Υπομονή...

Πάντα πίστευα πως η υπομονή είναι μια απο τις μεγαλύτερες αρετές ενός/μίας submissive/slave. Ποια όμως η άποψή σας για την υπομονή των Κυρίαρχων; θα ήθελα όμως να σας προβληματίσω λίγο και να καταθέσετε τη γνώμη σας στα παρακάτω ερωτήματα (αφορούν και τις δύο πλευρές, Κυρίαρχους/ες-υποτακτικούς/ες):
- Κατά πόσο η υπομονή είναι μέσα στη φύση μας;
- Κι αν τελικά δεν είναι, πως μπορεί να αποκτηθεί κατά την άποψή σας;
- Υπάρχουν όρια στην υπομονή; Μέχρι που μπορείτε να φτάσετε;
Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να ακουστούν οι εμπειρίες σας  

 

Μιας και η υπομονή είναι στη φύση όπως επίσης και απαραίτητη για κάθε άνθρωπο, θα έλεγα πως τα όριά της είναι περισσότερο θέμα αγωγής και αποτέλεσμα εμπειριών. Ίσως είναι από τα λίγα πράγματα που το status δεν έχει καμία σημασία και βαρύτητα.

Αν δεν είναι, σαφώς και με τη σωστή εκπαίδευση μπορεί κάποιος να εξασκηθεί ώστε να την αποκτήσει.
Τον τρόπο προσωπικά τον αγνοώ  

Σαφώς και υπάρχουν όρια στην υπομονή κάθε ανθρώπου όπως είπα παραπάνω.
Προσωπικά δεν είμαι καθόλου υπομονετικός άνθρωπος. Σχεδόν μισώ την υπομονή άσχετα αν οι αρχαίοι Έλληνες τη θεωρούσαν μεγάλη αρετή  
Ένα από τα πράγματα που φοβόμουν / φοβάμαι στο BDSM είναι η εξάντληση των ορίων της υπομονής μου και το πως θα φανεί αυτό στη «δίπλα» μου. Το να παρατήσεις κάτι στη μέση λόγω βαρεμάρας ή ανυπομονησίας φαντάζομαι είναι πολύ άσχημο για τους δυο.
Όπως φαντάζομαι επίσης, πως η υπομονή είναι απαραίτητη ώστε να συγχωρούνται τα λάθη και να προχωράει η σχέση.

 

Απάντηση: Υπομονή...

εγώ έχω μια άλλη απορία να καταθέσω που με βασανίζει εδώ και χρόνια:

που τελειώνει η υπομονή και που αρχίζει η αφέλεια/βλακεία?

 

Κάποτε είχα sapfw,
τώρα μου τελείωσε και δεν το προσπαθώ καθόλου, απλά γιατί ξέρω ότι μερικοί ασχέτως τι δηλώνουν, δεν αλλάζουν.
Έχω υπομονή μόνο με ορισμένες κατηγορίες ανθρώπων, αλλά όχι με τους σκλάβους  

 

Απάντηση: Υπομονή...

ΥΠΟΜΟΝΗ… μια λέξη που ποτέ μα ποτέ δεν με χαρακτήριζε και μόνο στο άκουσμα τις με έπιανε υπερένταση και μια τάση για υπερκινητικότητα. Το να περιμένω ήρεμα ήταν για μένα το μεγαλύτερο βασανιστήριο.
Σημαντική αρετή βεβαίως, ειδικά για έναν τέτοιον χώρο που χρειάζεται να είναι κάποιος καρτερικός και ήρεμος.
Για να αποκτήσω αυτήν την ελάχιστη υπομονή που έχω σήμερα έπρεπε να την πληρώσω με πολύ βάρη τίμημα…. ΠΟΝΟ… και πόνο ψυχικό από αυτόν που νιώθεις πως πλημμυρίζουν τα πνευμόνια σου με υγρό δηλητήριο.
Πιστεύω σε κάποιους ανθρώπους η υπομονή είναι ένα στοιχείο του χαρακτήρα τους που υπάρχει ανέκαθεν, ειδικά ήρεμοι και πράοι άνθρωποι την έχουν σε πιο μεγάλο βαθμό.
Τώρα όρια στην υπομονή……..κάποιος μπορεί να κάνει υπομονή όσο έχει ελπίδα μόλις χαθεί η ελπίδα χάνετε μαζί της και η υπομονή…..
Η υπομονή χρειάζεται και κίνητρο για να υπάρχει, αλλιώς είναι βλακεία και αφέλεια όπως αναρωτήθηκε και η sapfw.
Τώρα για το θέμα Του Κυρίαρχου.... θα αστειευτώ και θα πω πως αν θέλει κάποιος να είμαι μαζί Του θα πρέπει να έχει γαϊδουρινή υπομονή γιατί εγώ μπορώ να σκάσω ακόμα και γάιδαρο λολ.
Χρειάζεται οπωσδήποτε να έχει κάποιος Κυρίαρχος υπομονή και μάλιστα αρκετή ώστε να εκπαιδεύσει κάποια υποτακτική.

 

Απάντηση: Υπομονή...

Υπομονή μεγάλη αρετή από τις μεγαλύτερες που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος μπορείς να καταφέρεις τα πάντα αρκεί να μπορείς να περιμένεις την κατάλληλη ευκαιρία και φυσικά να έχεις καθαρό μυαλό να την διακρίνεις γιατι το εύκολο είναι τρομερά δύσκολο μπορεί να ακούγεται τρελό αλλά δυστυχώς έτσι είναι.
Τώρα μέχρι που μπορεί να φτάσει αυτή η υπομονή αυτό είναι θέμα πολλών παραγόντων από το πόσο έχει “εκπαιδεύσει” ο καθένα τον εαυτό του στην αυτό συγκράτηση των νεύρων του και του θυμού του θα πω την αλήθεια δεν χωνεύω τους αγκλους αλλά πρέπει να τους παραδεχτώ σε ένα πράγμα ποτέ δεν δείχνουν τα συναισθήματα τους στο πρόσωπο τους με μορφασμούς αυτό δεν ξέρω αλλά πρέπει να το μαθαίνουν από παιδία. Δεν το έχουν έμφυτο κάποιος τους το έμαθε. Τώρα με τα χρόνια αλλάζουν τα δεδομένα όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος μικραίνουν οι αντοχές του και ως συνέπεια και η υπομονή καμιά φορά γίνετε και το αντίθετο δεν το αποκλείω
Για τα όρια της υπομονής θα το θέσω διαφορετικά “πότε δύο άνθρωποι (ζευγαρι)που δεν τα βρίσκουν όχι δεν ταιριάζουν είναι αντίθετοι χαρακτήρες φτάνουν να λένε αρκετά δεν πάει άλο”?
Τέλος εμπειρίες για την υπομονή μου κάθεται κάπως περίεργο

 

Πριν εκφράσω την άποψη μου , θα ήθελα να μου λύσετε την απορία . Ποια η διαφορά της υπομονής με την ανοχή ;

 

Re: Απάντηση: Υπομονή...

Καλή ερώτηση...και για τις δύο πλευρές.

 

Απάντηση: Re: Υπομονή...

Υπομονή: (η) ουσ. η κατάσταση του προσώπου που υπομένει, που δεν δυσανασχετεί ή δε βιάζεται | ανοχή, ανεκτικότητα

Ανοχή: (η) ουσ. υπομονή, μακροθυμία | έλλειψη της απαιτούμενης αυστηρότητας, επιείκεια

Πηγή: Μείζον Ελληνικό Λεξικό, Τεγόπουλος-Φυτράκης

 

Απάντηση: Υπομονή...

Μου επιτρεπετε να συμπληρωσω για να γινεται πιο ευκολα η συγκριση...

αφελεια=ελλειψη κριτικης ικανοτητας,απλοικοτητα στους τροπους και την συμπεριφορα
βλακεια=διανοητικη καθυστερηση μεσου βαθμου,αδυναμια να αντιλαμβανεται κανεις σωστα τα πραγματα

Πηγη
Γ.Μπαμπινιωτης,Λεξικο της νεας Ελληνικης γλωσσας

 

Έκαστος στο είδος του:
O Λουμίδης στους καφέδες
και ο Μπαμπινιώ στα λεξικά

 

Ηλία μου για μένα ανοχή σημαίνει, ανέχομαι κάποιον για κάποιους λόγους και είναι άσχετη με την υπομονή.
Πάντα μιλάω για την άποψή μου