Το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου

Μονο αναρωτιεμαι, εχει σημασια αραγε αν ημουν ο Αφεντης της, αν ημουνα ο σκλαβος της? Μηπως το αντικειμενο του ποθου μας μας καθορίζει?
Tάδε έφη hugger, στο νήμα που άνοιξε πριν λίγες μέρες με τον τίτλο: ‘‘Ήταν ανάγκη;’’

Πολύ ενδιαφέρον βρίσκω αυτόν τον προβληματισμό. Πολλές φορές έχω την ίδια απορία, όταν βρίσκομαι μέσα στη δίνη, στο στροβίλισμα μιας έντονης ερωτικής σχέσης. Μάλλον για να ακριβολογώ, οι προβληματισμοί έρχονται κατόπιν της καταιγίδας, όταν έχω γαληνέψει και οι σκέψεις ξετυλίγονται σαν κουβάρι, να ‘‘υφάνουν’’απ’ την αρχή το σκηνικό.

Από την εμπειρία μου, μπορώ να πω ότι η έμπνευση που θα προκαλέσει ο άλλος/η, είναι δυνατόν να κινητοποιήσει μέσα μου συμπεριφορές που δεν τις είχα, ούτε κατά διάνοια, φανταστεί. Κάπως έτσι αρχίζει και το συναρπαστικό ταξίδι, όπου ξαφνικά κάθε απόσταση καταργείται, ο χρόνος μετριέται διαφορετικά, χάνεται ο ένας μέσα στον άλλο, έτσι που δεν γνωρίζουν πια τίποτα για τον εαυτό τους, μα ούτε και ο ένας για τον άλλο, και ούτε χρειάζεται...
Κυριαρχία, υποταγή, αμφισεξουαλικότητα, όλες οι φαινομενικά αντίθετες τάσεις συνυπάρχουν μέσα σε όλους μας. Mήπως τόσο το άκακο αρνί όσο και το άγριο θηρίο αποτελούν τη διαφορετική όψη του ίδιου νομίσματος;
Γιατί όμως αυτοπεριοριζόμαστε, προσπαθώντας να βάλουμε σε ένα συγκεκριμένο κανάλι τη ροή του ερωτισμού;

Ποια η γνώμη σας;

 

Έστω και μόνο γιατί έτσι αποκτά μεγάλη δύναμη το ρεύμα του ποταμού.

πολύ ωραίο θέμα, ευχαριστούμε llazouli  

 

Απάντηση: Το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου

llazouli,
αν ρωτήσεις όσους βιώνουν μια M/s ή D/s σχέση, θα σου πουν ότι δεν αυτοπεριορίζονται, αλλά αντιθέτως απελευθερώνονται μέσα από αυτό.
Αφοσιώνονται στον ρόλο που τους εκφράζει περισσότερο ερωτικά και ίσως μέσω της ενσυναίσθησης τελικά απολαμβάνουν και τις δύο όψεις του νομίσματος.
Οι λεπτομέρεις της σχέσης, η γενική και ειδική πορεία της επαφίενται στην έμπνευση που αναφέρεις

 

Εξήγηση 1η) Έχουμε το status "μέσα" μας και πραγματικά δεν μπορεί να μας βγει εύκολα διαφορετική συμπεριφορά.

Εξήγηση 2η) Για να αποδείξουμε τουλάχιστον στα μέλη του forum πως είμαστε αληθινοί και αυθεντικοί σε ό,τι κάνουμε.

Διαλέξτε εξήγηση - απάντηση....

 

Απάντηση: Το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου

Δε νομίζω πως αυτοπεριορίζεται κανείς
στην σεξουαλική και ερωτική έκφραση, αν νιώθει
πως η ροή είναι υποτακτική γιατί να μην
ακολουθήσει αυτό ή το άλλο αν είναι το αντίθετο?
πρέπει να είμαστε όλοι switch? Παν ηδονιστές?
Αν δεν μας βγαίνει δεν είναι μια μορφή καταπίεσης και αυτό?
Εγώ πχ το ότι δηλώνω υποτακτική δεν σημαίνει
πως είμαι κάτι πολύ συγκεκριμένο ή πως
δεν είμαι και σαδίστρια ή μαζοχίστρια.
Όταν νιώσω πως θέλω να τα εκφράσω θα το κάνω.
Όμως γνωρίζω έχω συνειδητοποιήσει πως αυτός
ο ρόλος είναι που με γεμίζει.

 

Απάντηση: Το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου

Soft crystal, ασφαλώς και δεν έχω την πρόθεση να να κρίνω ως σωστές ή λαθεμένες, τις επιλογές που παίρνει ο καθένας από μας αναφορικά με την εκδήλωση του ερωτισμού του. Θα ήταν απίστευτα βαρετό να εκφραζόμασταν όλοι πανομοιότυπα. Θέλω να πιστεύω πως δεν είμαστε μονοδιάστατοι άνθρωποι, ο καθένας με τον τρόπο του, με τη διαφορετικότητά του, δίνει τη δική του ώθηση για να ‘‘δυναμώσει’’ το ρεύμα του ποταμού, όπως πολύ όμορφα είπε η κρινένια.

Alnair, έχω τη γνώμη πως η ερωτική σχέση, είτε είναι D/s ή M/s είτε βανίλια, δεν απελευθερώνει τους μετέχοντες.
Έχεις ακούσει εκείνο το τραγουδάκι του Πορτοκάλογλου: Πότε θα σε βαρεθώ να σε αλλάξω, πότε θα σε βαρεθώ...;Πότε θα σε βαρεθώ να σ’ απαλλάξω απ’ όσα σου ζητώ...
Συνήθως δέσμιοι παραμένουμε στη γραμμή πορείας που έχουμε θέσει ή έχουμε δεχτεί, με ατέλειωτους συμβιβασμούς για να κρατηθεί μια στοιχειώδης ισορροπία. Αν μιλάμε για ερωτικό ντελίριο, μόνο απελευθέρωση δεν είναι, αλλά εγκλωβισμός στα άκρα, όπου πανευτυχείς αφηνόμαστε στην παράδοση άνευ όρων στα χέρια της τύχης και ίσως και στην καταστροφή. Ευτυχώς τα ερωτικά ντελίρια έχουν σύντομη διάρκεια, ειδεμή θα γινόμασταν όλοι μας πυρανάλωμα.

Προσωπικά, αυτό που με προκαλεί σε σχέση με το ‘‘σκοτεινό αντικείμενο του πόθου’’ είναι να κοιτάξω τον εαυτό μου και τις επιλογές μου, όσο αυτό μου είναι δυνατό, από διαφορετικές οπτικές γωνίες.
Μήπως, lost boy, οι εξηγήσεις διασαφηνίζονται όταν αρχίσουμε να κατανοούμε τις αναζητήσεις της ερωτικής επιθυμίας, τις διαδρομές που αυτή διασχίζει για να φτάσει στον προορισμό της; Όσο κι αν ξεβολευόμαστε απ’ ότι έχουμε συνηθίσει ως τώρα.

 

Απάντηση: Το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου

Δεν μπορώ να συμφωνήσω πως όλες οι αντίθετες τάσεις που αναφέρεις
συνυπάρχουν μέσα μας σε όλους ( στο ερωτικό κομμάτι τουλάχιστον ) .
Εγώ αυτό προσδιορίζομαι πλεον ναι , και πολύ συνειδητά κι ολας ,
και αυτό συνέβη μετά από μακρά χρονικά ερωτική αναζήτηση ,
και έχει ναι σημασία για να είμαι με Κάποιον να είναι Κυρίαρχος ,
όπως και ποτέ δεν θα μπορούσα να αισθανθώ κάτι η
να με τραβήξει καν να κοιτάξω κάποιον υποτακτικής ψυχολογίας .
Το αντικείμενο του πόθου μου , το καθορίζω γιατί γνωρίζω τον εαυτό μου ,
τις ανάγκες μου τι είναι αυτό που θέλω να ζω ,
τι μου καυλώνει το μυαλό και το σώμα μου .

 

Κανείς δεν μπορεί να βάλει όρια σε αυτό.
Κάνεις ότι και όπως σου βγαίνει χωρίς αναστολές.
Αυτό δα έλειπε την ώρα που θα νοιώσω την ανάγκη να τον πάρω αγκαλιά να τον φιλήσω με πάθος να σκεφτώ ότι θα μου χαλάσει το image.
Κάντε αυτό που νοιώθετε χωρίς αναστολές και πρέπει.

 

ο ερωτισμος σχετιζεται αμεσα με την ελξη .. Αυτη μπορει , οπως και ο κεραυνος , να εχει συγκεκριμενο μονο δρομολογιο που καθοριζεται απο τα ιδιατερα στοιχεια των δυο πόλων ..
Στην ουσια ο αυτοπεριορισμος ειναι το καναλι που δημιουργει η αλλεπαληλη ροη της ελξης μεσα στους χαρακτηρες που ενωνει ........ και αποτελει τον μοναδικο κωδικα που ταυτοποιει την συγκεκριμενη σχεση ....

 

Αυτό που είμαι, είναι η αντίδραση της μαγιάς μου απέναντι στο εκάστοτε ερέθισμα. Δεν είμαι αμετάβλητη, ούτε όμως όι εξωγενείς παράγοντες αρκούν ώστε να προσδιοριστεί η συμπεριφορά μου. Πολλές φορές έχω θελήσει να κάνω τα πάντα για να ικανοποιήσω αυτόν που αγαπώ, γιατί εκείνος μου ενέπνευσε αυτό το συναίσθημα, όμως τα "πάντα" έχουν να κάνουν με τα δικά μου όρια. Για να μιλήσω στη γλώσσα που μου αρέσει: Το αντικείμενο του πόθου μου μπορεί να είναι μία συνάρτηση που δεν έχω φανταστεί, αλλά εγώ όρίζω το πεδίο τιμών. Όπου εγώ = η φύση μου, οι Αρχές μου, η αισθητική μου, τα νεύρα μου και ό,τι άλλο με συνιστά.
Για ό,τι αφορά τις ερωτήσεις σου, αφενός δεν πιστεύω ότι θα ήταν σωστό να πούμε ότι όλοι είμαστε εν δυνάμει οτιδήποτε. Έχω γνωρίσει ανθρώπους που είναι μόνο άκακοι ή μόνο ομοφυλόφιλοι. Είναι πολύ μεγάλο ερώτημα, το αν μέσα μας υπάρχει πάντα το άσπρο και το μαύρο και δεν νομίζω ότι είναι κανείς σε θέση να σου δώσει τη σωστή απάντηση. Αν υπάρχει σωστή απάντηση. Αφετέρου έχω την εντύπωση πως όταν αυτοπεριοριζόμαστε, το κάνουμε από παραδρομή. Ίσως επειδή αγνοούμε κάποιες πτυχές του εαυτού μας ή κάποιες απολαύσεις.

[Χαίρομαι που γίνεται αναφορά στη συγκεκριμένη ταινία. Για όσους δεν έχουν υπόψη, ο τίτλος του thread είναι μετάφραση του αρχικού τίτλου της ταινίας του Luis Bunuel, "Cet obscur objet du désir". Μόνο που στην ταινία, το αντικείμενο του πόθου είναι αυτό που αλλάζει συμπεριφορές, μη επηρεαζόμενο (?) όμως από τον σύντροφό της. Του ίδιου σκηνοθέτη είναι και το "La belle de jour" με light s/m περιεχόμενο   ]

 

απαντώτας στο ίδιο μήκος κύματος θα σου πω ότι αν δεν μπει σε αυλάκι το νερό(τα πάθη μας /τα θέλω μας) τότε το χώράφι δεν αποδίδει (η ευτηχία μας/ηρεμία)...

το θέμα είναι να προσδιορίσουμε αυτά που πραγματικά θέλουμε και να τα καλλιεργήσουμε ,αυτογνωσία λέγετε

 

Δεν θεωρώ πως όλοι (αυτο)περιορίζονται όπως το θέτεις.
Το να μην (αυτο)περιορίζομαι σε όλα όσα αφορούν τη ροή του ερωτισμού, δεν ταυτίζεται και με το ότι επιθυμώ να κάνω ακόμη και όσα δεν με εκφράζουν και δεν μου προσφέρουν τίποτα ουσιαστικό έτσι δεν είναι?

Δηλαδή δεν θεωρώ πως αν δεν γουστάρει κάποιος να μοιραστεί τη σκλάβα Του, ή να Τον σοδομίσει η σκλάβα Του απαραίτητα αυτοπεριορίζεται. Μπορεί απλά κάτι τέτοιο να μην Τον εκφράζει.