θεμα

Πολλες φορες σκεφτομαι ποιος μπορει να ειναι μεγαλυτερος πονος σε μια σχεση απο την απουσια του αγαπημενου σου προσωπου. Ενας πονος που πιστεψτε με εχω εισπραξει και εχω δωσει πολλες φορες στην ζωη μου.Μετα απο αυτο το βασανιστηριο μπορεις να αποκαλεισαι αληθινος master?H βια οταν ειναι ψυχικη ειναι αφορητη και βασανιστικη..........Ποσες ψυχες αραγε μπορουν να την εισπραξουν?

 

Μέσα από αυτό γίνεσαι Κ.

 

συνηθως ο πονος αυτος ειναι αφορητος.επισης οταν χασεις κατι τοτε καταλαβαινεις τι ειχες....
εχω χασει ατομα που αγαπουσα ειτε απο μαλακια δικια μου,ειτε λογω θανατου,ειτε απο λαθος δικο τους....
ο πονος ειναι ιδιος οταν αγαπας καποιον...και εινα αβασταχτος...ειδικα οταν ξερεις οτι δε μπορεις να επανορθωσεις...

 

Γιατί να μην αποκαλεισαι αληθινος master? Αν δεν σε βασανιζαν ολα αυτα απλα θα μπορουσες να αποκαλεισαι αναισθητος. Απο όσα εχω αρχισει να καταλαβαινω τον λιγο καιρο που βρισκομαι μαζι σας, δεν συμβαδίζουν ΠΑΝΤΑ αυτοι οι δυο όροι.

 

Οταν χωρισα πριν καποια χρονια με την μεγαλη αγαπη της ζωης μου ο ψυχικος πονος ηταν κυριολεκτικα αφορητος!!
Ηταν τοτε που δοκιμασα να θεσω τελος στην ζωη μου, μολονοτι ειχαμε χωρισει με κοινη αποφαση.
Ηταν κυριολεκτικα ο,τι πιο φρικτο το να επιστρεφεις μεσα σε ενα σπιτι που ζουσες με καποιον 8 ολοκληρα χρονια, να το βλεπεις αδειο, παγωμενο, αψυχο, να ξαπλωνεις και να νοιωθεις την μυρωδια του να εχει ακομη μεινει πανω στα σεντονια και τα μαξιλαρια.
Πιστευω οτι σε προσωπικο επιπεδο, ο πονος εκεινος ηταν τοσο αβασταχτος που οταν τελικα αρχισε με τον καιρο -και μιλαμε για πανω απο χρονο- να υποχωρει, μου προκαλεσε ενα ειδος απονευρωσης, αν μπορει να χαρακτηριστει ετσι, ενα ειδος αναισθησιας, με εκανε πιο σκληρη, πιο παγερη, με αδειασε απο συναισθηματα παιρνοντας μαζι του την δυνατοτητα μου να ξαναγαπησω καποιον ερωτικα!
Οχι δεν ειχε καμια επιπτωση στο στατους μου, ισα-ισα με δυναμωσε αφανταστα σαν Domme!
Μολονοτι εχει περασει πολυς καιρος απο τοτε, ακομη και τωρα, καποιες φορες, σε καποιες στιγμες, οταν ειμαι μονη, μονολογω το ονομα του και ψιθυριζω το ποσο μου λειπει.

 

Απάντηση: θεμα

Γιατί να διαχωρίζουμε τον Master από τον Άνθρωπο;

Το status μπορεί να σε κάνει λιγότερο ανθρώπινο;  

 

αναθεμα να ενιωθα μια φορα στην ζωη μου την απωλια ... παντα ελεγα "στο καλο και αερα στα πανια σου" ...
Τελικα λιγοι ξερουν τι θα πει να μην σου ειναι σημαντικος κανενας απολυτως .....
τωρα αν αυτο συνοδευται απο Μαστεριλικι δεν ξερω .. ουδεποτε με θεωρησα κατι τετοιο .. φανταζομαι ομως οτι τον μοναχικο δρομο συνηθως τον περπατανε οι Κυριαρχοι ...

 

 ​

​

 

Το να εισαι Master... δεν σε κανει αναισθητο...

 

ναι ναι female κοροιδευε εσυ   ... αλλα ... μοναχος ,λεει, χορευε και οσο θελεις πηδα ...
για 5 καλα πηδηματα και αλλα 50 μετρια εως ανοστα , βαζεις τον/την καθε μαλακα στο κεφαλι σου ... και στο κατω κατω τι ζηταω ? .. μια ευκαιρια στον παραδεισω να παω ...

Το να εισαι Master... δεν σε κανει αναισθητο...
καλα ... μην παιρνεις και ορκο ....   ...

 

Σωστα, μονο που.....ολοι μας καποια στιγμη θελουμε και τον συντροφο!
Και πιστεψε με γλυκε μου isnogood οταν εκεινος η εκεινη θα ερθουν, οταν δηλαδη ο ερωτας μας χτυπησει την πορτα, ξερεις και ξερω οπως ολοι, οτι μας εχει το ολιγοτερον χεσμενους απο χερι!
Κακα τα ψεμματα, η ζωη ΔΕΝ ειναι μονον πηδημα!
Υπαρχουν και αλλα ωραια πραγματα γυρω μας και καποια απο αυτα αξιζει να τα μοιραζομαστε με καποιον.
Και πιστεψε με, αμφιβαλω εαν στην πυλη του παραδεισου μας περιμενει ενα τροποαιο ως ανταμοιβη για τον αριθμο των "πηδηματων" που καναμε οσο ζουσαμε.
Ανεξαρτητα απο στατους, ειναι ομορφο να ερωτευεσαι, να καρδιοχτυπας, να νοιαζεσαι.
Δειχνει απλα οτι εισαι Ανθρωπος! Και δεν ειναι καθολου κακο αυτο!

 

 

εχω γεννηθεί Μιστρες λοιπον???????
 
   

Οσο γι'αυτη τη "μέθοδο" της ελλειψης προκειμενου να έχουμε τον άλλο αποίκω... οκ.. πετυχαίνει δε λεω... Αλλά αν ημουν στ'αληθεια μιστρες...θα τη θεωρουσα αντιδεοντολογική!!!!