πόσο κρίμα...

η ζωή είναι μικρή για να είναι μικρή
αλλά
δεν είναι τόσο μεγάλη για να την κάνεις καρναβάλι ..;

είμαστε όλοι σε θέση να αντιλαμβανόμαστε τις δυνατότητές μας ή μέσα από την υποκειμένικη μας πραγματικότητα παραμυθιαζόμαστε ;;;


πάντως όσο θυμάμε εκείνη την κοπέλα που έκανε το μίμο στο δρόμο με εκείνο το πεντάγλυκο χαμόγελο με πιάνει μελαγχόλια ,γιαυτό λέω κρίμα εγώ και αυτό δεν είναι γρινιά αλλά ρεαλισμός .

 

Indeed. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του.

Υπάρχουν πολλοί που δεν αντιλαμβάνονται τις δυνατότητές τους. Μόνο αυτό είναι κρίμα.

Η μελαγχολία είναι ένα συναίσθημα, που συνήθως δημιουργείται για εντελώς παράλογους λόγους. Αυτό είναι ρεαλισμός. Μπορώ να δεχτώ μόνο την ορμονικά προκληθείσα μελαγχολία. Οποιοδήποτε άλλο είδος μελαγχολίας μου προκαλεί θυμηδία. Όχι ότι δεν αισθάνομαι. Μπορώ να είμαι μελαγχολική ακριβώς την ίδια στιγμή που σκάω στα γέλια με την βλακεία μου και μου λέω: Snap out of it, ζώον.

Θα πρότεινα δε, και είναι το Καλοκαιρινό δώρο μου σε σένα ψηλέ, να χρησιμοποιήσεις ακριβώς την ίδια φράση, όποτε σε πιάσει κρίση μελαγχολίας. Πίστεψέ με, λειτουργεί ρολόι. 

 

ευχαριστώ για το δώρο σου ,εγώ απλά πλέον κοιτάζω το ίδιο το ρολόϊ και σκέφτομε πως δεν έχω χρόνο