ΩΔΗ...

Φίλε Κυρίαρχε,

κανόνες απαραίτητοι, κανόνες περιττοί, κανόνες αναγκαίοι, κανόνες αναγκαστικοί.

Απ’ όλα έχει ο μπαξές για να διαλέξεις, να επιλέξεις, να διαμορφώσεις την προσωπική σου στάση και να βιώσεις την ηδονιστική ζωή που το BDSM καλεί.

Ποιος όμως ο πρώτος κανόνας;

Μα φυσικά ο έρωτας. Χωρίς τον έρωτα πως να ζει άραγε κανείς; Με άγχος; Με στηθάγχη; Με κατάθλιψη;

Φίλε Κυρίαρχε,

ο βασικός κανόνας της ύπαρξης σου είναι ο έρωτας για την σκλάβα αλλά η στιγμή της ανύψωσης Σου είναι ο έρωτας για την σκλάβα Σου.

Εκείνης που σε επέλεξε να την οδηγήσεις στην ελευθερία της κι εκείνη που επέλεξες για να νιώθεις ήσυχος, περήφανος, χαρούμενος.

Εκείνης που την βλέπεις να ανακουφίζεται υπερβαίνοντας τη δυσκολία της και χαίρεσαι διπλά, επειδή βοήθησες κι επειδή ανοίγουν καινούρια πεδία στην υποταγή της.

Εκείνης που την αναγνωρίζεις από το κρυφό της φως, και που βουτάς στα σκοτάδια της για να την κάνεις να λάμψει (κρίμα τέτοιο φως να σκοτεινιάζει πίσω από «βρώμικα» παράθυρα).

Εκείνης που είναι το πρωινό σου χαμόγελο, η γλυκιά σου συντροφιά, η βαθιά αγάπη, η πνοή σου.

Εκείνης που σου παραδίδει τον εαυτό της, το κορμί της, την ζωή της για να Σε υπηρετεί, να Σε υπακούει, να Είσαι το κέντρο του ηδονικού της κόσμου, το μέσον για την ελευθερία της και το σπουδαίο στην ζωή της.

Φίλε Κυρίαρχε, όταν ανταμώσεις αυτή την ελευθερία, όταν νοιώσεις την πληρότητα, τότε η σκλάβα Σου είναι υπαρκτή και οι σκλάβες είναι το κερασάκι στην τούρτα του έρωτα Σου.

Θα ήταν ελπιδοφόρο, φίλε Κυρίαρχε, αν επλέκες και την δική σου ωδή σε τούτο εδώ το νήμα...

 

Τότε δεν ξέρω για ποιο λόγο χάθηκε και θάφτηκε...αλλά σαν άλλος @Tenebra_Silente θα γίνω νήμα-digger και θα το ανασύρω στην επιφάνεια γιατί του αξίζει.
Δεν θα καταφέρω άμεσα ν' απαντήσω λόγω ώρας και μέρους, όμως φίλτατε @Iagos θα επανέλθω.

 

Είσαι σίγουρος πως δεν ξέρεις το λόγο?
Ο έρωτας είναι κόκκινο πανί για τους "σκληροπυρηνικούς" του bdsm.

 

Απ' όσο με ξέρεις, δεν χρειάζεται να σου αναφέρω πούθε το σημειώνω αυτό (για να μην πω "τους" κι έχουμε παρεξηγήσεις).

 

Όχι μωρέ, μια χαρά παιδιά είναι. Απλά ξορκίζουν αυτό που φοβούνται...

 

Τι σε quot-αρα σε άλλο νήμα? Ε, αυτό

 

Φίλτατε @CaptainAfrican που το βρήκες αυτό το κείμενο και το ξέθαψες !!!

Δεν το θυμόμουν ούτε στο ελάχιστο…

Αγαπητέ @peleas σαφώς και είναι κόκκινο πανί ο έρωτας για έναν Κυρίαρχο.

Αν ως έρωτας καλείται εκείνο το «σφίξιμο στο στομάχι που φέρνει ταχυκαρδία, παρόρμηση, που σε κάνει να πετάς σε ροζ συννεφάκια και ανταλλάσεις μεγάλα λόγια και όρκους αιώνιας πίστης και αφοσίωσης…» και άλλα τέτοια φαιδρά, τότε αυτό το ξενέρωμα είναι και κόκκινο πανί και δεν είναι έρωτας. Είναι απλά το ρομαντικό ιδεώδες της Βικτωριανής εποχής που ταλαιπωρεί γενιές και γενιές στις δυτικές κοινωνίες. Το ρομαντικό ιδεώδες είναι το τυράκι στη φάκα της μονογαμίας.

Είναι ό,τι πιο ανόητο έχει πιστέψει ποτέ ο άνθρωπος. Τι σχέση μπορεί να έχει η Κυριαρχία με αυτή την ανοησία….

Ο έρωτας για εμένα είναι μια πνευματική σχέση με τον εαυτό μας. Είναι δημιουργία και ποίηση. Είναι υπέρβαση.

Θα ανατρέξω στα λόγια της Διοτίμας στον διάλογο της με τον Σωκράτη στο «Συμπόσιο» του Πλάτωνα για τους αναβαθμούς ή τα επίπεδα του έρωτα:

«ἐρῶ μὲν οὖν, ἔφη, ἐγὼ καὶ προθυμίας οὐδὲν ἀπολείψω
Εγώ λοιπόν θα μιλήσω επάνω σε αυτά τα θέματα είπε η Διοτίμα και έχω την προθυμία να μην παραλείψω καμία λεπτομέρεια.

πειρῶ δὲ ἕπεσθαι,
Θα προσπαθήσω μάλιστα να σε βοηθήσω να ακολουθήσεις αυτήν την διαδικασία των αναβαθμών,

ἂν οἷός τε ᾖς.
αν βεβαίως θα επιθυμούσες και εσύ το ίδιο.

δεῖ γάρ, ἔφη, τὸν ὀρθῶς ἰόντα ἐπὶ τοῦτο τὸ πρᾶγμα ἄρχεσθαι μὲν νέον ὄντα ἰέναι ἐπὶ τὰ καλὰ σώματα,
Καταρχήν, είπε η Διοτίμα, κάποιος που επιθυμεί να ακολουθήσει σωστά αυτήν την διαδικασία, θα πρέπει να ξεκινήσει τις προσπάθειές του από την νεανική του ηλικία, με αφορμή την ερωτική διάθεση που θα αισθανθεί για ένα ωραίο σώμα.

καὶ πρῶτον μέν,
Και καταρχήν βεβαίως,

ἐὰν ὀρθῶς ἡγῆται ὁ ἡγούμενος,
απαραίτητη προϋπόθεση είναι να υπάρχει ένας σωστός καθοδηγητής.

ἑνὸς αὐτὸν σώματος ἐρᾷν καὶ ἐνταῦθα γεννᾷν λόγους καλούς,
Αυτός ο καθοδηγητής θα κατευθύνει τον νέο που αισθάνεται την ερωτική διάθεση για κάποιο ωραίο σώμα, να περιοριστεί σε αυτό το συγκεκριμένο σώμα, (ενός) και με βάση αυτό το αντικείμενο να προσπαθήσει να βάλει στο μυαλό του όλες τις καλύτερες σκέψεις που θα μπορούσε να διανοηθεί βλέποντας αυτό το σώμα.

ἔπειτα δὲ αὐτὸν κατανοῆσαι ὅτι τὸ κάλλος [210b] τὸ ἐπὶ ὁτῳοῦν σώματι τῷ ἐπὶ ἑτέρῳ σώματι ἀδελφόν ἐστι,
Στην συνέχεια, για να ανέλθει στον δεύτερο ερωτικό αναβαθμό, θα πρέπει αυτός ο νέος να κατανοήσει, ότι το κάλλος του σώματος για το οποίο έχει αισθανθεί ερωτική διάθεση, δεν είναι μοναδικό, αλλά θα μπορούσε να συναντήσει αυτό το κάλλος και σε κάποιο άλλο σώμα, σαν να ανήκαν αυτά τα δύο σώματα σε αδέλφια.

καὶ εἰ δεῖ διώκειν τὸ ἐπ᾽ εἴδει καλόν,
Και εφόσον η επιδίωξη του νέου θα επικεντρώνεται στην εξωτερική εμφάνιση του κάλλους,

πολλὴ ἄνοια μὴ οὐχ ἕν τε καὶ ταὐτὸν ἡγεῖσθαι τὸ ἐπὶ πᾶσιν τοῖς σώμασι κάλλος
θα πρέπει να καταλάβει ότι είναι παράλογο πως μόνο το σώμα ενός ανθρώπου θα μπορούσε να διαθέτει ένα τέτοιο κάλλος, διότι ανάλογη εξωτερική ομορφιά θα μπορούσε να συναντήσει και στα σώματα πολλών άλλων ανθρώπων.

τοῦτο δ᾽ ἐννοήσαντα καταστῆναι πάντων τῶν καλῶν σωμάτων ἐραστήν,
Αφού κατανοήσει αυτήν την ευρύτατη διάδοση του σωματικού κάλλους, θα πρέπει να αισθάνεται εξίσου ισχυρή ερωτική διάθεση και θαυμασμό για όλα τα σώματα που ικανοποιούν αυτά τα κριτήρια του εξωτερικού κάλλους.

ἑνὸς δὲ τὸ σφόδρα τοῦτο χαλάσαι καταφρονήσαντα καὶ σμικρὸν ἡγησάμενον
Αν όμως περιοριστεί στο να θαυμάζει ένα και μόνο ωραίο σώμα, θα πρέπει να κατανοήσει ότι αυτό θα προκαλέσει ζημιά στην ψυχή του και θα πρέπει να θεωρεί τον εαυτό του ότι (αν δεν μπορεί να δει το γενικότερο κάλλος) θα βρίσκεται σε μειονεκτική θέση.

μετὰ δὲ ταῦτα τὸ ἐν ταῖς ψυχαῖς κάλλος τιμιώτερον ἡγήσασθαι τοῦ ἐν τῷ σώματι,
Μετά από αυτήν την διαδικασία, μπορεί να προχωρήσει στον τρίτο ερωτικό αναβαθμό και να αντιληφθεί ότι το κάλλος που βρίσκεται στις ψυχές των ανθρώπων έχει πολλή μεγαλύτερη αξία από το σωματικό κάλλος.

ὥστε καὶ ἐὰν ἐπιεικὴς ὢν τὴν ψυχήν τις κἂν σμικρὸν ἄνθος [210c] ἔχῃ,
Διότι πρέπει να καταλάβει ότι το άνθος μιας ψυχής, ακόμα και όταν αυτό είναι ένα μικρό μπουμπούκι, διαθέτει μεγαλύτερο κάλλος, σε σχέση με την πιο τέλεια σωματική ομορφιά.

ἐξαρκεῖν αὐτῷ καὶ ἐρᾷν καὶ κήδεσθαι καὶ τίκτειν λόγους τοιούτους
Κατά αυτόν τον τρόπο, θα πρέπει να αρκεστεί το γεγονός ότι βρήκε έναν άνθρωπο με τέτοιο ψυχικό κάλλος, και να αφοσιώνει τον έρωτά του σε ένα τέτοιο άτομο, όπως και να φροντίζει για όλες τις ανάγκες αυτού του ανθρώπου και να εξυμνεί τα ψυχικά του χαρίσματα.

καὶ ζητεῖν, οἵτινες ποιήσουσι βελτίους τοὺς νέους,
Επίσης, θα πρέπει να ψάχνει να βρει ποια είναι τα χαρίσματα αυτού του ανθρώπου, τα οποία έχουν την ικανότητα να βελτιώσουν την ψυχική καλλιέργεια ενός νέου.

ἵνα ἀναγκασθῇ αὖ θεάσασθαι τὸ ἐν τοῖς ἐπιτηδεύμασι καὶ τοῖς νόμοις καλὸν καὶ τοῦτ᾽ ἰδεῖν ὅτι πᾶν αὐτὸ αὑτῷ ξυγγενές ἐστιν,
(εισερχόμαστε στον τέταρτο ερωτικό αναβαθμό)
Έτσι τελικά θα αισθανθεί την ανάγκη να κατανοήσει το ιδιαίτερο κάλλος που μπορεί να εκφραστεί μέσω των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων και κατεξοχήν το κάλλος που περιέχεται μέσα στις εμπνευσμένες νομοθεσίες και να εξετάσει οτιδήποτε έχει στενή σχέση με αυτές τις δραστηριότητες.

ἵνα τὸ περὶ τὸ σῶμα καλὸν σμικρόν τι ἡγήσηται εἶναι.
Και τότε να κατανοήσει ότι το κάλλος που αφορά το σώμα ενός ανθρώπου είναι ασήμαντο μπροστά σε αυτά τα μεγέθη του πνευματικού κάλλους.

μετὰ δὲ τὰ ἐπιτηδεύματα ἐπὶ τὰς ἐπιστήμας ἀγαγεῖν,
(εισερχόμαστε στον πέμπτο ερωτικό αναβαθμό)
Και αφού εξετάσει όλο το φάσμα των δραστηριοτήτων και συμπεριλάβει επιπλέον και την εξέταση των καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων,

ἵνα ἴδῃ αὖ ἐπιστημῶν κάλλος,
(εισερχόμαστε στον έκτο ερωτικό αναβαθμό)
μπορεί πλέον να προχωρήσει στην έρευνα του κάλλους που βρίσκεται μέσα στις επιστήμες.

καὶ βλέπων πρὸς [210d] πολὺ ἤδη τὸ καλὸν μηκέτι τῷ παρ᾽ ἑνί, ὥσπερ οἰκέτης,
Και τότε θα κατανοήσει ότι έχει φτάσει ήδη σε πολύ υψηλά επίπεδα ενατένησης του θείου κάλλους, που αν τα συγκρίνει με την αναζήτηση του κάλλους ενός σώματος, να θεωρήσει αυτήν την αναζήτηση σαν μία ζητιανιά.

ἀγαπῶν παιδαρίου κάλλος ἢ ἀνθρώπου τινός ἢ ἐπιτηδεύματος ἑνός,
Δηλαδή θα εμφανιζόταν σαν ζητιάνος αν περιόριζε την αγάπη του στην εξωτερική ομορφιά ενός νέου ή στο ψυχικό κάλλος ενός ανθρώπου ή ακόμα και στην καλλιτεχνική αξία ενός πολύ σπουδαίου έργου τέχνης.

δουλεύων φαῦλος ᾖ καὶ σμικρολόγος,
Και να αποδεικνύεται κατά αυτόν τον τρόπο ότι συμπεριφέρεται με ανοησία και μικροπρέπεια.

ἀλλ᾽ ἐπὶ τὸ πολὺ πέλαγος τετραμμένος τοῦ καλοῦ καὶ θεωρῶν πολλοὺς καὶ καλοὺς λόγους καὶ μεγαλοπρεπεῖς τίκτῃ καὶ διανοήματα ἐν φιλοσοφίᾳ ἀφθόνῳ,
Αλλά επειδή έχει ήδη ασκηθεί πλέον σε μεγάλο βαθμό στην εκτίμηση του κάλλους, και επειδή είναι πλέον σε θέση να εκφράζεται για το κάλλος με πολλούς και άξιους και μεγαλοπρεπείς τρόπους και να προχωρεί ακόμα σε άφθονες φιλοσοφικές εκτιμήσεις,

ἕως ἂν ἐνταῦθα ῥωσθεὶς καὶ αὐξηθεὶς κατίδῃ τινὰ ἐπιστήμην μίαν τοιαύτην, ἥ ἐστι καλοῦ [210e] τοιοῦδε.
μέχρι του σημείου με αυτόν τον τρόπο να αποκτήσει μεγάλες πνευματικές δυνάμεις και να αυξήσει την πνευματική του διαύγεια μέχρι του σημείου να κατανοήσει ότι μία και μοναδική είναι η επιστήμη η οποία έχει σχέση με το απόλυτο κάλλος και αυτή είναι φυσικά η φιλοσοφία.
(εισερχόμαστε στον 7 ερωτικό αναβαθμό).

πειρῶ δέ μοι, ἔφη, τὸν νοῦν προσέχειν ὡς οἷόν τε μάλιστα.
Και η Διοτίμα πρόσθεσε επίσης, ότι κατά την γνώμη της, πρέπει να δίνουμε ιδιαίτερα μεγάλη σημασία σε αυτές τις πνευματικές διεργασίες που έχουν σχέση με την φιλοσοφία.»


Αυτή η προσέγγιση για τον έρωτα αγαπητέ @peleas καμία σχέση δεν έχει με αυτό που σήμερα θεωρεί ως έρωτα η κάθε πικραμένη ρομαντικούλα και ο κάθε ανόητος επιβήτορας.

Είναι ανοησία ένας Κυριάρχος να ερωτευθεί ως Βικτωριανός χαζοβιόλης.

Όμως το θέμα είναι «ΩΔΗ…» και όχι αν ερωτεύεται ή όχι ένας Κυρίαρχος.

Επάνω σε αυτό υπάρχουν αντίστοιχα θέματα στο φόρουμ που το ξεκατίνιασμα προσφέρεται…

Εδώ, και εφόσον ξεθάφτηκε το κείμενο καλείσαι και εσύ αγαπητέ @peleas για τούτο:

Επειδή πολλές πορδές ενδέχεται να κάνουν την εμφάνιση τους και να παπαρολογούν περί του αν ο Κυρίαρχος ερωτεύεται ή όχι θα παρακαλούσα να μείνουμε στο θέμα αλλιώς θα προτιμούσα και πάλι να θαφτεί….

Ευχαριστώ….

 

 

Μη σκοτώνετε τις πεταλούδες στο στομάχι, παρακαλώ.
Τι θ'απογίνουμε χωρίς αυτές;

 

Αγαπητέ @Iagos ,

Δεν είναι απαραίτητο να έχει ανέλθει ο κυρίαρχος στον έβδομο αναβαθμό του Έρωτα για να μη τον αφορά πλέον το "ρομαντικό ιδεώδες της Βικτωριανής εποχής". Αρκεί να βρίσκεται "καθ' οδόν" προς την αλχημική μεταμόρφωση του εαυτού του. Στην πορεία του αυτή θα συναντήσει πολλά θεριά, θα μάθει πως όλα φωλιάζουν εντός του και θα κληθεί να τα μερέψει. Ένα από αυτά είναι η μοναξιά...

ΩΔΗ ΣΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ ΣΕ ΗΧΟ ΠΛΑΓΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ

Θα λευτερώσω τελετουργικά τ’ ανομολόγητα πάθη
ψάλλοντας της Μοναξιάς τα απηχήματα.
Κι όταν εκείνη στο κάλεσμά μου αποκριθεί,
θα σταθούμε αντικριστά, σαν εραστές και σαν θηρία.

Γυμνοί θα ψηλαφούμε τις παλιές πληγές,
ώσπου ν’ αναδυθούν οι ξεχασμένες ευωδιές
-σμύρνα, αρισμαρί και κάρδαμο.
Κι εκεί, παραδομένοι στου δειλινού τη χαύνωση,
θα σμίξουμε δαγκώνοντας και γλύφοντας και μπήγοντας τα νύχια…

Να γεύεσαι το άδηλο σημαίνει να πονάς, να σκίζεσαι,
μέσα σε μια στιγμή ν’ αποζητάς και ν’ αποδιώχνεις.

Κι όταν στο τέλος γείρουμε αποκαμωμένοι,
τη γλώσσα θα ταξιδέψω στα πληγωμένα χείλη
τη γεύση της ζητώντας, που πήρε τη νύχτα και χάθηκε…

Μιά θλίψη για ότι έφυγε στο χτες
και μιά ελπίδα που γίνεται λεπίδα
χαράσσοντας το αύριο στο κορμί…

 

Φίλτατε @Iagos , το "ξέθαψα" από το δικό σου νήμα του Ευαγγελίου. Κάποιο παλιό μέλος είχε περάσει το link σε μια του απάντηση. Θεώρησα ότι του άξιζε η δέουσα θέση και, φυσικά, ο αντίστοιχος σχολιασμός.
Ξέρω ότι δεν είναι πρέπον και σύνηθες ούτε ταιριάζει με την εν γένει φιλοσοφία μου περί καλώς εννοούμενης δημοκρατίας αλλά τυχόν "τρολοπόστ" θα ήθελα να μπορούσαν να διαγραφούν.

Στο διαταύτα, υπάρχει ένα τραγούδι του Ψαραντώνη που, για μένα, έχει διττή σημασία. Αλλά που για μένα είναι ίσως το κορυφαίο αγαπημένο μου:

"
Έχω μια τίγρη μέσα μου, άγρια λιμασμένη
π’ όλο με περιμένει
κι όλο την καρτερώ,
τηνε μισώ και με μισεί, θέλει να με σκοτώσει,
μα ελπίζω να φιλιώσει
καιρό με τον καιρό.

Έχει τα δόντια στην καρδιά, τα νύχια στο μυαλό μου
κι εγώ για το καλό μου
για κείνη πολεμώ
κι όλου του κόσμου τα καλά με κάνει να μισήσω,
για να της τραγουδήσω τον πιο βαρύ καημό.

Όρη, λαγκάδια και γκρεμνά με σπρώχνει να περάσω,
για να την αγκαλιάσω
στον πιο τρελό χορό,
κι όταν τις κρύες τις βραδιές θυμάται τα κλουβιά της,
μου δίνει την προβιά της
για να τηνε φορώ.

Καμιά φορά απ’ το πιοτό πέφτομε μεθυσμένοι,
σχεδόν αγαπημένοι,
καθείς να κοιμηθεί
και μοιάζει ετούτη η σιωπή με λίγο πριν τη μπόρα,
σαν τη στερνή την ώρα
που θα επιτεθεί"



Το γιατί έχει διττή σημασία νομίζω είναι αρκετά απλό στην κατανόηση.