Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

Χρυσαυγή

Συζήτηση στο φόρουμ 'Τέχνη' που ξεκίνησε από το μέλος Alice in wonderland, στις 8 Φεβρουαρίου 2019.

  1. Alice in wonderland

    Alice in wonderland sui generis Contributor

    Σσς…Σώπασε τώρα ψυχη μου κι άκουσε μαζί μου τη νύχτα που τραγουδάει.
    Σσς… Σώπα τώρα, όλα τέλειωσαν τώρα.
    Δεν έμεινε πια τίποτα να φοβάσαι...
    -Άκου...Πόσο γλυκιά είν’ η ησυχία της νύχτας!
    Σαν εκείνη τη φορά –θυμάσαι;-
    Εκείνη τη φορά που χαθήκαμε ψάχνοντας την άσφαλτο...
    Και μείναμε μόνοι στην τόσο γνώριμή μας ερημιά
    Μα ήταν τόσο γλυκιά η σιωπή!
    Γλυκιά και ήρεμη…
    Άκου. Άκου πως γλιστράει η μελωδία
    Και φτάνει πάτο και ξανανεβαίνει.
    Γι αυτό σου λέω.
    Φτάνει τώρα. Σώπα ν’ακούσουμε.
    Θα είναι σαν νανούρισμα.
    Το τελευταίο νανούρισμα.
    Τι τύχη να μου το τραγουδά η νύχτα τούτο το νανούρισμα!
    Φτάνει. Μην κλαις άλλο.
    Κι όταν θα ρθουν κι οι άλλοι, πες τους να γελάνε.
    Ναι, το γέλιο ταιριάζει πιο πολύ στο τραγούδι μου.
    Σσς.. Σώπασε τώρα..Κι εγώ παύω να μιλάω.
    Έλα να κοιμηθούμε και οταν ξυπνήσεις το τραγούδι της νύχτας θα’χει κλέψει όλα τα δάκρυα σου…

    blessed are those who suffers... because they have a pure heart



    *το κείμενο δεν είναι δικό μου.
     
  2. Alice in wonderland

    Alice in wonderland sui generis Contributor

  3. Alice in wonderland

    Alice in wonderland sui generis Contributor

    Αν δεν καω...
    Αν δεν καείς...
    Αν δεν καουμε....
    Πώς μπορεί η νύχτα να φωτίσει;...

    Ναζιμ Χικμετ
     
     
  4. Alice in wonderland

    Alice in wonderland sui generis Contributor


  5. Αγαπημενοοοο!!!! 

     
  6. Alice in wonderland

    Alice in wonderland sui generis Contributor

     
     
  7. Alice in wonderland

    Alice in wonderland sui generis Contributor

    Γιορτάζεται ο Έρωτας;

    Αυτός είναι αλήτης δεν καταλαβαίνει από τέτοια.
    Αλήτης και τζέντλεμαν
    -Κυκλοφορεί σε μέρη που δεν το περιμένουμε…
    Σε τραβάει από τα μαλλιά και σου κάνει έρωτα σα να μην υπάρχει αύριο έτσι αυθόρμητα γιατί εκείνη τη στιγμή το ήθελε.
    Σε κολλάει στον τοίχο με το έτσι θέλω, σου ψιθυρίζει πρόστυχα λόγια και σε κάνει να παραλογίζεσαι.
    Υποκύπτεις θες δε θες!
    Δεν ξέρει αυτός από savoir vivre.
    Δεν βγάζει το κουμπιουτεράκι να υπολογίσει συν-αισθήματα, ούτε ανοίγει το τεφτέρι του να δει ημερομηνίες και να γιορτάσει.
    Είναι γιος της πενίας, άφραγκος. Θα σε τραβήξει από το χέρι μια μέρα που τα μαλλιά σου θα κολλάνε από την αλουσιά στο πρόσωπο και θα φάτε σουβλάκια σε ένα παγκάκι που βρήκατε μπροστά σας. Θα χαχανίζετε σαν παιδιά και θα φιλιέστε βρωμοκοπώντας τζατζίκι. Το καίω λίγο νομίζετε; Ο ρεαλισμός σε όλο του το μεγαλείο.
    Γεννιέται, πεθαίνει, φουντώνει, σβήνει, σε διαλύει σε ξαναχτίζει και πάλι από την αρχή!
    Θα σου σκίσει το πιο ακριβό σου φόρεμα για να αγγίξει το κορμί σου. Δεν κοστολογεί. Είναι αλήτης είπαμε. Παλιοτόμαρο. Δεν ξέρει από τύπους. Δεν έχει τρόπους. Σε φλερτάρει χυδαία.
    Θα σου κόψει ένα κόκκινο τριαντάφυλλο που θα δει στην αυλή του γείτονα και θα του θυμίσει το χαμόγελο σου. Έτσι μια μέρα που δε θα το περιμένεις
    Θα σου στέλνει πρόστυχα sms εν μέσω ενός σοβαρού δείπνου και θα το ξέρετε μόνο εσείς οι δύο. Δεν βγαίνει με την ντουντούκα να το φωνάζει. Δεν το έχει ανάγκη.
    Ο Έρωτας γιορτάζει στιγμές όχι ημερομηνίες.
    Γιατί η αυθόρμητη εκδήλωση των συν-αισθημάτων έχει αξία ανεκτίμητη.
    Γιατί όταν αρχίσεις να σκέφτεσαι και να αναλύεις το καις.
    Γιατί όταν είσαι ερωτευμένος είσαι τόσο τύφλα που δεν ξέρεις τι σημαίνει γιορτή!
    Λέμε ναι στον έρωτα και όχι στον μπουρλοτιέρη Άγιο Βαλεντίνο που κάνει τα θεμέλια μιας σχέσης να τρέμουν, ειδικά όταν ο ένας εκ των δύο είναι κατά.
    Αφήστε δε τι γίνεται όταν η σχέση είναι νεοσύστατη και δεν ξέρεις τι πιστεύει και πώς το βλέπει ο άλλος.
    Γι αυτό κάνε μας τη χάρη Βαλεντίνε… εγώ θέλω αυτόν τον έρωτα τον αλήτη που αποπλανεί αρέσει και δεν γιορτάζει…
    Αυτόν που δεν τον θυμάμαι στις 14 Φλεβάρη μόνο…
     
     
  8. Σοφος αυτος που το ειπε...
     
  9. Alice in wonderland

    Alice in wonderland sui generis Contributor

  10. Alice in wonderland

    Alice in wonderland sui generis Contributor

    «Το ταξίδι του όνειρου», ένα ποίημα της Χρυσαυγής Τούμπα

    Από Κατερίνα Ευαγγέλου - Κίσσα


    Άρμεγα

    Ανατολές γλυκόπιοτες αχτίδες

    για να συνθέσω την ωραιότερη μελωδία του κόσμου

    Μα τις έσβηνε ο Νοέμβρης που φυσούσε από το λόφο.



    Έκλεινα

    Το σύμπαν στις χούφτες μου

    ευτυχισμένη για να κάνω το »ταξίδι του Οδυσσέα»

    Μα αστρόσκονη έρεε μέσα από τα δάχτυλά μου.



    Έκλεβα

    Το κόκκινο της καρδιάς των φύλλων

    για να βάψω το άτονο της αγάπης σου

    Μα αιμάτινη βαφή έσταζε το βλέμμα σου.



    Απόψε

    Κλείνω τα μάτια κι ακούω τη μουσική

    Γιορτάζει η αγάπη σε μια ματιά, σε ένα χαμόγελο

    Απόψε και το πιο ψεύτικο ακούγεται όμορφο

    Σε μια φωνή, σε μια ομολογία.



    Απόψε το όνειρο ξάσπρισε

    κι έπεσε ν’ αποκοιμηθεί.
     
  11. Alice in wonderland

    Alice in wonderland sui generis Contributor

    «Δίχως σου», ένα ποίημα της Κικής Γκόβαρη
    Από Κατερίνα Ευαγγέλου - Κίσσα


    Δίχως σου…

    Σκιά από κερί σβησμένο.

    Ηχώ από βουβή κραυγή.

    Οπτική απάτη σε αόρατο θίασο πλανόδιων ταχυδακτυλουργών.

    Θρόισμα πεσμένων φύλλων σε χρόνο φυλλοβόλο.



    Στιγμή τετελεσμένου «τώρα»

    -σ’ ένα δωμάτιο γεμάτο από μια ανάσα προσδοκώμενου-

    ζώσα;



    Μνήμη ή φαντασία;

    Σ’ αέναη επανάληψη σύγχυσης.

    Όνειρο στο σχεδόν.

    Επί του σχεδίου, ούτε λόγος!



    Τα ρέστα μου σε χαμένη παρτίδα

    κι ο σημαδεμένος άσος στο μανίκι σου.



    Πειραγμένοι στίχοι σε χρόνο εν ευθέτω, βροχερό και αόριστο.

    Σε έγκλιση ευχετική για το ημέρωμα…

    και το (Ι)μέρωμα*.

    Δυνητική όμως;

    Επί του αδυνάτου!

    Κάποτε δικοί σου μόνο.

    Τώρα …

    απλώς έξω από ‘μενα



    Και μια σιωπή…

    απλή σκέψη του λέγοντος.

    Επί των υποθέσεων.

    Εκεί που το «όταν» γίνεται «αν».



    Δίχως σου…

    Ενσαρκώνονται τα άυλα κι εξαϋλώνονται τα βιωμένα.



    Δίχως σου…

    μα εγώ εκεί.

    Μαζί σου!





    *(ι)μέρωμα < ίμερος
     
  12. Alice in wonderland

    Alice in wonderland sui generis Contributor

    «Μπλουζ – Μια μέρα γιορτής», ένα ποίημα του Ρογήρου Δέξτερ
    Από Κατερίνα Ευαγγέλου - Κίσσα

    [για την Ελένη]



    I



    Ίσως κυλήσουν πάλι τα νερά

    Που θα σε φέρουν

    Αύριο κοντά μου

    Ή πιο μακριά

    Από τα δόντια

    Πλήθους συγκεντρωμένου

    Σε αμμουδιές και σε πλατείες

    Για να ζητωκραυγάσει

    Τού χρόνου τα ασήμαντα

    Που όμως μοιάζει να κυλά

    Σαν τα νερά που λέω πως θα σε φέρουν

    Σήμερα ίσως αύριο σε μιαν άκρη τού ύπνου

    Από τα υψωμένα βουνά

    Και των ονείρων τις κορυφώσεις

    Δίπλα στην έρημό μου

    Να γίνεις όαση

    Για όσους σταματούν εκεί να ξεδιψάσουν

    Πηγή εσύ όπου το στόμα μου θ’ αφήσω.



    II



    Δεν ξέρω πια να λογαριάσω

    Πόσα χρόνια σπατάλησα άδικα

    Στα νύχια τής ματαιότητας

    Που λογισμοί ακονίζουν και επίπεδες σκέψεις

    Ίσως μισή ζωή – για κάποιους ολόκληρη

    Από αίσθημα σε αίσθημα

    Από λάθος σε λάθος

    Τρόπο να μετρώ τη βιασύνη τού χρόνου

    Στα μισά τής νύχτας που κυλά

    Στα σκοτεινά μέρη τού θώρακά μου•

    Τώρα μοιάζει να φτάνει

    Σαν ένα τυχαίο γλίστρημα

    Από το ύψος με τους κόκκινους έρωτες

    Που ποτίζει ακόμη η σκιά τής μητέρας

    Ή μια μετάπτωση

    Από τα σύννεφα που κυνηγώ και τα ανέφικτα

    Για να λυτρωθεί με μιας αυτό το φορτωμένο σαρκίο

    Να μπω για τα καλά στα όνειρα

    Γυρνώντας στα τόσα τραγούδια που δεν έγραψα

    Και γίνω επιτέλους

    Σαν όμορφος στίχος

    Για εκείνη τη νοσταλγία σου που αγάπησα

    Φωνή γλυκιά τής φυλλωσιάς τού δάσους.



    III



    Πάνω στο δέρμα σου

    Ακόμη ανάβουν τσιγάρα και ύστερα χάνονται

    Λαχτάρες που αγάπησες με πάθος να σε λατρεύουν

    Αλήτισσες νύχτες

    Που έλεγες με νόημα πως είσαι

    Δίχως πια σάρκα μια κυνηγημένη ψυχή

    Γεμάτη όνειρα στο μέλλον

    Όπου φτερά ακούς των αγγέλων και τραγούδια παιδιών•

    Κανείς όπως εγώ που σε θυμάμαι

    Δε σ’ αγκάλιασε

    Ξέπλεκη κόρη στην άκρη ενός εξώστη

    Ανθισμένη σαν Άνοιξη και είναι

    Αλήθεια από εκείνες που μόνος

    Στα παραμύθια συναντώ

    Τις χίλιες νύχτες που έλεγα

    Με νόημα πως θέλω

    Σα να γυρεύω διψασμένος

    Νερό τής άρνας και τής λησμονιάς

    Πάνω στο δέρμα μου σβήνοντας

    Τσιγάρα αναμμένα

    Για πάντα να σε ξεχάσω.