Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

πρώτα βήματα

Συζήτηση στο φόρουμ 'BDSM Εμπειρίες' που ξεκίνησε από το μέλος slave32, στις 6 Φεβρουαρίου 2020.

  1. slave32

    slave32 Regular Member

    Είχα κλείσει τα 25. Σπουδές, μεταπτυχιακά,στρατός όλα τέλος. Έπιασα δουλίτσα σε μία μεγάλη πολυεθνική στην Αθήνα. Καλά λεφτά. Έμενα μόνος. Επιτέλους αγόρασα το αμαξάκι που πάντα ονειρευόμουν. Φαινομενικά όλα πήγαιναν ρολόι. Αλλά μέσα μου, με έτρωγε κάθε μέρα. Τι άλλο; η υποταγή. Η θέληση να δοθώ. Να γίνω σκλάβος. Λίγες εμπειρίες κυριώς με ξυλιές στο κώλο. Παρθένος ακόμα, εκτός από το στόμα.

    Τότε γνώρισα τον Γιάννη. Καλύτερα τον Κύριο Γιάννη. Ο καινούριος προϊστάμενος μου. Καμιά εικοσαριά χρόνια μεγαλύτερος μου. Ψηλός, γεροδεμένος. Εύσωμος. Είχε όλα όσα ονειρευόμουν, μα πάνω από όλα ήταν αυστηρός σε όλα. Η συνεργασία μαζί του άψογη. Το τμήμα μας πέταγε. Μόνο που εγώ το μόνο που σκεπτόμουν είναι να γονατίσω μπροστα του και ας με κάνει ότι θέλει. Πέρασε ένας χρόνος στο να δουλεύω μαζί του. Πλέον ένιωθα ότι δεν μπορούσα να κρατηθώ άλλο. Είχα μάθει ότι ήταν μόνος, αλλά τίποτα άλλο.

    Η εταιρεία μας κάνει πολλά ταξίδια στο εξωτερικό. Μας στέλνουν κυρίως Βαλκάνια να οργανώσουμε άλλες εταιρείες. Δεν θέλω να επεκταθώ περισσότερο. Ο Κύριος Γιάννης επέλεξε εμένα για να πάμε στην Ρουμανία. Θα μέναμε δύο εβδομάδες στο Βουκουρέστη. Ένιωσα τον κόσμο μου να χάνεται. Καθώς ετοίμαζα την βαλίτσα μου, είπα στον εαυτό μου ή τώρα ή ποτέ.

    Στο αεροπλάνο, είπαμε λίγα πράγματα για την δουλειά. Φθάσαμε στο σπίτι που νοίκιαζε η εταιρεία για αυτές τις μέρες. ΜΕ παραξένεψε ότι δεν πήγαμε σε ξενοδοχείο. Αλλά δεν μου έπεφτε και ιδιαίτερως λόγος. Τακτοποίησα τα πράγματα μου, με κοίταξα ξανά στον καθρέφτη και ήμουν έτοιμος για το επόμενο βήμα.

    Εκείνος καθόνταν στο σαλόνι, σε μια πολυθρόνα διάβαζε εφημερίδα. Πήγα μπροστά του, γυμνός και γονάτισα δίπλα του. Ένιωσα τα μάτια του πάνω μου. Δεν μίλησε. Δεν γέλασε τίποτα. Ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Νεκρική σιγή.
    Το χέρι του ακούμπησε στο κεφάλι μου. Έβαλα τα κλάματα, με λυγμούς. Συνέβαινε. Δεν ήταν όνειρο.

    -Πήγαινε να ντυθείς.

    Έφυγα σφαίρα στο δωμάτιο μου. Δεν ήξερα τι γίνονταν. Ντύθηκα και γύρισα στο σαλόνι. Μου μίλησε. Μου είπε οτι ήταν σίγουρος ότι ήμουν υποτακτικός και ότι κανόνισε αυτό το σπίτι για να το προχωρήσει. Εκείνη την μέρα σταμάτησα να είμαι παρθένος. Με πήρε πρωκτικά, στοματικά με μαστίγωσε. Εκείνες τις δύο εβδομάδες μου έκανε πολλά πράγματα. Όταν γυρίσαμε Ελλάδα πήγα σπίτι του.

    Τώρα 11 χρόνια μετά είμαι ακόμη ο σκλάβος του