Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

Φόβος

Συζήτηση στο φόρουμ 'BDSM Art and Literature' που ξεκίνησε από το μέλος dora_salonica, στις 16 Νοεμβρίου 2010.

  1. dora_salonica

    dora_salonica Contributor

    ΦΟΒΟΣ
    του John Warren

    «Δεν φοβάμαι», σκέφτηκε η γυναίκα. «Δεν φοβάμαι στ’ αλήθεια». Της είχε φανεί σαν ένα όνειρο που θα γινόταν πραγματικότητα. Να την απαγάγουν, να την βασανίζουν, να την αναγκάζουν να κάνει σεξ...πολύ σεξ. Ήξερε γι αυτόν, είχε πολύ καλή φήμη. Είχε ακούσει ότι ήταν εξαιρετικά προσεκτικός και πολύ ευσυνείδητος κι έτσι τον είχε πλησιάσει με μία προσφορά.

    «Θέλω μία ακραία σκηνή», του είχε πει. «Χωρίς safeword, χωρίς όρια. Κάνε μου ό,τι θέλεις. Έχω κουραστεί από όλα αυτά τα τυπάκια με τα χάδια. Θέλω να το νιώσω πραγματικά».

    Είχε φανεί απρόθυμος, αλλά αυτή επέμεινε. Του είχε προσφέρει ακόμη και χρήματα. Τελικά δέχτηκε...με κάποιες προϋποθέσεις. Δεν έπρεπε να πει σε κανέναν για τη συμφωνία τους. Θα πήγαινε να την πάρει ο ίδιος από το διαμέρισμά της και θα την πήγαινε...κάπου. Έπρεπε να συμφωνήσει να χρησιμοποιήσει το safeword της πολλές φορές έτσι ώστε να μπορεί αυτός να το αγνοήσει. Έτσι αυτός δεν θα μπορούσε να ξέρει αν το έλεγε στ’ αλήθεια αν κάποια στιγμή το εννοούσε. Δεν ήξερε ποια θα ήταν η τελευταία προϋπόθεση μέχρι που βρέθηκε δεμένη στο πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου του. Αντί να βάλει μπρος το αυτοκίνητο, είχε εξαφανιστεί για λίγα λεπτά και όταν άνοιξε το πορτμπαγκάζ, έβαλε κάτι μέσα πριν το κλείσει ξανά. Μέσα σ’ αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα, είχε αναγνωρίσει το τετράγωνο αντικείμενο και για πρώτη φορά άρχισε να έχει αμφιβολίες. Γιατί είχε επιστρέψει στο διαμέρισμά της και είχε πάρει τον υπολογιστή της;

    Της φάνηκε ατελείωτη η διαδρομή.

    Το σπίτι ήταν απομονωμένο. Καθώς την έβγαζε έξω από το αυτοκίνητο, κοίταξε γύρω της στο φως της ημέρας που έσβηνε και δεν είδε καθόλου άλλα κτίρια. Ο χωματόδρομος τυλιγόταν γύρω από μία λιμνούλα και εξαφανιζόταν σε μία συστάδα δέντρων. Το μόνο που μπορούσε να ακούσει ήταν το υπόκωφο θρόισμα των φύλλων και το «τικ, τικ» της μηχανής που κρύωνε. Ο άντρας έλυσε την αλυσίδα ανάμεσα στις χειροπέδες της και την έσπρωξε προς το σπίτι.

    Μέσα, το dungeon ήταν ζεστό και καθώς η γυναίκα κοίταζε γύρω της, σκέφτηκε, «φοβερά εξοπλισμένο». Μερικά από τα πράγματα της φάνηκαν οικεία, άλλα ήταν παράξενα και τρομακτικά. Ο άντρας πήρε το πηγούνι της στα χέρια του και της γύρισε το κεφάλι έτσι ώστε να τον κοιτάζει ίσια στα μάτια. Μίλησε αργά και ψυχρά.

    «Αυτή είναι κυριολεκτικά η τελευταία σου ευκαιρία. Όταν σου περάσω αυτό το κολάρο, θα περάσουμε στον πλήρη ρόλο και ό,τι κι αν πεις ή κάνεις δεν θα μπορέσει να τελειώσει την σκηνή μέχρι εγώ να είμαι έτοιμος να την τελειώσω». Η γυναίκα ανατρίχιασε. Ήταν κάτι στον τρόπο που τόνισε το «τελειώσω» αντί για το «εγώ» που την πάγωσε. «Δέχεσαι;» την ρώτησε.

    Ένευσε καταφατικά.

    Το άλλο του χέρι εμφανίστηκε από το πουθενά και ξαφνικά η γυναίκα βρέθηκε ξαπλωμένη στο λεπτό στρώμα που βρισκόταν πίσω της, με το μάγουλό της να τσούζει. Ο άντρας της άρπαξε τα μαλλιά και της ταρακούνησε το κεφάλι, λέγοντας απλά, «Πες το!»

    «Δέχομαι» και μετά, σαν να είχε σπάσει ένα φράγμα μέσα της, συνέχισε, «Δέχομαι, δέχομαι, δέχομαι. Κάνε με ότι θέλεις, μαστίγωσέ με, κάψε με, βίασέ με. Θέλω να το νιώσω! Θέλω να το νιώσω!» Το τελευταίο ακούστηκε σχεδόν σαν κραυγή.

    Την σόκαρε το ίδιο της το ξέσπασμα αλλά ο άντρας δεν αντέδρασε παρά με ένα αργό χαμόγελο. Τότε έκανε το τελευταίο πράγμα που θα περίμενε η γυναίκα από αυτόν.

    Της έλυσε τις χειροπέδες.

    Έβαλε ένα κομμάτι χαρτί στο πάτωμα. «Υπόγραψέ το», της είπε απλά, δίνοντάς της ένα στυλό. Εκείνη γονάτισε κάτω, αδέξια επειδή είχε μουδιάσει δεμένη στην διάρκεια της μεγάλης διαδρομής. Τα μάτια της γούρλωσαν καθώς διάβαζε.

    «Έχω κουραστεί», διάβασε. «Φεύγω. Μην προσπαθήσετε να με βρείτε. Είναι επιλογή μου να μην πάρω τίποτε από αυτή τη ζωή μαζί μου. Θέλω να κάνω μια καινούργια αρχή. Δεν σας ζητώ να με καταλάβετε, σας ζητώ να το δεχτείτε».

    «Τί είναι αυτό», τον ρώτησε, κοιτάζοντάς τον. Το χαμόγελο που της χάρισε ο άντρας είχε την ζεστασιά του χειμωνιάτικου Βορρά. «Ήθελες μία ακραία σκηνή, έτσι δεν είναι;» της είπε. «Πώς περιμένεις να σε τρομάξω αν ξέρεις ότι όλα θα πάνε καλά;»

    Ο λαιμός της στέγνωσε καθώς κοίταζε το χαρτί. Ήταν όλο μέρος της σκηνής, σίγουρα, δεν ήταν; Το χέρι της έτρεμε. Δεν μπορούσε να το κουνήσει.

    «Εντάξει, μπορώ να σε βασανίσω μέχρι να το υπογράψεις» της είπε, με μία τεράστια αδιαφορία να χρωματίζει την φωνή του.

    «Δεν φοβάμαι» σκέφτηκε η γυναίκα. «Δεν φοβάμαι στ’ αλήθεια». Αλλά ήξερε ότι φοβόταν. Τελικά, το υπέγραψε.

    Έγινε τόσο γρήγορα που ζαλίστηκε. Την σήκωσε όρθια και με μία φαινομενικά απαλή κίνηση έδεσε τους καρπούς της σε μία μπάρα πάνω από το κεφάλι της. Μετά, ο άντρας γονάτισε μπροστά της και έδεσε τους αστραγάλους της σε κρίκους δεμένους στο πάτωμα, σε τόση απόσταση ώστε τα πόδια της να είναι ορθάνοιχτα. Τα χείλη του βρέθηκαν κοντά στο αυτί της. «Πες το safeword».

    Εκείνη δίστασε, ξεχνώντας την συμφωνία τους. Ο άντρας στράφηκε πίσω του, ξανά με μία και μόνο κίνηση, γύρισε το κορμί του απότομα, τράβηξε μία βίτσα από τον τοίχο και χρησιμοποιώντας την ορμή της στροφής του την χτύπησε κοφτά στο χαμηλότερο σημείο του κώλου της. Μαζί με την κραυγή της, επανήλθε και η μνήμη της και είπε, «Κόκκινο». Αυτός της φώναξε, «Πες το δυνατά», καθώς η βίτσα προσγειώθηκε και πάλι στο ίδιο ακριβώς σημείο. «ΚΟΚΚΙΝΟ, ΚΟΚΚΙΝΟ, ΚΟΚΚΙΝΟ», τσίριξε η γυναίκα.

    Το παγωμένο του χαμόγελο επανήλθε. Την άγγιξε, πρώτα στο ένα μάγουλο και μετά στο άλλο, χωρίς να την χαστουκίσει ακριβώς, απλά υπενθυμίζοντάς της πόσο ευάλωτη ήταν. «Θέλω να το χρησιμοποιήσεις πολύ καλή μου. Στο κάτω κάτω, στ΄ αλήθεια δεν θέλω να ξέρω πότε θα το εννοείς».

    Εκείνη τη στιγμή, η τεράστια σημασία της πράξης της έλαμψε μέσα της. Είχε απαρνηθεί το safeword. Δεν είχε κανέναν τρόπο να του πει να σταματήσει. Κανέναν τρόπο να προστατέψει τον εαυτό της. Ο άντρας μπορούσε να σπάσει το κορμί της, να διαλύσει το μυαλό της κι εκείνη ήταν εντελώς αβοήθητη. Χωρίς να το πολυσκεφτεί, άρχισε να τραυλίζει. «Ίσως δεν ήταν πολύ καλή ιδέα τελικά. Δεν είμαι βέβαιη ότι θέλω να συνεχίσω. Σε παρακαλώ, ας το συζητήσουμε».

    Η έκφρασή του δεν άλλαξε. Χαμογέλασε λίγο πιο πλατιά...και η θερμοκρασία έπεσε αισθητά. «Πολύ ωραία. Έχεις μπει βαθιά στο ρόλο. Αν δεν το είχαμε συζητήσει ήδη, μπορεί να πίστευα ότι ήθελες πραγματικά να μιλήσουμε. Εμπρός, αγωνίσου, πάλεψε, παρακάλεσε. Αυτό θα το κάνει ακόμη πιο αληθινό».

    Η γυναίκα δεν μπορούσε να σταματήσει. «Μα έχεις μία τόσο καλή φήμη. Όλοι λένε ότι είσαι τόσο προσεκτικός. Όλοι σε ξέρουν».

    Κάποτε, σε ένα μάθημα φυσικής στο Πανεπιστήμιο, ήταν κοντά όταν ο καθηγητής έριξε λίγο υγρό άζωτο σε μία άλλη φιάλη. Δεν είχε νιώσει ποτέ πριν τόσο παγωμένη. Τώρα το ένιωσε ξανά καθώς ο άντρας έσκυψε πάνω από τον πάγκο του και άρχισε να μιλάει καθώς ψαχούλευε τα παιχνίδια του.

    «Ναι, μία καλή φήμη κάνει θαύματα. Το πιο σημαντικό είναι ότι αν κάνεις κάτι εκτός χαρακτήρα, δεν θα το πιστέψει κανένας. Δεν μπορείς βέβαια να το κάνεις τόσο συχνά γιατί τότε θα σε καταλάβουν». Η φωνή του ήταν σιγανή, σαν να μονολογούσε. Γύρισε προς το μέρος της, κρατώντας ένα ασημένιο μαχαίρι στο χέρι του. Το μαχαίρι τράβηξε την ματιά της γυναίκας σαν να ήταν φλόγα από κερί. Έλαμπε στο φως. Λίγο έλειψε να μην ακούσει τα επόμενα λόγια του.

    «Όχι πάνω από μία φορά το χρόνο. Αυτό είναι το σωστό, μία φορά το χρόνο». Κάτι στη φωνή του απέσπασε την ματιά της από το μαχαίρι προς το χαμόγελό του, το πολικό χαμόγελό του. Τα επόμενα λόγια του ήταν μαχαιριά στην καρδιά της. «Ναι, έχουν περάσει δώδεκα μήνες».

    Το μαχαίρι άστραψε κι εκείνη ούρλιαξε καθώς την έκαψε ανάμεσα στα στήθη της...και εξαφανίστηκε. Της κόπηκε η ανάσα. Περίμενε ότι θα το ένιωθε να καρφώνεται στην καρδιά της, προς τα εκεί πήγαινε. Κοίταξε προς τα κάτω και είδε μία μεγάλη γρατζουνιά να ξεκινάει λίγο πιο κάτω από τον λαιμό της και να χάνεται στο ντεκολτέ του φορέματός της, ένα ντεκολτέ που ήταν σκισμένο τώρα αρκετά χαμηλά.

    Ο άντρας έπιασε το ντεκολτέ της, βάζοντας ένα χέρι στην κάθε πλευρά. Ένιωσε τα χέρια του πάνω στο δέρμα της. Έκαιγαν σαν να ήταν καυτό ατσάλι. Περίμενε τη στιγμή που θα ένιωθε τον πόνο. Τότε ο άντρας τράβηξε και έστριψε και το πάνω μέρος του ρούχου της σκίστηκε εντελώς. Αισθάνθηκε τα στήθη της να αναπηδούν και τις ρώγες της να σκληραίνουν. Ένα κύμα πόθου την διαπέρασε, προκαλώντας της φρίκη. Είχε τρομοκρατηθεί. Ο άντρας τελικά ήταν θεότρελος. Δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή για να καυλώσει, αλλά οι λαγόνες της, που ακολουθούσαν εντολές από κάπου αλλού και όχι από το μυαλό της, έσπρωξαν προς τα εμπρός σαν να ήθελαν να αρπάξουν κάποιο περαστικό πέος.

    «Στο διάολο να πάει». Δεν του διέφυγε η κίνηση. Γλίστρησε το μαχαίρι πάνω στα στήθη της για μία στιγμή, αφήνοντας πίσω του ένα ίχνος φωτιάς. Μετά τράβηξε το μπροστινό μέρος του φορέματός της προς το μέρος του και πέρασε το μαχαίρι μέσα από το ύφασμα. Η γυναίκα το ένιωσε να περνάει ανάμεσα στα πόδια της, τόσο κοντά στο μουνί της που χάιδεψε το ύφασμα του εσώρουχου. Χρατς! Τώρα το εσώρουχο ήταν σε κοινή θέα. Ένιωσε ακόμη μεγαλύτερη φρίκη όταν κατάλαβε ότι μύριζαν τα απόκρυφά της. Αναγνώρισε την μυρωδιά γιατί όταν αυνανιζόταν, μετά μύριζε αργά τα δάχτυλά της. Αλλά ποτέ πριν δεν είχε μυρίσει τον εαυτό της απευθείας. Ο άντρας έχωσε το μαχαίρι ανάμεσα στο ύφασμα και στα χείλη της. Το μαχαίρι έκαιγε...Το είχε ζεστάνει στη φωτιά; Τον θεωρούσε ικανό. Αλλά η μόνη φωτιά ήταν μέσα της. Φοβόταν να κουνηθεί αλλά δεν μπορούσε και να σταματήσει. Σαν ένα γατάκι που τριβόταν, το μουνί της άρχισε να παίζει με το μαχαίρι, στέλνοντας κύματα πόθου και ταπείνωσης σε όλο της το σώμα. Την είχαν προδώσει και ο προδότης ήταν η ίδια.

    Ακόμη ένα κόψιμο. Αυτό έγινε προς τα πάνω, ίσια πάνω στο όρος της Αφροδίτης. Το εσώρουχο άνοιξε και έπεσε. Τώρα ένιωσε το μαχαίρι στα μπράτσα της, στους μηρούς της, στο στομάχι της, στον κώλο της. Όπου την άγγιζε την άφηνε γυμνή. Δεν μπορούσε ούτε να αναπνεύσει. Είχε ξεχάσει πού βρισκόταν. Είχε ξεχάσει ακόμη και τον φόβο της.

    «Θέλεις να γαμηθείς;» είπε η φωνή από μακριά. Η γυναίκα άνοιξε τα μάτια της και κούνησε το κεφάλι της για να παραμερίσει τα μαλλιά της από τα μάτια της. Ο άντρας στεκόταν μπροστά της. Αυτόματα κοίταξε προς τα κάτω και πρόσεξε πόσο στενό είχε γίνει το παντελόνι του.

    «Μάλιστα» είπε, έκπληκτη από την βραχνάδα της φωνής της.

    Το κεφάλι της έφυγε προς τα πίσω καθώς ένιωσε το γνώριμο τσούξιμο στο μάγουλο. «Μάλιστα τί;» είπε.

    Ένιωθε μπερδεμένη, αποπροσανατολισμένη. «Μάλιστα παρακαλώ. Μάλιστα Κύριε». Εκείνος χαμογέλασε, γυρίζοντας από την άλλη.

    Όταν στράφηκε πάλι προς το μέρος της, η φρίκη της έφτασε σε νέα ύψη. Κρατούσε ένα πιστόλι, ένα περίστροφο. Ήξερε τί ήταν. Ήξερε.

    Και πάλι ένιωσε τον πάγο που απέπνεε ο άντρας. Όπλισε το πιστόλι. Υπήρχαν μερικοί τηλεφωνικοί κατάλογοι στο πάτωμα, κοντά στα πόδια του. Με μία απλή κίνηση, έστρεψε το όπλο προς τα κάτω και τράβηξε τη σκανδάλη.

    Η εκπυρσοκρότηση ήταν εκκωφαντική. Η γυναίκα ένιωσε το χτύπημα του ήχου. Ήταν σαν να την είχε χτυπήσει ένα γιγάντιο μαστίγιο στο στήθος. Έμεινε άφωνη για μία στιγμή, μετά η κραυγή της, πιο δυνατή από την πιστολιά, ανέβηκε από τα τρομαγμένα της σωθικά. Έλεγε ασυναρτησίες. Τότε ο άντρας ακούμπησε τη θαλάμη στο μάγουλό της. Αισθάνθηκε την ζεστασιά της πιστολιάς μέσα από το μέταλλο.

    «Άνοιξε το στόμα», της είπε.

    Δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη. Κλείδωσε το σαγόνι της και κούνησε αρνητικά το κεφάλι. Περίμενε και άλλο χαστούκι αλλά αυτή τη φορά ο άντρας απομακρύνθηκε. Καθώς το κορμί του έκρυψε τη θέα του όπλου, η γυναίκα ανέκτησε λίγη από την ψυχραιμία της. «Σταμάτα, κόκκινο», είπε. Μετά βόγκηξε. Είχε ξεχάσει. Σιωπηλά έβρισε τον εαυτό της, τον εγωισμό της, την ανάγκη της. Ταρακούνησε τα δεσμά που την κρατούσαν, μετουσιώνοντας την αγωνία της σε δράση, αν και μάταια.

    Αναγνώρισε το παιχνίδι που κρατούσε όταν την πλησίασε. Ήταν μία πρωκτική σφήνα και μία ζώνη με ένα ντίλντο. Τώρα μάλιστα. Ακόμη και η σφήνα ήταν μικρότερη από αυτές που είχε δοκιμάσει, αν και δεν είχε εμπειρία από τέτοιες μεταλλικές σφήνες. Της πέρασε την ζώνη με ευκολία και το ντίλντο και η πρωκτική σφήνα γλίστρησαν μέσα μόνο με μία μικρή σουβλιά.

    «Τί στο διάολο», σκέφτηκε, καθώς ο άντρας πήρε ένα πράγμα που έμοιαζε με μπουκάλι παγωμένου χυμού, με μία μανιβέλα στο ένα άκρο. Συνέδεσε τα καλώδια που έβγαιναν από αυτό με κάτι εξαρτήματα σαν φις στη ζώνη της. Μετά γύρισε λίγο την μανιβέλα.

    ΠΟΝΟΣ! Ποτέ της δεν είχε νιώσει κάτι τέτοιο. Ήταν περισσότερο από σοκ. Ήταν σαν να της είχε χτυπήσει κάποιος το μουνί με ένα ρόπαλο, από μέσα. Ούρλιαξε. Ακόμη ένα γύρισμα της μανιβέλας και στριφογύρισε σαν τρελή. Ένα άγγιγμα σε έναν διακόπτη και μετά ακόμη ένα γύρισμα και ο πόνος μεταφέρθηκε στον κώλο της. Ούρλιαζε διάφορα safeword, παρακαλούσε, έλεγε όλες τις βρισιές που ήξερε. Όλα κυλούσαν πάνω στον άντρα σαν να ήταν σταγόνες της βροχής πάνω σε τανκ και χάνονταν.

    Η φωνή του ήταν μαλακή και ήπια. «Θα γλείψεις το όπλο;»

    «Όχι, Θεέ μου, όχι!» φώναξε, αλλά δεν ήταν σίγουρη αν έλεγε όχι σ’ αυτό που της ζητούσε ή τον παρακαλούσε να μην αγγίξει ξανά την μανιβέλα.

    Αυτή τη φορά τη γύρισε μισή βόλτα.

    Ένιωσε το άγγιγμά του στη μασχάλη της και μετά ένα βρεγμένο δάχτυλο να τρίβει κρύο ιδρώτα στο πάνω χείλος της. «Θα σπάσεις», της είπε με σιγουριά.

    Δεν απάντησε. Άνοιξε το στόμα της.

    Δεν του έφτασε να της το βάλει απλά στο στόμα. Την ανάγκασε να το γλείφει, να περνάει την γλώσσα της πάνω στο μέταλλο που ακόμη μύριζε από την πιστολιά. Στην αρχή είχε αρνηθεί. Το μόνο που έκανε ο άντρας ήταν να αγγίξει τη μανιβέλα με το δάχτυλο. Εκείνη πήρε πίπα στη θαλάμη του όπλου. Θα είχε κάνει τα πάντα. Στην πραγματικότητα, είχε ήδη απορροφηθεί σ’ αυτό που έκανε, όταν ένιωσε το κλικ περισσότερο, παρά το άκουσε. Το ένιωσε με τη γλώσσα της και τα χείλια της. Τα μάτια της γούρλωσαν. Ο αντίχειρας του άντρα άφησε τον επικρουστήρα να πέσει.

    Τα μάτια του ήταν καρφωμένα στα δικά της και τα δικά της αλληθώριζαν ελαφρά πάνω στον επικρουστήρα. Έπεσε σχεδόν πολύ γρήγορα για να το δει ανθρώπινο μάτι...σχεδόν πολύ γρήγορα.

    ====

    «Να θυμηθώ να στρώσω έναν μουσαμά την επόμενη φορά» σκέφτηκε, καθώς καθάριζε τα ούρα και τα κόπρανα από το πάτωμα.

    ====

    Πίσω στο διαμέρισμά της, αναρωτήθηκε αν όλα αυτά είχαν γίνει στ’ αλήθεια. Δεν ήξερε αν το είχε απολαύσει ή όχι. Αλλά αν δεν το είχε απολαύσει, τότε γιατί είχε αυνανιστεί τρεις φορές την τελευταία ώρα;


    Πηγή: BDSM Fiction: Fear

    Μετάφραση: dora_salonica (με την ευγενική άδεια του John Warren)
     
  2. mona

    mona mea_maxima_culpa

    Απάντηση: ΦΟΒΟΣ

    Very nice one. 
     
  3. dora_salonica

    dora_salonica Contributor

    Αυτό που μου άρεσε σ' αυτή την ιστορία ήταν ο ευφυής τρόπος που ο Dom παρέκαμψε το safeword και τις δεσμεύσεις που αυτό επιφέρει, παίρνοντας την πλήρη ευθύνη επάνω του. Πόσοι άνθρωποι μπορούν πραγματικά να το κάνουν αυτό, χωρίς να βλάψουν την παρτενέρ τους; Για παράδειγμα, σε ένα μακρόχρονο σκηνικό M/s, πόσοι Μάστερς έχουν τις γνώσεις που θα τους επιτρέψουν να αναλάβουν την πλήρη ευθύνη της ευημερίας της Υ; Κοινωνικά, επαγγελματικά, σεξουαλικά, συναισθηματικά, πνευματικά, σωματικά, δημιουργικά κ.ο.κ. Μπορούν πράγματι να το κάνουν αυτό; (Η προσωπική μου άποψη είναι πως ναι, κάποιοι ελάχιστοι μπορούν, οι περισσότεροι όμως όχι).

    Σε μία συγκεκριμένη σκηνή όμως, θεωρώ ότι αυτό μπορεί να γίνει, εάν ο Dom έχει γνώσεις και πείρα. Μπορεί να αναλάβει την πλήρη ευθύνη του συναισθηματικού και του σωματικού τμήματος της συμμετοχής της bottom και να την πάει εκεί που μπορεί να την πάει, όσον αφορά αυτό το περιορισμένο κομμάτι της ζωής της, την BDSM σκηνή, ένα κομμάτι το οποίο προσωπικά θα ονόμαζα kinky lovemaking. Ή, ίσως πιο επιεικώς, μία γεύση του αληθινού BDSM...

    Προσωπική η άποψη. Δεν απορρίπτω το play στο BDSM, απλά έχω άλλες προτιμήσεις...

    Έχω καταθέσει τις απόψεις μου περί των απαραίτητων στοιχείων σε αυτό που ονομάζω γνήσιο BDSM στο νήμα https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/30521-η-όμικρον-στο-μικροσκόπιο.html
     
  4. annia24

    annia24 Regular Member

    Απάντηση: Φόβος

    λοιπον,εμενα αυτη η ιστορια πολυ μ'αρεσε..!