διαλλακτικός - αδιάλλακτος

και στα υπόλοιπα;   

 

Και τα υπόλοιπα δεν θα βγουν ζημιωμένα από αυτην την επιλογή.      

 

εγώ θα έλεγα να ευχηθούμε απλά καλή τύχη σε όλα τα υ-σ αλλά και τα Κ-Α άτομα για τις επιλογές τους μιας που καθώς φαίνεται είναι ζόρι μεγάλο η επιλογή τελικά  

 

δεν ειναι μεγαλο ζορι η επιλογη. απ την αρχη φαινονται τα πραγματα...

 

Όχι μόνο τύχη, χρειάζεται και προσοχή στις επιλογές.

 

τελικα διαλεκτικος τι σημαινει ειπαμε?

 

δεν είμαι τόσο σίγουρη  
ειναι πολλοί οι παράγοντες αλλά ας μην πάμε αλλού το νήμα. κρίμα είναι

 

Πολύ ενδιαφέρον νήμα, @Dom M !

Αν και με βρίσκει εν γένει αντίθετο η προσέγγιση του δίπολου σε τέτοια θέματα (κάθε σχέση διαφορετική γαρ, όπως και οι συνθήκες/ανάγκες που προκυπτάγνουνε), βρίσκω να τείνω περισσότερο προς την πλευρά της αδιαλλαξίας.

Και εξηγούμαι:

Μια ασύμμετρη σχέση είναι εξ αρχής μια μη-δημοκρατική κατάστα. Τα προτσές με συναποφασίζειν ακυρώνουν πρώτα από όλα το είδος της σχέσης και τις επιλογές του σουμπίου.

Μια σιδηρά πολιτική και οριοθέτηση από μέρους του Κ στοιχειοθετούν ένα περιβάλλον αρκετά consistent, για μένα προϋπόθεση για να θάλλει ένα ντιεσίδιον.

Η διαλλακτικότητα αποπροσανατολίζει κάποια (ευτυχώς, λίγα) υ από το φόκους της υποταγής τους, σε μια διαδικασία επαναδιαπραγμάτευσης με τη λογική if you give them an inch, they'll take a mile.

Τέλος, μιλώντας προσωπικά, με το πέρασμα της ηλικίας βλέπω οτι τα θέλω μου είναι πλέον αποκρυσταλλωμένα και αδιαπραγμάτευτα και ο χρόνος μου ελάχιστος για να τον δαπανώ σε μπραντεφερ. Οπότε είναι για μένα και μια μέθοδος triage, μια ασπίδα contra asymvatotitem.

 

Στην αντίληψή μου του σαδομαζοχισμού, αυτό που θέλει ο Κυρίαρχος γίνεται πάντα, ο χρόνος και ο τρόπος μπορεί να είναι ελαστικά.

Από το λεξικό της κοινής νεοελληνικής του Ιδρύματος Μανώλη Τριανταφυλλίδη:

Η διαλεκτική είναι 1. η τέχνη του επιστημονικού διαλόγου, 2. στη φιλοσοφία α) η αναζήτηση της αλήθειας με τη μέθοδο των ερωταποκρίσεων που στηρίχτηκε στην μαιευτική του Σωκράτη και β) γενικότερα κάθε φιλοσοφική μέθοδος που ξεκινάει από μια θέση, την θέτει σε αμφισβήτηση με την αντιπαράθεση απόψεων για να καταλήξει στη σύνθεση των αντιθέσεων και με αυτόν τον τρόπο στην εύρεση της αντικειμενικής πραγματικότητας και 3. η εσωτερική αντίθεση που υπάρχει σε μια κατάσταση π.χ. Η διαλεκτική της φύσης, η διαλεκτική της οικονομίας κλπ

[Σημείωση δική μου: είμαι βέβαιη ότι μπορεί να υπάρξει η διαλεκτική του σαδομαζοχισμού - είμαι επίσης σχεδόν βέβαιη ότι στην πλήρη ανάπτυξή της η διαλεκτική του σαδομαζοχισμού θα έσπρωχνε τον ίδιο τον σαδομαζοχισμό στη γωνία μέχρι την τελική της αυτοαναίρεση και την επικράτηση εκ νέου του σαδομαζοχισμού, ωμού με το αίμα του.]

διαλεκτικός, ή, ό είναι 1. που ακολουθεί την διαλεκτική στην αναζήτηση της αντικειμενικής πραγματικότητας πχ διαλεκτικός υλισμός και 2. που έχει σχέση με τη διάλεκτο πχ ο διαλεκτικός τύπος μιας λέξης, η διαλεκτική μορφή μιας γλώσσας κλπ.

Παρατήρηση: Στην πρώτη περίπτωση η λέξη είναι μεταφορά στα ελληνικά από την γερμανική γλώσσα, στη δεύτερη περίπτωση είναι μεταφορά στα ελληνικά από την γαλλική γλώσσα.

Ο διαλλακτικός είναι αυτός που περιγράφει ο underherfeet ακριβώς.

ΥΓ: Κι εγώ φιλόλογος δεν είμαι, μπήκα οικονομικό με 19,75 στα αρχαία ελληνικά (με νορμάλ βαθμό στα αρχαία δεν θα είχα μπει πουθενά) και το επαγγελματικό όνειρο της νιότης μου ήταν να πάρω διδακτορικό στη συγκριτική λογοτεχνία και να ανοίξω μετά εκδοτικό οίκο.

Ας πάω τώρα στην κατ' εμέ ουσία:

Ποιοι είναι που λένε συχνά εδώ και έχουν μερικές φορές στην υπογραφή τους "it takes two to tango"; Μετράω τουλάχιστον δύο Κ και μια σκλάβα που δεν γράφει πια. Πλην είναι παρατηρημένο σε τέτοιο βαθμό που αποκτά ισχύ δεδομένου ότι οι Κυρίαρχοι πράγματι δεν συνηθίζουν να μπαίνουν σε συγκρούσεις λεκτικές με την υποτακτική ή την σκλάβα τους και ο λόγος απλός, θα την τσάκιζαν και δεν το θέλουν. Μα εδώ ορισμένοι αποφεύγουν, λέει, κομψά, να λένε στην σκλάβα την αλήθεια ή μάλλον την αντικειμενική πραγματικότητα του προσεκτικού Μανώλη Τριανταφυλλίδη, γιατί, λέει, η σκλάβα θα τους έλεγε "να φύγουν μουδιασμένα. Αφού δεν είχε λόγια ευχάριστα να πει, καλύτερα να μη μας πει κανένα". Άρα, αυτοί τουλάχιστον οι Κυρίαρχοι διαλεκτικοί δεν είναι, διαλλακτικοί όμως;

Πόσες φορές Κυρίαρχοι έχουν στην πράξη, διακριτικά, υποχωρήσει στο ασήμαντο για να κερδίσουν το σημαντικό; Τόσες που θα μπορούσε επίσης να έχει θέση δεδομένου από την δική μου οπτική. Παράδειγμα: Κυρίαρχος λέει στην υποτακτική του "θα είσαι στο σπίτι στις έξι το απόγευμα, θα φοράς τη σφήνα σου, κάλτσες με ραφή, μαύρες γόβες στιλέτο." Η υποτακτική διαμαρτύρεται ότι έξι είναι πολύ νωρίς, δεν μπορεί, δεν ξέρει, δεν προλαβαίνει, δεν αντέχει. Κάπου προς τιμήν της, που αντί να χώσει μέσα της να επεξεργαστεί μόνη της αυτό που νιώθει το εκφράζει όσο μπορεί και όσο τολμάει. Ο Κυρίαρχος της λέει, "εντάξει, στις οκτώ". Η υποτακτική είναι εκεί στις οκτώ και είναι ήρεμη, αρωματισμένη, όπως της έχει οριστεί έτοιμη.

Υπάρχουν Κυρίαρχοι που είναι πραγματικά αδιάλλακτοι. Που όχι μόνο δεν θα έλεγαν "έλα στις οκτώ" αλλά θα είχαν πει στην υποτακτική αυτή λόγια άπειρα οξυδερκή, απόλυτα συγκρουσιακά και κατά βάθος συγκινητικά αγαπησιάρικα και τρυφερά, που θα την είχαν κλονίσει τόσο όσον αφορά την αυτοεικόνα της και την εικόνα της για τον σαδομαζοχισμό ώστε η υποτακτική αυτή δεν θα τα ξέχναγε ποτέ της. Θα την τιμωρούσαν σωματικά, με τρόπο επικό, για το περίπου τίποτα. Εξαιρετικά καλό συναπάντημα για την υποτακτική, που θα τους ευγνωμονούσε σε όλη της την σκλαβοζωή για αυτά που τόσο θερμά και πυκνά της ανάγκασαν να μάθει για τον εαυτό της. Για σχέση διάρκειας το πολύ πέντε μηνών και αυτούς επειδή θα έδιναν λίγο τράτο στη σκλάβα να ηρεμεί μόνη της μετά από κάθε τσακωμό και τιμωρία, αλλιώς το πολύ δύο μηνών.

Συμπέρασμα: α. Αν οι Κυρίαρχοι δεν ήταν διαλλακτικοί δεν θα είχαμε αυτό το νήμα και δεν θα γινόταν συζήτηση επί αυτού του θέματος, β. η διαλλακτικότητα είναι η έννοια που προσδιορίζεται, η αδιαλλαξία προσδιορίζεται σε σχέση με την διαλλακτικότητα. Γιατί, για ποιον λόγο συμβαίνει αυτό; Μήπως γιατί η αδιαλλαξία στην πραγματικότητα είναι υποπερίπτωση της διαλλακτικότητας, η άρνηση αυτής για συγκεκριμένους λόγους; γ. It is pure asthetics, όσον αφορά την αδιαλλαξία, αισθητική επιλογή του Κυρίαρχου, μόνον, μια πιθανά απολαυστικότατη και για τους δύο επίδειξη δύναμης, που λειτουργεί σε περιορισμένο χρόνο και τόπο, αφού έχει φτιάξει το έδαφος η διαλλακτικότητα.

Επίλογος από πλευράς μου: Δεν είναι κατ'ανάγκη κακή επιλογή η μόνιμη αδιαλλαξία για Κυρίαρχο, είναι ενδεχομένως γοητευτικότατη. Αρκεί αυτός ο Κυρίαρχος να θέλει να γίνει, το ταχύτερο δυνατό, κάδρο στην πινακοθήκη της ζωής της πρώην υποτακτικής του.

 

Για κάτι τέτοια ποστ,αξίζει να περιδιαβαινουμε εδώ μέσα!
Εξαιρετικό!
Σ'ευχαριστώ!

 

@gaby

Μεγάλα κέφια και εξαιρετικά apolafstique ανάρτηση, πέρα από το αν συμφωνώ ή όχι.

 

H διαλεκτική της διαλλακτικότητας εν χορδαίς και οργάνοις :