Το παιχνίδι είναι σικέ από την αρχή. …

- Θα σαλπάριζες με πειρατικό? Τη ρώτησε.
- Όχι. - κοφτή η απάντησή της.
- Σιγά μη σε ρώταγε ο πειρατής. Θα σ’ άρπαζε ό,τι κι αν έκανες.



Το γέλιο του πηγαίο , την χαλάρωσε. Γέλασε κι αυτή .Το μυαλό της ξεστράτισε σε βαθειά νερά κάνοντας το μοιραίο λάθος. Να φανταστεί πως είναι κάποιος άλλος απ’ αυτόν που είναι.
2 πρόσωπα σ ένα. Μία η φαντασία και το πλιάτσικο. Το αποτέλεσμα το ίδιο.
Το παιχνίδι της γοητείας και της αποπλάνησης.


- Τι όνομα είχα τότε; Τη ρωτάει.
- Που να θυμαμαι ..εχει περάσει τόσος καιρός , τον κοροιδεύει
- Σιγά μη ξεχνούσες τ΄όνομα του πειρατή


Πλιάτσικο, άρπαγμα, πάλη, αναμέτρηση, μυρωδιές, κοφτές ανάσες, ιδρώτας, υγρά μάτια, άφεμα, παράδοση, ικεσία.
Την μετράει και τον μετράει. Τον ελκύει το μυαλό της και τον κάνει να θέλει να το κατακτήσει.
Την ελκύει το μυαλό του και την κάνει να θέλει να καταχτηθεί.

Όχι όμως χωρίς ν’ αντισταθεί μέχρι να βεβαιωθεί πως αν όλα αυτά σύνέβαιναν στην πραγματικότητα θα την οδηγούσαν εκεί που πάντα θέλει να βρίσκεται από τότε που θυμάται τον εαυτό της. Παραδομένη στον Έναν που κατάφερε να την κάνει δική του , δίνοντας του με τη σειρα της τον έλεγχο του μυαλού της. Τα υπόλοιπα είναι εύκολα μετά.

Μονομαχία λοιπόν; Τη ρωτάει βγάζοντας το ξίφος του. Εκείνη παίρνει το μαχαιρι και το πεταει στα ποδια του.

Α κιολας παραδινεσαι? Τη νευριαζει και την τσιτώνει κι εκεινη παιζει το παιχνιδι του

Σκύβει βιαστικά να το πάρει νευριάζοντας με την ίδια που του δείχνει πόσο τρωτή είναι.

Το πόδι του πατάει με δύναμη το μαχαίρι στο πάτωμα, εμποδίζοντας την να το σηκώσει.

Να σ εμπιστευτώ?

Όχι! Θα σε χτυπήσω στην πρώτη ευκαιρία του απαντάει φουρκισμένη . Το τραβάει και το παίρνει στα χέρια της έχοντας πλήρη επίγνωση πως εκείνος την αφησε να το πάρει.

Το παιχνίδι είναι σικέ από την αρχή. …

Η άκρη του ξίφους του την ακουμπάει απαλά στο αριστερό της στήθος ακριβώς εκεί που είναι η καρδιά της. Μια υπενθύμιση είναι αυτή.. Αν θέλω , στην ξεριζώνω ,το μήνυμα του.

Σηκώνει κι εκείνη το μαχαίρι και το ακουμπά στο δικό του στήθος κοιτώντας τον στα μάτια. Οι κινήσεις τους καθρέφτης.

Ώστε σ αρέσει να παλεύεις της χαμογελαει. Κι αν χάσεις? Και βρεθείς δεμένη στα πόδια μου; Κι αν βρεθείς εσύ δεμένος στα δικά μου; Η υστατη της προσπάθεια να μη γίνουν τα πραγματα όπως από την αρχή ηταν ορισμενα να γινουν.

Πιέζει το μαχαίρι της τόσο , όσο να τον πονέσει , σκίζοντας του το πουκάμισο. Πόνεσες; Τον ρωτάει βλέποντας το αίμα του να λερώνει το ύφασμα.
- Λίγο. της απαντάει ενώ η μύτη του ξίφους του χάνεται ανάμεσα στα πόδια της πιέζοντας το φουστάνι της και κόβοντας την αναπνοή της.
- Δεν θα μου περιποιηθείς την πληγή;
- Όχι ακόμα του απαντάει – το τρίτο όχι της - και πιεζει κι άλλο το μαχαίρι της στο στήθος του όχι για να του κάνει κακό μονο για να δεί την αντίδραση του.

Το ξίφος του είναι κοφτερό και της σκίζει το φουστάνι στα δύο. Την παίζει και διασκεδάζει με τις αντιδράσεις της. Ετσι για να μην ιδρώνεις όσο μονομαχούμε. Της χαμογελάει.


Η γυναικα κοκκινίζει και τα χάνει εντελώς . Το φουστάνι της εχει γινει ένα κουρέλι που δεν μπορει να την προφυλάξει. Μέχρι τώρα έχει μάθει να κολλάει τους ανθρώπους στον τοίχο. Εύκολα, πολύ εύκολα τόσο που βαριεται να το κανει γιατί ξέρει τι θα γίνει. Το απρόβλεπτο τη συναρπάζει. Τον κοιτάει στα μάτια περιμένοντας την επόμενη του κινηση.. Θα την κόψει κομματάκια? Θα την πάρει? Ή θα την αναγκάσει να τον παρακαλέσει να την πάρει?

Τα ματια του είναι βυθισμένα στα δικά της. Το ξίφος του ανάμεσα στα στήθη της παίρνει τον ιδρώτα της. Το φέρνει στο στόμα του να τη γευτεί. Η γλώσσα του γλύφει τον ιδρώτα της και την έξαψη της. Την νοιώθει να τρέμει . Το μαχαίρι της τρέμει. Παρόλα αυτά είναι πεισματάρα και δεν το κατεβάζει. Το κραταει εκεί στο μέρος της καρδιάς του.

Με πολύ ηρεμες κινήσεις της πιάνει σταθερα το χέρι της και της το κατεβάζει. Δε μιλανε. Τα μάτια μιλάνε.

Λοιπόν;

Ανοίγει τα δάχτυλα της που εχουν ασπρίσει από τη δύναμη που κρατούσε σφιχτα το μαχαίρι κι εκείνο πέφτει αψυχο στο πάτωμα μπροστά της.

Δεν αντέχει άλλο τη ματιά του. Κατεβάζει τα μάτια της.

Περιμένει.
Την πλησιαζει τοσο οσο τα κορμι του να νιωσει τη ζεστα της. Την πιανει με το ένα του χερι γερά από τη μέση φυλακίζοντας την ενώ με το άλλο της αρπαζει γερα τα μαλλια της αναγκαζοντας την ν ανασηκωσει το προσωπο της,.

Κοίταξε με . τη διατάζει

 

...με συγκινησες zinnia

 

Απάντηση: Το παιχνίδι είναι σικέ από την αρχή. …

καταπληκτικο..........

 

Πάρα μα πάρα πολύ όμορφο. Και εποικοδομητικό.

Φυσικά το παιχνίδι είναι σικέ.

Θα αναφέρω απλά μερικά βασικά στοιχεία που δεν πρέπει να μας διαφεύγουν σε τέτοιες καταστάσεις:

1. All warfare is based on deception.

2. If your opponent is of choleric temper, seek to irritate him. Pretend to be weak, that he may grow arrogant.

3. Though an obstinate fight may be made by a small force, in the end it must be captured by the larger force.

(Sun Tzu, On the Art of War).

4. Ο χαμένος τα παίρνει όλα.

(Ελληνική ταινία, παραγωγής 2002, είδος: Δραματική - action).

Ευχαριστούμε zinnia. 

 

Μπράβο D
Εξελίσσεσαι  

 

Το εμπλουτισα κι αλλο   και το ξαναστελνω .

- Θα σαλπάριζες με πειρατικό? Τη ρώτησε.


- Όχι. - κοφτή η απάντησή της.


- Σιγά μη σε ρώταγε ο πειρατής. Θα σ’ άρπαζε ότι κι αν έκανες.




Το γέλιο του ήταν πηγαίο και την χαλάρωσε. Γέλασε κι αυτή .Το μυαλό της ξεστράτισε σε βαθειά νερά κάνοντας το μοιραίο λάθος. Να φανταστεί πως είναι κάποιος άλλος απ’ αυτόν που είναι.

2 πρόσωπα σ ένα. Μία η φαντασία και το πλιάτσικο. Το αποτέλεσμα το ίδιο.

Το παιχνίδι της γοητείας και της αποπλάνησης.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Βαριόταν μέχρι θανάτου να παει στο πάρτυ μεταμφιεσμενων. Ηταν Σαββατο βραδυ, ο φλεβαρης εγδερνε κι εκεινη το μονο που ηθελε ηταν να κατσει κουρνιασμενη σα γατα στον καναπε και να μην κανει τιποτε. Ουτε καν να διαβασει.

Το τηλεφωνο την εβγαλε από τη σιωπη της. Το σηκωσε από συνηθεια για να παψει να χτυπαει. Ηταν η φιλη της που εκανε το παρτυ. Τη ρωτουσε ποτε θα παει και να μη ξεχασει να της φερει τα εξτρα ποτηρια του κρασιου που της ζητησε. Εβρισε από μεσα της..αυτο το χε ξεχασει. Της ειχε υποσχεθει 24 ποτηρια κολωνατα για κρασι . Μουρμουρισε μερικες δικαιολογιες για την καθυστερηση κι εκλεισε το τηλεφωνο. Σηκωθηκε απροθυμα σφιγγοντας τα χειλη της και μπηκε στο μπανιο.Το νερο την ξυπνησε καθως επεφτε στο κορμι της και κυλουσε στα ποδια της. Αναζητησε το μπουρνούζι της με κλειστα ματια από τα νερα, και βγηκε από τη μπανιερα σταζοντας. Πηγε στο δωματιο της κι ανοιξε διαπλατα την ντουλαπα της. Για να δουμε τι θα βαλουμε σημερα! Μονολογησε.

Βρηκε ένα λιτο μαυρο φορεμα με ντεκολτέ και λεπτες τιραντες μακρυ και το αφησε απλωμενο πανω στο κρεβατι της. Εβγαλε ένα ζευγαρι μεταξωτες μαυρες καλτσες και τις ψιλοτακουνες γοβες της. Πηρε από το συρτάρι το μαυρο της σουτιεν με τη δαντελα και το φορεσε. Εσκυψε και φορεσε και το κυλοτακι. Κοιταχτηκε στο καθρεφτη και της χαμογελασε. Απλωσε στο κορμι της την αγαπημενη της κρεμα , ιδια με το αρωμα που φορουσε. Η μυρωδια την ταξιδεψε. Παντα ειχε μια ιδιαιτερη σχεση με τις μυρωδιες. Ειχε μνημες ετσι.
Φορεσε τις καλτσες της και τις εστρωσε να κατσουν καλα ψιλα στα ποδια της.

Εριξε πανω της μια ρομπα και ξαναμπηκε στο μπανιο να φτιαξει τα μαλλια της και να βαφτει. Τα στεγνωσε και τα σηκωσε ψηλα να μενει ο λαιμος της ακαλυπτος. Εβαλε σκια στα ματια και ρουζ στα μαγουλα. Λιγο λιπ γκλος στα χειλη . Το αλυσιδακι της στο λαιμο κι Ετοιμη. Εστειλε ένα φιλι στον καθρεφτη της.
Πηρε το φουστανι και το φορεσε. Εκανε μια στροφη. Καλη ήταν. Καθησε στην ακρη του κρεβατιου και φορεσε τις γοβες της. Σηκωθηκε κι ισορροπησε πανω τους. Από την τραπεζαρια πηρε την κουτα με τα ποτηρια κι εβαλε το παλτο της. Πριν κλειδωσει, θυμηθηκε πως δεν ηταν μεταμφιεσμενη. Αφησε την κουτα και τη τσαντα της κατω και πηγε να βρει κατι..εστω μια μασκα.

Εφτασε από τους τελευταιους στο παρτυ. Δεν ηταν κοντα της. Γινοταν σε ένα νεοκλασσικο που εμοιαζε να λαμπει από τα φωτα, τα γελια και τη μουσικη. Μπηκε μεσα φορωντας τη μασκα της και φιλησε τη φιλη της που εξαφανιστηκε προς τα μεσα μαζι με τα ποτηρια.

Καθησε σε μια γωνια αργοπινοντας το κρασι της. Κοκκινο. Παντα. Γυρω της ενας κοσμος ανακατος. Φανταχτερος. Προσωπα χαρουμενα, ζαλισμενα, με στολες ή ντυμενοι κανονικα με μασκες . Η δικη της ηταν μαυρη και από τις γωνιες των ματιων της ξεπηδουσαν φτερα σαν ξωτικο.

Διπλα της ένα ζευγαρι χορευε και ενας άλλος προσπαθησε να τη σηκωσει. Μ ένα χαμογελο τον αποφυγε δειχνοντας του πως θα παει στο μπανιο. Μετα αν θελει, ... θα δουμε..

Βγηκε από την αιθουσα και τα βηματα της την πηγαν στην τραπεζαρια οπου υπηρχε μια τεραστια βιβλιοθηκη που επιανε ολο τον τοιχο . Της αρεσε αυτό το δωματιο. Ηταν λιτό με ωραιους πινακες , ένα χειροποιητο χαλι, πολλα κερια , διαφορα σπανια αντικειμενα , ακομα και σπαθια και μαχαιρια παλια υπηρχαν αφημενα μεσα σ ένα τεραστιο καλαθι. Η φωτια στο τζακι εκαιγε κι οι φωνες κι η μουσικη ακουγονταν από μακρυα. Πηρε ένα βιβλιο στα χερια της κι αρχισε να το ξεφυλλιζει…….


- Θα σαλπάριζες με πειρατικό? Τη ρώτησε.

Αναπηδησε τρομαγμενη. Δεν τον ειχε πηρε ειδηση που χε μπει στο δωματιο. Ηταν βυθισμενη στο βιβλιο που λεγε για πειρατες και μαχες και ναυαγια.

- Όχι. - κοφτή η απάντησή της.
- Σιγά μη σε ρώταγε ο πειρατής. Θα σ’ άρπαζε ότι κι αν έκανες.

Το γελιο του τη χαλαρωσε και τον κοιταξε πιο προσεκτικα. Ειδε 2 ματια που της χαμογελουσαν κοιταζοντας τα δικα της και 2 χερια με λεπτα δαχτυλα. Φορουσε μια στολη ιπποτη. Της εκανε εντυπωση γιατι δεν ηταν «ετοιματζίδικη». Ηταν πολύ ομορφη η στολη του.

Της πηρε το βιβλιο από τα χερια και τα ακουμπησε ανοιχτο διπλα στο τραπεζακι.

- Εμενα περιμενες? Τη ρωτησε
- Όχι εσενα . Τον πειρατη μου περιμενα , τον κοροιδεψε σκαζοντας στα γελια.

- Τι όνομα είχα τότε; .
- Που να θυμαμαι ..εχει περάσει τόσος καιρός , τον κοροιδεύει
- Σιγά μη ξεχνούσες τ΄όνομα του πειρατή


Πλιάτσικο, άρπαγμα, πάλη, αναμέτρηση, μυρωδιές, κοφτές ανάσες, ιδρώτας, υγρά μάτια, άφεμα, παράδοση, ικεσία.

Την μετράει και τον μετράει. Τον ελκύει το μυαλό της και τον κάνει να θέλει να το κατακτήσει.

Την ελκύει το μυαλό του και την κάνει να θέλει να καταχτηθεί.

Όχι όμως χωρίς ν’ αντισταθεί μέχρι να βεβαιωθεί πως αν όλα αυτά σύνέβαιναν στην πραγματικότητα θα την οδηγούσαν εκεί που πάντα θέλει να βρίσκεται από τότε που θυμάται τον εαυτό της. Παραδομένη στον Έναν που κατάφερε να την κάνει δική του , δίνοντας του με τη σειρα της τον έλεγχο του μυαλού της. Τα υπόλοιπα είναι εύκολα μετά.

Μονομαχία λοιπόν; Τη ρωτάει βγάζοντας το ξίφος του. Εκείνη παίρνει το μαχαιρι και το πεταει στα ποδια του.

Α κιολας παραδινεσαι? Τη νευριαζει και την τσιτώνει κι εκεινη παιζει το παιχνιδι του

Σκύβει βιαστικά να το πάρει νευριάζοντας με την ίδια που του δείχνει πόσο τρωτή είναι.

Το πόδι του πατάει με δύναμη το μαχαίρι στο πάτωμα, εμποδίζοντας την να το σηκώσει.

Ετσι όπως είναι σκυμμένη τον ακούει : Να σ εμπιστευτώ?

Όχι! Θα σε χτυπήσω στην πρώτη ευκαιρία του απαντάει φουρκισμένη . Το τραβάει και το παίρνει στα χέρια της έχοντας πλήρη επίγνωση πως εκείνος την αφησε να το πάρει.

Το παιχνίδι είναι σικέ από την αρχή. …

Η άκρη του ξίφους του την ακουμπάει απαλά στο αριστερό της στήθος ακριβώς εκεί που είναι η καρδιά της. Μια υπενθύμιση είναι αυτή.. Αν θέλω , στην ξεριζώνω ,το μήνυμα του.

Σηκώνει κι εκείνη το μαχαίρι και το ακουμπά στο δικό του στήθος κοιτώντας τον στα μάτια. Οι κινήσεις τους καθρέφτης.

Πιέζει το μαχαίρι της τόσο , όσο να τον πονέσει , σκίζοντας του το πουκάμισο. Πόνεσες; Τον ρωτάει βλέποντας το αίμα του να λερώνει το ύφασμα.
Λίγο. Κι η μύτη του ξίφους του χάνεται ανάμεσα στα πόδια της πιέζοντας Ώστε σ αρέσει να παλεύεις της χαμογελαει. Κι αν χάσεις? Και βρεθείς δεμένη στα πόδια μου; Κι αν βρεθείς εσύ δεμένος στα δικά μου; Η υστατη της προσπάθεια να μη γίνουν τα πραγματα όπως από την αρχή ηταν ορισμενα να γινουν.

- Δεν θα μου περιποιηθείς την πληγή;
- Όχι ακόμα του απαντάει – το τρίτο όχι της και πιεζει κι άλλο το μαχαίρι της στο στήθος του όχι για να του κάνει κακό μονο για να δεί την αντίδραση του.

Το ξίφος του είναι κοφτερό και της σκίζει το φουστάνι στα δύο. Την παίζει και διασκεδάζει με τις αντιδράσεις της. Ετσι για να μην ιδρώνεις όσο μονομαχούμε. Της χαμογελάει.

Η γυναικα κοκκινίζει και τα χάνει εντελώς . Το φουστάνι της εχει γινει ένα κουρέλι που δεν μπορει να την προφυλάξει. Μέχρι τώρα έχει μάθει να κολλάει τους ανθρώπους στον τοίχο. Εύκολα, πολύ εύκολα τόσο που βαριεται να το κανει γιατί ξέρει τι θα γίνει. Το απρόβλεπτο τη συναρπάζει. Τον κοιτάει στα μάτια περιμένοντας την επόμενη του κινηση.. Θα την κόψει κομματάκια? Θα την πάρει? Ή θα την αναγκάσει να τον παρακαλέσει να την πάρει?

Τα ματια του είναι βυθισμένα στα δικά της. Το ξίφος του ανάμεσα στα στήθη της παίρνει τον ιδρώτα της. Το φέρνει στο στόμα του να τη γευτεί. Η γλώσσα του γλύφει τον ιδρώτα της και την έξαψη της. Την νοιώθει να τρέμει . Το μαχαίρι της τρέμει. Παρόλα αυτά είναι πεισματάρα και δεν το κατεβάζει. Το κραταει εκεί στο μέρος της καρδιάς του.

Με πολύ ηρεμες κινήσεις της πιάνει σταθερα το χέρι της και της το κατεβάζει. Δε μιλανε. Τα μάτια μιλάνε.

Λοιπόν;

Ανοίγει τα δάχτυλα της που εχουν ασπρίσει από τη δύναμη που κρατούσε σφιχτα το μαχαίρι κι εκείνο πέφτει στο πάτωμα μπροστά της.

Δεν αντέχει άλλο τη ματιά του. Κατεβάζει τα μάτια της.

Περιμένει.


Την πλησιαζει τοσο οσο τα κορμι του να νιωσει τη ζεστα της. Την πιανει με το ένα του χερι γερά από τη μέση φυλακίζοντας την ενώ με το άλλο της αρπαζει γερα τα μαλλια της αναγκαζοντας την ν ανασηκωσει το προσωπο της,.

Κοίταξε με . τη διατάζει

Ο κοσμος χανεται, μπερδευεται, κοσμοι διαφορετικοι μπλεκονται σ έναν, η φαντασια με την πραγματικοτητα μαζι σ έναν χορο αρχεγονο. Το χορο της λαγνιας, της αποπλανησης της φωτιας και του παθους.

Σηκωνει τα ματια της και τον κοιταει. Είναι υγρα σαν αυτην ,

Εκείνος, σκυβει κι ακουμπαει τα χειλη του στα δικα της . Μισανοιγει τα χειλη της βουβη. Σπρωχνει τη γλωσσα του στο στομα της κι εκεινη οπισθοχωρει και κολλαει στον τοιχο πισω της.

- τι σκεφτεσαι? Τη ρωταει

- θέλω να μου κανεις ερωτα ψιθυριζει

- Σήκωσε τα χερια σου κι ανοιξε τα ποδια σου

- Εδώ? Ορθια? Στημενη στον τοίχο?

- Ναι

Σαν αυτοματο σηκώνει ψηλα τα χερια της πανω από το κεφαλι κι ανοιγει τα ποδια της . Τα ματια κλειστα. Δεν θελει να βλεπει. Μονο να νιωθει.

Εκεινος την πλησιαζει. Με το ένα χέρι του αρπαζει από τους καρπούς γερα τα δικα της , ενώ το άλλο γλυστράει αναμεσα στα ποδια της. Τα δαχτυλα του γλυστρανε μεσα της. Εκείνη πνιγει το βογγητο που ανεβηκε στα χειλη της. Είναι μουσκεμα.

- Παρε με σε παρακαλω τον παρακαλαει

Την αρπαζει αμιλητος και τη γυριζει με το προσωπο στον τοιχο απότομα.
- Τα χερια σου στον τοιχο και τα ποδια σου ανοιχτα , ακους?

Ο χρόνος εχει σταματησει. Ακουει. Ακουει μονο Αυτόν . κι εκτελει. Σαν αυτοματο.

- Σκύψε
- Υπακουει , σκυβει και τεντωνει τα οπισθια της
- τωρα φερε το ένα σου χερι αναμεσα στα μπουτια σου και χαιδεψε το μουνακι σου

- θελω να σε βλεπω

- σε παρακαλω..παρε με τον ικετευει

- χαιδεψου ειπα. Για μενα.

- Βαζει αργα το χερι της αναμεσα στα ποδια της

- Θελω να το δω να σταζει και θελω να γλυφεις τα χυσια σου καθως θα χαιδευεσαι

- Καντο ειπα.

- Εκεινη αρχιζει να κουνιεται ρυθμικα χαιδευοντας και τριβοντας το μουνι της. Τα ποδια της δεν την κρατανε πια λυγιζουν κι εκεινη γονατιζει.

Είναι μουσκεμα νοιωθει να κυλανε από μεσα της και να την γεμιζουν.

Πιες τα την προσταζει. Φερνει τα δαχτυλα της στο στομα της βογγωντας από καυλα ακουγοντας τη φωνη του που την καθηλωνει. Ο,τι θελει την κανει. Ο,τι θελει Εκεινος.

Την αρπαζει από τα μαλλια που εχουν λυθει από ψιλα που τα ειχε και μια γερη μπατσα προσγειωνεται στα οπισθια της

- Παρε με σ ε ικετευω παρε με

Χουφτωνει τα οπισθια της και τα δαχτυλα του γλυστρανε στην πισω τρυπα της. Φωναζει από τον πονο

- Σε παρακαλω..

Βγαζει το πεος του και το τριβει στα χειλη του μουνιου της που σταζει. Μια ακομη μπατσα πεφτει με δυναμη στα οπισθια της. Εκεινη τα τεντωνει να του δωσει δρομο να μπει μεσα της

Σπρωχνει με δυναμη το πεος του μεσα στο μουνι της ενώ το ένα του χερι της αρπαζει γερα τα μαλλια και την κρατα ετσι ακινητη. Σα φοραδα που δαμαζει . από το χαλιναρι.

Τον νιωθει μεσα της , απαλα στην αρχη κι ειπειτα ολοενα και πιο δυνατα. Τη γαμαει αγρια παθιασμενα κρατωντας την ακινητη κι υποταγμενη από κατω του. Τα αλλο του χερι στριβει και τσιμπα τις ρογες της..

Χανεται, χτυπιεται από κατω του δεν θελει να τελειωσει αυτή η στιγμη.

- εισαι το πουτανακι μου ναι?
- Πες το
- Ειμαι
- Πεστο
- Ειμαι το πουτανακι σου
- Κι εισαι ετοιμο να χυσεις? Ναι?

 

Απάντηση: Το παιχνίδι είναι σικέ από την αρχή. …

arketa kalo  

 

Πάρα πολύ ωραία κείμενα zinnia  

 

zinnia, δειχνω αυτοσυγκρατηση και μεγαλοψυχια και γενικα βαριεμαι να γραψω τωρα, αλλα θα επανελθω... χε χε χε

 

..με εφτιαξες βραδυνιατικα..νασαι καλα..

 

Cantando Dietro i Paraventi

αυτό μου θύμισε...