Χρόνια πολλά σκλάβα μου

Το παρακάτω ποίημα το έγραψα για μια πραγματική σκλάβα που η γνωριμία μας εχει γίνει και παραμένει ακόμα μέσα απο το msn. Αποφάσισα να το δημοσιεύσω εδώ γιατί είδα ότι είναι και αυτή μέλος. Και είμαι σίγουρος ότι θα απαντήσει ξανά, αυτή την φορά σε αυτο το φόρουμ.

(Ποίημα ελευθερης έκφρασης)

Ξέρω ότι λατρεύεις τον βάναυσο τον τρόπο μου
ότι μεθάς με την αγριάδα και τον θυμό μου.
Ξέρω ότι σκληρά πρέπει να σου φερθώ
βίαια την ηδονή και τον οργασμό σου να καρπωθώ.

Κρατάς το βλέμμα χαμηλά μπροστά στην αφεντιά μου
βλέπω ότι τρέμεις ελαφρά σε κάθε προσταγή δικιά μου.
Ήσουν "άταχτη" ξανά και πάλι θα σε τιμωρήσω.
Μήπως το κάνεις επίτηδες, τον άγριο εαυτό μου να σου χαρίσω?

"Συγνώμη Αφέντη" μονολογάς, "Δεν πρόκειται ξανα ν' ανυπακούσω..."
τα λόγια σου σβήστηκαν με μιάς, με ανάγκασες άγρια να σε χαστουκίσω.
Μα βλέπω αντί για κλαψουρίσματα, αντί για κόντρα ικεσίες,
αρχίζεις να αναριγάς ανυπομονώντας για τις δικές μου επιθυμίες.

"Πέσε στα τέσσερα με μιάς, μπουσούλησε κοντα σε μένα,
γλείψε τις πατούσες μου ρούφa τα δάχτυλά μου!"
Αμέσως σκυλάκι έγινες πρόθυμα το κανες για μένα,
και τις πατουσες μου γλείψες, ρουφώντας τα δάχτυλά μου.

Σε άρπαξα απ' το μαλλί κάνοντας το χαλινάρι,
κάθισα στην πλάτη σου κάνοντας τον καβαλάρη.
Εσύ φοράδα έγινες και άρχισες βόλτες να με κάνεις
παραδομένη στις ορέξεις μου, τον πόθο μου να τρελάνεις!

Τα χαστούκια που σου έρριχνα άγρια στον πισινό σου
την ηδονή σου φούντωναν, προετοίμαζαν τον οργασμό σου.
Βογγούσες απο ταπείνωση, ξευτελισμό και πόνο
μα η ηδονή σου συνέχεια φούντωνε απ' τον θυμό μου και μόνο.

Σε σήκωσα απότομα, σου έδεσα ανοιχτά πόδια και χέρια,
στό κέντρο του δωματίου στεκόσουνα έρμαιο ήσουνα μες τα δικά μου χέρια.
Τα λόγια μου ήταν σκληρά, ταπεινωτικά με ξευτελισμό γεμάτα
τα δάκρυα σου δεν με λυγίσανε μα τον θύμο μου απλά ανάψαν.

Άρπαξα το μαστίγιο την "γάτα με τις εννιά ουρές",
τα μάτια σου γούρλωσαν κοιτώντας τις μακριές ουρές.
Με τέχνη και με δύναμη γύρω σου τις χτυπούσα,
προσέχοντας καθόλου το κορμί σου να μην ακουμπούσα.

Τινάχτηκες και βόγγηξες, στο πρώτο χτύπημά μου,
τα ίχνη η "γάτα" στην πλάτη άφησε, κόκκινα πονεμένα.
Αμέσως η φωνή ξεχύθηκε κάτω από το προσταγμά μου.
"Ένα! Ευχαριστώ Αφέντη μου. Μπορώ να έχω άλλο ένα?"

Αμέσως σε ξαναχτύπησα, οξύς ο πόνος πάνω στα κωλομέρια
τινάχτηκες και βόγγηξες ξανά, ο πόνος σου ήταν μέσα στα δικά μου χέρια.
"Δύο! Ευχαριστώ Αφέντη μου. Μπορώ να έχω άλλο ένα?"
Η ηδονή σου φούντωνε ο πόθος σου μεγάλωνε για μένα.

Μέτρησες χτυπήματα καμμιά εικοσαριά,
παντού η "γάτα με τις εννιά ουρές" εγλειψε το κορμί σου.
Ένιωσες κοντά τον δικό σου οργασμό να καραδωκεί,
κρυμμενος πίσω από την πονεμένη ηδονή σου.

Κάρφωσα απότομα μέσα σου βαθιά την λαβή του μαστιγίου,
τα δάχτυλα μου έσκαψαν βαθιά τα πονέμενα κωλομάγουλά σου,
τα δόντια μου σαν τρελά, δάγκωναν τα στήθη και τις θηλές σου,
έρμαιο κατάντησες ξαφνικά καθώς τον οργασμό τραβούσα απ' το κορμί σου.

Τινάχτηκες τσιρίζοντας και κλαίγοντας μαζί
καθώς τα μαστιγώματα του οργασμού σου δεν μπορουσες να τ' αντέξεις.
Ο οργασμός σου ήταν άγριος και και δυνατός μαζί
έλεγες με το νου σου αν την συνέχεια θα την αντέξεις.

Γονάτισα αμέσως στο πόδια σου μπροστά,
καυτο δαγκωτό φιλί απόθεσα στην καυλωμένη σου κλειτορίδα
με την λαβή το μουνί σου ξετρέλανα
τα δάχτυλα μου σου ξέσκισαν την κωλοτρυπίδα.

Δεύτερος οργασμός πιό άγριος κατέκλυσε το κορμί σου
καθώς την κλειτορίδα σου ρούφαγα και δάγκωνα δυνατά
με δάχτυλα και μαστίγιο γαμούσα το κορμί σου.
Χαλάρωσες και κρεμάστηκες απ΄ τα σχοινιά χύνοντας συνέχεια κι απανωτά.

Σε έλυσα στα γρήγορα σαν σκύλα σε πέταξα πάνω στο κρεβάτι,
αμέσως το καυλί μου κάρφωσα σαν του καραβιού σου ναναι το κατάρτι.
Στις φουρτουνιασμένες θάλασσες της ηδονής και τον δικών σου οργασμών
καραβοκύρης σου έγινα πάνω στο βασανισμένο το κορμι σου.

Ένιωσες να χάνεις τα λογικά την αίσθηση του χώρου και του χρόνου
καθώς τον κώλο σου στα ξαφνικά ο πούτσος μου άρχισε να οργώνει.
Ήξερες ότι ήμουνα πολύ κοντα, μεσα απ' το ανακάτεμα των οργασμών και του πόνου
αναζητούσες με λαχτάρα πια ο πούτσος μου μεσα στον κώλο σου το σπέρμα μου ν' απλώνει.

Με παρακάλεσες να μην σε λυπηθώ,
άγρια τον κώλο σου να τον ξεσκίσω,
μέχρι που να μην μπορουσα να κρατηθώ
βαθια στο σώμα σου τα χύσια μου ν' αφήσω.

Φώναξα λόγια ταπεινωτικά,
ξευτιλιστικά λόγια της καύλας που φουντώνει
τραντάχτηκα καρφώθηκα μέσα σου βαθιά
αφήνοντας τον οργασμο μου το είναι σου να σαρώνει.

Μαζί μου εξεψύχησες τον τελευταίο οργασμό σου.
Μαζί μου φώναξες και λάτρεψες τον αφέντη και κύριο σου.
Μαζί μου στο πλάϊ ξάπλωσες κούρνιασες στην αγκαλιά μου.
Μαζί μου έγινες ξανά το τρυφέρο κοριτσάκι στην καρδιά μου.

Στα τελευταία λόγια μου έλιωσες από γλύκα
ήταν λόγια τρυφερά, λόγια αληθινής λατρείας.
Στον σάρκικο τον έρωτα είμαι Αφέντης σου κανονικά
γιατί πάντα είμαι σκλάβος της δικής σου επιθυμίας!

 

Ψιλοκοτσάνα είναι αλλά δεν πειράζει. Το έσωσες με εκείνο τον στίχο που λέει για το τρυφερό κοριτσάκι.

Και χρόνια πολλλλλλά. Και καλλλλλά.

 

Κάπου θα συμφωνήσω... κάπου θα διαφωνήσω μαζί σου. Πάντως σε ευχαριστώ για την ντομπρα απάντηση σου! Κατά την γνώμη μου συχνά ότι αρέσει σε κάποιον δεν σημαίνει ότι είναι αρεστό και στους υπόλοιπους!  
Καλη χρονιά συμπολίτισσα!

 

Πανω στης Τροιας τα βουνα που'ναι σαν κωλομέρια
καθότανε ο Όμηρος με την ψωλή στα χέρια

Καθως μαλακιζότανε και σκόρπαγε το χύσι
του' ρθε η θεία έμπνευση το έπος του ν'αρχίσει

Μια εικών αν είν’ καλή μας λέγουν οι Κινέζοι
ρόλο χιλίων λέξεων ανέτως τονε παίζει.

Δεν έχω λόγο δηλαδή πολλά να εξηγήσω
αλλά τη φαντασία σας ελεύθερη θ’ αφήσω.

Δυο χελιδόνες στέκονται μπροστά σ’ ένα πιθάρι.
Ποιος είναι μέσα; Γέροντας - ή τάχα παλικάρι;

Θα μπούνε άραγε κι αυτές μέσα να κουβεντιάσουν
ή απέξω θ’ απομείνουνε- και μήπως ξεπαγιάσουν;

Τι θέμα συζητήσεως έχει τεθεί εκεί πέρα;
Θα τελειώσει σύντομα ή δε θα φτάσει η μέρα;

"Αδελφια καντε γρηγορα, καθε λεπτο που μπαινει
ο Παρης στο κρεβατι του γαμαει την Ελενη,

Φερτε μου την Ελενη μου, κι αν καποιος το θελησει
πολυ ευχαριστως καθομαι μετα να με γαμησει..."

Βλεπεις εκεινο το βουνο που' ναι γεματο ρυζι..
εκει που το ταλέντο μας ανέτως κακαρίζει..

εκει καλέ μου ομηρε, εκει μπορεις να παίζεις

να πλέκεις με τους στίχους σου καλάθια και πανέρια

γιατί αν υπάρχει η ζωή, ποιητικά υπάρχει...

αντε και καλή χρονιά!

(αν δεν πήρες το μήνυμα δεν πειράζει καλύτερα για σένα Ομηρε)

 

Τουλαχιστον η σχεση σας εχει γερη βαση!!!!!!!! Το ΜΣΝ....

 

Τρίζουνε στον τάφοντα τα bones του 2PAC,

γιατί ο fidakos χώνει το πιο αρχιδάτο ΡΑΠ.


Ο NiVo τρώει τη σκόνη του, του Μilko το μπουκάλι,

το φόρουμ τον διαβάζει και πέφτει στην κραιπάλη.


Η dora τον γιουχάρει, ο Κits τον εμψυχώνει,

ακάθεκτος ο fidoulas συνέχεια τους τα χώνει.


Και Μasteroswitchάροντας μπαίνει με τα γαμίδια,

οι στίχοι του στους ώτες μας 9ουρα μαστίγια.

 

Μα δεν τον γιουχάρισα. Βρίσκω τα γραπτά του Φιδάκου πάρα πολύ αξιόλογα. Η κριτική ήταν καλοπροαίρετη. Πιστεύω ότι στο μέλλον θα δούμε ΦΟΒΕΡΑ πράγματα από τον Φιδάκο μας. Έχει δυνατότητες. Σαν ηφαίστειο που ξυπνά.

Αυτά τα βιντεάκια του Tus μου φτιάχνουν τη μέρα...Ούτε custom-made να ήταν.