οίστρος

Χουζούρικα στα πόδια του

Ο εκτυπωτής ξερνούσε σελίδες Α4

Κι εκείνος έπαιρνε τις σελίδες και της τις έδινε

Κοίτα κι αυτό..

Αμίλητη ταξίδευε ανάμεσα στις γραμμές .

Τα χαρτιά στοίβες στο πάτωμα.

2 άνθρωποι γοητευμένοι , παραδομένοι από το ταξίδι των λέξεων



Εξω από το παράθυρο ένα ασημένιο περιστέρι, αδιάφορο

Μένει ακίνητο στα κλαδιά του πεύκου,

Κι εκείνη, χουζούρικα ακουμπάει το κεφάλι της πάνω του, βολεμένη ανάμεσα στ ανοιχτά του πόδια . Μια αυθάδικη αχτίνα ήλιου σέρνεται ανάμεσά τους. Τη διώχνει από τα μάτια της. Τα χείλη της την ακολουθούν, όπου κάθεται . Υγρά φιλιά μένουν πίσω σαν ίχνη . Να μη χάσει το μονοπάτι.



Ο εκτυπωτής σιώπησε. Οι σελίδες στο πλάι της.



Τα πόδια του την φυλακίζουν σφιχτά ανάμεσα τους.



Ταξίδεψε με με τη φωνή σου τη διέταξε.

Αρχισε να διαβάζει δυνατά. Η φωνή της γέμισε το δωμάτιο:

«αν με αγαπήσεις θα μου προσφερθείς, κι αν μου προσφερθείς θα τιμήσω την αγάπη σου»





Το περιστέρι πέταξε στη φωλιά του. Η φωνή της βάθυνε. Είναι επιτέλους σπίτι της.

​

 

τοσο όμορφο και τόσο αληθινό για όσους ακόμα πιστεύουν στην αγάπη!

(κρίμα γιατι διαπιστώνω ότι όλο και λιγοστεύουν οι "τυχεροί" αλλά ας είναι... )

Zinnia είναι μια ακτίνα ελπίδας οι λέξεις που τοσο ομορφα έφτιαξαν τις φράσεις που μας χάρισες!  

 

Απλα πανεμορφο......

Σε ευχαριστουμε  

 

Πολυ-πολυ ομορφο!!!!!!!!