πρόταση γάμου σε Αφέντρα...

το έβαλα για τον γνωστό κύριο και την γλυκιά του φρασούλα,αλλά και η κυρία δεν τα είπε κι άσχημα.

 

Δεν έχω υιοθετήσει τουλάχιστον μέχρι τώρα 24/7 bdsm lifestyle αλλά θα υπέθετα πως για κάποιον ο οποίος θεωρείται σκλάβος κάποιας Κυράς, δεν θα 'ταν κάπως προσβλητικό να την ζητήσει σε γάμο; Γιατί αυτόματα θα σήμαινε πως θεωρεί τον εαυτό του ίσο και όμοιο με εκείνη.

Και επίσης, ο γάμος είναι ουσιαστικά μια κοινωνική σύμβαση, ενώ η σχέση Αφέντη/σκλάβου, είναι πολύ μακριά απο την κοινωνική σύμβαση. Και τέλος, το να 'ναι "αντρόγυνο" δεν θα άλλαζε κάπως την δυναμική της σχέσης;

 

Απάντηση: Re: πρόταση γάμου σε Αφέντρα...

Θα διαφωνησω. Κατα τη γνωμη μου ο γαμος ειναι πραγματι μια κοινωνικη συμβση, αλλα οι ρολοι εντος αυτου ειναι προσωπικες συμβασεις. Δηλαδη αν συμφωνησουν στους συγκεκριμενους ρολους (ετσι οπως το εθεσες "Κυρας-σκλαβου"), με το γαμο επισημοποιουν κοινωνικα και νομικα μια σχεση. Τη δυναμικη της σχεσης δεν την οριζει η κοινωνια, αλλα η προσωπικη επαφη.

Επισης θα διαφωνησω στην οπτικη σου σχετικα με το "ισοι και ομοιοι". Πιστευω οτι για να λειτουργησει καλα μια σχεση τα μελη της θα πρεπει να θεωρουνται ισοτιμα, ανεξαρτητα απο τους ρολους που εχουνε διαλεξει. Περα απο το προσωπικο και BDSM κομματι της σχεσης, τα καθημερηνα θεματα για να αντιμετωπιστουν χρειαζονται τη συμβολη και των δυο.

Νομιζω, τελος, οτι ο φιλος μας ο doulos περιγραφει μια ονειρικη κατασταση, χωρις να λαμβανει υποψη του τη φθορα που προξενει η καθημερηνοτητα.

 

Re: Απάντηση: Re: πρόταση γάμου σε Αφέντρα...

"Μια σχεση για να λειτουργησει καλα πρεπει τα μελη της να θεωρουνται ισοτιμα". Ναι, φυσικα. Σε μια βανιλια σχεση. Η σε μια σχεση που το D/s περιοριζεται μονο στο σεξ.
Σε μια 24/7 Κ/υ σχεση, τα δυο μελη δεν ειναι ισα. Και αυτο προκυπτει απο το εξης, τουλαχιστον οπως εγω το καταλαβαινω: Ο Κ ειναι αυτος που εχει τον κυριαρχο ρολο, την απολυτη εξουσια (φυσικα περιοριζεται απο τα ορια του υ) , και ο υ ακολουθει. Δεν ειναι ισοτιμοι, εχουν διαλεξει ομως μια αλλη λιγοτερο συβατικη ισσοροπια γιατι αυτη τους ταιριαζει καλυτερα. Ο υ ξερει πως αν ο Κ επιλεγει για αυτον και τον εξουσιαζει θα νιωθει ευτυχης και ετσι του εμπιστευεται το "well being" του. Τα δυο μελη της σχεσης παιρνουν την ιδια ικανοποιιηση απο την σχεση αλλα η "ισοτιμια" της σχεσης περιοριζεται εκει. Ο Κ ειναι η απολιτη αρχη σε ολα τα επιπεδα και αυτο ερχεται με το ρολο, καθως παραλληλα ειναι "φορτωμενος" και με την ευθυνη να προγραμματιζει τα παντα για δυο ανθρωπους, και οι "καλοπεραση" των δυο και τοσες αλλες ευθυνες περνανε απο τα χερια του. Ο υ οπως του οριζει ο ρολος του, εχει περασει αυτη την ευθυνη στον Κ γιατι τον θεωρει καταλληλοτερο να κρινει για τον ιδιο, και οφειλει να δειξει την ευγνωμοσυνη του με το να τον υπηρετει, να μην τον κρινει και απλα να τον λατρευει...Αυτα!

 

Re: Απάντηση: Re: πρόταση γάμου σε Αφέντρα...

Μια και είμαι πνεύμα αντιλογίας, λέω να διαφωνήσω σε κάποια σημεία. Πρώτα απ' όλα, το ότι ο καθένας έχει διαφορετικό ρόλο μέσα στη σχέση, δε σημαίνει πως οι ρόλοι αυτοί δεν είναι ισότιμοι. Ο ένας ρόλος έχει την ανάγκη του άλλου για να μπορεί να υπάρξει. Και επιπλέον, τα δύο μέρη της σχέσης, είναι σαφώς ισότιμα όσον αφορά τον κοινωνικό περίγυρο.

Αλήθεια, για τι είδους υποτακτικούς μιλάς; Αυτούς που εγώ ονομάζω σκλάβους - αντικείμενα; Μόνο αυτοί θεωρούν πως υπάρχουν απλά και μόνο για την ικανοποίηση του Κ, που αποφασίζει για τα πάντα μόνος του. Πόσοι είναι αυτοί; Και επιπλέον, γίνεται κάποιος άνθρωπος να μην κρίνει έναν άλλο (με τον ένα ή τον άλλο τρόπο), όσο κι αν τον λατρεύει;

 

Re: Απάντηση: Re: πρόταση γάμου σε Αφέντρα...

Ναι, οι ρολοι επειδη ειναι ρολοι φυσικα και χρειαζονται ο ενας τον αλλο για να υφιστανται. Κανεις δεν μπορει να ναι κατι απο μονος του, ειναι "σε σχεση" με καποιον αλλο. Οι ρολοι ειναι ισοτιμοι οσον αφορα το οτι ο καθενας κατι δινει και κατι παιρνει αλλα και οι λεξεις "Κυριαρχος" και "υποτακτικος" απο μονες τους δεν θετουν τις ισσοροπιες;
Ισοτιμος σημαινει μεταξυ αλλων και το να εχεις τα ιδια δικαιωματα με τον αλλο, αλλα οταν του παραχωρεις την ευθυνη της δικιας σου καλοπερασης (ειτε για το τι συμβαινει στο κρεβατι μονο ειτε στην καθημερινοτητα γενικα) τοτε προφανως και δεν εχεις το ιδιο "δικαιωμα" με αυτον στο τι θα γινει ποτε και πως γιατι απλα του το εχεις παραχωρησει εσυ ο ιδιος με δικη σου επιθυμια. Οσον αφορα το αν ειναι ισοτιμοι οσον αφορα τον περιγυρο, ναι φυσικα και ειναι, εκτος αν τους "φτιαχνει" να μην παρουσιαζονται ισοτιμοι ουτε εκει.

Για τι ειδους υποτακτικους μιλαω; Το παιδι που εθεσε την ερωτηση εξαρχης εδω, ειπε πολυ ξεκαθαρα πως θελει να υπηρετει την κοπελα σαν σκλαβος. Δεν νομιζω πως υπαρχει περιθωριο παρανοισης εκει. Οσον αφορα το ποσοι ειναι οι "πραγματικοι" 24/7 σκλαβοι, αν μετρησω οσους δηλωνουν ετσι συμφωνα με το "orientation" τους και με τον τροπο που τοποθετουνται σε διαφορα θεματα σε αυτο το forum, τοτε θα ελεγα δεν ειναι και λιγοι.

Πως γινεται ενας ανθρωπος να μην κρινει εναν αλλο οσο και να τον λατρευει; Εγω θα σου πω, πως γινεται καποιος να κρινει καποιον αλλο οταν τον λατρευει τοσο πολυ;

 

Απάντηση: πρόταση γάμου σε Αφέντρα...

Δεν υπάρχουν ισότιμες σχέσεις, στην ουσία. Τυπικά, από νομική άποψη, όλες οι σχέσεις συνάπτονται μεταξύ ισοτίμων.
Απόδειξη 'εμπραγματωμένης' ανισοτιμίας αποτελούν ο ενδο-μπιντιεσεμικοί γάμοι, όπου ο κυρίαρχος είναι σχεδόν πάντα υποτακτικός του υποτακτικού του και τον πληρώνει κι από πάνω.
Η λατρεία αφορά γλυπτά και εικονίσματα, όχι ανθρώπους.

 

Re: Απάντηση: Re: πρόταση γάμου σε Αφέντρα...

Και μόνο το γεγονός πως εσύ έχεις το δικαίωμα και το παραχωρείς, δείχνει ισοτιμία. Πόσο μάλλον όταν ο βαθμός που το παραχωρείς είναι, συνήθως, πολύ μικρός, ενώ πάντα έχεις το δικαίωμα υπαναχώρησης. Ας μη γελιόμαστε, το BDSM είναι σε μεγάλο βαθμό ένα θεατρικό παιχνίδι. Παίζουμε ρόλους, Κυριαρχικούς, υποτακτικούς, όταν όμως τους βαρεθούμε βγάζουμε το κοστούμι και κατεβαίνουμε από το σανίδι. Ελάχιστοι είναι αυτοί που πραγματικά "το έχουν μέσα τους". Και οι περισσότεροι απ' αυτούς, ούτε καν το γνωρίζουν.

Το παιδί (σωστός ο όρος γιατί μόνο σαν παιδί μπορείς να αντιμετωπίσεις έναν άνθρωπο που κάνει πρόταση γάμου λέγοντας "θα σου γλύφω τον κώλο") καλό θα κάνει να ωριμάσει λίγο. Δε μπορεί να πάρει μια τέτοια επιλογή με γνόμωνα αποκλειστικά την καύλα του, αυτός θα βγει χαμένος.

Όσο για το orientation, νομίζω πως είναι αφελές να κρίνουμε με βάση τα profile statistics. Δε δίνουν καμιά πληροφορία. Άσε που πολλοί απ' αυτούς τους σκλάβους, θεωρούν εαυτόν σκλάβο μόνο και μόνο επειδή θα στάξουν ένα αξιοσέβαστο ποσό σε μία επαγγελματία, για να του κάνει αυτά που θα αποφασίσουν αυτοί. Ή απλά, επειδή θα πουν ένα "Μάλιστα Κυρία" στη σύντροφό τους πάνω στην καύλα τους.

Δεν ξέρω πώς λειτουργείς εσύ. Εμένα πάντως μ' αρέσει να με λατρεύουν, τονώνει το Εγώ μου. Το να με κρίνουν μ' αρέσει περισσότερο, γιατί έτσι γίνομαι καλύτερος. Αν καταφέρει κάποιος να με λατρέψει, κρίνοντάς με παράλληλα, τότε μ' έχει κερδίσει  

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: πρόταση γάμου σε Αφέντρα...

Γιατί δε νιώθεις επαρκής και καλός? και έχεις ανάγκη να γίνεις καλύτερος μέσω της κρίσης κάποιου?

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: πρόταση γάμου σε Αφέντρα...

Πού είπα εγώ πως δε νιώθω επαρκής και καλός; Εχθρός του καλού είναι πάντα το καλύτερο.  

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: πρόταση γάμου σε Αφέντρα...

Αμα νιώθεις επαρκής δε χρειάζεσαι κανέναν να σε κρίνει...  για να γίνεις καλύτερος. Είσαι ήδη 

 

Re: Απάντηση: Re: πρόταση γάμου σε Αφέντρα...

Το ότι του έχεις παραχωρήσει την ευθύνη της δικής σου καλοπέρασης, δεν σου κατέβηκε από το υπερπέραν, είναι μία κρίση, μια αξιολόγηση που έκανες για να του αποδώσεις αυτόν το ρόλο.
Κρίσεις λοιπόν γίνονται απ' την αρχή της σχέσης και είναι φυσικό και επόμενο να συνεχίζονται, αν έχουμε σώας τα φρένας, εφόσον πειραματιζόμαστε με τα όρια και τις αντοχές μας...αλλοίμονο, αν δε γίνονταν...είναι δυνατόν ποτέ να παραδίδεις χωρίς κριτικό έλεγχο τα κλειδιά της απόλαυσης σου; Τι είσαι, γουρούνι στο σακί ή μάρτυρας που επιθυμείς να αγιάσεις; Για ανθρώπινες σχέσεις μιλάμε με τις απρόοπτες εκβάσεις τους και οφείλουμε να μην αποποιούμαστε την προσωπική ευθύνη της ψυχοσωματικής μας υγείας για κανένα θεάρεστο λόγο.

Όταν κάποιος λατρεύει τον άλλο πολύ, με τη θρησκευτική έννοια, αδυνατεί να τον κρίνει, κάθε κρίση εξ ορισμού δεν έχει κανένα νόημα, αφού η ανοησία συνήθως παίρνει θαυμαστά και επικίνδυνα μεγαλειώδεις διαστάσεις. Όποιος επιζητά τέτοιου είδους σχέσεις, ίσως καλύτερα να κλείνεται σε μοναστήρι...

Άγιε μου Κουθβέρτε, σχώρνα με, μη με μεταμορφώνεις σε μαλλιαρή ενυδρίδα ...