..και εκείνη..

Και το χέρι του εκείνη να αγγίζει,εκείνη που στο πάτωμα καθόταν και στα πόδια του ακουμπούσε .Πότε πότε έγερνε το κεφάλι της επάνω στο μαλακό για κείνη πόδι του..
Το κεφάλι της χάιδευε και σκεφτόταν τα μάτια της.Να ταν όμορφα;
Κοίτα με.
Και χωρίς να μιλήσει εκείνη τον κοίταξε.Όμορφα είναι.Το ξερε.
Έχει όμορφη φωνή;
Γλυκό τραγούδι ψιθύριζε,χωρίς να της το ζητήσει.Όμορφη είναι.Το ξερε.
Έχει δέρμα μαλακό;
Και ο καρπός της χάιδεψε για λίγο τον καρπό του.Ανάγκη είχε να χαρεί λίγη της ζεστασιάς του.

Ανάγκη είχε να δοθεί λίγη της ζεστασιάς του.Ήταν απαλό και το ξερε.
Και να κοιτάζουνε μαζί απ το παράθυρο εκείνο ,που άνοιγε στο μουντό καιρό.Στον καιρό που τους έφερνε σε εκείνο που την έφερνε στα πόδια του να είναι,να του μιλά στη σκέψη του και εκείνη να ακούει..


Αφιερωμένο στους ανασφαλείς,που μόνοι γνωρίζουν την αλήθεια..

 

Πολύ όμορφο.. Ας το αφήσω ασχολίαστο, μιας και είναι δώρο

 

Είναι πολύ πολύ ωραίο Incomplete   ευχαριστούμε

 

Incomplete παίδαρε κρίμα που δεν είναι γραμμένο για μένα, ΥΠΕΡΟΧΟ!!!!!

Ε......περιμένω να κρατήσεις μία κάποια υπόσχεση....

Ο νοών, νοήτω και μην ξεχνάς.....μην τάξεις στον Άγιο κερί και σε μένα οτιδήποτε  

 

Απάντηση: ..και εκείνη..

Kαι πως να γύρει προς τα εκεί
που ο φόβος περιμένει επάνω της να τύλιχτεί
και γύρω της να πέσει
και αφού ξανά θα σηκωθεί
στο βλέμμα της ζεστή φωλιά για κείνον θα κεντήσει..

Να ρίξει δάκρυ;
Φωτιά θα ανάψει προς τα εκεί
που αυτός παραμονεύει..

Και εκείνη τότε γύρισε
σε Εκείνον για εκείνον..
Μία λέξη που δεν έφυγε αρκούσε να της διώξει
αυτόν το φόβο μακριά...

Εκείνος απλά έδωσε το χέρι του
σε εκείνον για λίγο να ταδιδευτεί
στα μάτια άλλης σύμπονης
που ποίημα δε γράφει
αυτόν να διώξει μακριά..

Και εκείνη ανταπέδωσε τη χάρη σε Εκείνον
σε κάθε άκρο άκρου του
να δώσει της να δώσει ένα άκρο..

Ένα για κάθε δάχτυλο
δέκα για ένα μόνο..