Το δικαίωμα στη μυστικότητα (ή μήπως μυστικοπάθεια)

Δύο παρεμφερείς αναφορές μέσα σε μια μέρα. Τις διάλεξα γιατί προέρχονται από μέλη που σέβομαι ιδιαίτερα, δεν είναι ακραίες, και έχουν σαφή εξήγηση, καθώς στην πρώτη περίπτωση διαφαίνεται καθαρά ο εν γένει ενθουσιασμός του συγκεκριμένου μέλους για το βδσμ, ενώ στη δεύτερη εκφράζεται η ενόχληση για μια παρέμβαση στο συγκεκριμένο νήμα.

Γενικότερα, όμως, διακρίνω σαφώς στο φόρουμ μια τάση να αντιμετωπίζονται πολύ αρνητικά (η πιο επιεικής διατύπωση που μπόρεσα να βρω) όσοι δεν θέλουν για τους α ή β λόγους να δημοσιοποιήσουν κανένα στοιχείο της προσωπικής τους ζωής ή, ακόμα χειρότερα, να εμφανιστούν δημοσίως.

Κατανοώ την ενόχληση όταν κάποιοι απο τους "μυστικοπαθείς" παρεμβαίνουν αρνητικά σε κάποια νήματα, όπως στην περίπτωση του δεύτερου quote (μπορείς κάλλιστα να σωπάσεις, αν δε θες να πεις τίποτα), αλλά και πάλι...

Να δεχτώ ότι το να έχεις αυτές τις κλίσεις και να θεωρείς τον εαυτό σου και τους ομοφρονούντες με σένα "λεπρούς" σημαίνει πως έχεις κάποιο πρόβλημα, που καλά θα κάνεις να το λύσεις. Αλλά έχεις κάθε δικαίωμα στο φόβο, στη δυσπιστία, στη διαφύλαξη του ιδιωτικού σου χώρου, βρε αδερφέ.

Κάνω τόσο λάθος;

 

Απάντηση: Το δικαίωμα στη μυστικότητα (ή μήπως μυστικοπάθεια)

στις συναντησεις το 90% ειναι παλαια μελη ...

στο φορουμ το 90% ειναι νεα μελη.....


αυτο εξηγει πολλα ....

 

Κάτι πάω να καταλάβω, αλλά δε μου βγαίνει. Αν δεν σε πειράζει, μπορείς να το αναλύσεις λίγο;

 

Είναι, πιστεύω, θέμα χαρακτήρων. Το πόσο θέλει κανείς να εκφραστεί στα πλέον προσωπικά, ή όχι, στο αν επιθυμεί να πηγαίνει στις συναντήσεις ή όχι, κι εκεί, στο πόσο εκφράζει τη σεξουαλικότητά του ή όχι. Για μένα, όλες οι εκφράσεις ή μη, είναι αποδεκτές. Μπορεί κάποιος να μην θελήσει ποτέ να γνωρίσει άλλα μέλη προσωπικά καν -- που το κακό; Άλλοι το βλέπουν "the more the merrier", άλλοι "τα εν οίκω μη εν δήμω". Πρόκειται για διαφορετικές ισορροπίες τρόπων ζωής. Ειλικρινά δεν βλέπω το λόγο να μην αποδεχτώ όλες αυτές τις προτιμήσεις. Δεν δέχομαι τη στάση "η δική μου επιλογή είναι η σωστή ΓΕΝΙΚΑ". Δέχομαι το "η δική μου επιλογή είναι αυτή που ταιριάζει σε ΜΕΝΑ". Η δική μου ηθική, πάλι, δεν κρίνει ΓΕΝΙΚΑ το θέμα. Οι επιλογές των άλλων σεβαστές. Είτε κοινωνικές, είτε δημόσιας έκθεσης, είτε απόλυτα εντός του οίκου του καθενός. Είτε θέλει να αφηγείται διεξοδικά το τελευταίο του σέσιον, γαμίσι κλπ., είτε δεν πει λέξη ποτέ για τα προσωπικά του. Γιατί να ΜΗΝ είναι;


​

 

Αγαπητέ cider, δυστυχώς έπεσα στην περίπτωση. Η παρατήρηση που έκανα μπήκε με αφορμή λάθος νήμα μάλλον. Νήμα που ασχολούνταν με κάπως προσωπικά δεδομένα.

Πράγματι όμως, παρατηρώ μία επιφυλακτικότητα όταν ερωτώνται τα μέλη να πουν τις απόψεις τους ή τις προτιμήσεις τους ή απλά και μόνο μια μπούρδα. Φαντάζομαι τις μυριάδες σκέψεις που τριβελίζουν το μυαλό κάποιου που αντί να πει την μπούρδα κάθεται και αναλύει τους λόγους γιατί κάποιος να ενδιαφέρεται για την μπούρδα του ή ενδεχομένως και για την άποψή του. Ξεχνούμε ίσως ότι είμαστε εδώ για να πούμε πράγματα, σοβαρά ή ασήμαντα, και άλλο σκοπό στο να κουράζουμε τα δαχτυλάκια μας πληκτρολογώντας δεν βλέπω (εκτός αν προσθέσεις τα επίδοξα θηράματα, όπου το πριβέ ή το msn θα μπορούσε να μας καλύψει πλήρως). Οπότε, σκέφτομαι, γιατί τόση δυσπιστία και αντίδραση;

Κατά τα άλλα συμφωνώ με την επιλογή του καθενός να προστατεύσει ή μη τον προσωπικό του χώρο και το απόρρητο της ταυτότητάς του, να λάβει μέρος ή όχι σε συναντήσεις, να εκφράσει ή όχι τις απόψεις του. Επίσης συμφωνώ με το δικαίωμα όσων επιλέγουν να μιλήσουν για προσωπικά τους προβλήματα ή προσωπικές τους νίκες ή προσωπικά τους μπερδέματα και συγχύσεις. Το Ίντερνετ μας δίνει την ευκαιρία για ένα ωραίο ξεκάβλωμα επιδειξιομανίας. Εγώ επιδίδομαι συχνά και μου αρέσει.

Η άποψή μου για όσους δεν εμφανίζονται ποτέ δημοσίως, ούτε για έναν καφέ, είναι ότι προσέρχονται στον χώρο αυτό προσπαθώντας να ζήσουν στο virtual reality συτό που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να κάνουν στο reality. Πράγμα που επίσης είναι δικαίωμά τους. Τούτου λεχθέντος δεν μου αρέσει το public play, κυρίως επειδή είναι play και μάλιστα θεόχαζο. Από κει και πέρα όμως, αναρωτιέμαι γιατί κάποιος δεν έρχεται να πιει έναν καφέ μαζί μου και να πούμε τις μπουρδίτσες μας εκ του σύνεγγυς; Άρα, λέω, αυτός είναι virtual και μόνο. Και προσωπικά, αδιαφορώ για το Ιντερνετικό νταλαβέρι. Αν δεν γίνει real, δεν μου λέει τίποτα.

ΥΓ. Τα είπα λίγο χύμα και μπερδεμένα αλλά πρέπει να την κοπανήσω. Απόψε πάω prowling σε μπαρ με λεσβίες. Ψάχνω μία κακίστρω. Wish me luck. 

 

Φίλτατη, ξέρω ότι η απάντησή σου δεν δόθηκε προσωπικά σε μένα, ωστόσο θα δώσω μια ψιλοαπαντησούλα επί προσωπικού, για να μη δημιουργηθούν εντυπώσεις σε τρίτους.

Δεν είμαι virtual. Αυτό τον ρημαδοκαφέ τον έχω πιει με ένα μέλος του φόρουμ, με το οποίο είχαμε μια υπέροχη κουβέντα για το ποιος είμαι, τι γουστάρω κ.λπ. Επίσης, υπάρχει και έτερο μέλος το οποίο έχει ακούσει τη φωνή μου στο τηλέφωνο (στα πλαίσια ματαιωμένων, δυστυχώς, προσπαθειών να πιούμε τον καφέ και με αυτό). Στην περίπτωσή μου η ανάγκη μου για διαφύλαξη του ιδιωτικού μου χώρου αντιπαλεύει τη λαχτάρα μου να γνωρίσω καινούργια άτομα (ενώ μπαίνει στην εξίσωση και το γεγονός ότι μένω σε μεγάλη απόσταση από τα περισσότερα "κέντρα" του φόρουμ, και είμαι άνθρωπος που απεχθάνεται τις μετακινήσεις*). Το αποτέλεσμα των παραπάνω είναι ότι διαχειρίζομαι πολύ προσεκτικά και φειδωλά τη "γνωριμία" μου με το φόρουμ. Δεν είναι ανάγκη να πω ότι τα δύο παραπάνω μέλη δεν χρειάζεται να επιβεβαιώσουν την ύπαρξή μου.
Επίσης, θα επαναλάβω ότι δεν μπήκα στο φόρουμ ψάχνοντας σχέσεις. Την έχω τη σχέση μου, χρόνια τώρα, κι όποιος θέλει το πιστεύει. Άρα από αυτή την άποψη δεν έχω λόγο να ανοιχτώ.

Τονίζοντας ξανά ότι το ποστ της Dora Salonica αποτέλεσε απλώς έναυσμα για να ανοίξω το νήμα, θα επαναλάβω ότι μου αρέσει να προστατεύω τον ιδιωτικό μου χώρο, και με ενοχλεί η δαιμονοποίηση αυτής της στάσης.

*Σε διαβεβαιώνω, Dora, ότι αν δεν μας χώριζαν τουλάχιστον 700 χιλιόμετρα, θα τον είχαμε ήδη πιει τον καφέ.

 

Ο καθένας έχει δικαίωμα και στη μυστικότητα και στη μυστικοπάθεια- παρ΄το όπως θες.
Ο καθένας έχει το δικαίωμα να ζει τη ζωή του όπως ακριβώς θέλει και να διαφυλάξει τον προσωπικό του χώρο. Δεν βρίσκω το λόγο να κρίνω αν κάποιος δε θέλει να εμφανιστεί ή θέλει. Το θέμα πάει αναλόγως πώς το αντιμετωπίζει.

 

cider,

ο καθένας έχει την τακτική του και κάνει όπως κρίνει. Κι εσύ πολύ καλά κάνεις, εφόσον σου ταιριάζει κι εγώ καλά κάνω που έχω σύρτη στην πόρτα μου και τον ανοίγω με προσοχή και κατά περίπτωση, σκάζοντας γάϊδαρο λολ, αλλά έχω δέκα φίλους καλούς, μπιστικούς και αγαπημένους απο δω μέσα και αρκετές εγκάρδιες γνωριμίες και ο άλλος που είναι πάρτυ άνιμαλ και το χαίρεται και έχει στο κινητό του τα τηλέφωνα όλων πάλι καλά κάνει και να χαίρεται.

Ό,τι και να κάνεις, ό,τι και να κάνει ο οποιοσδήποτε, μπορεί να "δαιμονοποιηθεί" απ όσους έχουν αυτή τη διάθεση, για τον όποιο λόγο. Γραπτά ή προφορικά, δεν έχει σημασία, ανοιχτά ή υπόγεια. Γι αυτό, η γνώμη μου είναι να μη σε απασχολεί καθόλου.

 

Αγαπητέ cider, εγώ δεν απεχθάνομαι τις μετακινήσεις. 

Πράγματι δεν απευθυνόταν σε σένα αυτό το σχόλιο περί virtual reality, και χαίρομαι που το κατάλαβες. Αναφερόμουν στους χιλιάδες ψοφοδεείς λελέδες και αντίστοιχες γυναίκες losers που έχουν κατακλύσει το Ίντερνετ και κάνουν φάσεις on-cam ή στέλνουν μερικά μέιλ και ενασμενίζονται ότι τώρα έκαναν και σχέση, και δη BDSM, μη χέσω.

Το αρχικό μου σχόλιο αναφερόταν στην άλογη δυσπιστία και επιφυλακτικότητα στην κατάθεση απόψεων σε νήματα του φόρουμ, όχι στο δικαίωμα του καθενός να προστατεύει τον ιδιωτικό του χώρο ή να αποφεύγει τις δημόσιες εμφανίσεις για προσωπικούς του λόγους.

 

@Dora, απολύτως κατανοητό.

@tender, thank you so much.

 

Απάντηση: Re: Το δικαίωμα στη μυστικότητα (ή μήπως μυστικοπάθεια)

Αυτο ειδικά ξαναπέστο !

 

Αυτούς που ήθελα να με γνωρίσουν ,με γνώρισαν.Αυτούς που έχω σε εκτίμηση τους έχω δει από κοντά.Αυτούς που μου πρόσφεραν μικρές ή μεγάλες στιγμές ηδονής μέσα από πόνο,υποταγή κλπ κλπ τους ευχαριστώ και δεν έχω μιλήσει προς τα έξω για το ποιοι είναι και τι κάνουν ποτέ,εάν δεν το επιθυμούσαν.
Έχω δικαίωμα να επιλέγω με ποιους συναναστρέφομαι και διατηρώ μυστικότητα.Δεν μπορεί κανένας να μου επιβάλλει κάτι αντίθετο.Για οποιοδήποτε λόγο αυτό συμβαίνει.Είτε διότι είμαι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ,είτε ο ψιλικατζής της γειτονιάς.Είτε είμαι ένας παντρεμένος πο βγάζει τα αποθημένα του κάποιες στιγμές ,είτε ένας κούκλος φοιτητής που τα κοριτσάκια κάνουν το παν να πάνε μαζί του ,αλλά εκείνος ψάχνει μια Αφέντρα να τον βάλει στη θέση του.
Ποτέ δεν έγραφα καλές εκθέσεις.Συγχωρέστε με...