πριν το πρώτο session .....

Πριν: τι θα κάνω ακριβώς; Εγώ θα το κάνω αυτό; Μήπως να κάνω κι αυτό ή εκείνο ή και ίσως…
Μέτα: τέρμα οι αυτοσχεδιασμοί της στιγμής

 

Καταλαβα οτι ειχα κανει το πρωτο μου session αφου το ειχα κανει

 

Το σπάσιμό της.

Αυτή ήταν η πραγματική ηδονή.

Οι δέκα με τη ζώνη και ο σοδομισμός που ακολούθησε ήταν καθαρά διαδικαστικά.

 

Καμία σκέψη. Μου ήρθε " από το πουθενά". Απλώς πήγα στην εστία της (φοιτητές ήμασταν), μπήκα στο δωμάτιο της και με περίμενε ένα στημένο σκηνικο. Είδε ότι δεν αντέδρασα με τρόμο και τότε μιλησε: "on your knees"

 

Κάπως έτσι έγινε και με μένα  

 

Φόβος δεν υπήρχε. Είχα σκεφτεί τι θα κάνω. Ήταν μελετημένο το έγκλημα. Από την άλλη... πρώτη φορά το δοκιμάζαμε... Εγώ ήμουν σίγουρη για τον εαυτό μου. Όχι για αυτόν. Κύλησαν όλα μια χαρά και πέρασα υπέροχα, έφυγε κάθε άγχος όταν τον είδα να χαμογελάει κλεφτά κάνα δύο φορές.

Αργότερα, βέβαια, παραδέχτηκε πως αυτός είχε πολύ άγχος και πως πίστευε ότι θα αντιδρούσε στα χτυπήματα με παράξενες γκριμάτσες ή θα έλεγε κάτι που δεν θα μου άρεσε... Εγώ απλά γέλασα δυνατά και του είπα άλλη φορά να μην μου στερήσει αυτή την ευχαρίστηση.

 

θυμάμαι το ήθελα τόσο πολύ, που μολονότι ήταν τέρμα κι αναμενόμενα απογοητευτικό, συνέχιζα για μέρες μετά, να φαντασιώνομαι πως "η σχέση μας πλέον έχει περάσει σε αυτό το "πλαίσιο" .. 

 

Συγγνώμη αλλά θα υφίσταται η παραμικρή ανησυχία/(δεύτερη) σκέψη/(ενδεχόμενη) φοβία, εάν δεν έχει προηγηθεί συζήτηση με τον Κυριαρχικό σου. Εάν δεν έχετε συζητήσει πώς θα κινηθείτε μέσα στο session, τι αποζητάς από Αυτόν και τι μπορεί να σου προσφέρει Αυτός με τη σειρά του, τότε είναι είναι ένα tabula rasa που πολύ εύκολα μπορεί να μετατραπεί σε ψυχοσωματικό ναρκοπέδιο.

Εννοείται λοιπόν ότι έχει προηγηθεί συζήτηση για την εξάλειψη της οποιαδήποτε ανησυχίας και φοβίας.

 

Όσα και να έχουν συζητηθεί πριν από το πρώτο session δεν παυει να είναι μια πρωτόγνωρη εμπειρία και για τους 2
Έμπειροι η όχι
2 προσωπικότητες θα αλληλεπιδράσουν και αυτό από μόνο του εγείρει πολλά συναισθήματα

Ανυπομονησια ενθουσιασμός άγχος ίσως και φόβο κάποιες φορές
Η εμπιστοσύνη, κύριο συστατικό για εμένα, δεν είναι εδραιωμένη συνήθως γεγονός που εντείνει το άγχος και τον φόβο για το τι θα επακόλουθησει
Το τι θα νιώσει ο καθένας και πως θα ανταποκριθεί στα συναισθήματα η στην διαδραση με τον άλλον

Αν τώρα μιλήσουμε για την πρώτη φορά σε bdsm...
Θυμάμαι ενώ είχαν προηγηθεί πολλές συζητήσεις
Το άγχος μου...
Ναι με διεγείρει η ιδέα της υποταγης του πόνου
Ναι θυμάμαι την ανυπομονησία και τον ενθουσιασμό μου

Θα έμπαινα σε έναν ολοκαίνουριο για εμένα κόσμο που τόσο πολύ λαχταρουσα!

Όμως υπήρχε πολύ άγχος, αγωνία και φόβος μπορώ να πω
Φοβος για το άγνωστο και πρωτογνωρο που θα βιωνα
Φοβος για τα συναισθήματα που θα βιωνα.
Φοβος αν κάτι έκανα λάθος που θα χάλαγε όλο το σκηνικό
Που θα τον απογοήτευα....
Άγχος αν θα άντεχα στον πόνο
Και αν αυτή η αντοχή μου και τα όρια μου θα του ήταν αρκετά

 

εγώ πάντως έκανα πλέηλιστ από το ΄μουσική για τα σέσσιονς' και η βραδιά καταστράφηκε με αλλεπάλληλα σκιπ  

 

Δεν έχω κάνει και δεν κάνω ποτέ «session» άρα... χμ ναι δεν έχω απάντηση  

 

Όταν έκανα πρώτη φορά session δεν είχα ιδέα οτι ηταν session, ένστικτο ήταν- που είχε εντονη ανταπόκριση. Και ακόμα και τώρα δεν τα πάω καλά με το φορμαλιστικό κομμάτι: τώρα θα κανουμε ενα session (πιθανά επειδή δεν αρέσκομαι σε ταμπέλες και χρήση προκαθορισμενων εργαλείων προτιμάω καθημερινά αντικείμενα και ΠΟΛΥ αυτοσχεδιασμό). Κατανοώ όμως την ανάγκη συζήτησης, ασφαλείας, οριοθέτησης οπότε όταν αυτή υπάρξει είναι γιατί θα ακολουθησει session.