Υποταγή vs σκλαβιά

Submission Vs Slavery


The difference between a submissive and a slave is not always clear cut even in the minds of those involved in the bdsm lifestyle. It’s been the subject of debate and controversy within the lifestyle as long as I’ve been involved in BDSM and slave training. In general, a submissive maintains a certain distance from her Master and retains some freedoms and a slave gives her all as well as her freedoms to her Master. I am sure the submissive vs. slave debate will be endless. It seems to always pop up in lifestyle discussion groups and forums.

This discussion is about what elements make a submissive or a slave. They may not necessarily agree with what a person calls themselves. Often one finds individuals that call themselves a slave, when a submissive would be a better title and sometimes one sees a person described as a submissive that is more akin to a slave. I am not sure that the term Total Power Exchange (TPE) can be applied to a consensual slave. In normal cases, it seems impossible to have a TPE in a real world non forced slavery relationship and it is unusual in forced slavery cases. TPE seems to involve fantasy more than reality. In a true TPE relationship, it would mean that any order a Dominant could think of would have to be obeyed by the slave without question. For example, A Master could say, “I hate my neighbor, go get a gun and shoot him”.

Like it or not in the real world there are restrictions on TPE. Very often the following restrictions, what some would call ethical boundaries, are a reality of a Master/slave relationship and are often documented in the slave contract.

(In my world) The slave does not have to obey commands that:

A) Conflict with any existing laws and may lead to fines, arrest, or prosecution of the slave.

B) May cause extreme damage to slave’s life, such as losing her job, causing family stress, etc.

C) May cause permanent bodily harm to the slave.

D) May cause psychological trauma to the slave, such as a rape scene for a slave that has been raped in the past.

In my opinion, these self-imposed restrictions placed on the authority of a Master do not weaken the Master/slave relationship, but reflect the reality of modern life. This is not a new concept in slave ownership because in the past many societies that endorsed slavery had restrictions on how a slave could be treated by the owner. One can look in the Bible to see examples of these restrictions. In the 1850’s a famous case in Polk County, TN involved the prosecution of a Master that mistreated his slaves. So the concept of TPE is not necessarily realistic in the modern concept of consensual slavery or in forced slavery.

Today, slavery within the lifestyle has NO relationship to the forced slavery of the past. Any slave can, if she chooses, execute her free will and leave the relationship, this is a reality. Yes, the objective is to train the slave to where she emotionally needs her Master and is attached to him and her slavery to a point where leaving her Master is unthinkable, but many Master/slave relationships end. Many end at the slave’s request instead of the Master’s request. So, any discussion of slave vs. submissive must be within the framework of the above restrictions imposed by modern life.

A submissive obeys and serves by choosing to do so each time and retains her will. A slave initially makes a choice to obey her Master at all times and then submits to the will of her Master at all times.

A submissive accepts submission, while a slave accepts obedience:

In my opinion, a submissive retains freedom of choice and a slave gives her freedom of choice to her Master. A submissive makes a choice to give her submission in a limited fashion, for a defined period of time and under certain conditions. A submissive can have a long-term relationship with a Master, but still retains certain controls. However, many are satisfied with casual role-play without any long-term goals. Training may or may not be involved between a Dominant and a submissive.

A submissive often has a list of conditions, rules, and limits that a Dominant is required to agree to before entering a session or relationship. These conditions, rules and limits usually define time, place and activity. It is not unusual for a submissive to start the relationship with rules and limits and release some or all of them as trust, respect and love for her Master grows. In fact, it’s a good practice when starting any new relationship. One should enter the relationship by giving only the amount of power that she feels safe in giving. The decision to become a slave should be postponed until both the Dominant and submissive know each other and trust each other.

A submissive can and often does role-play during an agreed to period of time with a Master. During this period the Master may have total control, then once the period is over, control returns to the submissive. The Master only borrows control of the submissive and to the extent the submissive wishes and she controls her submission.

One definition of a slave vs. a submissive is based upon the focus of the submissive. If the focus is on self then you are a submissive, if the focus is on your Master, and then you are a slave. I am not sure that this is a complete definition for each one; however it is one dividing line between the two.

Being a submissive does not always involve:

1) A long-term commitment.

2) Devotion to a Master.

3) Constant Obedience.

4) Focus on the needs and desires of a Master.

Again, there is no need to rush into slavery. One should start out as a submissive and get to know and trust her Master first. Slavery is not for all submissives. If a submissive is unable or unwilling to accept slavery, for whatever reason, that is no great crime. Each person has to determine their needs and focus within the lifestyle.

Slavery calls for a higher level of commitment and of serving, obeying and pleasing than submission. Slavery is the complete commitment of a slave’s body, mind, soul, and spirit. She submits to the will of her Master. His choices become her choices. Obedience is a major focus in her life.

A slave has made a “choice decision.” The “choice decision” she makes is to give her choices to her Master. Consent and obedience are always assumed to be part of slavery. Communication, mutual understanding and trust grow to the point to where it is no longer play but part of her life. A slave is owned all the time by her Master regardless of time, place or activity. She is owned by her Master when she is out of his presence. Trust in her Master and surrender to him is the starting point to slavery.

Slaves enter into this relationship of their own free will. This is slavery by choice, not forced slavery. She decides to give her freedoms to her Master. She becomes a slave because she needs, desires and wants to serve, obey and please her Master at all times and in all ways, not because she is forced into slavery. Of course, there will be times when a slave will be forced to do some things, but it will not be something that goes against who she is as a person. Master’s often push limits and expand obedience in order to help a slave grow and increase her service to him. Slaves become accustom to obedience and find joy and peace in it. A successful Master/slave relationship always involves happiness.

Being a slave means you are willing to be molded to fit her Master’s needs and to serve him. A slave is re-socialized and re-educated by her Master to serve, obey and please him. Her attention is on his happiness.

A Master is responsible for the needs and happiness of a slave. She gives him authority over her needs and happiness. However, a slave is responsible to communicate those needs and feelings. The limits of the Master become the limits of the slave. This does not happen overnight, it is a process of growing into slavery.

A slave does NOT give up thinking and reasoning and become mindless. This is the biggest misconception of slavery. It is a false charge that has been leveled at slaves mostly by cyber-subs and part time players as self-justification for their lack of total commitment. If a cyber-sub can make a slave look mindless then she can justify why she is better than a totally committed slave and supplies a reason why she calls herself a submissive. She reasons that “Naturally a good Master would not want a mindless slave; they surely would want a thinking cyber-sub instead.” It’s a late addition to lifestyle thinking and only stated by some submissives. Generally, well informed submissives that feel secure in the lifestyle don’t try to blast slaves. It’s usually “wannabes.”

One never hears a knowledgeable Master refer to a slave as mindless, because he knows better. He also knows that she is more straightforward and much more useful than any cyber-sub.

Often a slave is given great responsibilities within the relationship. They are given a general framework of limits and direction and expected to act within them using their own resources and abilities. A slave is often asked to express her thoughts on issues or problems, but realizes that the final decision is always her Master’s. The decision made by her Master becomes absolute for her.

Most slaves use their skills and talents within the Master/slave relationship to advance it and the wellbeing of their lifestyle. Most Master’s encourage this. Often Masters feel more at ease in using a slave to manage a project than they would a submissive. Throughout history slaves have been given responsibilities that require thought, planning and decision making, there is no reason to discontinue this practice in modern times where there is consensual slavery instead of forced slavery. Consensual slavery involves devotion, caring and obedience; why not take advantage of these traits in a slave as well as her knowledge and skills.

As stated above, the word “doormat” is often used by wannabes and cyber-subs to describe slaves. My definition of “doormat” would be that of a person that is used by another person for their own benefit without regard for that person’s feelings, growth, or well-being. A Master assumes responsibility for his slave’s body and well-being and is always concerned about the development and mental well-being of his slave. She is his property and he has no reason to destroy his property. In fact, he has a great interest in her development. Percentage wise, which is more likely to be used as a “doormat”, a slave or a submissive that has a casual meeting with a Dominant?

One often hears “A slave has NO voice in the relationship.” This is another misconception of slavery. Often, a Master with common sense will seek the opinion of a slave before making a decision in many areas. It’s impossible to find a slave that does not have more knowledge in some areas than does her Master. In areas where she has experience, knowledge and training, it would be foolish for him not to seek her advice before reaching a decision. In addition, it’s often better to bounce your ideas off someone else before reaching a final decision. A good slave will welcome the chance to aid her Master by offering an intelligent opinion. A slave has input into many of the decision making processes that are required in life, but the Master makes the final decision.

Slavery is NOT an escape from life. Past, present and future problems don’t magically disappear into the night never to be seen again. For example, past credit card debts don’t disappear, but a Master may plan repayment and place his slave on a budget. Slavery is a completion of a slave’s natural feelings and needs, not an escape.

A slave enjoys submission and, over time, that submission becomes deep enough to elicit feelings of being owned or fully controlled by her Master. Not all submissives become slaves, but all slaves are submissive.

Slavery always requires a long-term commitment by the slave to her Master and she is owned at all times. Slavery always requires obedience. A friend in response to reading a draft of this article stated in an email to me that she didn’t know how many people start out as slaves, but in her opinion it is a process of “becoming a slave.” One starts as a submissive and over time grows into slavery. I fully agree with this statement.

There appears to be no right or wrong way, one can be a slave or submissive. It depends on the needs and desires of the individuals involved. Some Masters don’t want a slave and some don’t want a submissive. In addition, depending on the personality of the person, some submissives will never be a slave and some slaves would never be happy as a submissive. It is a choice that one must make in their life.

Cuffsmaster.


Από http://bestslavetraining.com/articles-stories-poems/submissive-slave-bdsm/

 

Υποταγή Vs Σκλαβιά
Μεταφρασμένο από MG

Η διαφορά μεταξύ ενός υποτακτικού και ενός σκλάβου δεν είναι πάντα ξεκάθαρη ακόμη και στο μυαλό όσων ασχολούνται με τον τρόπο ζωής του bdsm. Αποτελεί αντικείμενο συζήτησης και διαμάχης ανάμεσα στους ανθρώπους που ασχολούνται με αυτόν τον τρόπο ζωής, από τότε που ασχολούμαι με το BDSM και την εκπαίδευση σκλάβων. Γενικά, μια υποτακτική διατηρεί κάποιες ελευθερίες της και μια σκλάβα παραδίδει όλες της τις ελευθερίες στον Κύριό της. Είμαι βέβαιος ότι η συζήτηση που αφορά τις διαφορές μεταξύ υποτακτικής και σκλάβας δεν θα τελειώσει ποτέ. Εμφανίζεται ξανά και ξανά σε ομάδες συζητήσεων και φόρουμ σχετικά με το bdsm lifestyle.

Η συζήτηση αφορά κυρίως στο ποια στοιχεία χαρακτηρίζουν κάποιον υποτακτικό ή δούλο. Ο ορισμός μπορεί να μην συμφωνεί απαραίτητα με το όνομα που επιλέγει ένα άτομο για τον ρόλο του. Συχνά συναντά κανείς άτομα που αποκαλούν τον εαυτό τους σκλάβο, ενώ ο τίτλος "υποτακτικός" θα τους ταίριαζε καλύτερα, και άλλες φορές συναντά ένα άτομο που αυτοαποκαλείται "υποτακτικό" ενώ θα του ταίριαζε περισσότερο ο χαρακτηρισμός "σκλάβος". Επίσης δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι ο όρος Ολική Ανταλλαγή Ισχύος (Total Power Exchange --> TPE) μπορεί να εφαρμοστεί σε μια σχέση συναινετικής υποτελειας. Υπό κανονικές συνθήκες, φαίνεται αδύνατο να υπάρχει μια πραγματική σχέση TPE σε μια σχέση οικειοθελούς δουλείας και είναι ασυνήθιστο σε περιπτώσεις αναγκαστικής δουλείας. Το TPE φαίνεται να αφορά περισσότερο στην φαντασία παρά στην πραγματικότητα.
Μια αληθινή σχέση TPE θα συνεπάγονταν ότι οποιαδήποτε εντολή θα μπορούσε να δώσει ο Κυρίαρχος θα έπρεπε να υπακούεται από τον σκλάβο χωρίς αμφισβήτηση. Για παράδειγμα, ο Κύριος θα μπορούσε να πει, "Μισώ τον γείτονά μου, πάρε την καραμπίνα και σκότωσε τον".

Είτε σας αρέσει είτε όχι στον πραγματικό κόσμο υπάρχουν περιορισμοί στο TPE. Πολύ συχνά οι ακόλουθοι περιορισμοί, αυτό που κάποιοι θα αποκαλούσαν ηθικά όρια, είναι μια πραγματικότητα μιας σχέσης Αφέντη/σκλάβου και συχνά τεκμηριώνονται στο συμβόλαιο του σκλάβου.

(Κατά την γνώμη μου) Ο σκλάβος δεν χρειάζεται να υπακούει στις εντολές που:

Α) Συγκρούονται με ισχύοντες νόμους των οποίων η καταπάτηση μπορεί να οδηγήσει σε πρόστιμα, σύλληψη ή δίωξη της σκλάβας.

Β) Μπορεί να προκαλέσει καταστρέψει τη ζωή της σκλάβας (π.χ. απώλεια εργασίας, δημιουργία οικογενειακών εντάσεων κ.λπ.

Γ) Μπορεί να προκαλέσει μόνιμη σωματική βλάβη στην σκλάβα.

Δ) Μπορεί να προκαλέσει ψυχολογικό τραύμα στην σκλάβα, όπως μια σκηνή βιασμού σε μια σκλάβα που έχει βιαστεί στο παρελθόν.

Κατά τη γνώμη μου, αυτοί οι αυτο-επιβαλλόμενοι περιορισμοί που τίθενται στην εξουσία ενός Κυρίου δεν αποδυναμώνουν τη σχέση Αφέντη/σκλάβου, αλλά αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα της σύγχρονης ζωής. Αυτή δεν είναι μια νέα έννοια στην ιδιοκτησία σκλάβων, επειδή στο παρελθόν πολλές κοινωνίες που ενέκριναν τη δουλεία είχαν περιορισμούς σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο ένας σκλάβος θα μπορούσε να αντιμετωπίζεται από τον ιδιοκτήτη. Μπορεί κανείς να κοιτάξει στη Βίβλο για να δει παραδείγματα αυτών των περιορισμών. Στη δεκαετία του 1850, μια διάσημη υπόθεση στην κομητεία Polk, TN αφορούσε τη δίωξη ενός Αφέντη που κακομεταχειριζόταν τους σκλάβους του. Άρα η έννοια του TPE δεν είναι απαραίτητα ρεαλιστική στη σύγχρονη έννοια της συναινετικής σκλαβιάς ή στην καταναγκαστική δουλεία.

Σήμερα, η δουλεία μέσα στον τρόπο ζωής ΔΕΝ έχει καμία σχέση με την αναγκαστική σκλαβιά του παρελθόντος. Οποιαδήποτε σκλάβα μπορεί, αν το επιλέξει, να εφαρμόσει την ελεύθερη βούλησή της και να φύγει από τη σχέση, αυτό είναι μια πραγματικότητα.
Ναι, ο στόχος είναι να εκπαιδεύσετε τη σκλάβα να χρειάζεται συναισθηματικά τον Κύριό της και να είναι δεμένη μαζί του και με την σκλαβιά της σε σημείο που να της είναι αδιανόητο να αφήσει τον Κύριό της, αλλά πολλές σχέσεις Αφέντη/σκλάβας τελειώνουν. Πολλοί τελειώνουν μετά από αίτημα της σκλάβας αντί για αποδέσμευση από τον Κύριο. Άρα, οποιαδήποτε σύγκριση μεταξύ σκλάβας και υποτακτικής πρέπει να γίνεται εντός των πλαισίων και των περιορισμών που επιβάλλει ο σύγχρονος τρόπος ζωής.

Μια υποτακτική υπακούει και υπηρετεί επειδή εξακολουθεί και θέλει να το κάνει κάθε φορά. Μια σκλάβα συμφωνεί να υποταχθεί στον Κύριο της στην αρχή της σχέσης και στη συνέχεια υποτάσσεται απόλυτα στην θέληση του Κυρίου της.

Η υποτακτική υποτάσεται, η σκλάβα υπακούει :

Κατά τη γνώμη μου, μια υποτακτική διατηρεί την ελευθερία της επιλογής και μια σκλάβα δίνει την ελευθερία της επιλογής της στον Κύριό της. Μια υποτακτική επιλέγει να υποταχθεί με περιορισμένο τρόπο, για καθορισμένο ίσως χρονικό διάστημα και υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Μια υποτακτική μπορεί να έχει μια μακροχρόνια σχέση με έναν Κύριο αλλά εξακολουθεί να διατηρεί ορισμένο ποσοστό ελέγχου. Και πολλοί άνθρωποι είναι ικανοποιημένοι με περιστασιακά παιχνίδια ρόλων χωρίς μακροπρόθεσμους στόχους. Η εκπαίδευση μπορεί να εμπλέκεται ή όχι μεταξύ ενός Κυρίαρχου και μιας υποτακτικής.

Μια υποτακτική έχει συχνά μια λίστα με προϋποθέσεις και όρια με τα οποία θα πρέπει να συμφωνήσει ένας Κυρίαρχος πριν εισέλθει σε μια περίοδο σύνδεσης ή σχέσης. Αυτές οι συνθήκες και τα όρια ορίζουν συνήθως τον χρόνο, τον τόπο και τη δραστηριότητα. Δεν είναι ασυνήθιστο για μια υποτακτική να ξεκινά τη σχέση με κανόνες και όρια από τα οποία σταδιακά παραιτείται (από μερικά ή από όλα), καθώς η εμπιστοσύνη, ο σεβασμός και η αγάπη για τον Κύριο της μεγαλώνουν. Στην πραγματικότητα αυτή είναι μια καλή πρακτική όταν ξεκινάτε οποιαδήποτε νέα σχέση Κ/υ. Κάποιος πρέπει να μπει στη σχέση δίνοντας μόνο την ποσότητα δύναμης που νιώθει ασφαλής να δίνει. Η απόφαση να γίνεις σκλάβος θα πρέπει να αναβληθεί έως ότου τόσο ο Κυρίαρχος όσο και ο υποτακτικός γνωρίσουν ο ένας τον άλλον και εμπιστευτούν ο ένας τον άλλον.

Μια υποτακτική μπορεί και παίζει συχνά ρόλους κατά τη διάρκεια μιας συμφωνημένης χρονικής περιόδου με έναν Κύριο. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ο Κύριος μπορεί να έχει τον απόλυτο έλεγχο, στη συνέχεια, μόλις τελειώσει η περίοδος, ο έλεγχος επιστρέφει στην υποτακτική. Ο Δάσκαλος "δανείζεται" τον έλεγχο της υποτακτικής του και στο βαθμό που η υποτακτική επιθυμεί.

Η σύγκριση του ρόλου της σκλάβας σε σχέση με τον ρόλο της υποτακτικής έχει να κάνει με την εστίαση της υποτακτικής. Εάν η εστίαση είναι στον εαυτό της, τότε είναι υποτακτική, εάν η εστίαση είναι στον Κύριό της, τότε είναι σκλάβα. Δεν είμαι σίγουρος ότι αυτός είναι ένας πλήρης ορισμός που μπορεί να εφαρμοστεί σε κάθε περίπτωση, είναι ωστόσο μια διαχωριστική γραμμή μεταξύ των δύο ρόλων.

Το να είσαι υποτακτικός δεν περιλαμβάνει πάντα:

1) Μια μακροπρόθεσμη δέσμευση.

2) Αφοσίωση σε έναν Κύριο.

3) Διαρκή υπακοή.

4) Εστίαση στις ανάγκες και τις επιθυμίες του Κυρίου.

Και πάλι, δεν υπάρχει λόγος να βιαστείτε και να μεταβείτε σε σχέση σκλαβιάς. Κάποια πρέπει να ξεκινήσει ως υποτακτική, να γνωρίσει και να εμπιστευτεί πρώτα τον Κύριο της. Επίσης η σκλαβιά δεν είναι για όλους τους υποτακτικούς. Δεν είναι έγκλημα να μην μπορεί ή να μην θέλει μια υποτακτική να δεχτεί τη δουλεία. Κάθε άτομο καθορίζει τις ανάγκες του και έχει το δικαίωμα να επικεντρωθεί στον τρόπο ζωής του.

Η δουλεία απαιτεί υψηλότερο επίπεδο δέσμευσης και υπηρέτησης, υπακοής και ευχαρίστησης από την υποταγή. Η δουλεία είναι η πλήρης δέσμευση του σώματος, του μυαλού, της ψυχής και του πνεύματος της σκλάβας. Η σκλάβα υποτάσσεται πλήρως στη θέληση του Κυρίου της. Οι επιλογές του γίνονται επιλογές της. Η υπακοή είναι μια σημαντική πτυχή της ζωής της.

Μια σκλάβα έχει πάρει μια «απόφαση». Η «απόφαση» που παίρνει είναι να αποφασίζει γι αυτήν ο Κύριος της. Η συναίνεση και η υπακοή θεωρούνται πάντα μέρος της δουλείας. Η επικοινωνία, η αμοιβαία κατανόηση και η εμπιστοσύνη φτάνουν σε σημείο που δεν είναι πλέον παιχνίδι αλλά μέρος της ζωής της. Μια σκλάβα ανήκει συνεχώς στον Κύριό της, ανεξάρτητα από τον χρόνο, τον τόπο ή τη δραστηριότητα. Ανήκει στον Κύριο της όταν είναι μακριά του. Η εμπιστοσύνη στον Κύριό της και η παράδοση σε αυτόν είναι η αφετηρία για τη σκλαβιά.

Η σκλάβα μπαίνει σε αυτή τη σχέση με τη θέλησή της. Αυτή είναι δουλεία από επιλογή, όχι αναγκαστική σκλαβιά. Αποφασίζει να δώσει τις ελευθερίες της στον Κύριο της. Γίνεται σκλάβα επειδή το χρειάζεται, το επιθυμεί και θέλει να υπηρετεί, να υπακούει και να ευχαριστεί τον Κύριό της ανά πάσα στιγμή και με όλους τους τρόπους, όχι επειδή αναγκάζεται σε σκλαβιά. Φυσικά, θα υπάρξουν στιγμές που μια σκλάβα θα αναγκαστεί να κάνει κάποια πράγματα εκτός των ορίων της, αλλά δεν θα είναι κάτι που έρχεται σε αντίθεση με αυτό που είναι ως άτομο. Ο Κύριος συχνά πιέζει τα όρια και επεκτείνει την υπακοή για να βοηθήσει την σκλάβα να μεγαλώσει και να αυξήσει την υπηρεσία της προς αυτόν. Οι σκλάβες συνηθίζουν στην υπακοή και βρίσκουν χαρά και ειρήνη σε αυτήν. Μια επιτυχημένη σχέση Αφέντη/σκλάβας περιλαμβάνει πάντα ευτυχία.

Το να είσαι σκλάβα σημαίνει ότι είσαι διατεθειμένη να διαμορφωθείς για να ταιριάξεις στις ανάγκες του Κυρίου σου και να τον υπηρετεις. Μια σκλάβα επανακοινωνικοποιείται και εκπαιδεύεται από τον Κύριό της για να τον υπηρετεί, να τον υπακούει και να τον ευχαριστεί. Η προσοχή της είναι στην ευτυχία του.

Ένας Κύριος είναι υπεύθυνος για τις ανάγκες και την ευτυχία της σκλάβας του, που Του δίνει την εξουσία να ελέγχει τις ανάγκες της και την ευτυχία της. Ωστόσο, η σκλάβα είναι υπεύθυνη να επικοινωνήσει αυτές τις ανάγκες και τα συναισθήματα. Τα όρια του Κυρίου γίνονται όρια της σκλάβας. Αυτό δεν συμβαίνει από τη μια μέρα στην άλλη, είναι μια διαδικασία που εξελίσσεται σε σκλαβιά.

Μια σκλάβα ΔΕΝ εγκαταλείπει τη σκέψη και τη λογική για να γίνει ανόητη. Αυτή είναι η μεγαλύτερη παρανόηση της σκλαβιάς. Είναι μια ψευδής κατηγορία που έχει επιβληθεί σε σκλάβους κυρίως από κυβερνο-υποτακτικούς και παίκτες μερικής απασχόλησης ως δικαιολογία για την έλλειψη πλήρους δέσμευσής τους. Εάν μια κυβερνο-υποτακτική καταφέρει να κάνει μια σκλάβα να φαίνεται ανόητη, τότε μπορεί να δικαιολογήσει γιατί η ίδια είναι καλύτερη από μια πλήρως αφοσιωμένη σκλάβα και δικαιολογεί την απόφαση της να αποκαλεί τον εαυτό της "υποτακτική". Λέει στον εαυτό της ότι «Φυσικά ένας καλός Κύριος δεν θα ήθελε μια ανόητη σκλάβα. σίγουρα θα ήθελαν μια σκεπτόμενη κυβερνο-υποτακτική». Είναι μια πρόσφατη προσθήκη στη σκέψη του τρόπου ζωής και δηλώνεται μόνο από ορισμένους υποτακτικούς. Γενικά, οι καλά ενημερωμένοι υποτακτικοί που αισθάνονται ασφαλείς στον τρόπο ζωής δεν προσπαθούν να παραγκωνίσουν τους σκλάβους. Συνήθως είναι "slave wannabes".

Ποτέ δεν ακούει κανείς έναν πεπειραμένο Κύριο να αναφέρεται σε έναν δούλο ως ανόητο, γιατί αυτός ξέρει καλύτερα. Ξέρει επίσης ότι είναι πιο απλή και πολύ πιο χρήσιμη από οποιαδήποτε άλλη κυβερνο-υποτακτική.

Συχνά ένας σκλάβος αναλαμβάνει μεγάλες ευθύνες μέσα στη σχέση. Τους δίνεται ένα γενικό πλαίσιο ορίων και κατευθύνσεων και αναμένεται να δράσει μέσα σε αυτά χρησιμοποιώντας τους δικούς του πόρους και ικανότητες. Συχνά ζητείται από μια σκλάβα να εκφράσει τις σκέψεις της για θέματα ή προβλήματα, αλλά συνειδητοποιεί ότι η τελική απόφαση είναι πάντα του Κυρίου της. Η απόφαση που πήρε ο Κύριος της γίνεται απόλυτη για εκείνη.

Οι περισσότεροι σκλάβοι χρησιμοποιούν τις δεξιότητες και τα ταλέντα τους στη σχέση Αφέντη/σκλάβου για να βελτιώσουν την σχέση τους και την ευημερία εντός του τρόπου ζωής τους. Οι περισσότεροι Κύριοι το ενθαρρύνουν αυτό. Συχνά οι Κύριοι αισθάνονται πιο άνετα όταν χρησιμοποιούν μια σκλάβα για να διαχειριστούν ένα έργο από ό,τι θα έκαναν με μια υποτακτική. Σε όλη την ιστορία, στους σκλάβους έχουν δοθεί ευθύνες που απαιτούν σκέψη, σχεδιασμό και λήψη αποφάσεων, δεν υπάρχει λόγος να διακοπεί αυτή η πρακτική στη σύγχρονη εποχή όπου υπάρχει συναινετική δουλεία αντί για αναγκαστική σκλαβιά. Η συναινετική δουλεία περιλαμβάνει αφοσίωση, φροντίδα και υπακοή. γιατί να μην εκμεταλλευτείτε αυτά τα χαρακτηριστικά σε μια σκλάβα καθώς και τις γνώσεις και τις δεξιότητές της.

Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, η λέξη "doormat" (χαλάκι πόρτας) χρησιμοποιείται συχνά από τους "wannabes" και τους "cyber-subs" για να περιγράψει τους σκλάβους. Ο ορισμός μου για το «χαλάκι πόρτας» θα ήταν εκείνος ενός ατόμου που χρησιμοποιείται από ένα άλλο άτομο για δικό του όφελος χωρίς να λαμβάνει υπόψη τα συναισθήματα, την ανάπτυξη ή την ευημερία αυτού του ατόμου. Ένας Κύριος αναλαμβάνει την ευθύνη για το σώμα και την ευημερία της σκλάβας του και πάντα ενδιαφέρεται για την ανάπτυξη και την ψυχική ευημερία της. Είναι ιδιοκτησία του και δεν έχει λόγο να καταστρέψει την περιουσία του. Μάλιστα, έχει μεγάλο ενδιαφέρον για την εξέλιξή της. Κατά τοις εκατό, ποιο είναι πιο πιθανό να χρησιμοποιηθεί ως «πατάκι», η σκλάβα ή μια υποτακτική που έχει μια περιστασιακή συνάντηση με έναν Κυρίαρχο;

Κάποιος ακούει συχνά «Ένας σκλάβος ΔΕΝ έχει φωνή στη σχέση». Αυτή είναι μια άλλη λανθασμένη αντίληψη για τη δουλεία. Συχνά, ένας Κύριος με κοινή λογική θα ζητήσει τη γνώμη της σκλάβας του πριν πάρει μια απόφαση σε πολλούς τομείς. Είναι αδύνατο να βρεις μια σκλάβα που να μην έχει περισσότερες γνώσεις σε ορισμένους τομείς από τον Κύριό της. Σε τομείς όπου έχει εμπειρία, γνώσεις και κατάρτιση, θα ήταν ανόητο να μην ζητήσει τη συμβουλή της πριν πάρει μια απόφαση. Επιπλέον, είναι συχνά καλύτερο να απορρίψετε τις ιδέες σας από κάποιον άλλο πριν καταλήξετε σε μια τελική απόφαση. Μια καλή σκλάβα θα καλωσορίσει την ευκαιρία να βοηθήσει τον Κύριό της προσφέροντας μια έξυπνη γνώμη. Ένας σκλάβος έχει συμβολή σε πολλές από τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων που απαιτούνται στη ζωή, αλλά ο Κύριος παίρνει την τελική απόφαση.

Η σκλαβιά ΔΕΝ είναι απόδραση από τη ζωή. Προβλήματα του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος δεν εξαφανίζονται ως δια μαγείας μέσα στη νύχτα για να μην τα ξαναδείς ποτέ. Για παράδειγμα, οι προηγούμενες οφειλές πιστωτικών καρτών δεν εξαφανίζονται, αλλά ένας Κύριος μπορεί να σχεδιάσει την αποπληρωμή και να βάλει την σκλάβα του σε μια τάξη. Η σκλαβιά είναι μια ολοκλήρωση των φυσικών συναισθημάτων και αναγκών ενός σκλάβου, όχι μια απόδραση.

Μια σκλάβα απολαμβάνει την υποταγή και, με την πάροδο του χρόνου, αυτή η υποταγή γίνεται αρκετά βαθιά ώστε να προκαλέσει συναισθήματα ότι ανήκει ή ελέγχεται πλήρως από τον Κύριό της. Δεν γίνονται όλοι οι υποτακτικοί σκλάβοι, αλλά όλοι οι σκλάβοι είναι υποτακτικοί.

Η σκλαβιά απαιτεί πάντα μια μακροπρόθεσμη δέσμευση από τη σκλάβα στον Κύριό της και ανήκει ανά πάσα στιγμή. Η δουλεία απαιτεί πάντα υπακοή. Μια φίλη απαντώντας στην ανάγνωση ενός σχεδίου αυτού του άρθρου δήλωσε σε ένα email που μου έστειλε ότι δεν ήξερε πόσοι άνθρωποι ξεκινούν ως σκλάβοι, αλλά κατά τη γνώμη της είναι μια διαδικασία «να γίνεις σκλάβος». Ξεκινά κανείς ως υποτακτικός και με τον καιρό εξελίσσεται σε σκλαβιά. Συμφωνώ απόλυτα με αυτή τη δήλωση.

Δεν φαίνεται να υπάρχει σωστός ή λάθος τρόπος, μπορεί κανείς να είναι σκλάβος ή υποτακτικός. Εξαρτάται από τις ανάγκες και τις επιθυμίες των ατόμων που συμμετέχουν. Μερικοί Δάσκαλοι δεν θέλουν σκλάβο και κάποιοι δεν θέλουν υποτακτικό. Επιπλέον, ανάλογα με την προσωπικότητα του ατόμου, κάποιοι υποτακτικοί δεν θα είναι ποτέ σκλάβοι και κάποιοι σκλάβοι δεν θα ήταν ποτέ ευτυχισμένοι ως υποτακτικοί. Είναι μια επιλογή που πρέπει να κάνει κανείς στη ζωή του.


Cuffsmaster.

 

"Cuffsmaster" <--- Ποιός είναι αυτός;

 

@quest , δεν ξερω. Έγραψα την πηγή του άρθρου στην αγγλική έκδοση του. Είναι από ιστοσελίδα αφιερωμένη στην εκπαίδευση ερωτικών σκλάβων , η οποία δεν υπάρχει πια παρά μόνο στο web.archive.org
Ψάχνοντας το όνομα του βρήκα πολλά άρθρα και ιστορίες του σε ιστοσελίδες σχετικές με το bdsm και όλοι τον αναφέρουν σαν να είναι κάποιος πολύ γνωστός στον χώρο. Κάποια βιβλία (πάλι σχετικά) τον αναφέρουν σαν συγγραφέα, αλλά το nick είναι τέτοιο που δεν είμαι σίγουρος ότι πρόκειται για το ίδιο άτομο.

Η ερώτηση είναι αν συμφωνείς με αυτά που διάβασες, ή αν διάβασες κάτι χρήσιμο.

 

Ακριβώς, κανείς δεν το "ξέρει" πια.
Η ιστοσελίδα του όπως και το CastleRealm του "Lord Colm" πχ, είχαν απήχηση πριν κάτι δεκαετίες όταν ήταν εύκολο πράγμα να γράψει όποιος ήθελε ότι ήθελε και να έβρισκε εύκολα αναγνώστες/followers. Tα γραπτά αυτών των ιστοσελίδων μοιάζουν περισότερο με fan fiction, imho. Κάτι για να περνά ο χρόνος, ελκυστικά για τους νιούμπς, χρήσιμα ίσως για fap material, αλλά ως εκεί.
Τον έχω εντοπίσει στο φετ, όπου δεν φαίνεται να έχει το αντίστοιχο following που θα περίμενε κανείς εάν όντως είχαν κάποια σοβαρότητα τα γραπτά του. 128 Friends και καμία σύνδεση με έγκυρες πηγές του χώρου όπως Midori Carol Queen Dossie Easton Hardy Haberman Sunny Megatron Pat Califia Laura Antoniou κλπ
Βαριέμαι να ψάξω το γιατί τον έχουν ξεχασμένο. Αρκετοί guru του χώρου εξαφαντίζονται εν μέσω της νυκτός, τις περισσότερες φορές για σοβαρό λόγο. Πχ η περίπτωση του παλαί ποτέ δημοφιλή Michael Makai του οποίο τα αποφθέγματα και άρθρα ξαναέρχονται στο προσκήνιο κατά καιρούς (δυστυχώς τα βιβλία του ακόμα είναι διαθέσιμα για αγορά ιντερνετικά) μέχρι κάποιος να μας υπεθυμίσει για το βεβαρημένο του ιστορικό.
Σε άλλο δίκτυο, βρήκα ακόμα ενεργό το προφίλ του, όπου αναφέρει "If you find someone plagiarizing my content from B.E.S.T. slave training Guide ... please let me know. Wannabe doms and dommes love to steal my content and claim they wrote it." Στο φέτ επίσης απειλεί όποιοι κοινοποιούν το archive του ιστότοπου για παραβίαση copyright. Μάααλιστα.

 

Ο ιστότοπος bestslavetraining δεν ανήκει στον cuffmaster, φιλοξενεί απλώς ένα ή δύο άρθρα του, όπως κάνει και με άλλα άρθρα πολλών άλλων ανθρώπων.

Το γιατί χάθηκε ο cuffmaster, ή γιατί δεν "συνδέεται με τις έγκυρες πηγές του χώρου", δεν το ξέρω και να σου πω ότι δεν με απασχολεί καθόλου.

Όσο για το εν λόγω άρθρο, σίγουρα δεν είναι αριστούργημα της βδσεμικης λογοτεχνίας, είναι απλά ένα άρθρο που τοποθετείται πάνω σε ένα θέμα το οποίο αποτελεί μόνιμη πηγή παρερμηνιων και διαφωνιών και τοποθετείται με έναν νομίζω ξεκάθαρο τρόπο για αυτό και το μετέφρασα μήπως το βρει κάποιο μέλος εδώ χρήσιμο.

 

η συζήτηση γιά την συζήτηση. πάρα πολλές ώρες διύλισης του κώνωπα. απολαυστικές βέβαια, αλλά κυρίως διακηρυκτικές, παρά ουσιαστικές. στην καλύτερη περίπτωση σχολαστικές.
δεν είναι δυό διαφορετικά είδη. είναι περισσότερο μιά διαβάθμιση απαλλαγής από αναστολές και προκαταλήψεις, συμφιλίωσης και αποδοχής εαυτού και ρόλου. δεν είναι μιά διαβάθμιση που εξαντλείται σε δύο ακέραιες τιμές, αλλά αναπτύσσεται σε μιά ικανή κλίμακα, χωρίς ακραίες τιμές.
είναι αλήθεια οτι η διάκριση έχει χρησιμοποιηθεί πολύ με την κωμικότητα του αυτοπροσδιορισμού. συχνά εκατέρωθεν.
είναι αλήθεια οτι έχει χρησιμοποιηθεί προσχηματικά, γιά να κρύψει καχυποψίες και δυσφορίες, και να αναδείξει ανικανότητες. εκατέρωθεν.
έχει χρησιμοποιηθεί και γιά να κρύψει αντιστροφή ρόλων.
κατά τα λοιπά, η εισήγηση του συγγραφέα είναι σε κάποια σημεία εύστοχη, σε άλλα προσχηματική και ορθοπολιτική, αλλά γενικά είναι σχεδόν ψύχραιμη.
η διάκριση, όμως, σε σκλάβες και υποτακτικές, δεν είναι χρήσιμη σε κάτι, και μάλλον είναι ανόητη.