BDSM και (πιθανή) αποποινικοποίηση...

Θαρρώ ότι εννοούν πως εφόσον συντρέχουν λόγοι δε χρειάζεται να γίνει μήνυση, αρκεί μια καταγγελία και η δίωξη θα γίνει αυτεπάγγελτα. Τώρα από εκεί και πέρα για το τι θα γίνει στη συνέχεια, ειδικά αν το φερόμενο -στα μάτια του νόμου και τρίτων- θύμα καταθέσει ότι αυτό έγινε με τη συναίνεσή του και στα πλαίσια σαδομαζοχιστικού παιχνιδιού, δεν το ξέρω.

 

Οχι για την σχέση αλλά την βια και τις πιθανές κακώσεις που έχουν δημιουργηθεί. Αυτο προυποθέτει πως θα το μαθει βεβαιως αλλα αυτό είναι άσχετο με το τι προβλέπει ο νόμος.
Κάτι σαν την ενδοοκογενιακη βία ακομα και αν αποσυρθουν τυχόν μηνυσεις οι κακουργηματικες διώξεις παραμενουν.

 

Προηγουμένως έγραψα ο ίδιος πως πάντα πρέπει να μετράμε τις πιθανές συνέπειες, το εύρος τους κ.λπ. So... you're late.

Μια δημοκρατική κοινωνία έβγαλε πρώτο κόμμα τους Ναζί. Η εργατική τάξη της Ιταλίας στήριξε το φασισμό. Μπερδεύεις το πολιτικό και ηθικό με το τεχνικό. Το ότι κάτι είναι αθέμιτο, δεν το καθιστά αδύνατο. Κι υποτίθεται πως συζητάμε για το τεχνικό της υπόθεσης. Δεν θα συνεννοηθούμε όσο κάποιος λέει «μπορεί να γίνει» και το αντιλαμβάνεσαι ως «θέλω και είναι σωστό να γίνει». Those are not connectable dots. Not with logic. Only imagination.

 

Απ’ ότι φαίνεται μπορεί

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρέθεσε @Incomplete_ σε πολλές χώρες έχει, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, διευθετηθεί το θέμα, που σημαίνει ότι σε αυτές τις καθόλα αστικές δημοκρατίες (δημοκρατικές κοινωνίες όπως τις λέτε) έχει ληφθεί υπόψιν ότι ανάμεσα στους ανθρώπους που απαρτίζουν μια κοινωνία υπάρχουν και Ε/εκείνοι που απολαμβάνουν με διαφορετικό τρόπο την ηδονή και την καύλα μέσα από συναινετικές πρακτικές που αφορούν στη βια.

Διακρίνω μάλιστα ότι κάποιες δημοκρατικές χώρες, όπως η Γερμανία, είναι και αρκετά προχωρημένες, όσον αφορά στο νομοθετικό πλαίσιο.

Βέβαια δεν πιστεύω ότι σε αυτές τις χώρες ξύπνησε μια μέρα ο νομοθέτης και είπε «πω ρε μαλάκα ξέχασα να νομοθετήσω για τους σαδομάζο τύπους…»

Νομίζω ότι για να φτάσουν σε αυτό το σημείο οι κοινωνίες πέρασαν από στάδια με πρώτο κατά τη γνώμη Μου εκείνο της «αποψυχιατρικοποίησης» και της αποδοχής ότι υπάρχουν και αυτοί οι "παλαβοί" ανάμεσα μας.

Στην κατάλυση του στίγματος θεωρώ πως έπαιξε ρόλο η εξέλιξη της ψυχιατρικής και η συνδρομή των κοινοτήτων του bdsm.

Αφού το στίγμα εξαλείφθηκε τότε ήρθε και η ώρα της νομοθετικής ρύθμισης.

Νομίζω ότι αυτή είναι η διαδικασία.

Όσον αφορά στην Ελλάδα νομίζω ότι και σε αυτόν τον τομέα επικρατεί ένα μπάχαλο.

Το ερώτημα είναι Θ/θέλουμε ή δεν Θ/θέλουμε να ρυθμιστεί το θέμα όπως και σε άλλες δημοκρατικές κοινωνίες;

Αν ναι, τότε πρέπει να δούμε πώς το έκαναν οι άλλοι και να το κάνουμε και Ε/εμείς.

Θ/θέλουμε;

Τα παραπάνω τα γράφω επειδή δεν γνωρίζω να υπάρχει νομοθετική ρύθμιση για την συναινετική βία στο bdsm στην Ελλάδα.

Αν υπάρχει θα Με ενδιέφερε να τη διαβάσω.

Iagos

 

Αν ακούει εκείνη την ώρα να μαστιγώνεσαι από κάποιον και σε δει με εμφανή ίχνη βίαιων πράξεων πάνω σου, μπορεί, αν ξέρει για σαδομαζοχιστική σχέση δε νομίζω, η σχέση είναι άλλο πράγμα από "πρακτικές με αξιόποινο χαρακτήρα".

Δύο ερωτήσεις όμως, γενικότερου χαρακτήρα στο πλαίσιο του νήματος, η μια αν συνδέεται το BDSM με τη βία, κατά νόμο, ή με τον ελευθέριο έρωτα. Γιατί στη συζήτησή μας το συνδέουμε μόνο με τη βία και διόλου με την ελευθερία έκφρασης, ερωτικής ζωής, ερωτικής προσωπικότητας; Η δεύτερη, έστω ότι συζητείται η αποποινικοποίηση του BDSM, πώς ακριβώς θα οριστεί τότε το BDSM στο νόμο;

 

Αυτοί ακριβώς οι ορισμοί είναι το δύσκολο κι ενδιαφέρον. Και κάτι που δεν βλέπω να γίνεται αντιληπτό στη συγκεκριμένη συζήτηση είναι πως όποιον ορισμό κι αν έχει στο μυαλό του κανείς, ο νομοθέτης θα χρειαστεί να ξεκινήσει από το μηδέν, χωρίς υποχρέωση να υιοθετήσει κάποιον προϋπάρχοντα as is.

Το ίδιο είναι το θέμα και με την αυτονόητη (για λόγο άγνωστο κατ’ εμέ) σύνδεση BDSM και βίλας στο νήμα μέχρι τώρα. Χώρια που το BDSM είναι συλλογή πραγμάτων, όχι μονολιθικός όρος ή ενιαίο και μονοσήμαντο φαινόμενο.

 

Στο Βέλγιο το 1997, αν δεν απατώμαι, εξελίχθηκε μια αληθινή ιστορία η οποία μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη με τον τίτλο της ταινίας να είναι “SM Judge”.

Σε ένα ζευγάρι που ζει συμβατικά και με προβλήματα, η γυναίκα καταρρέει ψυχικά.

Ξεκίνα ψυχοθεραπεία και αποκαλύπτει στον σύζυγο της τις κρυμμένες μαζοχιστικές φαντασιώσεις της.

Το ζευγάρι ξεκινά ένα ταξίδι στις ηδονές του σαδομαζοχισμού και η ζωή τους αποκτά νόημα.

Κάτι που ως τότε δεν υπήρχε.

Ο σύζυγος είναι Δικαστής.

Κάποια στιγμή αποκαλύπτονται προσωπικές τους φωτογραφίες και παρεμβαίνει εισαγγελέας όπου κατηγορεί το σύζυγο για ενδοικογενειακή βια.

Ο σύζυγος καταδικάζεται.

Και όλα αυτά στο Βέλγιο του 1997.

Λεπτομέρειες Μ/μπορείτε να δείτε εδώ:
https://tvtropes.org/pmwiki/pmwiki.php/Film/TheSMJudge

Τι οδηγεί έναν άνθρωπο, τον Εισαγγελέα εν προκειμένω, να αρνηθεί την πραγματικότητα και να εμμείνει σε μια άδικη κατηγορία;

Γιατί δυσκολεύεται να δει την αλήθεια κατάματα και να την υπαρασπιστεί;

Κατά τη γνώμη Μου όλο αυτό που συζητάμε είναι πολιτικό ζήτημα που δεν έχει να κάνει μόνο με τη δημιουργία ενός νομικού πλαισίου αλλά αφορά στη βαθιά ριζωμένη συντηρητική κουλτούρα που διέπει τις κοινωνίες.

Ο βαθιά ριζωμένος συντηριτισμός και οι ηθικές του επιταγές είναι πού εκείνα που γεννούν τον φόβο για την ηδονή.

Δεν νομίζω ότι μια νομοθετική ρύθμιση μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα όπως τα παρακάτω και για αυτό δεν προχωρά ο νομοθέτης.

Νομίζω ότι αν κάποιος αποφασίσει να φέρει νομοθετική ρύθμιση για την συναινετική βία που αφορά στο σαδομαζοχισμό θα εγείρει τεράστιες αντιδράσεις από εκείνο το σάπιο, σκοτεινό, συντηρητικό κομμάτι της κοινωνίας, το οποίο μεταφράζεται σε ψήφους, άρα έχει επιρροές.

Δεν νομίζω ότι θα φτάσουμε ποτέ στο σημείο εκείνο, όπου ο κάθε άνθρωπος θα εκφράζεται ελεύθερα και θα απολαμβάνει ελεύθερα αν καθημερινά δεν δίνουμε τον αγώνα μας να σπάσει αυτό το απόστημα του συντηριτισμού και του σκοταδισμού που τρώει τις σάρκες της κοινωνίας.

Iagos

.! ! by Iagos posted 3 April 2022 at 22:39

 

Είναι σημαντική παράμετρος αυτή που θέτεις.
Δυστυχώς, στο σεξ μέσα από τσόντες και λοιπά cosmopolitan θεωρείται κάπως δεδομένο ότι οι γυναίκες ευχαριστιούνται τα μπατσάκια στα οπίσθιά τους.
Πέρα από τη στρεβλή αυτή kinky εκδοχή, στο πλαίσιο μακροχρόνιων σχέσεων, γυναίκες κακοποιούνται συστηματικά και παραμένουν διότι φοβούνται. Όταν προβούν σε καταγγελίες, τους περιμένει περαιτέρω Γολγοθάς με τη στοχοποίησή τους και την επίκληση συναίνεσης από τους κακοποιητές.
Βαδίζουμε σε μια μεταβατική περίοδο όπου η έμφυλη βία αρχίζει να καταδικάζεται και η στοχοποίηση του θύματος να οπισθοχωρεί.

Κατά κανόνα, οι σχέσεις των ατόμων διέπονται από ισότητα. Η ασυμμετρία αφορά ελάχιστα άτομα.
Αν διαπιστώσω βία σε μια σχέση, θα παρέμβω (έχει συμβεί). Δεν θα περιμένω το θύμα να πάψει να φοβάται για να εναντιωθεί.

Όταν περάσει αυτή η μεταβατική περίοδος και μπουν τα πράγματα σε πιο στέρεες βάσεις, τότε θα μπορούσε να γίνει και μια νομικού περιεχομένου θεσμοθέτηση ασύμμετρων σχέσεων.

 

Δεν απέχουμε και πολύ χρονικά από αυτό το παρελθόν..
 

 

Εάν γίνει, ο καθένας μπορεί να το χρησιμοποιήσει ως επιχείρημα. Φαντάζεσαι ένας σύζυγος που κακοποιεί συστημικά τη σύζυγο να έχει ως επιχείρημα ότι λειτουργεί σε συναινετική βάση; Το ίδιο ισχύει για το βιασμό κοκ. Ή μια εκδικητική διάθεση ενός υποτιθέμενου θύματος όταν μια σχέση δεν έχει την επιθυμητή για αυτό κατάληξη; Μη ξεχνάς ότι κάποιες περιπτώσεις έχουν συμβεί κάτι καιρούς και στη "δική μας κοινωνία".
Για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς, οι πρακτικές που ακολουθούνται στο bdsm, μπορεί να αποβούν μοιραίες εάν δεν υπάρχει γνώση ως πριν την εξάσκησή τους. Για να πούμε ότι θα μπορούσε ίσως να υπάρξει η "νομιμοποίησή" τους πρέπει ν μιλήσουμε και για τη δημιουργία σχολών, πιστοποιητικών παρακολούθησης μαθημάτων, υποχρεωτική παρακολούθηση από ψυχολόγους, αναγνώριση ότι υπάρχουν και άτομα που θέλουν τη βία στη ζωή τους , ανάλογα συμβόλαια με αυστηρά όρια, πράγματα πολύ λεπτά τα οποία αλλάζουν τη μορφή του νόμου όπως τον ξέρουμε και δε νομίζω ότι αυτό είναι αποδεκτό από το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας.

 

Και πολύ ορθώς ίσως!!!