θέλω να θέλει... αλλά αν δεν θέλει?

Όλοι παραδεχόμαστε πως το D/s απαιτεί συναίνεση και κατ ουσίαν τίποτα δεν γίνεται καταναγκαστικά.
Με όσους Dom/me έχω μιλήσει μου έχουν πεί πως θέλουν και ο/η sub να παίρνει ευχαρίστηση από αυτό που του/της κάνει.
Τι πιστεύεται όμως πως πρέπει να γίνεται στις περιπτώσεις που για τον οποιονδήποτε λόγο (εκτός από λόγους υγείας) δεν θέλει ή δεν έχει διάθεση ο/η sub να εκτελέσει μια εντολή?
Πως το χειρίζεται Ο/Η Κυρίαρχος/η?
Πως το χειρίζεται ο/η υποτακτικός/η?

 

Το "θελω να θελει" πιστευω οτι αποτελει μια εσφαλμενη αντιληψη που ουτως η αλλως οδηγει σε απογοητευση γιατι ποτε δεν μπορει να επαληθευτει αν οντως αυτο που κανει η υποτακτικη το κανει γιατι το θελει η απλα συμβιβαζεται για να μπορεσει να ικανοποιησει τον Κυριαρχο της αν π.χ ειναι ερωτευμενη μαζι του. Ειναι μια απαιτηση απο πλευρας του Κυριαρχου που ειναι μια lose-lose situation δηλ το να ζητα απ την υποτακτικη να θελει αυτο που εκεινος θελει, γιατι ποτε δεν θα ειναι σιγουρος για το λογο που κανει αυτο που κανει η υποτακτικη. Σε τελικη αναλυση ειναι ευθυνη της υποτακτικης να ξερει τι θελει και να επιδιωκει και την δικη της ευχαριστηση σε ενα session . Το αν καποια στιγμη θα συμβιβαστει ειναι δικος της λαθος χειρισμος που την φερνει σε αντιθεση με τα δικα της θελω. Φυσικα επιθυμητο ειναι να υπαρχει ταυτιση των επιθυμιων αλλα ο Κυριαρχος δεν μπορει να κανει κατι για αυτο γιατι δεν μπορει να επιβαλλει επιθυμιες στην υποτακτικη (Απο δω και περα θα θελεις αυτο...).
Αν τωρα καποια στιγμη προκυψει αρνηση σε μια D/s σχεση (οχι M/s εκει θα μιλησουν οι Masters και slaves) εκει εξαρταται απο την υφη της σχεσης. Παραβιαστηκε καποιο hard limit? υπηρχαν ξαφνικα πολυ δυσαρεστα συναισθηματα που κατακλυσαν την υποτακτικη γιατι ηρθε σε επαφη με τραυματικες εμπειριες του παρλεθοντος? Υπηρξε χρηση λεξης ασφαλειας?
Εκει το βρισκω κατανοητο και χρειαζεται συζητηση σχετικα τους βαθυτερους λογους που οδηγησαν εκει.
Σε περιπτωσεις αρνησης που δεν ειναι στοιχειοθετημενη εκει χρειαζεται πιστευω επανεξεταση ολων των οριων της σχεσης και αναπροσαρμογη τους στις αναγκες και των δυο και σε περιπτωση που δεν ταυτιζονται οι επιθυμιες των δυο, διαλυση της σχεσης.

 

Ως υποτακτική θα έψαχνα μέσα μου για τους λόγους που με κάνουν να αντιδρώ εσωτερικά σε μία εντολή. Π.χ. φόβοι, προκαταλήψεις, παλιά βιώματα, ένστικτο (πολύ βασικό αυτό για μένα), αβεβαιότητες.

Ενδεχομένως να μπορούσα να το λύσω το θέμα μόνη μου αν ήταν κάτι εσωτερικό.

Ενδεχομένως να χρειαζόταν να συζητήσω με τον Κυρίαρχο τους λόγους των εσωτερικών μου αντιστάσεων, αν δεν μπορούσα να τις υπερβώ μόνη μου.

Ίσως πάλι (ανθρωποι ήμαστε όλοι) το πρόβλημα να ήταν στην πλευρά του Κυρίαρχου. Να χρειαζόταν μεγαλύτερη επιβεβαίωση και έτσι να ζητούσε κάτι που και ο ίδιος δεν πολυήθελε στην πραγματικότητα, ή να υπήρχε ένα άλλο ζήτημα δικό Του.

Σε αυτή την περίπτωση, είτε θα έκλεινα τα μάτια και θα Του έδινα την ψήφο εμπιστοσύνης που ζητούσε ή θα το συζητούσα μαζί Του. Ανάλογα με την ένταση της απώθησής μου.

 

Εξαρτάται από τη σοβαρότητα του θέματος.Αν έχει να κάνει με κάποια δουλειά που έχει ανατεθεί στον slave και αυτός αρνηθεί λόγω τεμπελιάς,σαφώς και η Mistress θα είναι απόλυτη και αυστηρή στο αίτημά της.Αν έχει να κάνει με sex session η punishment, νομίζω πως επειδή ήδη έχουν συζητηθεί τα πάντα μεταξύ Mistress και sub,το μόνο που μπορεί να γίνει είναι αυτό που επιθυμεί η Mistress.Αν από την άλλη,μιλάμε για κάτι πολύ ακραίο πχ να δανείσει η Mistress τον slave της ,εδώ σαφώς και πρέπει υπάρξει συζήτηση.Όλοι ξέρουμε πως το D/s έχει να κάνει περισσότερο με mental satisfaction και training παρά με σωματικό,πράγμα που σημαίνει πως η Mistress (δεν ξέρω για τους Masters) πρέπει πάντα να προστατεύει και να φροντίζει για την ψυχική ισορροπία του slave.

 

Θεωρώ ότι εδώ τίθεται κι ένα ακόμη ερώτημα:
σε πιο στάδιο εκπαίδευσης βρίσκεται ο/η υποτακτικός/η
Αν βρίσκεται ακόμη στο αρχικό στάδιο τότε είναι πολύ πιθανό να είναι πολλές αυτές οι περιπτώσεις που για διάφορους λόγος ο/η υποτακτικός/η να διστάζει ή να μην θέλει να εκτελέσει κάποια διαταγή. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν την εκτελεί αλλά το κάνει με λάθος κίνητρα ή λόγους. Όσο προχωράει αυτή η εκπαίδευση και αποκτάει ο/η υποτακτικός/ή την εμπιστοσύνη και την εμπειρία και βυθίζεται περισσότερο μέσα στην σχέση οι περιπτώσεις αυτές ελλαττώνονται.
Από την αρχή όμως της εκπαίδευσης τον βασικότερο ρόλο για να ξεπερνιούνται όλοι οι δισταγμοί και οι τυχόν απροθυμίες τον παίζει η εκ βαθέων και ειλικρινής συζήτηση και από τις δύο πλευρές.

 

Ο/Η Κυρίαρχος/η σέβεται την επιθυμία του υποτακτικού/ης, και ο υποτακτικός/η προσπαθεί να ξεπεράσει -αν γίνεται- τις αναστολές του και τις αιτίες πο τον οδήγησαν στην άρνηση ώστε να μπορέσει τις επόμενες φορές να ικανοποιήσει τον-την αφέντρα-αφέντη του.

 

Πολύ καλό θέμα και για να είμαι ειλικρινής πρώτη φορά το βλέπω!!!

Μέσα από τα βιώματα μου, βλέπω πως δεν κάνω μόνο αυτά που με ευχαριστούν και μένα, κάποια πράγματα που έκανα χωρίς ευχαρίστηση παλιά έμαθα να τα απολαμβάνω και κάποια απλά τα κάνω επειδή αυτό απαιτείται από μένα χωρίς καμιά ευχαρίστηση.
Η διαφορά ίσως βρίσκεται στο ότι τώρα εκείνα που δεν μου προσφέρουν ευχαρίστηση δεν μου δημιουργούν (όχι συχνά τουλάχιστο) αντιδράσεις.

 

Απάντηση: θέλω να θέλει... αλλά αν δεν θέλει?

Πολύ καλο το θέμα σου και αναρωτιέμαι γιατί δεν αναπτύχθηκε επαρκώς τα τελευταία 5 χρόνια της δημοσίευσης του. Νομίζω η συζήτηση είναι η μόνη λύση και ίσως λειτουργήσει το κόλπο με την φάκα και το τυρί...πρέπει να βρείς το τρόπο να αντλήσει και αυτή ευχαρίστηση απο όλο αυτό..

 

Απάντηση: θέλω να θέλει... αλλά αν δεν θέλει?

Πιστευω οτι ο/η υ πρεπει πρωτον να ενημερωνει για την διαθεσησ την οποια βρισκεται. Σε μια D/s σχεση αυτη η πληροφορια ειναι πολυτιμη για τον/ην Κ ακομα και αν επιλεξει να μην κανει τιποτα για αυτο και να μην ανακαλεσει την εντολη που εχει δωθει.

Εχει τυχει αρκετες φορες να ενημερωσω τον Κ μου οτι βρισκομαι σε μια τετοια κατασταση και οι απαντησεις που εχω παρει ποικιλουν απο "ε και?" μεχρι "ενταξει δεν χρειαζεται να το κανεις αυτο τωρα".

Παρολο που φανταζομαι οτι αυτο ειναι διαφορετικο τοσο απο ζευγαρι σε ζευγαρι οσο και απο ανθρωπο σε ανθρωπο πιστευω πως πρεπει οπωσδηποτε να ειναι κατι που πρεπει να λεγεται καθε φορα ανεξαρτητα απο το πως θα αντιμετωπιστει απο αμφοτερους μετα.

Ειναι βασικο ο Κ να ξερει σε ποια ψυχολογικη (ή αλλη) κατασταση βρισκεται η υ οπως ειναι βασικο και για εκεινη να ξερει οτι μπορει να την επικοινωνησει.

 

Re: Απάντηση: θέλω να θέλει... αλλά αν δεν θέλει?

Θα συμφωνήσω απόλυτα (αν και νέος). Η γνώση ότι μπορεί να υπάρξει τέτοιου είδους επικοινωνία, είναι συχνά απόδειξη της ουσιαστικής εμπιστοσύνης ανάμεσα σε δύο ανθρώπους. Συν τοις άλλοις, με τη δυσκολία που έχουν τόσο και τόσοι να εκφράζονται με ειλικρίνεια και σαφήνεια (πόσο μάλλον να διαλέγουν τη σωστή στιγμή για αυτό), κατά μία έννοια, η επικοινωνία αυτή αποτελεί άσκηση. βασιζόμενος στα δικά μου βιώματα, ίσως να είναι και η πιο δύσκολη.

Βέβαια αν η εμπιστοσύνη φτάσει σε ουτοπικά σχεδόν επίπεδα (για του σωστούς λόγους), φαντάζομαι πως σπάνια θα υπάρχει άρνηση ακριβώς επειδή ο υποτακτικός θα θεωρεί δεδομένο ότι ο κυρίαρχος θέλει οτιδήποτε άλλο από το να τον βλάψει.

 

Αναλόγως το πόσο σημαντική είναι για μένα η εκτέλεση ή όχι της εντολής. Για θέματα ήσσονος σημασίας δεν έχω πρόβλημα να επαναπροσδιορίσω τη σχέση. Για μείζονα θέματα προτιμώ να αποφύγω τον υδατοοίνο [sic] και στρέφομαι αλλού.