Υποτακτικοί κύριοι vs Κυριαρχικές κυρίες

Το νήμα απευθύνεται κατά πρώτο λόγο σε υποτακτικούς κυρίους και δευτερευόντως σε οποιονδήποτε θα ήθελε να εκφράσει μία σκέψη του αναφορική με το παρόν θέμα.

Οι D/s και M/s σχέσεις είναι εξ ορισμού δυσκολότερες από τις Vanilla, γιατί η δομή τους και η διαχείριση της εξουσίας μέσα σε αυτές, δεν προσομοιάζουν σε ό,τι τα μέλη αυτών των σχέσεων συνήθισαν στην έως τότε Vanilla ανατροφή τους σε έναν Vanilla κόσμο. Ταυτόχρονα, έχουν όπως και οι Vanilla σχέσεις, να αντιμετωπίσουν και το ζήτημα της γενικότερης συμβατότητας των μελών τους, πέρα από το κομμάτι της διαχείρισης της εξουσίας, και πέρα από το σεξ. Η δυσκολία είναι πιο εμφανής στις σχέσεις υποτακτικού άνδρα/κυριαρχικής γυναίκας, λόγω της γενικότερης κοινωνικής δομής που ευνοεί το ανδρικό φύλο. Έτσι αυτού του είδους τα ζευγάρια, έχουν πολύ μεγαλύτερο δρόμο να διανύσουν μέχρι την D/s ή M/s ευτυχία τους. Αυτό που κυρίως έχουν αυτοί οι άνθρωποι να αντιμετωπίσουν είναι η ανατροφή τους, και σε αυτό ακριβώς το σημείο, την ανατροφή δηλαδή (των υποτακτικών ανδρών μόνο) και στο πώς υπερπηδάται (στο βαθμό που αποτελεί πρόσκομμα σε μία τέτοια σχέση), θα ήθελα να συζητήσουμε.

Οι μη ιδιαίτερα συναφείς με το χώρο, θεωρούν ότι οι υποτακτικοί άνδρες είναι άβουλα, καχεκτικά, κουτά ανθρωπάκια με μοναδική προσδοκία να γίνουν τα θύματα μίας γυναίκας. Η προσωπική μου συναναστροφή με υποτακτικούς άνδρες, μου έχει δείξει ότι πλην λίγων εξαιρέσεων είναι αρκετά δύσκολοι, ως προς τους χειρισμούς ανθρώπους, διότι η επιθυμία τους να υποταχθούν δεν συνάδει με τη γενικότερη ιδιοσυγκρασία τους. Ακριβώς επειδή η γενικότερη ιδιοσυγκρασία τους δεν είναι εκείνη των άβουλων, αγαθών ανθρώπων.

Πολλοί υποτακτικοί άνδρες, είναι ιδιαίτερα αξιόλογοι, ιδιαίτερα μορφωμένοι, είναι επιτυχημένοι σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο, και έχουν εκρηκτικές προσωπικότητες. Για να επιτύχουν μία αρμονική D/s ή M/s σχέση θα αντιμετωπίσουν τη δυσκολία του συγκερασμού αυτών των προσόντων τους, με την υποταγή.

Κάποιοι άνδρες θεωρούν πως καμία Mistress δεν αξίζει τη μόνιμη υποταγή τους και προχωρούν σε συνεδρίες με γυναίκες για τις οποίες δεν τρέφουν απολύτως καμία εκτίμηση, ως από άνθρωπο προς άνθρωπο. Εστιάζουν στο δικό τους φαντασιακό κομμάτι, και η Mistress είναι γι αυτούς απλώς ο μπαλαντέρ. Έπειτα έρχεται η αμοιβαία απογοήτευση. Συχνά οι υποτακτικοί βάλλονται εναντίον των κυριαρχικών γυναικών, με προσβολές αναφορικές με το πνευματικό τους επίπεδο, το βάρος τους, κ.α.

Από συζητήσεις με υποτακτικούς άνδρες, συχνά συνειδητοποιώ ότι επιθυμούν η υποταγή τους να προκύψει έπειτα από μία «πάλη». Δυσκολεύονται να αποδεχτούν ως Domme, έστω και για ένα session, μία κυρία που δεν έχει λόγου χάρη εκφραστική δεινότητα, δεν μπορεί να επιχειρηματολογήσει ή είναι εντελώς ανορθόγραφη. Γοητεύονται από μία γυναίκα που δύναται να υποστηρίξει σθεναρά την άποψή της και θέλουν να την ανταγωνιστούν μέχρι να αναγκαστούν (ή έστω «αναγκαστούν») να υποχωρήσουν, και να υποταχθούν. Ίσως όλη αυτή η διαδικασία του ανταγωνισμού και της ήττας να είναι ένας τρόπος να απενοχοποιούν την υποτακτική τους συμπεριφορά. Ίσως να είναι πιο εύκολο να συνοδεύουν μία όμορφη, μορφωμένη, καλοντυμένη κυρία σε ένα εστιατόριο, κρατώντας την τσάντα και το παλτό της, και δυσκολότερο να κάνουν ακριβώς το ίδιο για μία λιγότερο μορφωμένη, ή όμορφη ή καλοντυμένη ή αριστοκρατικού προφίλ κυρία.
Ίσως όμως αυτή η λιγότερο μορφωμένη, λαϊκή κυρία να κρύβει έναν κυριαρχικό χαρακτήρα που περιμένει τις κατάλληλες συγκυρίες ώστε να αναπτυχθεί, και ίσως ευκαιρίας δοθείσης, να κατορθώσει να τους προσφέρει περισσότερες και εντονότερες συγκινήσεις από την πρώτη. Θα επιτρέψουν όμως να συμβεί αυτό;

Πώς λοιπόν μπορούν να παραχωρούν στη σύντροφό τους, οι υποτακτικοί άνδρες,τον απαραίτητο ψυχικό χώρο ώστε να αναπτύξει την κυριαρχική πλευρά της προσωπικότητάς της;
Μπορείτε να διατηρείτε την ευγένειά σας, ακόμη και μετά από μία αποτυχημένη συνεδρία; Μπορείτε να της δίνετε το λόγο, να μην τη διακόπτετε, να μην τη διορθώνετε με προσβλητικό τρόπο όταν κάνει λάθος; Μπορείτε να υποχωρείτε ακόμη και όταν έχετε δίκιο; Μπορείτε να παραχωρήσετε τον έλεγχο της σχέσης σε εκείνη (Σε μία D/s σχέση ο έλεγχος δεν δίνεται στον ικανότερο, αλλά σε εκείνον που τον θέλει.); Μπορείτε να φερθείτε με ανθρώπινο σεβασμό ακόμα και σε μία άγαρμπη, άπειρη, κυρία που στην προσπάθειά της να σας επιβληθεί προσπαθεί να σας μειώσει; Θέλετε να τη βοηθήσετε να εξελιχθεί μέσα από τη σχέση της μαζί σας, να γίνει καλύτερη, να αποκτήσει τεχνικές, κ.λ.π.; Έχετε αγάπη, αφοσίωση, σεβασμό να της δώσετε;

Η προσωπική μου πορεία σε αυτό το χώρο μού δείχνει ότι η κυριαρχική μου προσωπικότητα απορρέει ως ένα μεγάλο βαθμό και από τις σχέσεις μου με κατά κανόνα μεγαλύτερους ηλικιακά, και ωριμότερους πνευματικά και ψυχικά, υποτακτικούς άνδρες που αποδέχτηκαν και επιβράβευσαν την κυριαρχική μου συμπεριφορά.

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να αποσαφηνίσω το εξής:
Διαφορετικό είναι το να φαντασιώνεται/επιθυμεί κανείς να φιλήσει ένα (οποδιοδήποτε) ζευγάρι πόδια, και διαφορετικό το να επιθυμεί να υπηρετήσει μία Κυρία, πού ίσως να επιθυμεί να της φιλούν τα πόδια (ίσως όχι). Όταν δηλώνετε ότι επιθυμείτε να υπηρετήσετε, μία γυναίκα, δηλώνετε ότι επιθυμείτε να σας χρησιμοποιήσει όπως εκείνη (και όχι εσείς) επιθυμείτε. Αν η Mistress είναι για εσάς, ο μπαλαντερ με τα ψηλά τακούνια και το μαστίγιο, που θα γίνει το μέσο για να ικανοποιηθείτε απλώς σεξουαλικά, τότε δεν μιλάμε για υποτακτικούς άνδρες που επιθυμούν να δημιουργήσουν μία D/s ή M/s σχέση, και αναζητούν πράγματι την δική τους Κυρία. Το νήμα μου απευθύνεται, στην πρώτη κατηγορία ανθρώπων.

 

Υπέροχο thread Κυρία Syrah.. πολύ ενδιαφέρων για άτομα με μικρή εμπειρία όπως εγώ..

ΣΑΣ ευχαριστούμε.. ανυποπονώ για την γνώμη των υπολοίπων μελών του forum.

 

Απάντηση: Υποτακτικοί κύριοι vs Κυριαρχικές κυρίες

Θα μιλησω εδω απο την υποτακτικη πλευρα μου.

Πραγματι οι κοινωνικες δομες δεν αφηνουν πολλα περιθωρια υποταγης στους ανδρες. Τα πραγματα γινονται ακομη πιο δυσκολα οταν το ζευγαρι αποφασισει να επισημοποιησει τη σχεση του με το γαμο. Εκει χρειαζεται πολλη συζητηση και ωριμοτητα και απο τις δυο πλευρες, ετσι ωστε να μη χαθει η μαγεια της ιδιαιτερης αυτης σχεσης μεσα στην καθημερινοτητα.


Παρολα αυτα:

Το χωρο αυτο δε θα τον παραχωρουσα ποτε απλοχειρα. Θα πρεπει να τον κερδισει, με την κουλτουρα της, με τη σταση ζωης της, και με τη δυνατοτητα επικοινωνιας που θα εχουμε. Επισης μου φτανει να μου δειξει οτι μπορει (δηλαδη εχει τη δυνατοτητα) να τον κερδισει.

Ο τροπος της παραχωρησης διαφερει απο περιπτωση σε περιπτωση. Δεν εχω φτιαξει μια συγκεκριμενη φορμουλα την οποια ακολουθω. Ειναι περισσοτερο θεμα επικοινωνιας, παρα οτιδηποτε αλλο.

Φυσικα! Αν και δε θα χαρακτηριζα ποτε μια συνεδρια αποτυχημενη. Μπορει σε καποια συνεδρια τα πραγματα να μην πανε οπως τα σχεδιαζουμε, ή οπως η φαντασια μας και τα όνειρά μας μας επετρεψαν να δουμε, αλλα καθε συνεδρια ειναι μια εμπειρια και θα πρεπει να διδασκομαστε απο αυτη, ετσι ωστε αν αποφασισουμε να επαναλαβουμε να γινει καλυτερη. Το να χασουμε την ευγένειά μας δε δικαιολογειται.

Ναι, σε καθε περιπτωση. Το να αποφασισω να μιλησω με καποια σημαινει οτι την αποδεχομαι ως ειναι. Και μιλω περα απο τα στενα πλαισια των D/s σχεσων.

Και εδω η απάντησή μου ειναι καταφατικη. Μπορω να παραχωρησω τον ελεγχο μεχρι να αγγιξει τα ορια της επιστοσυνης που της εχω.

Με σεβασμο θα μπορουσα παντα να φερθω, αλλα αν δω οτι αυτη δε φερεται με σεβασμο, απλα θα σταματουσα να κανω παρεα μαζι της. Ο χαρακτηρας του ανθρωπου παυει να πλαθεται μετα τα 18 (ή μεχρι τα 22 το πολυ) οποτε θεωρω οτι δεν εχει νοημα να ασχοληθω με ενα χαρακτηρα ο οποιος δεν ειναι εκλεπτισμενος, δηλαδη με ενα χαρακτηρα που προσπαθει να με μειωσει εκτος σχεσης.

Η απάντησή μου εδω μοιάζει με την απαντηση της πρωτης ερωτησης. Εχω απειρη αγαπη, αφοσιωση, σεβασμο, αρκει να τα κερδισει.

 

Ομολογουμένως ενδιαφέρον το θέμα που θέτεις, αγαπητή Syrah και επέτρεψε μου κάποιες επισημάνσεις επί του θέματος….

Όπως ορθά αναφέρεις, ακόμα και οι σύγχρονοι άντρες είμαστε προϊόντα μιας πατριαρχικής κοινωνίας (ή για να χρησιμοποιήσω τα λόγια του τεράστιου Tyler Dearden “Είμαστε μια γενιά αντρών που τους μεγάλωσαν γυναίκες. Είμαστε σίγουροι ότι χρειαζόμαστε άλλη μια γυναίκα;”. To φαινόμενο δεν είναι ελληνικό. Αν κάποιος ανοίξει μια σελίδα με καταχωρήσεις από επαγγελματίες του χώρου (π.χ. to Max Fisch) θα βρει χιλιάδες καταχωρήσεις για Pro-Doms που προσφέρουν τις ανάλογες υπηρεσίες παγκοσμίως. Άρα, το φαινόμενο της περιστασιακής ικανοποίησης κάποιων σεξουαλικών επιθυμιών / φαντασιώσεων / αναγκών για υποταγή – φετιχισμό κλπ. δεν είναι ελληνικό.

Πάμε τώρα στην ουσία του πράγματος:
Η διαδικασία της ολοκληρωτικής υποταγής, της παράδοσης του εαυτού του / της υποτακτικού στα χέρια ενός / μιας κυρίαρχου είναι μια διαδικασία που κατ’ αρχήν αντιτίθεται στην ανθρώπινη φύση (ΑΝΘΡΩΠΟΣ = ΑΝΩ + ΘΡΩΣΚΩ, δηλαδή κοιτάω ψηλά, επιδιώκω την εξέλιξη και την βελτίωση μου), στα διδάγματα και στις νουθεσίες που όλοι έχουμε αποκομίσει από το κοινωνικό μας περιβάλλον (οικογένεια, σχολείο, κοινωνία κλπ.). Αυτό ισχύει σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό στις μέρες μας λόγω της ύπαρξης μέσων που μέχρι πριν από 10-15 χρόνια δεν υπήρχαν και τα οποία δίνουν τη δυνατότητα πληροφόρησης και ενημέρωσης για τα πράγματα που οι παλαιότερες γενιές δεν είχαν. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι απαιτείται ακόμα μεγαλύτερη θέληση και δύναμη από τη μεριά του / της υποτακτικού για να παραδώσει ολοκληρωτικά τον εαυτό του / της στα χέρια (ή στα πόδια) ενός / μιας κυρίαρχου. Επέτρεψε μου όμως να θέσω μερικά ερωτήματα που απευθύνονται προς όλους τους / τις κυρίαρχους του χώρου:

1. Με τον ίδιο τρόπο που σαφώς και δεν θεωρείται σκλάβος κάποιος που ικανοποιεί την περιστασιακή του κάβλα (όπως κι αν το κάνει αυτό), χωρίς περαιτέρω δεσμεύσεις, πόσοι από εσάς έχετε τη δύναμη, τις γνώσεις, το κουράγιο και την ικανότητα να αναλάβετε την ευθύνη διαχείρισης και ελέγχου ενός άλλου ανθρώπου; Το ερώτημα δεν είναι προβοκατόρικο και δεν περιμένω απάντηση. Είναι μια ερώτηση που καθένας οφείλει να θέσει στον εαυτό του;

2. Πουθενά στο post σου δεν είδα αναφορά σε συναισθήματα (τόσο από τη μεριά του υποτακτικού προς τον κυρίαρχο όσο και το αντίθετο). Πιστεύεις ότι μπορεί να μακροημερεύσει μια D/s σχέση χωρίς την ύπαρξη συναισθημάτων μεταξύ των δύο πλευρών;

3. Με τον ίδιο τρόπο που μια vanilla σχέση, δεν μπορεί να εξελιχθεί χωρίς να υπάρχει η ανάλογη χημεία και επικοινωνία μεταξύ των δύο μερών, το ίδιο ισχύει (και σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό κατά την άποψη μου) σε μια D/s σχέση. Κατά την άποψη σου, η αποτυχία της εξέλιξης μιας D/s σχέσης βαρύνει μόνο τον / την υποτακτικό ή και τον / την κυρίαρχο;

 

Μήπως αυτό ομοιάζει κατά κάποιο τρόπο στην "πάλη" που προανέφερα; Επιμένω στο θέμα του ανταγωνισμού, όχι επειδή τον καταδικάζω, της ίδιας νοοτροπίας είμαι και εγώ, προτιμώ να μου κρατά το παλτό ένας επιτυχημένος άνδρας. Και βέβαια κατανοώ απολύτως την επιφυλακτικότητα των υποτακτικών ανδρών γιατί περιστατικά εξαπάτησης, εκβιασμών κ.α. από φερόμενες ως Αφέντρες, ακούγονται συχνά και έχουν βάση στην αλήθεια. Αλλά από την άλλη πλευρά φοβάμαι πως ενίοτε οι υποτακτικοί περνούν στον αντίποδα και γίνονται σχεδόν εχθρικοί. Κάποιες γυναίκες έχουν στοιχεία κυριαρχικότητας, τα οποία θα μπορούσαν να αναπτυχθούν, αλλά είναι ταυτόχρονα και αρκετά εύθραυστες, με αποτέλεσμα να απογοητεύονται πιθανώς από έναν τέτοιο ανταγωνισμό. Πώς θα χειριστείς μία τέτοια γυναίκα, που δεν έχει και το πνευματικό και ψυχικό υπόβαθρο, ώστε να στηρίξει την κυριαρχικότητά της απέναντί σου (επικαλέστηκες κουλτούρα), αλλά έχει τη διάθεση να αναλάβει το ρόλο της Domme, και να προσπαθήσει ειλικρινά να ανταπεξέλθει σε αυτόν; Υπάρχουν ίσως κάποια τεχνάσματα που θα μπορούσες να κάνεις προκειμένου να δώσεις χώρο στην κυριαρχικότητά της να ξεδιπλωθεί;

trampledgr σωστές οι παρατηρήσεις σου. Οι ερωτήσεις σου είναι ρητορικές; Αν όχι θεωρώ πως οι περισσότεροι νοήμονες κυρίαρχοι θα σου δώσουν λίγο ως πολύ παρόμοιες απαντήσεις.

 

Σε όλη μου τη ζωή έδινα εξετάσεις. Για όλα τα πιθανά και απίθανα πράγματα. Άλλες με γέμιζαν άγχος και με σκότωναν , άλλες πιο χαλαρά , σε κάποιες έκλεβα και ήταν ακόμα πιο χαλαρά.
Ποτέ όμως δεν εγκατέλειψα κανένα αγώνα.
Η απελπισία όπως λέει και στο Hagakure είναι ανίκητη.
Η υποταγή δεν είναι διαπραγματεύσιμη αλλιώς είναι συναλλαγή ,δεν είναι με όρους οικονομικούς γιατί δεν εξαγοράζεται , δεν έχει προσκολλήσεις σε εικόνες γιατί είναι εκμεταλεύσιμη και επιφανειακή , δεν έχει προαπαιτούμενα και προκατ απόψεις γιατι κερδίζεται κάθε μέρα . Είναι στο μυαλό και στην καρδιά του υποτακτικού είναι στην ψυχή που σε γεμίζει με δύναμη.
Είναι εξετάσεις κάθε μερα ,κάθε στιγμή . Μια διαρκής πορεία μάθησης διαχείρισης του εγωισμού ,του φόβου ,της καθημερινής τρέλλας ,της κούρασης,της απελπισίας.
Ο samurai δεν φανταζομαι να έλεγε ποτέ στον sensei δεν μπορώ να σκουπίσω σήμερα είμαι κουρασμένος και έχω γυαλίσει το σπαθί μου . Ούτε να σκεφτόταν αν ο δάσκαλος είναι κοντός ή γέρος.
Ήταν εκεί για τα πάντα. Μπορεί να ο δάσκαλος να έκανε λάθη στη προσέγγιση ,να είχε πισωγυρίσματα , να είχε μερικές ανασφάλειες.
Ο μαθητής από την στιγμή που μπηκε στο dojo υποκλιθηκε και αναγνώριζε και στηριζε αδιαπραγμάτευτα τον δάσκαλο χωρίς δεύτερη σκέψη.
Σε κάθε χτύπημα που δεχόταν νικούσε τον εγωισμό του και σε κάθε ένα που περνούσε νικούσε τον φόβο του.
Αλλά ο δάσκαλος ήταν πάντα δάσκαλος αναμφισβήτητα και η "μάχη" 'ηταν περισσότερο αέναος χορός στην αιωνιότητα της στιγμής.
Ο μαθητής έχει το μυαλό ανοιχτό αλλά θα είναι πάντα ένα βήμα πίσω.
Πάντα.
Η υποταγή στην Κυρία όταν θεμελιωθεί είναι για μια ζωή ακόμα και όταν αυτή σε έχει διώξει σαν το σκυλί.
Μέσα σε ένα ευτυχισμένο μέρος στην άκρη του μυαλού είσαι ακόμα στα γόνατα.
Μόνος σου.
Χωρίς να περιμένεις τίποτα πια .
Αλλά είσαι εκεί.

 

Οι ερωτήσεις σαφώς και είναι ρητορικές και δεν έχουν σκοπό να προκαλέσουν δημόσιες απαντήσεις από τους/τις Κυρίαρχους του φόρουμ. Είναι απαντήσεις σε ερωτήσεις που καθένας οφείλει να θέσει στον εαυτό του. Και φυσικά ανάλογες ερωτήσεις οφείλουν να θέσουν και οι υποτακτικοί στον εαυτό τους πριν εμπλακούν σε D/s σχέσεις.

 

ωρες ωρες αναρωτιεμαι αν ζητατε εναν συντροφο για μια D/s σχεση .... ή ... εναν προσωπικο σας ψυχαναλυτη .....
καλως ή κακως η καθε μας μερα ειναι γεματη νεες ερωτησεις και ανατροπες των οσων ξερουμε ...
πινακες υποδειξεων δεν υπαρχουν παρα ο δρομος της καρδιας και εκεινος της λογικης ...
σε καμια φιλοσοφιλολοαερολογια δεν υπαρχει μια σαφεις ενδειξη για τον σωστο δρομο ....
ενα ειναι το σιγουρο .. πρωτα τα βρισκουμε με τον εαυτο μας και μετα παμε παρακατω ....

 

Ευελπιστόντας να μην ξεφύγω εκτός Θέματος,καθότι δεν διαθέτω και τις ανάλογες εμπειρίες,οφείλω να συμβαδίσω με τα λεγόμενα της Syrah αλλά και του trampledgr.

Θέση μου είναι οτι αφενός θα Πρέπει ο εκάστοτε Κυρίαρχος Ερωτικος/κη Παρτενερ να Δικαιολογήσει την Κυριαρχία του/της σε κάθε επίπεδο αφετέρου όμως θα πρέπει από πλευράς Υποτακτικού να δωθεί όλο εκείνο το απαραίτητο Χρονικό-Ηθικό-Κοινωνικό και ακόμα Σεξουαλικό Περιθώρειο ώστε να εξελειχθει σε κατι αξιοθαυμαστο ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΥΟ.Ο καθένας από την πλευρά του.

Πιστεύω ότι ο/η Υποτακτικός απο την μια πλευρά θα θελήσει να δώσει την Δυνατότητα στον Αφέντη/α να εξελειχθει σε κάτι που θα Καμαρώνει.Κάτι όμως το οποίο θα Δικαιολογεί αυτο το Δέος ,το οποιο με την σειρά του θα κάνει αυτή την Ερωτική Μετάσταση την οποία αποκαλούμε Υποτακτικότητα.

Συμπερασματικά λοιπόν οφείλω να Συμφωνήσω εν μέρει και με τις Δυο Κυρίαρχες Φωνές αυτού του Thread,θεωρόντας παραλληλα οτι δεν Διαφέρουν πολύ η μια από την άλλη......Ίσως απλά να αλληλοσυμπληρώνονται......

 

έτσι ακριβώς είναι, όπως τα έγραψε στο πρώτο ποστ η Syrah.. νομίζω, ότι η καταλληλότητα μιας γυναίκας για να είναι σωστή κυρίαρχος έγκειται στο να αποβάλλει τα κόμπλεξ κατωτερότητας στα θέματα που είναι άσχετη.. έτσι κι αλλιώς, ο υποτακτικός τα θεωρεί δευτερεύουσας σημασίας..

 

Αυτο τωρα τι σχεση εχει με υποταγη? Καλος και αυτος ο παραλληλισμος, οι Samurai ....υποτακτικοι. 

 

Για ποίο λόγο πρέπει να γίνει κάτι τέτοιο;
Τι είδους συγκινήσεις μπορεί να προσφέρει μια Κυρία που διαθέτει κατώτερο επίπεδο από τον υποτακτικό της; Καλύτερο session;
Κι αν ναι, αυτό είναι το ζητούμενο για μια σχέση D/s;