..δεν έχει ταυτότητα ο έρωτας

Μέχρι να μας χτυπήσει την πόρτα...Τον περιμένουμε ή τον ψάχνουμε "εναγωνίως"...
Τον φαντασιωνόμαστε καλοντυμένο, αρχοντικό, φρεσκοπλυμένο...Θα ήμασταν διατεθειμένοι να κάνουμε τα πάντα, μόνο για ένα τσιγάρο ή μια βόλτα μαζί του...
Βέβαια είμαστε ακόμη στη σφαίρα του ευσεβούς πόθου...

Και σαν τους μωρούς που εύχονται να τους συμβεί κάτι, δίχως να ξέρουν, αν θα μπορούσαν ν' ανταπεξέλθουν...
Ακούμε αναπάντεχα το "κουδούνι"...Κοιτάμε απ' το ματάκι και τον βλέπουμε...Κάποιες φορές είναι αλήθεια καλοντυμένος, αρχοντικός, φρεσκοπλυμένος...
Αλλά...αλλά...Είναι πολύ όμορφο για να είναι αληθινό - λέμε εμείς με τον εαυτό μας -...Μάλλον τον προτιμούσαμε ρακένδυτο, κάφρο, βρωμιάρη...

Μια στιγμή όμως, ας του ανοίξουμε την πόρτα, αλλά μην τον αφήσουμε να περάσει το κατώφλι μας...Άντε να τον συνοδεύσουμε μέχρι το σαλόνι, να τον φιλέψουμε γλυκό του κουταλιού...
Μετά για να εξατμιστούμε, επειδή πρέπει να "συλλογιστούμε", μέχρι να "καταλάβουμε", πως αλήθεια θα τον θέλαμε...Βέβαια που και που πάμε να του πούμε δυο λόγια, μην βαρεθεί απ' την μοναξιά...
Κάποιες φορές τον γδύνουμε κιόλας, του ρουφάμε το "μεδούλι", έτσι, για να πάρουμε τροφή για "σκέψη" και ν' αξιολογήσουμε καλύτερα...

Υ.Γ.

Α ρε κακομοίρη ποιητή...Που τόσο σε φτύνουν, τόσο σε περιπαίζουν...Πόσα έγραψες σωστά στο τέλος...Εσύ και οι διάφοροι "άρρωστοι" που μοιράστηκαν τα ίδια κουρέλια με σένα...


Χέρια

Οι άνθρωποι το πιο συχνά
δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους.
Τα δίνουν - τάχα χαιρετώντας - σ' άλλους.
Τ' αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες
ή - το χειρότερο - τα ρίχνουνε στις τσέπες τους
και τα ξεχνούνε.
Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα,
ένα σωρό ποιήματα άγραφα.

( Αργύρης Χιόνης )

 

Σκέψου γλυκάδια τότενες, λεβεντοκρητικιά  
Αμα δεν πονέσει η καρδούλα, πώς θα καταλάβουμε οτι ζήσαμε...

 

Γλυκάδια, καρδιά... μια ανόθευτη αρνίσια σκωταριά παναρισμένη στο τηγάνι με αρισμαρί θα ήτο λουκούμι.

 

Kι αυτό για την πάρτη σου, μερακλού:

 

με στακοβουτυρο το τηγανισμα ε? 

 

χαχαχα... το φαί είναι η μόνιμη επωδός στα περισσότερα νήματα του φόρουμ. Σιγά μην έλειπε από τον έρωτα...

 

μα δε περναει απο το στομαχι λενε?
να λαβουν θεση παρ'αυτα η @margarita_nikolayevna και η @t.n.b.t.   

 

Σηκωθείτε ωρέ, να τσουγκρίσουμε τα κρασοπότηρα, να σύρουμε το χορό πιασμένοι χέρι με χέρι,
να προβάλλει ο έρωτας στη δημοσιά, να μετρηθεί με το χάρο.
Να μεθύσουμε από της ζωής την καύλα, να ενωθούν οι καρδιές, να κυλιστούνε τα κορμιά στο χώμα...

 

Κοντά έπεσες. Το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας σκεφτόμουν.

 

Α λα Πελέας ορίτζιναλ