Το τσάι με τις Κυρίες

Όταν έγινα η επιλογή της Κυρίας Βέρας δέχτηκε διάφορα σχόλια. Ο προηγούμενος σκλάβος της και σύζυγος της για δεκαπέντε χρόνια έχασε την ζωή του σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα ακριβώς πριν τρία χρόνια. Το γεγονός από μόνο του συντάραξε την ίδια και πόσο μάλλον τους ανθρώπους που ήταν κοντά της. Φυσικά υπήρχαν και πάρα πολλοί που την προσέγγισαν για να είναι η επόμενη επιλογή της.

Μόλις είχα τελειώσει το στρατιωτικό μου. Έψαχνα για εργασία πάνω στο αντικείμενο μου. Τον ελεύθερο χρόνο τον περνούσα σερφάροντας στο διαδίκτυο, είτε βγαίνοντας με φίλους. Μεταξύ αυτων και η κολλητή μου η Κυρία Έλενα. Πολλές φορές θα την λέω Έλενα γιατί είμαστε φίλοι από το σχολείο. Ήταν ο πρώτος άνθρωπος που ήξερε για εμένα, όπως κι εγώ για εκείνη. Εξερευνήσαμε το βδσμ μαζί. Μάθαμε πράγματα. Δεν υπήρξε ποτέ κάτι ερωτικό μεταξύ μας, αν και το δοκιμάσαμε κάποτε. Εκτός από όσα ακολούθησαν υπό τις εντολές της Κυρίας Βέρας. Αυτά θα σας τα διηγηθώ αργότερα. Άλλωστε αυτή εδώ είναι η μόνη ιστορία που γράφω τώρα και θα διαρκέσει για πολύ.

Είχαμε βγει με την Κυρία Έλενα για φαγητό. Μου έλεγε πόσο ευτυχισμένη ήταν με την καινούρια της υποτακτική. Έλαμπαν τα μάτια της πραγματικά.
-Νομίζω Μάριε θα γίνει σκλάβα μου αυτό το κορίτσι.
-Δεν σας έχω ξαναδεί τόσο χαρούμενη.
Χαμογέλασε.
-Έχεις καιρό να μου μιλήσεις στον πληθυντικό!
-Συγγ..
-Όχι δεν πειράζει.
-Απλά αποφάσισα να είμαι μόνιμα ο εαυτός μου
-Ας πιουμε σε αυτό. Εσύ κάνεις κάτι;
-Όχι θα το ξέρατε άλλωστε..
-Καλό μου..
Συνεχίσαμε το φαγητό μας και την κουβέντα μας μέχρι που χτύπησε το τηλέφωνο της.
-Βέρα μου, πώς είσαι
-Ναι εδώ είμαι στο εστιατόριο που σου έλεγα με έναν πολύ καλό μου φίλο. Θες να έρθεις;

Την κάλεσε στο τραπέζι μας. Μαζεύτηκα λίγο. Ντράπηκα. Αλλά από την άλλη θα γνώριζα μια φίλη της για την οποία δεν ήξερα τίποτα. Δεν πέρασε πολύ ώρα. Είδα πίσω από την Έλενα να πλησιάζει το τραπέζι μας μια πραγματικά εντυπωσιακή ξανθιά γυναίκα. Φορούσε ένα ανοιχτόχρωμο φουστάνι που τόνιζε το πλούσιο μπούστο της. Ένιωθα την ανάσα μου να κόβεται.

-βέρα!
Η Κυρία Έλενα σηκώθηκε αγκάλιασε την φίλη της. Σηκώθηκα κι εγώ να την χαιρετήσω.
-Ο Μάριος, Η Βέρα. Μας σύστησε η φίλη μου.

-Χάρηκα Μάριε
-Κι εγώ Κυρία Βέρα απάντησα. Κοιτάζοντας την φίλη μου, Θέλοντας να της δείξω ότι όντως θέλω να είμαι ο εαυτός μου απο δώ και πέρα. Μου χαμογέλασε και για κάποιο λόγο το έκανε και η Κυρία Βέρα.

Η κουβέντα κυλούσε πολύ ήρεμα περί ανέμων και υδάτων. Έμαθα ότι η Κυρία Βέρα ήταν σαρανταπέντε ετών. Διατηρεί ένα αρωματοπωλείο στο κέντρο της Αθήνας. Είναι γενικά καλά, θρηνεί τον χαμό του συζύγου της.

-Ξέρεις Μάριε η Βέρα είναι η Μέντορας μου.
Μου έπεσε το κουτάλι από το στόμα.
-Εννοείτε;
-Ναι
Χαμογέλασαν και οι δύο.
-Μάριε είσαι πολύ όμορφος όταν κοκκινίζουν τα μάγουλα σου!
Μου είπε η Κυρία Βέρα κάνοντας τα μάγουλα μου να κοκκινίσουν περισσότερο.
-Η Έλενα μου έχει πει τα πάντα για εσένα. Γνωρίζοντας σε από κοντα βλέπω ότι θα μπορούσε να πει περισσότερα για εσένα. Επεδίωξα να σε γνωρίσω σήμερα. Είμαι σε αναζήτηση σκλάβου.
Με κοίταζε μέσα στα μάτια, είχα χαθεί.
-Θέλω να με ακολουθήσεις στο σπίτι μου. Τι λες;

Είχα καταπιεί την γλώσσα μου.

-Μην φοβάσαι Μάριε μου. Η Βέρα είναι ότι καλύτερο μπορεί να σου συμβεί και είμαι σίγουρη ότι θα σε εκπαιδεύσει τόσο καλά που θα είσαι κι εσύ ότι καλύτερο της έχει συμβεί!
Κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου.

Είδα τον σερβιτόρο να έρχεται κοντά στο τραπέζι μας. Έκανα κίνηση για να πληρώσω.

-Ούτε να το σκέφτεσαι μικρέ.
Είπε η Κυρία Βέρα δυνατά. Το άκουσε σίγουρα ο σερβιτόρος και αρκετοί από τους θαμώνες. Πλήρωσε με τη δική της κάρτα.

Περπατούσαμε στα στενά της Πλάκας, το σπίτι της δεν ήταν μακρυά. Δεν ξερώ γιατί, αλλά ήταν και η Έλενα μαζί μας. Νόμιζα ότι θα έφευγε. Τα πράγματα είχαν κανονιστεί διαφορετικά, νωρίτερα..

 

Ωραία αρχή...

 

Ενδιαφέρουσα αρχή. Συν ότι γενικά γράφεις πολύ ωραία.

 

Ο Slave32 είναι εξαιρετικός, απλώς αργεί πολύ και μας αφήνει πάντα με την μισή χαρά...

 

Περπατούσαν λίγα βήματα πιο μπροστά μου. Κράταγε η μία αγκαλιά την άλλη, αυτό το Μέντορας δεν ήξερα τι περιελάμβανε. Δεν έπρεπε να με αφορά βέβαια, αλλά δεν κρύβω ότι με ερέθιζε πολύ. Προσπαθούσα, όσο τις ακολουθούσα, να θυμηθώ αν μου έχει μιλήσει ποτέ η φίλη μου για την Κυρία Βέρα. Το όνομά της σίγουρα δεν το ήξερα, αλλά θυμόμουν κάποια. Μου έλεγε για μία Κυρία, αυταρχική που την βοηθούσε. Αλλά πάντοτε η Έλενα ήταν σφίγγα σε αυτά, δεν τα μοιράζονταν μαζί μου. Τότε νόμιζα ότι το έκανε για να μη ζηλέψω, αργότερα θα μάθαινα τον λόγο, πολύ απλός, δεν θα συζητούσε τέτοιες λεπτομέρειες με έναν υποτακτικό. Δεν ήξερα ότι με έβλεπε έτσι, αν το ήξερα θα ήμουν πάντα ο εαυτός μου μαζί της, δηλαδή κατώτερος της.

Φθάσαμε στο σπίτι της. Αναφιώτικα. Υπάρχει κανείς που δεν λατρεύει αυτή την γειτονιά της Αθήνας. Περάσαμε την ξύλινη πόρτα της μεζονέτας της. Πάντα πίστευα ότι όλα αυτά τα σπίτια είναι απλά στούντιο για τις ταινίες. Κοντοστάθηκα στην είσοδο.

-Μικρέ δεν θα έρθεις; Μου είπε η Κυρία Βέρα.
Σταμάτησα για λίγο κάθε μου σκέψη. Την κοίταξα. Είναι πανέμορφη. Δεν μου αξίζει με τίποτα να είμαι εδώ σκέφτηκα.

-Είναι τόσο όμορφα εδώ.
Απάντησα. Χαμογέλασε.

-Αυτό όλο, στο μέλλον αν ξαναγίνει, θα σημαίνει τιμωρία!

Έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Έσκυψα το κεφάλι την ακολούθησα.

Η Κυρία Έλενα φάνηκε να ξέρει το σπίτι. Πήγε κατευθείαν στο μπάνιο. Έμεινα μαζί με την Κυρία Βέρα. Ακίνητος μπροστά της, μόνο κοίταζα το ξύλινο πάτωμα.

-Μάριε έλα εδώ. Άκουσα την Κυρία Έλενα να φωνάζει από το μπάνιο. Δεν κουνήθηκα.

-Μπορείς να πας!
Πήγα στη τουαλέτα. Χτύπησα τη πόρτα.

-Πέρασε.

Η Κυρία Έλενα μόλις είχε κατουρήσει.

-Προτιμώ την γλώσσα σου απο το χαρτί.

Γονάτισα μπροστά της. Δεν υπήρχε χρόνος να σκεφτώ, ούτε ν' αντιδράσω. Έβγαλα τη γλώσσα μου κι άρχισα να τη γλείφω μέχρι να στεγνώσει.

-Μάριε καταλαβαίνεις ότι από δω και πέρα δεν θα υπάρξει επιστροφή. Ανεξάρτητα από τι θα γίνει με την Βέρα, εμείς δεν θα είμαστε άλλο φίλοι.
Ήμουν έτοιμος να βάλω τα κλάματα. Να της πω ότι προτιμώ να την έχω φίλη από όλα τ' άλλα. Μόνο που δεν είχα σκοπό να μην είμαι άλλο ο εαυτός μου.

-Μάλιστα, Κυρία Έλενα. Της απάντησα αφήνοντας τη γλώσσα μου να την γευτεί λίγο ακόμα.

 

Μου έδωσε ένα στοματικό διάλυμα να καθαρίσω το στόμα μου.

-Μάριε θέλω να γδυθείς. Θέλω να σε παρουσιάσω στην Βέρα. Μη με απογοητεύσεις.

Αφού καθάρισα το στόμα μου, έβγαλα τα ρούχα μου, τα δίπλωσα. Πριν μια βδομάδα είχα ολοκληρώσει την θεραπεία με το λέηζερ. Πλήρη αποτρίχωση παντού. Η Κυρία Έλενα δεν ήξερε γι αυτό. Ενθουσιάστηκε όταν με είδε.

-Είσαι τέλειος, αν είχες και λίγο μεγαλύτερο πουλί..

Κοκκίνησα από ντροπή. Δεν θεωρούσα ότι έχω μικρό μέγεθος. Ένα κανονικό πέος που όταν είναι σε στύση φθάνει στους δεκαεπτά πόντους. Η Έλενα όμως με ταπείνωνε για το μέγεθος του και δεν ήταν η πρώτη φορά που με έβλεπε γυμνό.

-Δεν πειράζει. Δεν σε θέλει για άντρα η φίλη μου.
Τώρα ήθελα ν' ανοίξει η γη να με καταπιεί. Ήξερε ακριβώς πως να με πληγώσει. Όλα τα κουμπιά μου ήταν στη διάθεση της να τα πατήσει. Τα πάταγε μαεστρικά.

-Για σκλάβο ψάχνει. Ακολούθησε με.

Συνέχισε κάνοντας βήματα μπροστά. Την ακολουθούσα γυμνός πίσω της. Καύλωνα. Δεν μπορούσα να συγκρατηθώ.

Πήγαμε στο σαλόνι πάλι. Η Κυρία Βέρα είχε βάλει ένα ποτήρι ουίσκυ για την ίδια κι ένα ποτήρι κόκκινο κρασί στην Κυρία Έλενα. Μας περίμενε, καθισμένη σε μια δερμάτινη μαύρη πολυθρόνα. Δίπλα της ένα τραπεζάκι με τα ποτά, μετά από αυτό η άλλη πολυθρόνα για την Έλενα.

Μόλις βρέθηκα μπροστά της, έκανα να γονατίσω. Σήκωσε την παλάμη της. Δείχνοντας μου να μη το κάνω. Την πλησίασα κι άλλο, όπως μου έδειξε. Ένιωσα την παλάμη της πάνω στο δέρμα μου.

-Είσαι άτριχος, περιποιημένος μου αρέσει αυτό.

-Έχει καυλώσει χωρίς άδεια όμως! συμπλήρωσε η Κυρία Έλενα.

-Αλήθεια; έτσι είναι με στύση; Φαντάζομαι πως θα είναι στο χαλαρό του! Έβαλαν και οι δύο τα γέλια.

Γύρισα, εξετασε την πλάτη μου, τον κώλο μου, τον πρωκτό μου. Όλα πολύ σχολαστικά.

-Στο είπα Βέρα μου, έχει παρθένο κώλο!

Η Κυρία Βέρα χαμογέλασε. Κάτι στο βλέμμα της μου έλεγε ότι θα με πηδήξει από πίσω σύντομα.

Ήπιαν σε αυτό, τσούγκρισαν τα ποτήρια τους.

-Δεν πίστευα όταν μου το περιέγραφες ότι θα υπάρχει περίπτωση ένα δουλικό να είναι ελεύθερο. Τον έχεις μαστιγώσει ποτέ;

-Όχι, μόνο ξυλιές με ζώνες και καλώδια. Μου έχει προτείνει για μαστίγιο. Δεν το δέχτηκα.

-Αν σου ζητήσω εγώ να τον μαστιγώσεις;

-Δεν θα μείνει σάρκα στο κορμί του!

Απάντησε απόλυτα σοβαρά και κυνικά η Κυρία Έλενα. Με φόβιζε που δεν υπήρχε κανένα συναίσθημα στα λόγια της.

-Γονάτισε!

Διέταξε η Κυρία Βέρα.

 

Οντως γράφεις πάρα πολύ ωραία.

 

Σας ευχαριστω πολυ.

 

Υπάκουσα χωρίς κανέναν δισταγμό στην εντολή της. Η Κυρία Έλενα σηκώθηκε, έδωσαν ένα φιλί στο στόμα. Εμένα μου έκανε ένα ταπ ταπ στο κεφάλι. Έφυγε. Δεν φοβόμουν. Μου άρεσε πολύ που βρισκόμουν εκεί. Σηκώθηκε η Κυρία Βέρα ν΄αποχαιρετήσει την φίλη μας. Πήγε στο στερεοφωνικό, πάτησε τη μουσική να ξεκινήσει. Δεν πίστευα στα αυτιά μου τι άκουγα.

-Olafur Arnalds Ψιθύρισα μη μπορώντας να κρύψω τον ενθουσιασμό μου.

Χαμογέλασε. Είναι πολύ όμορφα όταν το κάνει.

-Δεν θυμάμαι να σου έδωσα εντολή να μιλήσεις!

-Συγγνώμη..

Έσκυψα το κεφάλι το έβαλα στο πάτωμα. Με πλησίασε, οι γόβες της ακουμπούσαν τα μάγουλα μου.

-Πες το σωστά!

-Συγγνώμη Κυρία μου.

-Ακριβώς. Είπε και την ίδια στιγμή το μαστίγιο ιππασίας προσγειώθηκε με δύναμη στη πλάτη μου. Το ένα χτύπημα μετά το άλλο. Λίγες κραυγές, οι μελωδίες του Ισλανδού, ο πόνος του μαστιγίου. Η υπέροχη Κυρία Βέρα. Νόμιζα ότι ήμουν μέσα σε ένα παραδεισένιο όνειρο. Σταμάτησε.

Κάθισε στη πολυθρόνα της, μου έκανε νόημα με τα χέρια της να πλησιάσω. Μπουσούλησα προς το μέρος της.

-Μία ευκαιρία. Θέλω να διαλέξεις προσεκτικά τις λέξεις ν' απαντήσεις την ερώτηση μου. Τι είναι για εσένα η υποταγή;



Τα μάτια μου έλαμψαν! Την κοίταξα για λίγο μέσα στα δικά της. Είναι όμορφη, δυνατή. Ξέρω δεν είχα άδεια να την κοιτώ, αλλά δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Δεν σκεφτόμουν άλλο.

-Η υποταγή για εμένα σημαίνει ελευθερία. Είναι ο μόνος δρόμος για να μπορώ να είμαι ο εαυτός μου. Να προσφέρομαι, να είμαι χρήσιμος. Να κάνω την Αφέντρα μου χαρούμενη, ευτυχισμένη. Το εννοώ το Αφέντρα, όχι με τον φετιχιστικό όρο, αλλά με τον πραγματικό. Εκείνη που με Αφεντεύει, με ελέγχει, με χρησιμοποιεί όπως θέλει. Το κλειδί σε όλα αυτά είναι η υποταγή. Η ελευθερία.

Τα μάτια μου είχαν γεμίσει δάκρυα. Ήρθε κοντά μου, έσκυψε. Με φίλησε στο στόμα, με έβαλε μέσα στην αγκαλιά της.

-Σε θέλω μικρέ μου..

 

Σε θελω ειπε και δεν μπορουσα να αντιληφθω, πως, μια τετοια Κυρια θα επιθυμουσε ενα "πραγμα" σαν κι εμενα. Καθε δευτερολεπτο κοντα της ενιωθα ολοενα και πιο μικρος, πιο λιγος.

Στερεωσε τη πλατη της στο πισω μερος της πολυθρονας, ειχε αφαιρεσει το εσωρουχο της με καθοδηγησε αναμεσα στα ποδια της. Το μυριζα, ευωδιαζε. Αφηνα την ανασα μου να πεφτει πανω του περιμενοντας την αδεια Της να συνεχισω.

-Γλειψε μικρο μου

Δεν χρειαζομουν περισσοτερο απο αυτο. Ακουμπησα τη γλωσσα μου, ειναι τρυφερο, υγρο, γλυκο. Ενιωθα το δερμα Της ν' ανατριχιαζει. Εγλειφα πιο εντονα, αφηνωντας την γλωσσα μου να μπει περισσοτερο μεσα στο ροδακινακι της. Ετσι το ονομασα απο εκεινη την ημερα.
Αρχισα να γευομαι τον πρωτο οργασμο της, πριν με παρει απο το χερι να με οδηγησει στο δωματιο της.

Εβγαλε τα υπολοιπα ρουχα της. Γυμνη μπροστα μου, το υπεροχο κορμι της. Την κοιταξα πριν γυρισω παλι την ματια μου στο πατωμα, προλαβα να δω το στραπ ον της στο λευκο κομοδινο. Δεν το φοβηθηκα.

Με εβαλε στο κρεβατι ανασκελα, αφου πρωτα περασε δερματινες χειροπεδες στα χερια μου κλειδωνοντας τα πισω απο την πλατη μου. Ανεβηκε στο προσωπο μου, η γλωσσα μου μεσα της, facesitting και facefucking την ιδια στιγμη. Μου χαριζε ολους τους οργασμους της.

Σηκωθηκε, με εβαλε στα τεσσερα. Τα χερια μου παρεμεναν δεμενα πισω απο την πλατη μου.

-Ειναι η πρωτη σου φορα με στραπ ον
-Μαλιστα Κυρια..
Χαμογελασε, πρεπει να χαμογελασε. Ειχα χασει την οπτικη επαφη μαζι της. Σηκωθηκε, φορεσε το στραπ ον της. Την εβλεπα.

-Εικοσι ποντοι για πρωτη φορα..

 

Είκοσι πόντοι άκουσα.. Το έλεγε λες και ήταν πολύ λίγο. Ένιωθα οτι δεν θα είναι λίγο. Έκλεισα τα μάτια μου, είχα αποδεχθεί ότι θα συμβεί. Το σκεφτόμουν ήδη από νωρίς, όταν η Έλενα ζήτησε να κάνω κλύσμα πριν βγούμε για φαγητό. Το έκανα χωρίς να πρέπει και φυσικά δεν ρώτησα. Δεν ήταν Κυρία μου, αλλά μέχρι τότε ήταν ότι πιο κοντά είχα σε femdom. Τώρα καταλάβαινα γιατί, το είχε σχεδιάσει όλο η Κυρία Βέρα από την αρχή. Σίγουρα με είχε δει. Τώρα έμπαιναν λίγα κομμάτια του παζλ στην θέση τους.

Πριν δυο βδομάδες η Έλενα είχε έρθει σπίτι μου. Με έγδυσε, με έβαλε να την γλείψω και μου τις έβρεξε. Με φωτογράφισε γυμνό και μετά σαν να μην συνέβαινε τίποτα. Δεν αντέδρασα, ποτέ δεν το έκανα, άλλωστε κι εγώ πέρναγα καλά, πολύ καλά. Θα πρέπει να έδειξε όλες τις φωτό μου στη Κυρία Βέρα, βέβαια μέχρι τότε είχα λίγες τρίχες παραπάνω. Για αυτό η αντίδραση τους όταν με είδανε γυμνός. Ήμουν άτριχος πλέον. Το ήθελαν. Άρα με είχαν μελετήσει.

Αυτές οι σκέψεις με βοηθούν να χαλαρώσω. Το στραπ ον δεν είναι κάποιο είδος δοκιμασία. Είναι κάτι που το θέλει. Επιθυμεί να με γαμήσει. Σχεδόν είμαι χαρούμενος. Νιώθω το χέρι της με το σχετικά παγωμένο λάδι. Τα δάκτυλα της μπαίνουν μέσα, πρώτα ένα και μετά δύο μαζί. Ξεφεύγει ένα βογγητό από τα χείλη μου. Το δεξί της χέρι, τρία δάκτυλα του μεσα μου, το αριστερό χέρι έχει πιάσει τα μπαλάκια μου. Τα σφίγγει, με πονάει. Κι άλλες αγόγγυστες κραυγές βγαίνουν από μέσα μου.

-Είσαι πολύ σφιχτός μου αρέσει πάρα πολύ αυτό

Δεν προλαβαίνει να τελειώσει τη φράση της, βγάζει τα δάκτυλα της. Νιώθω ν' αναπνέω πάλι. Σε μια στιγμή νιώθω κάτι εκεί πίσω. Είναι μεγάλο. Τσούζει η είσοδος μου, προσπαθώ να βολευτώ. σπρώχνει λίγο ακόμα. Βογγάω τώρα, πονάω. Λίγο πιο μέσα. Αισθάνομαι άσχημα, ταπεινωμένος, διαλυμένος. Κλαίω. Μπαίνει όλο μέσα μου, νιώθω τα μπούτια της στους γλουτούς μου. Τα χέρια μου δεμένα πίσω από την πλάτη μου. Την αγγίζω, όπου μπορώ την αγγίζω.

Πιάνει τα χέρια μου, τις παλάμες μου. Τα σφίγγει. Το κορμί της λικνίζεται ανεβάζοντας ρυθμο, δεν πονάει όσο πριν. Με βάζει να ξαπλώσω μπρούμυτα. Λύνει τα χέρια μου. τα βάζει στα κάγκελα. Τα δένει εκεί. Ξαναμπαίνει μέσα μου. Πιο δυνατά από πριν, πιο γρήγορα, πιο έντονα. Το μισώ και το αγαπώ την ίδια στιγμή. Οι ρώγες τις τρίβονται στη πλάτη μου. Χύνει. Δεν ξέρω πόσες φορές. Αλλά δεν θέλει να σταματήσει. Αφήνει το στραπ ον μέσα μου. Το βγάζει από την ζώνη της. Με λύνει. Με φιλάει στο στόμα.

-Καλά τα πήγες..
-Ευχαριστώ Κυρία
Χαμογελάει. Ξέρω τι θέλει, το βλέπω.
-Κυρία μπορώ να σας ζητήσω κάτι;
-Ναι ότι θέλεις!
-Θα με μαστιγώσετε;
Χαμογελάει.
-Σε έψαχνα καιρό..

 

Έγειρε το κεφάλι της πάνω μου. Φίλησε το μάγουλό μου. Έλυσε τα χέρια μου, έβγαλε τον δονητή από μέσα μου, αγγίζοντας με. Με γύρισε μπρούμυτα. Τα μακρυά ξανθά μαλλιά της με άγγιζαν, ένιωθα τα στήθη της πάνω μου. Χωρίς κλουβί. Καύλωνα τόσο πολύ, μόνο που δεν έκανα καμία άλλη κίνηση, μόνο ανέπνεα. Ένιωσα την γλώσσα της ανάμεσα στη βάση του πέους και τα μπαλάκια μου. Αναστέναξα. Δεν μπορούσα ν' αντισταθώ καθόλου.
Ξεστόμισα ένα «Μη..» γέλασε.
«Ποιος σου είπε ότι η Αφέντρα δεν μπορεί να πάρει ότι θέλει από τον σκλάβο της» η πρώτη φορά που με αποκαλούσε έστω κι έμμεσα σκλάβο της. Βιαστικό; μπορεί. Με ήξερε λίγες ώρες, μόνο που αυτό ήταν περισσότερο από ένα σέσσιον. Αν αποδειχθεί κάτι λιγότερο, δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω να επανέλθω.

«Όταν είναι δικό μου κάτι, το παίρνω με όποιον τρόπο επιθυμώ». Με έβαλε μέσα στο στόμα της. Χάθηκα σε μια ατέλειωτη νιρβάνα. Τα δόντια της έκλειναν γύρω του, το ρούφαγε αφήνοντας την καυτή ανάσα της να γαργαλάει την ουρήθρα μου. Ένας άνδρας μπορεί να καταλάβει πως είναι αυτό. Αλλά εγώ δεν είμαι άνδρας, είμαι σκλάβος. Κατώτερος..