Υποταγή με σκοπό την προσωπική απόλαυση στο σεξ, vs υποταγή με σκοπό την απόλαυση του Κυρίαρχου

Βρε παιδάκι μου κι εσύ, α πα πα πα, αρ γιου γουίθ γιορ γκουντζ...?
Το να λές κάτι, δηλ: "οι μόνοι άνθρωποι χωρίς εγωιστικό γονίδιο", δυο πράματα μπορεί να σημαίνει:
α. Ή σε περιμένουμε, πρώτη μούρη στο Καβούρι, στην επόμενη απονομή Νόμπελ, μπορεί και Άμπελ, ξερωγώ...
β. Ή ότι αν σού σπάσει κάποιος την κεφάλα συνειδητά, έχει διαφορετικό αποτέλεσμα από το να σού τη σπάσει κάποιος άλλος ασυνείδητα ή και ασύνειδα,
Κάτι βεβαίως που είναι αδύνατον να απαντήσεις εσύ η ίδια, αφού θα έχεις ήδη σπασμένη κεφάλα...

Πα να πει, πως ασυνείδητα, ακόμα και ασύνειδα, κάνουμε ως είδος επιλογές (και είμαστε οι επιλογές μας), ασχέτως αν ερείδονται σε ορμέμφυτα/ένστικτα, κι αυτό Λάρα μας σημαίνει αυτό που λέμε "εγωιστικό γονίδιο", κάτι που λειτουργικά αποτυπώνεται μέσω της μαθηματικής προσέγγισης της θεωρίας των παιγνίων.
Ξες, αυτό που λέμε συνειδητότητα έχει διαβαθμίσεις (επίπεδα είναι το ορθότερο να τα λέμε, τεσπά), σε κάθε περίπτωση όμως εκφράζει το αποτέλεσμα των όποιων επιλογών μας.
Τα επίπεδα αυτά εξαρτώνται από κάμποσους παράγοντες, δεν είναι του παρόντος.
Δεν υπάρχουν "άγιοι", δεν υπάρχουν "μάρτυρες", δεν υπάρχουν υποχρεωτικώς λοξοί, επιλογές υπάρχουν, επιλογές που γίνονται σε συγκεκριμένο τόπο, χρόνο, συνθήκες, φορτίο...

Δεν θα κάνω τον ψυχοτέτοιονα -υπάρχουν ρολίστες του είδους, που κατά καιρούς ξεδιπλώνουν τις μπαλαφάρες τους εδώ και αλλού (φοριέται πολύ, όπως παλιότερα τα ζώδια)- για τα τι και πώς κι αλλιώτικα της συνειδητότητας, ένα όμως είναι το σίγουρο: οι άνθρωπες σχετιζόμαστε -σχετιζόμαστε, όχι πηδιόμαστε σκέτο- με άλλους άνθρωπες, που αντιλαμβανόμαστε πως καταρχάς ταιριάζουμε (επιλογή είναι δαύτο).
Αυτό πα να πει πως δεν είναι καθόλου, μα καθόλου, απαγορευτικό να υπάρχει σχέση ακόμα και τύπου σαπρόφυτου/ξενιστή, ποσώς ενδιαφέρει άλλωστε από την στιγμή που γίνεται αμοιβαία μεταξύ τους αποδεκτό πως η σχέση τους είναι αμοιβαία επωφελής (για ποιο λόγο, πώς και γιατί, είπαμε, είναι για τους ...ρολίστες, λολ).

Οπότε Λάρα μας, έβαλες τον εαυτό σου στην θέση, στα μεν 4 πρώτα σημεία που σημειώνω, να εξηγείς τα τι και πώς των όποιων επιλογών, στο δε πέμπτο (το περτικαλί) να αυτοαναιρείσαι μ π ε ρ δ ε ύ ο ν τ α ς την όποια βλακεία(?) ενός Κ με την όποια βλακεία(?) ενός Υ, προσπαθώντας τι..? (Λες και Κ και Υ είναι άαααλλα πλάσματα, άαααλλοι άνθρωπες, ξωγήινοι ίσως..?)
Να επιστρατεύσεις την όποια λογική (ποιο είναι το ονοματάκι της και ποιος και πού το λέει, είπαμε..?) χρειάζεται να πρυτανεύει στις ανθρώπινες σχέσεις, που η ίδια λες πως τα μέλη της χρειάζεται να υπερβούν..?
Ποιο τουμπού, ποιο ντιές, ποιο εμές και κουραφέξαλα, η σχέση είναι σχέση και ως τέτοια υπόκειται στον προσδιορισμό των μελών που την απαρτίζουν.
Ποια λογική, ποιο ιδεολόγημα, ποιος ιδεαλιστικός νομοκανόνας μπορεί να υπαγορεύσει την άρση των επιλογών μας ως κόφτης..?
Ντρεπόμαστε να πούμε πως μπορεί συστατικό της όποιας σχέσης να είναι και η εξορθολογισμέμη εξαπάτηση και η μελιστάλαχτη παραμύθα και οι υπέρμετρες προσδοκίες και η πανάκεια της εξυπηρέτησης της ύπαρξης και το πατάω ένα κουμπί και βγαίνει η χοντρή και άλλα τέτοια..?
Ή ντρεπόμαστε και τυπτόμεθα πως "πιαστήκαμε μαλάκες", επειδή γουστάραμε (και ίσως να εξακολουθούμε να γουστάρουμε) τα πιο πάνω συστατικά..?

Και για να μη μπερδευόμαστε, να και το κουμπί της Αλέξαινας:
Ανάγκες λέγονται, ρε συ κοριτσάρα, και δεν είναι υποχρεωτικό να ξέρουμε τι να τις κάνουμε, πώς λειτουργούν, τι συνέπειες κουβαλάνε, δεν παν σταδιάλα, κάλυψη θέλουν και μας το ζητάνε.
Αν θέμε, τις βάζουμε κάτω και τις καταλαβαίνουμε, αν μπορούμε τις ψάχνουμε και μαθαίνουμε πώς τις καλύπτουμε.
Δεν ανακαλύπτουμε θεωρίες για ...Νόμπελ..! Είμαστε και μεγάλα παιδιά, διάολε..!

Και άντε ρε παλιοκόριτσο, άντε ρε και είναι καταπώς τα λες...
Ποιοί εντέλλονται, ρε θηρίο, να κάνουν τον κριτή, να κάνουν νταντά ή να λοιδωρήσουν..?
Οι, όποιοι, άλλοι ή εσύ..?
Πόσες δικαιολογίες έχουμε ανάγκη και πόσα πατ-πατ στη πλάτη χρειάζονται για να υπερβούμε αυτά που λέμε πως θέμε, μπορούμε και ξέρουμε να υπερβούμε αναλαμβάνοντας το όποιο κόστος π ρ ο σ ω π ι κ ά ..?

Ποιο, σε τελική ανάλυση, ερώτημα απαντάς?
Το πώς και πόσο θα καυλώνει και θα ικανοποιείται το κάθε μέλος της σχέσης και υπό ποίες προϋποθέσεις στο μεταξύ τους αντιλαμβανόμενο..?
Εχέσθημεν, δικιά τους δουλειά, αποκλειστικά.
Έκλεισαν οι θέσεις και για ιδιαίτερα στο Ρουασί, γάμα τα.
Οπότε αν τους αρέσει να ρωτάνε τέτοια πράματα και να ψάχνουν μάνιουαλ και πρακτικές (κι είναι πολλά αυτά τα παιδγιά, πανάθεμά με, απ' ό,τι βλέπω), μάλλον κάτι δεν...
Ποσόστωση σε αυτά τα πράματα δεν υπάρχει. Ή λειτουργεί ή όχι..! Η παροιμία άλλωστε λέει πως "παρακαλετό μουνί, ξυνό γαμίσι", α, μα, πχια...

Πφφφ...!

________
Κι άμα ξαναγράψεις σαν αντί για ως, να σού πέσει ο κώλος..!

 

Οταν μιλαμε για επιπεδο. Κι ο μπακλαβας γωνια.

 

Καλή μου @lara, οι εξαιρέσεις περιλαμβάνουν επίσης τους θρησκευτο-αγιαστούρες, που πάντα είναι "αμαρτωλοί" και οι "τελευταίοι", αλλά αν επισημάνεις ένα ενοχλητικό χαρακτηριστικό τους είτε θα διαρρήξουν τα ιμάτιά τους είτε θα ισχυρισθούν πως αυτό το χαρακτηριστικό δεν το έχουν, αλλά έχουν "άλλα χειρότερα". Που τα "χειρότερα" είναι συμπτωματικώς πιο ανώδυνα και βολικά από το υπό συζήτηση...

Κι έχεις βεβαίως και τη μόδα των φεμινιστο-εξανισταμένων, που είναι θύματα του πατριαρχικού μοντέλου θέσμισης και λειτουργίας της κοινωνίας, που κάθε γυναίκα με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο είναι ποικίλως θύμα των αρσενικών (ακόμα και των νεαρότερων και αυτών που γεννιούνται τώρα ή αναμένεται να γεννηθούν) και ό,τι βίαιο ή κοινωνικά βλαβερό πράττει μία γυναίκα (ακόμα και μία καγκελάριος...) είναι συνέπεια της καταπίεσης που δέχονται οι γυναίκες και οι οποίες αναγκάζονται για να ανέλθουν την κοινωνική κλίμακα να "αναπαραγάγουν πατριαρχικά πρότυπα συμπεριφοράς". Γέμισε όλη η αγγλοσαξονία και η μυρηκαστική Σκανδιναβία από δαύτο το ιδεολόγημα και παίρνουν ήδη τα σκάγια τα κεντρικά της Ευρώπης και τη Μεσόγειο.

Έχεις και αυτούς που είναι "γεμάτοι ταλέντα και χαρίσματα" και πως τα φέρνει έτσι η "πουτάνα" η κοινωνία και μένουν στο περιθώριο, που είναι τόσο καλά παιδιά (και στο υπόβαθρο να παίζει Καζαντζίδη ή Διονυσίου) και στον αφρό πλέουν οι "φελοί", οι "ανάξιοι" και "τιποτάδες", που παίρνουν οι "μικροτσούτσουνοι" και οι "μικρόστηθες" όλα τα αξιόλογα "μουνάκια" και τα "μανάρια", κτλ, κτλ.

Φαντάζομαι πως αν το ψάξουμε θα βρούμε και άλλες ομάδες που βιώνουν αναλόγως και αντιστοίχως την αδικία της ζωής στο πετσί τους... Το ζήτημα είναι πως αυτοί που πραγματικά "τρώνε ζόρια" δεν έχουν το χρόνο, την ενέργεια, την πολυτέλεια να γκρινιάζουν ή να αντιλαμβάνονται εαυτόν ως θύμα, αλλά μάλλον είναι απασχολημένοι στο να βγάλουν τη μέρα χωρίς να βουτήξουν απ' το παράθυρο, να εγκλωβιστούν σε ένα προσωπικό τους κόσμο απ' τον οποίο δύσκολα θα ξαναβρούν το δρόμο προς τα έξω, να μη σκοτώσουν κανέναν και καταλήξουν στη φυλακή, να βρουν τα χρήματα για να μείνουν εντός μπετονένιου οικοδομήματος αντί για χαρτονένιου, και η λίστα έχει δυνατότητα περαιτέρω επέκτασης.

 

σε γενικές γραμμές: αν δεν είναι καλά, ντύνεσαι και πας αλλού.

προληπτικό υγ: αν δεν βρίσκεις πού να πας, διαλέγεις να κάτσεις.

 

Ούτε η μία υποταγή του νήματος έχει κάτι το μεμπτό, ούτε και η άλλη.
Εκεί που γίνεται συμπούρμπουλο και χρειάζονται ανάστροφες, είναι όταν κάποιο από τα εμπλεκόμενα μέρη, ενίοτε αμφότερα, εκλαμβάνουν ή/και ονοματίζουν την πρώτη ως δεύτερη και τανάπαλιν.

 

Aυτό το ανάστροφες που πάει με τ' αμφότερα, σάουντς ρεσιπροκέιτεβλι ντέιντζουρους ιντίντ, εσπέσιαλυ ιν άμπσενς οφ εστάμπλισντ κόντεξτ...

 

@cadpmpc Ε και;

 

Μάλλον κάτι δεν έγινε αντιληπτό.

Όταν γράφω για το ανούσιο "topping from the bottom", προφανώς μιλώ για το σύνολο καυλοκαθοδηγούμενων πρακτικών (οι λεγόμενες καυλοπαραγγελιές) απο το bottom μελος προς το Top, εμμέσως ή αμέσως, που για μένα προσωπικά είναι ξενερωτικές, μιας κι έτσι δεν υφίσταται T/b, αλλά περισσότερο kinky πειραματισμοί με το bottom μέλος να λειτουργεί για την δική του απόλαυση μονάχα.

Το θέτω στο ένα άκρο,

και στο άλλο, υπάρχει η επιβολή πρακτικών που είναι έως και απωθητικές για το bottom μέλος και η όποια απόλαυση που πραγματεύεται το νήμα, προκύπτει μονάχα μέσω της επιβολής τους.

Δηλαδή, στα δύο άκρα το "μονάχα" είναι που μειώνει την συμμετοχή των δυο, μαζί και την απόλαυσή τους, αφού δεν λειτουργούν στα πλαίσια του T/b που επέλεξαν και που αποτελεί την ζώνη συμβατότητας ανάμεσα στα δύο άκρα.

Με αφορμή το νήμα και όσα μου θύμισε η λολιτοπερσόνα, βρέθηκα κάποτε στα όρια της ζώνης συμβατότητας, από τη μια να φλερτάρω με τα όριά του, παίζοντας με τη "φωτιά" λες κι ήταν κάποιο ανεξερεύνητο καινούριο μου παιχνίδι, κι από την άλλη εκείνος να τεστάρει αντοχές σε απότομα "βαθιά νερά" που ήθελα να εξερευνήσω.

και μολονότι έχω περάσει τα 18, πιο πρόσφατα και τα 19

(φεύγει δηλαδή το 1 από μπροστά που είχα συνηθίσει, κι έρχεται πλεον το "τι μέλλει γενέσθαι", 2)

Λολίτα δεν θα μπορούσα να έχω υπάρξει. Πιο πολύ επειδή αισθάνομαι πως ακόμη και στην επιφανειακή ανάγνωση μιας εφηβικής χαριτωμενιάς, είναι επιφορτισμένη με έμφυλα στερεότυπα, κλισε τύπου πιπινοανάφτρα+ μεσήλικας=χοτ, που με απωθούν ως ρεαλιστική θεώρηση,

αλλά όχι και ως διασκευασμένη εκδοχή, που κάποτε διαδραστικά απόλαυσα : - }

 

Έμφυλα στερεότυπα;
Χμμμ...
Το bdsm είναι τίγκα από αυτά.
Οι άνθρωποι είναι τίγκα από αυτά.
Οι άνδρες και οι γυναίκες είναι τίγκα από αυτά.
Δεν είμαι εδώ για να κάνω επανάσταση.
Προσπαθώ απλά να μην τα αναπαράγω.
Και βλέπω νέους ανθρώπους που θεωρητικά τα αποκυρήσσουν, αλλά εν τοις πράγμασι μια χαρά βολεύονται μέσα σε αυτά.
Το πιο δύσκολο είναι να χώρας τις θεωρίες σου στις λέξεις και τις πράξεις σου, οι διακηρύξεις είναι ανέξοδες και πιασάρικες.
Δυστυχώς...

ΥΓ. Αλήθεια, τι σε ώθησε να απαντήσεις στο σχόλιο μου;

 

εξαρτάται αν αυτοί οι νέοι άνθρωποι υποστηρίζουν πράγματα και καταστάσεις στις καθημερινές τους οφλάιν επιλογές, ή αν εκφράζουν εκδοχές τους σε φαντασιώσεις για τις οποίες ελάχιστα γνωρίζουμε.

 

Τι θα άλλαζε στην μια ή στην άλλη περίπτωση;

 

Μα πάντα η προσωπική απόλαυση είναι ίσως ο σημαντικότερος παράγοντας. Δε θα έβαζε κάποιος τον εαυτό του στη διαδικασία να υποταχθεί αν από αυτό δεν αντλούσε κάποια ηδονή. Δε θα δέχονταν κάποιος να είναι Κ αν αυτό δεν του προσέφερε ηδονή.
Αν αυτά που ζητάει ο Κ δεν προσφέρουν ηδονή στον Υ τότε ο Υ δεν έχει λόγο να υποταχθεί.
Αν αυτά που προσφέρει ο Υ δεν ικανοποιούν τον κ δεν έχει λόγο να τον δεχθεί.
Αν το δούμε απλά ο καθένας αντλεί μερίδιο ηδονής από τον άλλον αλλιώς δεν υπάρχει κανένα νόημα να μπουν σε οποιαδήποτε διαδικασία συνεπώς δεν υπάρχει καμμία αντίφαση.