το τιμημα του bdsm

Τελικα το τιμημα του βδσμ ειναι η μοναξια;Να μην μπορεις ποτε να βρεις καποιον να σε καταλαβει;Να νιωσει τις αναγκες σου οποιες κι αν ειναι αυτες...

 

Γιατί, αν βγάλεις το bdsm απ' έξω, είναι εύκολο να βρεις άνθρωπο να σε καταλάβει;

 

Ε θα συμφωνήσω...

 

περιορισμενες επιλογες οδηγουν σε προξενια.οπως τον παλιο κακο καιρο.

 

Κάθε επιλογή έχει και το τίμημά της Afrodyte. Όμως τα πράγματα είναι καλύτερα από πριν που ο καθένας το βίωνε εντελώς μόνος. Τώρα, έστω και με τα όποια προβλήματα, και μόνο το γεγονός ότι είμαστε τόσοι εδώ και τα συζητάμε, είναι κάτι.

 

Εξειδικεύοντας το παραπάνω σχόλιο μου στο χώρο του BDSM, τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα λόγω του κοινωνικού περίγυρου και της πολυπλοκότητας των BDSM σχέσεων.

Για τα της κοινωνίας και του καθωσπρεπισμού δεν θα πω τίποτα. Είναι άλλωστε ευρύτατα αντιληπτά:jerkit:. Για την πολυπολοκότητα των BDSM θεωρώ ότι δεν υπάρχει από πολλούς συμμετέχοντες ξεκάθαρη εικόνα για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τόσο του dom όσο και του sub. Παραγνωρίζουν λοιπόν ότι μια BDSM σχέση είναι αμφίδρομη και σε πολλά σημεία καθορίζεται από τη στάση του sub παρά από αυτή του dom, όπως στο θέσιμο ορίων, επιλογή ειδών τιμωρίας και απόφαση για διακοπή ενός session όταν έχουν ξεπεραστεί τα όρια. Επιπλέον πολλοί dom είναι αρκετά εγωιστές στο να καταλάβουν και να κρίνουν τις ανάγκες του sub τους οι οποίοι / οποίες κυρίως βλέπουν τη θέση τους για ευχαρίστηση. Αντίθετα αποσκοπούν στο να ικανοποιήσουν τη δική τους «κυριαρχία».

Έτσι δεν είναι καθόλου περίεργο που δεν είναι εύκολο να βρεις κάποιον να σε καταλάβει και να νιώσει τις ανάγκες σου και τις επιθυμίες σου.

 

Ας πουμε οτι μου αρέσει η κλασσική μουσική...και θέλω να βρω κάποια που να της αρέσει εξ'ίσου για να μπορούμε να συμφωνούμε....και είναι δύσκολο να βρώ.... τι θα πούμε.... οτι η κλασσική μουσική οδηγεί στη μοναξιά ;
Όποιος θέλει να είναι επιλεκτικός σε κάποια πράγματα στη ζωη του.... πρέπει να πάρει το ρίσκο της μοναξιάς...

 

Απάντηση: το τιμημα του bdsm

Θεωρώ πως είναι το τίμημα της διαφορετικότητας γενικότερα ,εφόσον αυτή δημιουργεί πιο περίπλοκους μικρόκοσμους ,που και αυτοί πρώτιστα δημιουργούνται από πιο περίπλοκες ψυχοσυνθέσεις..
Πάντα πιστευα πως η μοναξιά υπάρχει (στις περισσότερες των περιπτώσεων),επειδή όλοι οι "διαφορετικοί "ζητάμε συμβατότητα κάπως εγωιστικά και μονόπλευρα,το οποίο δεν είναι και κατακριταίο γιατί έχει και αυτό τους λόγους υπαρξης του..

 

Δεν ξέρω κατά πόσο η μοναξιά έρχεται με την πάροδο του χρόνου ή την έχουμε μέσα μας... δεν έχω κάτσει να το ψάξω ποτέ γιατί ίσως και να φοβάμαι (ΜindMaster... η φοβιτσιάρα που λέγαμε εχεχεχε). Το θέμα είναι ότι κατά καιρούς υπάρχει, μολονότι κανουμε τα αδύνατα δυνατά για να την απομακρύνουμε... ίσως και λανθασμένα.. Τελικά πρέπει να την νιώσουμε ή όχι? Όσον αφορά το bdsm ίσως να είναι απλά το κερασάκι στην τούρτα.. Δεν γίνεται να αρέσει σε όλους , είναι θέμα γούστου ίσως και ιδιοσυγκρασίας και πολλών άλλων.

 

Επειδή ρωτήθηκα για τις παραπάνω απόψεις μου με ένα πολύ μεστό προσωπικό μήνυμα, αλλά δεν έχω τη δυνάτοτητα άλλου μηνύματος απόψε, απαντώ όσο μπορώ – δεν ήταν καθόλου εύκολες οι ερωτήσεις – μέσα από το thread και εκλιπαρώ για την κατανόηση του αποστολέα.

Κάθε σχέση – και μια BDSM, άλλωστε όλες οι σχέσεις έχουν λίγο SM – είναι αμφίδρομη και απαιτεί σεβασμό. Ο καθένας μας επιθυμεί, χρειάζεται και αξιολογεί θετικά ή αρνητικά, διαφορετικά πράγματα. Η βασική αποστολή για την οποία θα κριθεί τελικά ένας / μία dom είναι να δημιουργήσει ένα πλαίσιο και ένα εκτελέσει τις πρακτικές ενός session μέσα σε αυτό, ανακαλύπτοντας τις φαντασιώσεις του sub. Για την αποστολή του sub τα είπαμε παραπάνω.

Ο εγωισμός πρέπει να μείνει πίσω και να δώσει τη θέση του σε ένα αμφίδρομο σεβασμό. Η λογική «εγώ ξέρω πώς να χειριστώ την κατάσταση» πρέπει να δώσει τη θέση της στο σεβασμό. Και ο σεβασμός για αυτόν / αυτήν που έχεις μαζί μια σχέση βοηθάει στο να ανακαλύψετε πράγματα και όρια μαζί, να δημιουργείτε σενάρια και να δοκιμάζετε τεχνικές. Τον εγωισμό μας μπορούμε να τον αφήσουμε να εκτονώνεται μέσα από τις ουκ ολίγες καταστάσεις της καθημερινότητάς μας (εργασία, σπουδές, να μη δώσουμε προτεραιότητα οδηγώντας κλπ.).

Λοιπόν θα σταματήσω εδώ γιατί νιώθω ότι ξεφεύγω από το αρχικό ερώτημα του thread. Απλώς ανέφερα αυτά και τα παραπάνω για να πω ότι από τη στιγμή που σήμερα οι σχέσεις είναι γενικά δύσκολες και η μοναξιά στην ημερήσια διάταξη, η ερώτηση της Afrodyte επηρέαζεται και από την πολυπολοκότητα του BDSM.

Κλείνοντας και με βάση το παραπάνω σχόλιο της Didi, θα πρέπει να μην εγκαταλείπουμε τον αγώνα κατά της μοναξιάς όποτε τη νιώσουμε να μας κυριεύει.

 

Και τι το τόσο άσχημο έχει η μοναξιά;  

Ένας άνθρωπος που σε αφουγκράζεται σήμερα είσαι σίγουρη οτι θα το κάνει και αύριο; Ή οτι οι δικές σου ανάγκες θα είναι οι ίδιες;  

Συμφωνώ με τον ae1969 οτι το bdsm δεν έχει να κάνει και πολύ με το θέμα.

 

Όταν όμως, αγαπητή Afrodyte, βρίσκεις τον άνθρωπο με τα ίδια ενδιαφέροντα με σένα, τότε η μοναξιά δεν πάει δια παντός περίπατο; Και δεν αξίζει τον κόπο η όποια αναμονή; (Σε περίπτωση που όντως αυτό ήταν τόσο ενοχλητικό)