Τύψεις υποτακτικών .

Παρατηρείτε αρκετά συχνά το φαινόμενο της ύπαρξης τύψεων μίας ή ενός υπό , προς τον πομπό τους . Συνήθως γιατί θεωρούν ότι τον/την απογοητεύουν .

Ερώτημα πρώτο : Αποφεύγεται να αποθαρρύνετε την δημιουργία τύψεων και αν ναι γιατί ; Σε αντίθετη περίπτωση , για ποιο λόγο ;

Ερώτημα δεύτερο : Είναι θεμιτή κατά την άποψη σας , ο έλεγχος του πνεύματος ή σώματος με την χρησιμοποίηση ενοχικών συναισθημάτων ως φύλακες των διαδρομών ; Αν δεν ενστερνίζεστε την παραπάνω μέθοδο , ποιες ασφαλιστικές δικλείδες τοποθετείτε ;

Ερώτημα τρίτο : Τι πιστεύετε για την άποψη , ότι η ενοχική συμπεριφορά κάτω από ορισμένες περιστάσεις δείχνει σαν μία ελκυστική παθητική συμπεριφορά ενός υποτακτικού προς ένα κυρίαρχο ;

Ερώτημα τέταρτο : Υπάρχει τρόπος βραχυπρόθεσμης διαχείρισης της ενοχής ενός υποτακτικού ;

Τα ερωτήματα μπορεί να παρασύρουν , μην βιαστείτε να απαντήσετε …

 

1. Η δημιουργία τύψεων προς τα υποειδή είναι πράξη ψυχολογικής καταπίεσης και ως τούτη θεάρεστη. Και από τις δυσκολότερες όμως.
2. κανένα έλεος στα υποειδή. Δεν χρειάζονται ασφαλιστικές δικλείδες, πρέπει να υποφέρουν και να το νιώθουν καλά.
3. Όχι
4. Η μόνη διαχέιριση που υπάρχει είναι η ανάπτυξη των ενοχών.
Πολύ θυμωμένος σήμερα για να είμαι cool.

 

Σου προτείνω θυμωμένε μου   , να δείξεις ψυχραιμία προς το υποειδές που τόλμησε να σε εκνευρίσει...

 

Στενοχώρια και μάλιστα μεγάλη, ναι. Τύψεις όχι. Το υποτακτικό στοιχείο με το που εκχωρεί τον έλεγχο απαλλάσει εαυτόν από τέτοια φθοροποιά συναισθήματα όπως οι τύψεις. Ξενοιάζει από τέτοιας μορφής εσωτερικά διλήμματα. Τα εναποθέτει στα πόδια του Κυρίου του. Και αν νιώσει έστω τύψεις, θα πει και θα το πιστεύει, "Σας παρακαλώ τιμωρήστε με Κύριε και πάρτε το όλο αυτό το φορτίο από πάνω μου". Αλλά όντας ελεγχόμενο, το υποτακτικό στοιχείο τείνει να είναι αμέριμνο για όσα δεν το αφορούν. Assuming is not allowed. Έχει θέση και εδώ. Η ρίζα των ενοχών είναι μία υπόθεση, οι υποτακτικοί δεν έχουν δουλειά να υποθέτουν ακριβώς για να προστατεύονται από τέτοιες φθορές.

Δεν με αφορά το ερώτημα. Αν κάποιος το έκανε αυτό σ εμένα, πιστεύω ότι θα έχανε την υπακοή μου. Δεν μπορώ να γνωρίζω όμως.

Δεν με αφορά το ερώτημα. Σκέφτομαι όμως πόσο εύκολα νιώθουν τύψεις τα θύματα, οι θύτες ποτέ...

Θέμα γούστου και πάλι δεν με αφορά το ερώτημα.

Αυτό με αφορά   προτείνω α) με στοργή και φροντίδα β) με κατευνασμό γ) με λογική ανάλυση της αιτίας της ενοχής δ) με λήψη των κατάλληλων πειθαρχικών μέτρων αν η ενοχή ήταν δικαιολογημένη - με διδασκαλία αν η ενοχή ήταν αδικαιολόγητη.

Ίσως θα άξιζε να πει κάτι κανείς για τα πλεονεκτήματα των παρορμητικών αντιδράσεων... αλλά και πάλι, δεν είναι ΒΔΣΜ θέμα  

 

Mε τη λογικη των παραπανω, ποτέ δεν θα γινω Κυριαρχη. Συχαινομαι να δημιουργω ή να υποθαλπτω τυψεις κι ενοχες, πραγματικες ή φανταστικες..

Να απενεχοποιω καποιον , ναι το μπορω και το θελω, να του δημιουργω ομως...

 

Απάντηση: Τύψεις υποτακτικών .

Το να δημιουργούνται τύψεις είναι ένας τρόπος έλεγχου της συνείδησης όμως είναι πολύ ψυχοφθόρος.
Αναρωτιέμαι όμως πως μπορεί ένας Κυρίαρχος να δημιουργήσει τεχνητές τύψεις αφού οι τύψεις προέρχονται από τις δικές μας λάθος πράξεις.

 

Αν θες απλα να γινεις Κυριαρχικη επειδη ετσι σου αρεσει δεν γινεται...
Αν εχεις τασεις... τοτε και μονο τοτε, σε προσκαλω-προκαλω και προσφερομαι να σε εκπαιδευσω επειδη σου εχω μια σχετικη αδυναμια.

Αντε zinnia γιατι στερεψαμε απο Κυριαρχες!
 

 

Ένας καλός και έμπειρος Κυρίαρχος/η, πρέπει να ξέρει πότε και πως, πρέπει να δημιουργήσει ενοχές στον υποτακτικό/η του.
Οι τύψεις και οι ενοχές πρέπει να έχουν βάσιμο λόγο για να δημιουργηθούν σε έναν υποτακτικής ψυχολογίας άτομο.
Λόγους για να δημιουργήσουν μικρές ενοχές και ελάχιστες τύψεις οι Κυρίαρχοι στους υποτακτικούς τους έχουν πολλές.

Αυτά τα υποτακτικής ψυχολογίας άτομα συνήθως, όσο παράξενο και αν φαίνετε σε πολλούς λειτουργούν θετικά και στις τύψεις και στις ενοχές.
Έχουν ενοχές, γιατί δεν έκαναν κάτι σωστά που ήταν και η επιθυμία συνήθως του Κυρίαρχου/ης, η και τύψεις επειδή ο Κυρίαρχος/η δυσαρεστήθηκε από την κακή τους συμπεριφορά η αποτυχία σε δεδομένη στιγμή.

Αυτά τα δυο στοιχεία λειτουργούν επίσης θετικά στο να γίνονται καλύτεροι υποτακτικοί στο μέλλον για τους Κυριάρχους τους, μαθαίνοντας μέσα από τα λάθη τους που τους έχουν δημιουργήσει ενοχές και τύψεις από την αποτυχία τους.

Ενοχές και τύψεις που δημιουργούνται για το θεαθήναι από τους Κυρίαρχους/ες προς τους υποτακτικούς, είναι βλαπτικές και συνάμα άδικες για οποιοδήποτε άτομο.

Όπως όμως ένας Κυρίαρχος ξέρει να δημιουργεί ενοχές και τύψεις (και όχι άδικα η παράλογα το τονίζω)...έτσι πρέπει να ξέρει και να απαλλάσσει σε δεδομένες στιγμές τον/την υποτακτικό του για να επέρχεται και η ισορροπία μέσα του.

Μονομερής και συνεχόμενες ενοχικές καταστάσεις δημιουργούν άρρωστα υποτακτικά για να μη πω και υποτονικά άτομα.

Θα συνιστούσα στους Κυριάρχους προσοχή στους όποιους χειρισμούς τους που αφορούν την ψυχική ηρεμία ενός ατόμου, προκειμένου αυτό να είναι υγειές και ευτυχισμένο κοντά μας.
Ας μη ξεχνάμε και την επιβράβευση που έρχεται να επουλώσει και να ισορροπήσει την ευαίσθητη ψυχή τους

 

Ένα παράδειγμα Ομορφιά μου ;

 

Ηλία, Προσωπικό παράδειγμα μπορώ ευχαρίστως να σου δώσω.

Σε μια από τις συνηθισμένες μας συγκεντρώσεις μια Κυρία που ήταν καλεσμένη ζήτησε από τον υποτακτικό μου να γονατίσει μπροστά της και να της κρατά το τασάκι.
Είπε δε ψέματα στον υποτακτικό Μου η Κύρια, ότι πήρε την άδεια μου για να τον χρησιμοποιήσει.
Ο υποτακτικός μου, χωρίς να έρθει να με ρωτήσει εμένα την ίδια, υπάκουσε την εντολή της.
Όταν εμφανίστηκα στον χώρο όπου παρευρισκόταν ο κόσμος βλέπω τον υποτακτικό μου (προς έκπληξη μου) γονατιστό να κρατά το τασάκι της Κυρίας.
Μου προκάλεσε εντύπωση το γεγονός αυτό, που πρώτον είχε γίνει εν αγνοία μου και δεύτερον, ήξερα ότι τα γόνατα του υποτακτικού μου έχουν πρόβλημα που του απαγορεύει την πολύωρη έκθεση σε αυτά. Πάντα το πρόβλημα αυτό το σεβόμουν και φρόντιζα να γονατίζει μεν, αλλά να σηκώνεται σύντομα στα πόδια του για να μην υποφέρει.

Επί τούτου πήγα και κάθισα δίπλα τους και τον κάρφωνα συνεχεία στα μάτια και μάλιστα με απορία.
Έβλεπα ότι είχε αρχίσει να πονά ….αλλά δεν του μίλησα καθόλου. Αντίθετα με ικανοποιούσε που έβλεπα ότι είχε αρχίσει να υποφέρει και να δυσανασχετεί.
Κάποια στιγμή έφυγα από κοντά Τ/τους και τον άφησα στα χέρια της Κυρίας Χ....
Δε πέρασε πολύ ώρα και κάποιος κοινός Μ/μας φίλος sub, με πλησίασε και μου είπε, σχεδόν σαν να μου έκανε παρατήρηση:
"Kυρία Εύα, ο υποτακτικός σας κλαίει στην κουζίνα. Πως Εσείς που τον προσέχετε επιτρέψατε στην άλλη Κύρια να τον χρησιμοποιήσει με αυτόν τον τρόπο, αφού γνωρίζατε το πρόβλημα που έχει στα γόνατα?"
Δεν χρειάστηκε ν’ ακούσω δεύτερη κουβέντα…Πήγα στην κουζίνα και τον είδα κουλουριασμένο σε μια γωνιά, να κλαίει από τους πόνους που είχε στα γόνατα. Τον βοήθησα να σηκωθεί, τον ρώτησα αν αισθάνεται καλύτερα και πηγαίνοντας τον μπροστά στον κόσμο, φυσικά και δεν τον παρηγόρησα.... Τον έφτυσα και τον χαστούκισα για την συμπεριφορά του.
Με κοίταζε με απορία, ρωτώντας με το γιατί! Ξέρεις, του απάντησα.
Δεν του είπα τίποτε παραπάνω εκείνη την στιγμή. Μετά από λίγο που πήγαμε κάπου πιο ιδιαίτερα του έδωσα την ευκαιρία να μου μιλήσει.
Τον ρώτησα το πώς τόλμησε, χωρίς την άδεια μου να υπηρετήσει κόπια άλλη Κυρία.
Μου είπε διαμαρτυρόμενος ότι νόμιζε ότι η άλλη Κύρια πήρε την άδεια μου και τον επιβεβαίωσε γι αυτό, και πως το έκανε για μένα επειδή της το επέτρεψα.

Νόμιζε όμως. Δεν με ρώτησε Δεν το επιβεβαίωσε από εμένα την ίδια. Δεν πήρε ο ίδιος την άδεια Μου για να το κάνει.
Αυτό το σκηνικό ήταν αιτία να του δημιουργήσω ενοχές για την ανάρμοστη συμπεριφορά του στο πρόσωπο μου.
Τον ρώτησα αν υπήρξε στιγμή που δεν σεβάστηκα το όποιο πρόβλημα υγείας του, ή αν ξεπέρασα τα όρια του, χωρίς λόγο. Επίσης, τον επέπληξα που πίστεψε την άλλη Κυρία, που ψευδώς του είπε πως είχε την άδεια μου και φυσικά χωρίς να την ενημερώσω για την ευαισθησία που έχει στα γόνατα.
Με ρώτησε γιατί τον άφησα να συνεχίζει να της κρατά το τασάκι γονατιστός και δεν το σταμάτησα.
Θεωρήσετο τιμωρία σου, Σου άξιζε του είπα..

Με αγνόησε, με αμφισβήτησε, με έθιξε η συμπεριφορά του.
Ήταν σοβαροί λόγοι να του δημιουργήσω ενοχές.

Έτσι του το θύμιζα συνεχώς, για αρκετές μέρες μετά, κάνοντας τον να αισθάνεται φοβερές τύψεις που φέρθηκε τόσο ανώριμα και τόσο επιπόλαια..

Η Κυρία Χ…να διευκρινίσω, ότι φημίζεται στον χώρο μας, ότι είναι ιδιαίτερα σκληρή αυστηρή και άνευ οίκτου και σεβασμού για τους υποτακτικούς της.
Σχεδόν όλοι όσοι υποτακτικοί την γνωρίζουν, την φοβούνται. Το ήξερε αυτό και ο δικός Μου υποτακτικός, ο οποίος σε ιδιαίτερες συζητήσεις μας μου είχε πει ότι η σκληρότητα που βγάζει σε υπέρμετρο βαθμό στο S/M, η συγκεκριμένη Κυρία, ήταν όριο του.

Σαν τιμωρία του για το συμβάν τον ενημέρωσα λίγες μέρες ότι συμφώνησα με την Κυρία Χ…. να της τον παραδώσω για να τον τιμωρήσει πολύ σκληρά και όπως εκείνη ήξερε καλά.
Μετά επικοινώνησα μπροστά του μαζί της και άκουγε την όλη συζήτηση Μας σχεδόν κίτρινος από τον φόβο …αλλά αμίλητος.
Δεν θα συζητήσω εδώ για το τι επακολούθησε, διότι δεν είναι αυτό το θέμα μας, αλλά θα πω ότι μετά από αυτό, έγινε πιο πειθήνιος και φυσικά δεν κάνει πλέον τίποτε χωρίς την ρητή έγκριση μου.

Σας παραθέτω ένα μήνυμα του για το συγκεκριμένο θέμα, που όπως θα δείτε του δημιούργησε εμφανέστατα τύψεις και ενοχές.

"Κυρία,

Θα ήθελα να αιτηθώ επισήμως δύο πράγματα, σχετικά με τις εντολές Σας να αναφερθώ στην Κυρία Χ….. προς χρήση, μέσα στην βδομάδα.

Επιτρέψτε μου να Σας αιτηθώ να μην αφήσετε να δημιουργηθούν μόνιμα σημάδια στο κορμί μου. Το 15 Αύγουστο όπως ξέρετε θα πρέπει να βρεθώ στην γενέτειρα μου και δεν θα ήθελα να με δει η μητέρα μου με σημάδια. Θα χρειαστεί να την συνοδέψω στην παραλία. Δεν με ενδιαφέρει τίποτε άλλο, θα αντέξω οτιδήποτε για Σας, όσο και να χρειαστεί να πονέσω για την απόλαυσή Σας και να εξιλεωθώ απέναντί Σας. Όμως, Σας παρακαλώ, πέφτω στα πόδια Σας και Σας ικετεύω: μην αφήσετε να με δει έτσι...

Το δεύτερο αίτημα του υποτακτικού Σας είναι, αν σας είναι βολικό και φυσικά συμφωνείτε, να παραβρεθείτε κι εσείς στο μαρτύριο μου. Θα ήθελα να δείτε όλη την σκηνή και να απολαύσετε από κοντά τον πόνο και την τιμωρία μου. Επίσης αυτό ίσως να έκανε την τιμωρία που μου επιβάλατε λίγο πιο υποφερτή γα μένα και θα μου έδινε και την ευκαιρία να εξιλεωθώ απέναντί Σας, για την παρακοή μου και για το γεγονός πως Σας αμφισβήτησα. Λυπάμαι αφάνταστα για αυτή μου την συμπεριφορά μου. Αισθάνομαι πολλές τύψεις για τις πράξεις μου αυτές και Σας ικετεύω ταπεινά να με συγχωρήσετε.

Φοβάμαι πολύ, αυτό είναι αλήθεια... Δεν ξέρω αν θα είμαι ατόφιος μετά από την δοκιμασία αυτή...

Όμως δεν είναι αυτό ο μοναδικός λόγος που Σας αιτούμαι ικετεύοντας Σας για αυτό:

Σας ικετεύω να παραβρεθείτε για να μπορέσετε να απολαύσετε κι Εσείς την τιμωρία μου, μαζί με την Κυρία Χ…. Ακόμα και τότε στο πάρτυ, όταν κάτσατε δίπλα στην Κυρία Χ…., ήθελα ο πόνος μου να είναι για την δική Σας απόλαυσή. Ήμουν περήφανος που είχα την ευκαιρία (όπως πίστεψα λανθασμένα), να υπακούσω στις εντολές Σας και να Σας εκπροσωπήσω σε άλλη Κυρία (κι ας μην ήταν αληθινό αυτό, όπως είχα πιστέψει τότε). Απλά το σώμα μου δεν άντεξε άλλο... Φοβήθηκα πως είχα πάθει ζημιά. Πανικοβλήθηκα και κατέληξα να Σας αμφισβητήσω, Εσάς που πάντα με προσέχετε στα παιχνίδια. Δεν ήξερα τι να κάνω. Δεν ξέρετε πόσο λυπάμαι και πόσο το έχω μετανιώσει και πόσο ένοχα αισθάνομαι για όλα αυτά.
Σας απογοήτευσα και επιθυμώ να επανορθώσω.

Όπως δεν ξέρω τι θα κάνω και τώρα, αν μου συμβεί κάτι... Σας παρακαλώ, παραβρεθείτε. Δώστε νόημα σε αυτό που θα αντιμετωπίσω.

Ταπεινά,

Για πάντα σκλάβος Σας
…….."
Ελπίζω να σε κάλυψα Ηλία μέσα από μια προσωπική μου ιστορία....

 

Η δημιουργία τύψεων και ενοχών χτίζει μακροπρόθεσμα μια άρρωστη υποτακτική και μια διαταραγμένη σχέση, κάτι το οποίο, φαντάζομαι ότι δεν το επιδιώκει ένας υγιώς σκεπτόμενος και συνειδητοποιημένος κυρίαρχος.
Όταν μια υποτακτική νιώθει απογοήτευση γιατί δεν μπόρεσε να ικανοποιήσει τον κύριο της, είναι χρέος του κυριαρχικού, να δουλέψει επάνω στη συγκεκριμένη περίπτωση, να ανακαλύψει γιατί δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί και να δείξει το σωστό δρόμο στο να επιτευχθεί ο στόχος.
Η σωστή μέθοδος αντιμετώπισης παρόμοιων καταστάσεων, κατά τη γνώμη μου, είναι η δημιουργία κινήτρων και όχι τύψεων και ενοχών.
Όσο για τη διαχείριση ενοχών καλύτερα να απαντήσει κάποιος ειδικός επί του θέματος.

 

First Posted by MariosDom

....η άποψή σου με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη 

Εδώ όμως θα ήθελα να ρωτήσω...... υπάρχει πάντα ο δρόμος για την επίτευξη των στόχων;
..κι αν ο λόγος που η υποτακτική δεν ικανοποίησε τον Κυριαρχο ειχε να κανει με τα όρια της;...ή ακόμα και με πρόβλημα υγείας όπως ανέφερε και η SM_Art_Lady?
....