Το κάλεσμα

Είμαστε το παιδί που φοβάται να μεγαλώσει.
Οι προγονικές μορφές βαραίνουν τους ώμους μας
Χρέος βαρύ το αποτύπωμα του ίσκιου τους.
Η ενοχή μας αρνείται να γίνει ευθύνη...

Τι είναι αυτό που εμποδίζει το βλέμμα να υψωθεί...
Δεν είναι η λύτρωση εκεί που οι σωτήρες προστάζουν
Δεν είναι εκεί που η απελπισία οδηγεί το νου
Δεν είν' εκεί που ο νόστος στήνει ύπουλα ξώβεργες...

Μόνο ψηλά, εκεί που η καρδιά μπροστάρης οδηγεί,
εκεί που τ' όνειρο χορεύει στο κύμα που φουσκώνει τα στήθια,
μόνο ψηλά, εκεί που αρμόζει στους τσακισμένους ήρωες,
γιατί, όπως το φως ξεπηδά από το πιό πηχτό σκοτάδι,
έτσι η μεγαλοσύνη γεννιέται απ' τη φθορά.

Είναι στ' αποκαίδια του φθαρτού που χρυσίζει το αιώνιο...