ' άλλα, της Παρασκευής το γάλα - πάντα σε φορμάτ θέατρο της Δευτέρας, ήτοι ασπρόμαυρο.

Για την ιστορία, ο θεατρικός κλάδος που ονομάζεται σήμερα "κωμωδία παρεξηγήσεων", κι όπου οι μικροαστοί μπορούν αμέριμνα να γελούν με τα χάλια τους, έλκει την καταγωγή του από το φερώνυμο έργο του Σαίξπηρ, στο οποίο -guess what- 2 δίδυμοι Αφέντες έχουν 2 δίδυμους δούλους, από έναν ο καθένας. Οταν χάνονται μεταξύ τους στη μεγάλη πόλη, αφού μοιάζουν μα δεν είναι ίδιοι, συμβαίνει αυτό που λακιστί λέμε "δε γνωρίζει το σκυλί τον Αφέντη του".

 

@zoie

Χαίρομαι ιδιαίτερα που οι άνθρωποι, ιδίως οι νεότεροι, αρχίζουν να ανακαλύπτουν έστω και από φάλτση καραμπόλα, τα προβλήματα αυτού του γραφειοκρατικού πλέον μηχανισμού, που ονομάζουμε Δικαιοσύνη. Ξέρετε, στην Ελλάδα οι δικαστικές διαμάχες το 2023 είχαν μέσο όρο διάρκειας περί τα 4 έτη! Αυτό είναι κοντά στο 1/20 του προσδόκιμου, κι αν κάποιος εμπλακεί στη ζωή του σε δύο δικαστικές διαμάχες θα περάσει το 1/10 της ζωής του σε εμπλοκή (προφανώς αυτές οι διαμάχες συμβαίνουν κατά κόρον στην ενήλικη ζωή, άρα ακόμη μεγαλύτερο κλάσμα του ενήλικου βίου!)

Με κάθε πιθανό κριτήριο, αυτό ισοδυναμεί με τεχνητή "άρνηση δικαίου". Και μιλάμε πάντα για μέσο όρο: δίκες υψηλής σημασίας κρατάνε ακόμη περισσότερο. Σήμερα που γράφω συνεχίζεται η ποινική διαδικασία για το Μάτι (6ος χρόνος) και κανείς δεν απορεί που 2 χρόνια μετά τα Τέμπη δεν έχει ολοκληρωθεί ούτε καν η ανακριτική διαδικασία.

Σε συνδυασμό με τον εκφασισμό των ΜΜΕ που εδώ και πολλά χρόνια εντάσσουν και τη Δικαιοσύνη στην Agora της κατανάλωσης που προασπίζονται, όποιος μπλέξει στα γρανάζια αυτού του συστήματος θα σέρνεται επί μακρόν με οικονομικό και ψυχικό κόστος στα δικαστήρια και στα "μανταλάκια" των μίντια (εκεί λιγότερο, κατανάλωση φευ, πρέπει να έρθει το επόμενο προϊόν!) .

Ομως αυτά δεν συμβαίνουν μόνο εδώ, είναι ένα πρόβλημα όλου του Δυτικού κόσμου (θεωρώ εγγενές) που δεν μπορεί όχι μόνο να λυθεί, ούτε καν να συζητηθεί επαρκώς στο παρόν νήμα. Φοβάμαι ότι όλο και περισσότερο οι νέες γενιές θα ανακαλύπτουν διαρκώς στην άκρη του κάθε νήματος την ωμής αλήθειας φράση "Our world is broken". Ρωτάτε ίσως γιατί δεν τον φτιάξαμε; Δεν προκάμαμε. Εσείς, οι νεότεροι, αν θέλετε, μπορείτε να αγωνιστείτε γι αυτό και μακάρι να προκάμετε.

Πάμε όμως σε αυτά που γράψατε. Βάζετε πάντως πολλά θέματα, από πόρτες και παράθυρα, και θα αναγκαστώ να μακρηγορήσω.

Είναι σχεδόν αυτονόητο ότι δεν μπορεί να υπάρξει διαφωνία σε αυτό που λέτε, όμως δεν αναφέρομαι σε αυτές τις περιπτώσεις.

Αυτονόητο δεν είναι για όλους, γιατί η αυτονόηση προϋποθέτει νόηση, όμως υπάρχουν και ανόητοι που ξημεροβραδιάζονται σε ομοφοβικά, τρανσοφοβικά και μισογύνικα σάιτ (συχνά 3-σε-1) και κυκλοφορούν ανάμεσά μας αναγουλιάζοντας τους εμετούς που διάβασαν εκεί.

Αναφέρομαι, και νομίζω ήταν ξεκάθαρο, παρά την προβληματική ορθογραφία, σε δύο περιπτώσεις:

Α) στην περίπτωση που κάποιος –α κατηγορείται αδίκως με ολέθριες για την ζωή του – της και τη καριέρα του της συνέπειες. Παράδειγμα ενδεικτικά, Kevin Spacey, Βασίλης Παπαθεοδώρου κ.α.

Λοιπόν, έφερα στο νήμα προς σχολιασμό ένα περιστατικό με ετεροκανονικά ζευγαρώματα ενός δημοφιλούς με τις εκάστοτε νταντάδες του παιδιού του.

Στις κατηγορίες για κακοποίηση (δεν αρνήθηκαν την σχέση οι κοπέλες) ο κυρ-Νιλ απάντησε, και δια του δικηγόρου του, ότι αυτά έχει το bdsm κι ας φαίνονται παράξενα στον αμύητο κόσμο. Το έβαλα το παράδειγμα με σκοπό να συζητηθεί το αν υπάρχει αλλαγή στα ειωθότα και μπορεί -πλέον- ΚΑΙ κοινωνικά (όχι μόνο νομικά) ένα άτομο υ (εν προκειμένω: γυναίκα) να καταγγέλλει "επειδή μπορεί", και χωρίς να της πουν όλοι, "σκάσε εσύ μωρή, τα θελες και τα παθες..."

Εχουν έρθει ως τώρα ως (αντι?)παραδείγματα (όχι όλα από σας):

* ο Κέβιν Σπέισι (τον μήνυσαν ΑΝΤΡΕΣ, αθωώθηκε δηλώνοντας στο δικαστήριο ότι είναι γκέι, πότης, πέφτουλας και άγαρμπος μπαλαμουτιάρης στα πεσίματά του - αν είχε παραλείψει το πρώτο (ότι είναι γκέι) θα ήταν ίνδαλμα της νέας διακυβέρνησης. Για τα υπόλοιπα τώρα, αφού πόνταρε στο ψωράλογο της προηγούμενης διακυβέρνησης (με το coming out σε δικη) και του βγήκε το πορτοκαλί παπαγαλί θα κάνει όντως χρόνια να ξαναδουλέψει - Agora is a bitch! )

* ο ατυχέστατος Κορκάς (τον μήνυσε ΑΝΤΡΑΣ, ταξιτζής, αθωώθηκε και στους δύο βαθμούς αλλά πέρασε 16 μήνες σε προφυλάκιση πριν την πρώτη δίκη για τους οποίους σε ευνομούμενη πολιτεία θα αποζημιωνόταν παραδειγματικά)

* ο Παπαθεοδώρου (συνελήφθη ΑΝΕΥ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΣ προφανέστατα από υπόδειξη της υπερατλαντικής αστυνομίας σκέψης τύπου minority report και αθωώθηκε επικαλούμενος ότι μάζευε αξιόλογους όγκους εικόνων παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης για έμπνευση στα παιδικά βιβλία που έγραφε - επιτέλους η πρώτη κοινωνικά χρήσιμη εφαρμογή του ΑΙ, σύντομα θα μπορεί να εμπνέεται ο συγγραφεύς χωρίς να έχει προηγηθεί κακοποίηση παιδιών!)

* και ο δύσμοιρος Μουσταφά που τον κατήγγειλε η κοπέλα του στο πανεπιστήμιο - αυτός αξίζει έναν αστερίσκο, για να δούμε και τί διαβάζουν και "αναλύουν" τα ακροδεξιά τρολ και επιτρέψτε μου να τον βάλω (*)

Τι σχέση έχουν όλα αυτά με bdsm που στράβωσε ή που δεν υπήρχε; Καμμία.

Αρα το θέμα σας εδώ είναι γενικά οι καταγγελίες σε τομείς ερωτικού / σεξουαλικού ενδιαφέροντος.

Οπότε θα χρειαστεί να σας ρωτήσω ευθέως πριν δω αν έχω κάτι να πω επ αυτού: ποιά ακριβώς είναι η θέση σας σχετικά με τις καταγγελίες (εντός ή εκτός bdsm) για βιασμό-ασέλγεια-κακοποίηση από ερωτικό-ή / σεξουαλικό-ή σύντροφο, πρώην ή νυν:

Α) Να γίνονται καταγγελίες.
Β) Να μην γίνονται καταγγελίες.
Γ) Να γίνονται καταγγελίες, αλλά μόνο οι αληθείς
Δ) Να γίνονται καταγγελίες, αλλά η ποινή για ψευδή καταμήνυση να είναι τεράστια και η δίωξή της αυτεπάγγελτη, ώστε να μην γίνονται εύκολα ψευδείς καταγγελίες.
Ε) Να γίνονται καταγγελίες, αλλά όταν κάποιος αναφέρεται σε αυτές να τις συνοδεύει πάντα με μια αναφορά σε αποδεδειγμένα ψευδείς καταγγελίες για εξισορρόπηση
Ζ) Να γίνονται καταγγελίες, αλλά να ΜΗΝ δημοσιοποιούνται τα στοιχεία των εμπλεκομένων παρά μόνο μετά από τυχόν καταδίκη / τελεσιδικία
Η) Να γίνονται καταγγελίες, αλλά να ΜΗΝ δημοσιοποιούνται τα στοιχεία των εμπλεκομένων ακόμη και μετά από τελεσιδικία.
Θ) Κάτι άλλο, που δεν μου ρχεται;

Αν ξεκαθαρίσετε κάποια θέση, θα δω αν έχω να πω κάτι. Αλλιώς η οποιαδήποτε τέτοια συζήτηση ξεπέφτει, ως προς το νήμα, σε whataboutism του χειρίστου είδους, οπότε προτείνω να ανοιχτεί νήμα για τις ψευδείς καταγγελίες στα off topic.

Β) στις περιπτώσεις που η αναφορά και μόνο στη συναίνεση ακυρώνει το ίδιο το πνεύμα της σχέσης M/s – καθώς η αναδρομική αναθεώρηση της υποταγής ή της παραχώρησης «των κλειδιών» μπορεί να ανοίξει αναδρομικά θεματάκια που μέχρι εκείνη τη στιγμή τεκμαίρονταν εντός του πλαισίου.

Αυτό είναι ένα σημείο στην καρδιά του νήματος και ήλπιζα ότι θα αναδείκνυε την ανάγκη όχι μόνο το υ μέλος να έχει καθαρή και αληθή εικόνα ότι βρίσκεται σε μια bdsm σχέση σε θέση υ αλλά και το Κ μέλος να έχει καθαρή και αληθή εικόνα ότι βρίσκεται σε μια bdsm σχέση σε θεση Κ, κι όχι να ζει τα μαστεριλίκια της φαντασίας του. Οπως ο κυρ-Νιλ, καλή ώρα, που θα μπορούσε να είναι ένας από τους δεκάδες στο φόρουμ που έρχονται κατά καιρούς και κλαψομουρμουράνε "δεν υπάρχουν άγγελ-υ σου λέω, νόμιζα πως είχα αγκαλιά το τελευταίο"

Γιατί συγχέουμε σκόπιμα ( ; ) την συστηματική κακοποίηση με το παράδειγμα που έδωσα;

Μ' αυτό που σκόπιμα σας έγραψα για την Γρίβα, προσπάθησα να σας βάλω ένα φρένο στην κατηφόρα της Ύβρης που παίρνατε με το πολύ γενικό παράδειγμά σας (του στυλ "βάλε το κόκκινο φουστάνι, εκείνο που σε κάνει να μοιάζεις πυρκαγιά, και τράβα να τον κάψεις") προτείνοντας εσείς, εμμέσως αλλά σαφέστατα, να αντιμετωπίζονται απ΄τον κόσμο ΕΚ ΠΡΟΟΙΜΙΟΥ όλες οι πιθανές καταγγελίες ΙΣΟΠΙΘΑΝΑ ως αληθείς και ως ψεύτικες.

Διότι με αυτά που διακονείτε, πού ξέρατε εσείς ΠΡΙΝ τη δολοφονία της άτυχης γυναίκας ότι ήταν αληθινές οι αιτιάσεις της; Γιατί να μην ήταν κι αυτή ΙΣΟΠΙΘΑΝΑ μία από αυτές που περιγράφετε, την ώρα που μπήκε στο τμήμα; Οπότε λέει ο τύπος, απ΄το να μου "καταστρέψει" τη φήμη με τα ψέματά της, ας την μπουμπουνίσω να ησυχάσω;

Εκτός αν πρέπει να περιμένουμε κάθε φορά το μοιραίο ή τέλος πάντων έναν σοβαρό, νοσοκομειακού επιπέδου, τραυματισμό μπροστά σε μάρτυρες για να καμφθούν οι υποψίες μας για το ψεύδος.

Μόνο οι μισογύνηδες χρειάζονται την καχυποψία ότι γενικά οι γυναίκες τους μισούν και θα τους βλάψουν, αν αφεθούν κοινωνικά "ελεύθερες" να καταγγέλλουν - την χρειάζονται οι μισογύνηδες την καχυποψία ώστε να μπορούν να συνδαυλίζουν το δικό τους μίσος και το δικό τους φόβο απέναντι στις γυναίκες.

Εμείς οι υπόλοιποι άνθρωποι γιατί να ασχολούμαστε με τις ψευδείς καταγγελίες ειδικά σε αυτόν τον τομέα περισσότερο από όσο ασχολούμαστε με τις ψευδείς καταμηνύσεις, ξέρω γω, για καταπατήσεις χωραφιών, που γίνονται και σε σχεδόν καθημερινή βάση; Αυτά ανήκουν στο γενικότερο πρόβλημα της Δικαιοσύνης. Δεν συνιστούν κοινωνική αλλαγή.

Οποιος καθημερινός άνθρωπος νιώθει ότι είναι Δικαστής Ντρεντ και οφείλει να αγνοεί τις στατιστικές της "εν τω μούτρω του" πολυχιλιετούς και βάλε καθημερινότητας της έμφυλης βίας, ώστε να πρέπει να εξετάζει την κάθε περίπτωση "εκ του μηδενός κι ακριβοδίκαια" πριν σχηματίσει άποψη μολονότι δεν έχει τα ακριβή στοιχεία ή/και τη γνώση για να σχηματίσει γνώμη, καλό είναι να το επεξεργαστεί λίγο αυτό του το συναίσθημα κι αν δεν βγάλει άκρη ας το κουβεντιάσει αρμοδίως. Αν πλανηθεί κανείς στην άποψή του, η στατιστική της πραγματικότητας θα τον βγάλει από την πλάνη (αν η πλάνη είναι αγαθή, λέμε τώρα...) και θα διορθώσει την άποψή του. Δεν χάθηκε κανά παράβολο. Το πολύ-πολύ να σηκωθεί ο επίσκοπος Μπέιζ απ΄ τον τάφο του να τον μουτζώσει.

Εν παρόδω, σκεφτόμουν, χάριν αστεϊσμού, να γράψω "έτσι που πάμε, σε λίγο οι λευκοί που απομείναν στη Ν. Αφρική του απαρτχάιντ θα κατηγορούν τους μαύρους για ρατσισμό" αλλά διάβασα αυτό στην επικαιρότητα και κατάλαβα ότι ο κλόουν κόσμος έριξε πλέον τον μπερντέ και το μεγάλο μας τσίρκο δεν θα έχει διαλείμματα με ακροβάτες και θηριοδαμαστές , θα καλύπτεται όλο το πρόγραμμα από κλόουν!

Να σας το πω και ολίγον πυκνότερα:

Αλίμονο μας, αν ο στρεβλωτής παραπονιέται στον στρεβλωμένο για τυχόν στρεβλές του αντιδράσεις, και το θεωρούμε ισο-valid.

Μην το ξεχάσω: μπόνους-κερασάκι από την υπόθεση για την δολοφονία της Γρίβα, που, θυμιζω, έγινε στο πεζοδρόμιο έξω από αστυνομικό τμήμα:

Χρειάστηκαν 10 μήνες και δικαστική μάχη από τον πατέρα της ώστε οι αρμόδιες αρχές να αποσφραγίσουν το διαμέρισμα της και να μπορέσει να πάρει κάποια αναμνηστικά απ' την κόρη του, να αγκαλιάσει ίσως τα ρούχα της και να αγγίξει τα πράγματά της. Επί 10 μήνες το διαμέρισμα παρέμενε σφραγισμένο από τις αρχές, για πιθανά στοιχεία, ως τόπος πιθανώς σχετιζόμενος με έγκλημα.


Κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις. Η μία είναι η ξεπλύστρα και η άλλη η ρετσινιά, τα παραπάνω παραδείγματα αλλά και πολλά ακόμα (δεν κάνω αποδελτίωση και συλλογή για τα αρχεία του οδηγητή) αποδεικνύουν ότι η δεύτερη όψη είναι εξίσου οδυνηρή με την πρώτη. Φυσικά και δεν διαφωνεί κανείς για την πρώτη αποτελεί προκατάληψη να μην κοιτά και την δεύτερη.

Οποιος όμως προσπαθεί να κοιτά ένα νόμισμα συγχρόνως και από τις δύο όψεις, και γενικότερα όποιος προσπαθεί να κοιτά σε δύο αντίθετες κατευθύνσεις συγχρόνως, γίνεται αργά ή γρήγορα αλλήθωρος. Για την δεύτερη όψη δεν θα ανησυχούσα στη θέση σας, έχουν αναλάβει εργολαβικά την ανάδειξή της υπολογίσιμες δυνάμεις, διεθνώς, με την κανονικοποίηση του ακροδεξιού λόγου. Την κομματική σας αναφορά στον οδηγητή την σημειώνω, αλλά θα χρειαστώ έναν δεύτερο αστερίσκο για να την απαντήσω (**)


Μάλλον ήμουν σε ηλικία μικρότερη των βαθμών μυωπίας του κακοΛύκου τότε, αλλά αν θυμάμαι καλά η σχέση για την οποία κατηγορήθηκε ήταν απόλυτα συναινετική και μάλιστα υπήρχε συζήτηση αποκατάστασης μέσω γάμου. Αν δεν απατώμαι η αποκατάσταση μιας τέτοιας σχέσης μέσω γάμου γίνονταν τότε με τις ευλογίες της εκκλησίας, τώρα δεν ξέρω. Επίσης ως γνωστόν τα όρια της βιολογικής ή διανοητικής ωριμότητας για την ανάπτυξη τέτοιων σχέσεων καθορίζονταν ανέκαθεν από πολιτισμικά κριτήρια. Η γιαγιά μου για παράδειγμα παντρεύτηκε στα 12 και έζησε μια εξαιρετικά ευτυχισμένη ζωή.

ΟΚ για τη γιαγιά σας, ήταν καλότυχη και μπράβο της, καλότυχο να ναι όλο το σόι. Δεν είναι ανήκουστα πράγματα αυτά, αν και σπανίζουν στη φύση. Μελέτες έχουν όντως καταγράψει ενήλικους αρσενικούς χιμπατζήδες και μπονόμπους να ορμούν σεξουαλικά σε θηλυκά πριν την έναρξη της αναπαραγωγικής τους ικανότητας, ακόμη και σε νεογέννητα. Αλλά αυτοί δεν μπορούν να γράψουν sms με το ένα χέρι κρατώντας στο ίδιο χέρι το κινητό...

Είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν σήμερα αρκετά, ίσως και πολλά με τη φτώχεια που εξαπλώνεται (υποκειμενικά, κατ' άλλους) αυτοκίνητα που δεν έχουν περάσει ΚΤΕΟ, αλλά είναι σε αρίστη κατάσταση. Ομως οι νομοθετικές ρυθμίσεις δεν έγιναν για να μας προστατέψουν από αυτά. Εγιναν για να μας προστατεύουν από τα άλλα, τα "σαπάκια". Γενικά, καλό είναι να λαμβάνουμε υπόψη ότι ο Νόμος δεν είναι μια αποτύπωση σε κανόνες κάποιου ιδεατού Δικαίου, αλλά ένα μεταβλητό κανονιστικό πλαίσιο για τη ρύθμιση των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων, για την περίπτωση που κάτι πάει στραβά. Από κει και πέρα, χτες είχαμε πλαστικά καλαμάκια για τον φραπέ, σήμερα δεν έχουμε, αύριο μπορεί να ξαναέχουμε. Η Κίνα ήταν φίλη μας, σήμερα δεν είναι, αύριο μπορεί να ξαναείναι.

Δείτε πάντως κι αυτό, για μια άλλη 12χρονη, αφού σας αρέσει η περιπτωσιολογική αντίστιξη:

Η 12χρονη Ζενέιντα δεν είχε δυστυχώς την ίδια τύχη με τη γιαγιά σας, και έτσι βρέθηκε από έναν γείτονα ένα πρωί του 2011 καμμένη, με βαριά εγκαύματα, στην κοινόχρηστη σκάλα της κατοικίας της στα Καμίνια, ημίγυμνη από τη μέση και πάνω και με την πόρτα του διαμερίσματος ανοιχτή, αλλά απαραβίαστη. Οι γονείς της είχαν φύγει για δουλειά, ο παππούς είχε πάει τον αδερφό της σχολείο, εκείνη είχε μείνει μόνη σπίτι. Κατέληξε στο νοσοκομείο κανά δυό βδομάδες αργότερα. Συζητήθηκε η αυτοκτονία, ερευνήθηκε ο παππούς αλλά απαλλάχτηκε, - πάντως ο φάκελος δεν έκλεισε γιατί ανιχνεύθηκε επιταχυντικό υγρό πάνω της, αλλά ουδένα ίχνος τέτοιου υγρού μες στο σπίτι.

Δέκα χρόνια αργότερα, το 2021 μια άλλη, άσχετη, γυναίκα έκανε ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ενάντια στον τότε σύντροφό της (και γι αυτό σας το γράφω το περιστατικό) ότι κακοποιούσε σεξουαλικά την ανήλικη κόρη της. Ο σύντροφος συνελήφθη και η εισαγγελία έδωσε την φωτογραφία του στη δημοσιότητα, κατά νόμο, για τη διερεύνηση τυχόν άλλων παρεμφερών αδικημάτων, οπότε οι γονείς της Ζενέιντα αναγνώρισαν στο πρόσωπό του τον πάλαι ποτέ διπλανό τους γείτονα, που είχε βρει το άτυχο κορίτσι στη σκάλα και θυμήθηκαν ότι επί 17 βράδια, μέχρι να σβήσει η Ζενέιντα για πάντα, πήγαινε σπίτι τους και τους ρωτούσε "Συνήλθε; Μίλησε; Είπε ποιός το έκανε;" και αποφαινόταν ο ίδιος "Μπα, μόνη της το κανε". Τότε, το 2011, είχαν σκεφτεί ότι τους νοιάζεται. Τώρα, το 2021, απευθύνθηκαν στις ανακριτικές αρχές.

Πρόσφατα, Μάρτιο του 2025, ο 62χρονος πλέον πρώην γείτονας καταδικάστηκε πρωτοδίκως ομόφωνα σε ισόβια χωρίς ελαφρυντικά για τη δολοφονία της Ζενέιντα, με βάση και στοιχεία του dna του που βρέθηκαν σε έναν αναπτήρα ο οποίος είχε εντοπιστεί παραπεταμένος κοντά στη σκάλα.

Αυτά σας τα επισημαίνω γιατί είστε και νεότερη και μήπως τυχόν δεν ξέρετε τί γίνεται...

Οι Ρομά τα δικαιώματα των οποίων, αφυπνισμένοι υπερασπιζόμαστε σθεναρά, δυσκολεύονται να παρακολουθήσουν τέτοιου τύπου επιχειρήματα σαν αυτό που παραθέτετε, σχεδόν συκοφαντώντας τον κακόΛύκο. Σε άλλους πολιτισμούς επίσης συμβαίνει το ίδιο. Οι γονείς συναινούν για την «τύχη» των τέκνων τους και οι κακοΛύκοι κάνουν πάρτι.

Δεν ξέρω πού νομίζετε ότι συκοφάντησα τον κακοΛύκο, ανέφερα τα γεγονότα που εγώ έζησα τότε, ως θεατής, ενώ εσείς τα ακούσατε αργότερα απ΄ότι καταλαβαίνω, γεγονότα απ΄τη ζωή ενός ανθρώπου που δέχτηκε ασύλληπτη ηθικιστική επίθεση για την ερωτική του ζωή αλλά δικάστηκε / αθωώθηκε για ναρκωτικά για να σας εξηγήσω ότι:

η πιθανή καταστροφή της φήμης και της καριέρας από άδικες καταγγελίες που επισείουν διάφοροι διαρκώς, ρυθμίζεται από την Agora και όχι από τις τυχόν καταγγελίες, και σας έδειξα ότι αυτό ισχύει ακόμη και για τις πιο "πιασάρικες" καταγγελίες σε μια Ελλάδα προ 25ετίας, και μάλιστα δεν εξαρτάται καν από το εύρος της δημοσιότητας αυτών των καταγγελιών, καθόσον εκείνο το βράδυ της προαναγγελθείσας τηλεοπτικής μετάδοσης του διαβόητου βίντεο που μας κληροδότησε τη viral φράση "πες, είσαι το πουτανάκι μου;" αδειάσαν οι δρόμοι στην Αθήνα.

Από κει και πέρα, κάθε πολιτισμός έχει τα δικά του θέματα, εμείς καλόν είναι να λύσουμε τα του δικού μας πρώτα, στην σήμερον, και μετά βλέπουμε. Εσείς, ας πούμε, αν γεννιόσασταν σε άλλον πολιτισμό, στην ηλικία που ήσασταν όταν μεσουρανούσε ο κακοΛύκος θα είχατε ίσως χάσει ήδη την κλειτορίδα σας και θα κάναμε άλλη συζήτηση τώρα. Αν είχατε γεννηθεί στον δικό μας πολιτισμό και ήσασταν ενήλικη τη 10ετία του '50 θα ακούγατε στην ελληνική βουλή λάβρες ομιλίες για την έμμηνο ρύση που είναι "ιατρικώς παραδεδεγμένο ότι μειώνει την αιμάτωση του εγκεφάλου" συνεπώς πώς θα δώσουμε ψήφο στις γυναίκες; Κι αν πέσει σε Κυριακή που έχουν περίοδο; Θα ψηφίσουν άλλα αντ' άλλων μες στη θολούρα τους; Τί θέλετε τέλος πάντων; Να εκλεγούν τινί τρόπο αι κομμουνισταί;

Αυτό που δυσκολεύομαι να καταλάβω ίσως γιατί δεν έχω μάθει σε ζογκλερικά και ασκήσεις εδάφους είναι τα δύο μέτρα και δυο σταθμά. Δεν μπορώ να καταλάβω αν είμαστε υπέρ της αυθαιρεσίας του νόμου που τραβάει στο σημείο «χ» την γραμμή ή αν είμαστε κατά. Είμαστε υπέρ των δικαιωμάτων των μειονοτήτων ή κατά; Είμαστε υπέρ της πολυπολιτισμικότητας και της εθιμικής ποικιλομορφίας ή κατά; Δεν κατανοώ πώς μπορούμε να σταθμίζουμε κάθε φορά τους ζυγούς με τα δικά μας πρότυπα ή κριτήρια χωρίς να γινόμαστε ηθικά και λογικά ασυνεπείς.

Εδώ είναι τα δύσκολα, κι όχι πως δεν τα περίμενα.... Λοιπόν, ας τα πούμε όσο πιο απλά και ευγενικά γίνεται.

Μου είναι προφανές ότι οι νιοί κι οι νιές, που ξύπνησαν μέσα στην κολυμπήθρα της μετανεωτερικότητας, αλλά και μιλιούνια γεροντομπασμένοι που βούτηξαν με μιας στην ίδια κολυμπήθρα και πετάξαν όξω όλα τα νερά, πανάθεμα τον Αρχιμήδη, έχουν ήδη μονταριστεί στη χειρότερη μορφή αξιακής περιπτωσιολογίας, την συνοπτικά λεγόμενη "έτσι ή γιουβέτσι;".

Δηλαδή, διδαχθέντες διδάσκουν, ανακυκλώνοντας τη σάχλα του όλα-είναι-όλα-και-τα-αντίθετά-τους, αλλά ΕΥΤΥΧΩΣ έχεις επιλογές: "τσάκας ή πρόδρομος" (1ο big brother, γύμνασε τη γενιά μου), "κιθαρίστας ή ντράμερ;" αλλά και τα πιο σύγχρονα "αν πάρω τώρα τέσλα είμαι τεχνοπροχώ και φίλος της πράσινης ενέργειας ή καραφασίστας; Αν όμως το πήρα πέρσι;"

Επίσης, το βαθυστόχαστο "καλύτερα νεκρός ή σε αναπηρικό αμαξίδιο;" ή όπως είπε κι ο αρχικάφρος θεομπαίχτης και πρωτοπόρος πωλητής θεϊκών χειρογράφων: "Ιησού ή Βαραββά;" (και δεν ίδρωσε ούτε μισός χριστιανός για τον ευτελισμό της πίστης του, θα μου πεις χεσμένη την έχουν την πίστη τους, μετράνε τους χιτώνες που συσσωρεύουν και αγαλλιούν - σωστό κι αυτό).

Μαθαίνω δε ότι το πρώτο τη τάξη (παρα)κρατικό κανάλι τηλοψίας καθιερώνει, για την αποφυγή της κατά λάθος σκέψης, ειδικό σόου ονόματι "ελλάδα ψηφίζεις" στηριγμένο στις δυαδικές αντιθέσεις. Μικροαστοί συρρικνωμένοι, σακατεμένοι σε μυαλό και σώμα απ΄τον "καλύτερο δυνατό κόσμο" στον οποίο ζούνε, ανήμποροι να επιλέξουν ούτε το φαι που θα φάνε, μπορούν πλέον να ασκούν την εξουσία της επιλογής του καναπέος σε θεμελιώδη διλήμματα, αρκεί να κατεβάσουν το "απλικέισο"!

Κι όμως, η ζωή γίνεται πολύ απλούστερη και σπάνε οι faux δυαδικές αντιθέσεις αν κοντοσταθεί κανείς να σκεφτεί. Και σε μερικούς από μας τους παλαιότερους, λίγα, πολύ λίγα, βασικά κριτήρια - με άξονα τον άνθρωπο, μας έχουν βγάλει παλικάρι ακόμη κι όταν βρεθούμε περιτριγυρισμένοι απ΄το χυλό επιλογής τάχα πλευρών της Ιστορίας.

Ενα από αυτά τα βασικά κριτήρια είναι το εξης: να είσαι πάντα στο πλευρό του αδύναμου. Οπου "αδύναμος" είναι ένα άτομο ή μια ομάδα ατόμων που βρίσκονται ηλικιακώς, ιατρικώς, κοινωνικώς (incl. οικονομικώς) σε εξαρτητική, θεσμική ή μη, σχέση εξουσίας με άλλο άτομο ή ομάδα ατόμων ή θεσμό που τους δυναστεύει ή/και εκμεταλλεύεται, τοπικά ή διαχρονικά.

Τόσο απλό! Και όλα τα faux δυτικά ηθικά διλήμματα του τύπου "τον πίνακα του Γκογκέν ή τον γάτο σώζεις στο φλεγόμενο κτίριο;" αυταναφλέγονται μαγικά, χωρίς κανέναν άλλον παράγοντα - σαν έλαια σιλικόνης!

Ετσι, φερ' ειπείν, μπορούμε να είμαστε με τους Ρομά, όταν έχουν απέναντι την κοινωνική πίεση της "λευκής φυλής" (χο-χο-χο), και συγχρόνως με τις γυναίκες των Ρομά όταν έχουν απέναντι τους άντρες τους, και με τα παιδιά των Ρομά όταν έχουν απέναντι τους γονείς τους, όπως ήμασταν πάντα χωρίς να έχει βαρέσει κανένα ξυπνητήρι να μας αφυπνίσει.

Μπορούμε να είμαστε με τους άντρες, τις γυναίκες και τα παιδιά της Αφρικής όταν δέχονται την καταπίεση των λευκών, αλλά να είμαστε με τα κορίτσια τους όταν έχουν απέναντί τους γυναίκες της Αφρικής που θέλουν κατ΄έθιμο να τα υποβάλουν σε κλειτοριδεκτομή.

Μπορούμε να είμαστε με τις λεσβίες της Γερμανίας (και όλου του κόσμου) που δέχονται τη χλεύη και τον κατατρεγμό κάποιων ετεροφυλόφιλων ανδρών και γυναικών, αλλά εναντίον ενός φασιστικού πολιτικού μορφώματος, μολονότι έχει μια δεδηλωμένη λεσβία για αρχηγό.

Το μόνο που απαιτεί αυτή η στάση ζωής είναι μια κάποια κριτική ικανότητα (αντί για "ικανότητα επιλογής" του στυλ στείλτε sms στο 666-666, σύμφωνα με την τρέχουσα εκπαίδευση) και ειδικότερα ικανότητα διάκρισης της ισχύος στις εκάστοτε φαινόμενες αντιπαραβολές. Δυστυχώς, η ωμή βία όλο και περισσότερο κάνει την ισχύ ευδιάκριτη, μολονότι αρκετοί διατηρούν το "αλάνθαστο" κριτήριο του γούστου.

Ενα μέτρο, ένα σταθμό, για γενικό μπούσουλα. Αυτή η απλή ανθρωπιστική αρχή, η αρχή της αλληλεγγύης προς τον αδύναμο συνάνθρωπο που, αν δεν μας την ξεμάθουν οι κωλοτρυπιδιστές, μας συντροφεύει από τότε που τα βράδια είχαμε φωτιά και κύκλο αντί για κινητό και καναπέ, μια αρχή που δεν παρουσιάζει καμία λογική ή ηθική ασυνέπεια.

Και αυτή η αρχή, φυσικά, μας επιτρέπει να στεκόμαστε πάντα δίπλα σε όλους τους ανθρώπους που αδίκως βρίσκονται μπλεγμένοι στα προβληματικά γρανάζια της Δικαιοσύνης ανεξαρτήτως φύλου, φυλής, καταγωγής και πεποιθήσεων - πόσω μάλλον ανεξαρτήτως χαρακτηριστικών του πιθανού καταγγέλοντος ατόμου. Και όχι να το θυμόμαστε αν νιώσουμε ή φανταστούμε μια φλογίτσα να πλησιάζει τον πισινό μας.

Αυτή ακριβώς είναι η λογική και ηθική ασυνέπεια που από την μια καταδικάζει τον Mustafa Ururyar που πολύ σωστά αναλύει ο battousai αλλά «ξεπλένει» (όπως λέτε κι εσείς) τον PM Keir Starmer για τo Grooming Gangs Scandal.

Τον Μουσταφά τον καταδίκασε συγκεκριμένος δικαστής, όχι τα πλήθη, δείτε και τον αστερίσκο (*). Δεν ξέρω ποιός ξεπλένει τον Στάρμερ, δεν τα παρακολουθώ και όλα, εγώ πάντως όχι. Τον θεωρώ εξάλλου εύλογη επιλογή στη ροή των δυαδικών "αντιθέσεων": Τον μπεκρή ή τη γυναίκα; Τη γυναίκα είπαν στους θεατές να απαντήσουν. Τη γυναίκα ή τον Ινδό; Τον Ινδό είπαν στους θεατές να απαντήσουν. Τον Ινδό ή τον Στάρμερ; Τον Στάρμερ είπαν στους θεατές να απαντήσουν. Αλλά καταλαβαίνω και μια σύγχυση που έχουν οι νεότερες γενιές στην Ελλάδα μετά την πρώτη διαγαλαξιακή αριστεροδεξιότερη κυβέρνηση ever που για να μη θυμώσουν κιόλας οι στηρίζοντες ακροδεξιοί, σας πάσαρε δικαιωματισμό αντί για δικαιώματα.

Θυμάμαι είχα κάπου διαβάσει ότι ο υπέρ της δουλείας Αριστοτέλης (όχι ο Ωνάσης) έλεγε ότι καλύτερα να αδικείσαι παρά να αδικείς και πραγματικά σκέφτομαι τι πρακτική εφαρμογή θα μπορούσε να έχει κάτι τέτοιο σε μια προδιαγεγραμμένη ρητορική μίσους.

Εχετε μάλλον χάσει τα καλύτερα, π.χ. εκεί που εξηγεί ότι, σύμφωνα με τις παρατηρήσεις του, οι γυναίκες βγάζουν λιγότερα δόντια από τους άντρες, και αυτή η οδοντική διάκριση ανά φύλο ισχύει επίσης σε πρόβατα, κατσίκια και γουρούνια. Περαιτέρω, το φύλο που έχει περισσότερα δόντια είναι, λέει, μακροβιότερο του άλλου.

Εχω ζητήσει συγγνώμη απ΄όλους τους Δυτικούς φίλους μου για τον Αριστοτέλη, αλλά βλέπετε έλεγε κι αυτά τα χριστιανικούλια που βάλατε, διατύπωνε επίσης με σαφήνεια ότι οι γυναίκες είναι ένα είδος "παραμορφωμένου" άνδρα (αναβιβάστηκαν σε "πλευρό ανδρός" αργότερα) οπότε τα χριστιανά τον άρπαξαν απ΄τα μούσια στην αναγέννηση...

Και πάμε (επιτέλους!) στους αστερίσκους:

(*) O Μουσταφά ο καψερός, πού να ξερε πέρα από όσα τράβηξε ότι θα γίνει, πιθανώς άθελά του, και φλάμπουρο της Alt right αφού δεν ζει στη Μ. Ανατολή να τον θεωρούν υπάνθρωπο.

The Facts (που μου 'ναι και του "γεγονότου", τα καρτουνικά κακέκτυπα του Αντριου Τέιτ)

1) η κοπέλα του, φοιτήτρια στο παν/μιο που εκείνος κάνει το διδακτορικό του και εργάζεται, καταγγέλλει τον Μουσταφά για σεξουαλική επίθεση (^).
2) συλλαμβάνεται και οδηγείται στον Δικαστή Ακροάσεων που του ορίζει εγγύηση και δικάσιμο - αφήνεται ελεύθερος
3) το παν/μιο αναστέλλει την φοιτητική και επαγγελματική του σχέση, αλλά όχι το μισθό του, μέχρι τη δικαστική απόφαση
4) προσέρχεται στη δίκη και ο δικαστής που του τυχε τον καταδικάζει σε φυλάκιση ενώ δεν δίνει αναστολή ως την έφεση με ή χωρίς εγγύηση (παρόλο που ο Μουσταφά την τίμησε την εγγύηση εμφανιζόμενος στη δίκη, έχει λευκό ποινικό μητρώο και η νέα του σύντροφος εγγυάται ότι θα τον φιλοξενεί στην οικία της) οπότε οδηγείται στη φυλακή
5) ο δικαστής γράφει μια απόφαση με σκεπτικό 170+ σελίδων με ανάκατες φράσεις, κυρίως γελοιότητες κατά των "ανδρών" και της "τοξικής" αρρενωπότητας
6) η δικηγόρος του Μουσταφά καταφέρνει μετά από 16 μήνες και λίγο πριν την έφεση να γίνει δεκτή η αξιολόγηση της απόφασης από Δικαστικό Συμβούλιο
7) το Δικαστικό Συμβούλιο κρίνει ότι η απόφαση είναι συρραφή από υλικό του Ιντερνετ και ΑΚΥΡΩΝΕΙ την καταδικαστική απόφαση για ΛΟΓΟΚΛΟΠΗ !!!
8) η καταδίκη του είναι πλέον "ως μη γενόμενη" - διαγράφεται από παντού και το παν/μιο του χρωστάει 16 μισθούς.
9) η Εισαγγελία του Καναδικού Κράτους (του "Στέμματος" λένε ακόμη οι έρμοι...) προτείνει στον Μουσταφά να μην πάει σε νέα δίκη αλλά να υπογράψει έγγραφο όπου ΔΕΝ αναγνωρίζεται καμμία ενοχή του, απλώς δεσμεύεται να μην ξαναπλησιάσει την ενάγουσα για ένα έτος (σ.σ. δεν φαντάζομαι να του χε λείψει, μετά από όλα αυτά). Δέχεται. Δεν γνωρίζω και αν παραιτείται και από δικαίωμα αποζημίωσης, γιατί δεν είναι δημόσιο έγγραφο το συμφωνητικό και δεν το βρηκα.
9) ο δικαστής δεν διώκεται πειθαρχικά γιατί έχει ήδη βγει σε σύνταξη

Ολα τα παραπάνω μπορούσατε να τα έχετε βρει κι εσείς, τον γούγλη τον ξέρετε - δεν είχα βέβαια προσδοκία απ΄τους άλλους που ενημερώνονται κάνοντας σκατομαντεία στα βοθρολύματα του Ιντερνετ. Αλλά εσείς δεν τα ψάξατε; έτσι αβασάνιστα;


Η άποψή μου: Ο ατυχής Μουσταφά βρέθηκε απέναντι σε έναν δικαστή έτοιμο για συνταξιοδότηση. Δίνω πολύ λίγες πιθανότητες να ήταν "αφυπνισμένος μιτουτζής" και πάρα πολλές να είδε μπροστά του τον σκούρο μουσουλμάνο που μας ήρθε εδώ και θέλει και να μας βιάσει τις ξανθούλες. Μιας που είναι μπόσικη η εποχή, καβάλησε το κύμα και σέρφαρε στα σάιτ που τα χώνουν στους άντρες κι άρχισε να αντιγράφει ότι έβρισκε, για να το σιγουρέψει. Αλλωστε, η λογοκλοπή ακροδεξιά μυρίζει πάντα, έτσι δεν είναι;

(^) = αν κάποιος έφτασε ως εδώ, μη φύγει χωρίς να μάθει και κάτι χρήσιμο: ο νόμος στον Καναδά για το βιασμό άλλαξε το '83 ή το '84, δεν θυμάμαι καλά, αν και ήμουν εκεί και συζητήθηκε πολύ. Ο μέχρι τότε νόμος ξεκινούσε το σχετικό άρθρο "Αν ένας άνδρας μπλα μπλα μπλα σε γυναίκα, ΕΚΤΟΣ ΤΗΣ ΣΥΖΥΓΟΥ ΤΟΥ, μπλα μπλα μπλα..." (δικιά μου η έμφαση).

Δηλαδή, μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 80, στον Καναδά (και αλλού..) ήταν ξεκάθαρο ότι, νομικά, ΔΕΝ προβλεπόταν ότι μπορούσες να βιάσεις τη σύζυγό σου!!! Τουτέστιν, ξυπνούσες μια Τρίτη "κεφάτος" κι έλεγες κάτσε τώρα δω και μη μιλάς, που θες να πας και δουλειά κι έχεις και πονοκέφαλο, you are my wife και τα τοιαύτα. Ούτε στάσου μύγδαλα, ούτε τίποτα. Δίχως ξηροκάρπι. Για να ξέρουμε όλοι από πού ερχόμαστε μήπως και συμφωνήσουμε πού θέλουμε να πάμε.

Εγινε λοιπόν ο νέος νόμος για "σεξουαλική επίθεση" γενικότερα, ασχέτως φύλων και είδους σχέσης, με κλιμακωτές ποινές ως προς τα αποτελέσματα της επίθεσης, κι όχι ως προς το είδος της. Ετσι, έληξαν και τα θέματα "αν μπήκε ο σύρτης", το άμεσο rape kit, γιατί μπήκες στο αυτοκίνητο / σπίτι κλπ. Σάμπως λύθηκε το πρόβλημα; Οχι, αλλά δεν νομίζω ότι είναι δουλειά του νόμου να λύσει ένα κοινωνικό πρόβλημα.

Δεύτερος αστερίσκος:

(**) Αποδελτίωση για τον οδηγητή δεν κάνετε λοιπόν, αλλά αν τότε ρίχνατε μια ματιά στον Ριζοσπάστη θα βλέπατε ότι Παρασκευή μεσημέρι αθωώθηκε ο κακοΛύκος, στο φύλλο του Σαββάτου υπήρχε εκτενές ρεπορτάζ με αναφορά μάλιστα στη φράση του εισαγγελέα της έδρας που πρότεινε την αθώωση αποκαλώντας τον κατηγορούμενο "θύμα της αδηφάγου φασιστικής νοοτροπίας των ΜΜΕ".

Την ίδια μέρα, η (παρα)κομματική Καθημερινή αφιερώνει στην αθώωση μιάμιση γραμμή θαμμένη μες στα παραπολιτικά σχόλια (κουβέντα για τα φασιστικά ΜΜΕ). Το άλλο (παρα)κομματικό όργανο, το Πρώτο Φλέμα, ξεκινησε 5 χρόνια αργότερα. Αλλά αμφιβάλλω αν θα έγραφε κάτι εκείνη την ημέρα αφού το 40% το είχε ο κ. Δημοσιογράφος. Το άλλο 40% το είχε ο κ. Θέμος, ο οποίος έδωσε "επιτυχείς" εξετάσεις όταν αργότερα προέκυψε το λεγόμενο σκάνδαλο Ζαχόπουλου - μπορεί να τα θυμάστε καλύτερα αυτά, θα ήσασταν μεγαλύτερη. Σοκ στο πανελλήνιο: ένας παντρεμένος "ξενογαμά" και δη υφισταμένη του. Ειδησάρα με DVD!!!

Αυτό βέβαια έγινε αρκετά χρόνια πριν ο κ. Θέμος ελεγχθεί καθ' οδόν κάπου στας Ευρώπας για μερικά εκατομμύρια που είχε στο όχημα του σε μετρητά, χωρίς να μπορεί να δώσει μια πρόχειρη εξήγηση. Ευτυχώς, οι φορολογικές αρχές της χώρας μας του χορήγησαν βεβαίωση ότι τα χρήματα αυτά δεν αποτελούσαν εισόδημα οπότε δεν όφειλε να τα έχει δηλώσει, αλλιως ποιός ξέρει τί τρεχάματα θα είχε κι αυτός με τη δικαιοσύνη.

Συνελόντι ειπείν και συν τω χρόνω, πιστεύω θα διαπιστώσετε και σεις κάποτε ποιά μεριά αυτοθωπεύεται "εξ απ' ανέκαθεν" με τη μανία διαπόμπευσης "σεξουαλικών σκανδάλων". Εγώ θα σας δώσω ένα hint, τραγουδιστά:

Εμείς η μεσαία τάξη
είμεθα η μόνη τάξη
με έντιμη συνείδηση εθνική.
Παρασυρόμενοι όμως απ τις άλλες τάξεις
στα νοήματα και στις πράξεις
δίνουμε χροιά πολιτική.
....
Και όπως είναι φυσικό η μεσαία τάξη
θέλει και εκείνη λιγάκι να διατάξει,
να γίνει άρχουσα δηλαδή!

Στην κλειδαρότρυπα σκυμμένη
και το χέρι στην τσέπη,
χρόνια τώρα περιμένει και βλέπει,
όμως την εμποδίζει ένα κλειδί!
....
Όλα ωραία και στο βάθος κήπος
πληροφορίες; Κίτρινος ο τύπος
και νομίζω πως τη βάψαμε κανονικά!
....
Το να λέει όμως κανένας την αλήθεια
είναι μια πολύ κακή συνήθεια
που αν την έχεις την πληρώνεις κάπως ακριβά…

Αλλά από δω παιδιά αρχίζει άλλη ιστορία,
άλλο κεφαλαίο και στην ουσία
κάτι τέτοια δε λέγονται τραγουδιστά.


Dream

ΥΓ. Και να θελα να αγιάσω, δεν μπορώ: στις εσχατιές του κόσμου πάω, και στο πορτόνι μου τί βλέπω;

Μη_με_λησμόνει by DreamMaster posted 2 May 2025 at 03:44

 

Θα ήθελα να προσθέσω - όχι χωρίς ένα κάποιο πένθος για ένα παλαιότερο ακραία "ρομαντικό" βλέμμα με το οποίο συνήθιζα να θωρώ τις σχέσεις αυτές - ότι θα πρέπει να (προ) υπάρχει και ένας Ε.Κ.Κ. (ελάχιστος κοινός κώδικας) στους ορισμούς των Δ/δύο, προκειμένου να έχει μια κάποια πιθανότητα να συμπέσει κάποτε πραγματικά το βλέμμα.
Με όλες τις καλές προθέσεις και ενκαυλοτητες που μπορεί να υπάρχουν, με όλα τα αφηγήματα που πασχίζει κανείς να του βγουν, αν ο ένας ορίζει το α ως α και ο άλλος ως α+/-30%, μπορεί ο Ένας να υπερισχύσει και να έρθει ο άλλος στην επικράτεια του. Αν όμως ο ένας το ορίζει ως α και ο άλλος ως β... Τότε κοινή θέαση δεν θα υπάρξει στην πραγματικότητα ποτέ. Και όταν χτυπήσουν "total" τότε στην καλύτερη περίπτωση θα βγάλουν μια κάποια απογοήτευση και πίκρα. Στη χειρότερη, όμως, κάποια έκτροπα και εκτροπές, ίσως και του τύπου "μα μπορούσα" ή "μα νόμιζα πως θα μπορούσες" ή "πώς μπόρεσες" κλπ...
Υ.Γ. Πάντα ανάταση πνεύματος τα ποστς σας