Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

Black Master 2

Συζήτηση στο φόρουμ 'BDSM Art and Literature' που ξεκίνησε από το μέλος slave32, στις 23 Ιανουαρίου 2025.

  1. Έβρεχε πολύ εκείνη την μέρα. Μόλις είχα σχολάσει από τη δουλειά. Η επιλογή να μη πάρω σήμερα το αυτοκίνητο δεν ήταν η καλύτερη. Στεκόμουν στη στάση, δεν είχα καν ομπρέλα προσπαθούσα να προστατευτώ από το στέγαστρο. Είχε σκοτεινιάσει. Αν και είναι καλοκαιράκι αυτή η ξαφνική καταιγίδα έχει αλλάξει κατά πολύ τον καιρό.



    Σταμάτησε ένα μαύρο αυτοκίνητο μπροστά μου, πολυτελές. Είδα το φιμέ τζάμι να κατεβαίνει.

    «Εσύ δεν είσαι στο γραφείο μου;» μου είπε ο άνδρας που οδηγούσε. Τον αναγνώρισα αμέσως. Εργάζομαι σε ένα δικηγορικό γραφείο στο Άρλινγκτον του Τέξας. Ο άνδρας που μου μίλησε είναι ο κύριος Ντέηβ Μπράουν της Μπράουν και συνεργάτες. Είναι το Αφεντικό μου δηλαδή.



    «Ναι μάλιστα» απάντησα

    «Έλα θα σε πάω εγώ» μου είπε. Δεν μπορούσα ν’ αρνηθώ και λόγω της βροχής, αλλά και του ίδιου.

    Κάθισα στο κάθισμα, δίπλα του. Προσεκτικά, να μη το λερώσω με το νερό που είχε πέσει πάνω μου.

    «Δεν σε έχω γνωρίσει ποτέ μου» μου είπε. Ξεροκατάπια. Στην εταιρεία εργάζομαι δύο χρόνια. Είμαι ο ίδιος νομικός, αλλά είμαι βοηθητικός. Άλλωστε είμαι μόλις εικοσιεπτά ετών, δεν έχω εμπειρία για περισσότερα πράγματα. Μου έκανε εντύπωση που με είχε προσέξει πάντως.

    «Με έφερε ο κύριος Τζέηγκραμ στην εταιρεία, είχα κάνει κάποιες εργασίες στο πανεπιστήμιο για το γραφείο σας και μου έδωσε την ευκαιρία»

    Φυσικά αυτό ήταν το ένα κομμάτι της ιστορίας, το άλλο είναι ότι ο Τζέηγκραμ κι εγώ είχαμε σχέση για όσο σπούδαζα. Αλλά αυτό είναι κάτι που δεν θα το μοιράζονταν με κανέναν, άλλωστε είναι παντρεμένος με γυναίκα και παιδιά.

    «Τότε θα είσαι πολύ καλός» μου είπε κάνοντας με να χαμογελάσω.

    «Ο χρόνος μου είναι γενικά περιορισμένος και δεν έχω βρει ώρα για να σε γνωρίσω, θέλω να ξέρω όλους τους συνεργάτες μου. Γι αυτό..» Έκανε μία παύση, αλλά δεν τόλμησα να τον διακόψω.

    «Θες να έρθεις τώρα σπίτι μου, να φάμε κάτι και να μιλήσουμε; θα σου καλέσω ούμπερ μετά να σε πάει σπίτι»

    «Ναι ότι θέλετε» του απάντησα. Δεν υπήρχε περίπτωση να αρνηθώ κάτι τέτοιο.

    Το μόνο πρόβλημα μου ήταν ότι ο κύριος Μπράουν είναι ένας άνδρας που μου αρέσει πάρα πολύ. Είναι ψηλός, γεροδεμένος, καραφλός. Τα χέρια του είναι μεγάλα. Τα δάκτυλα του, θα μπορούσα να τα γλείφω όλη την ώρα. Έχει τρόπους, η βραχνή του φωνή με κάνει να λιώνω και μετά είναι αυτό, εγώ είμαι λευκός κι εκείνος μαύρος. Πάντα μα πάντα ήθελα να είμαι με κάποιον από τη φυλή του. Ο κύριος Τζέηγκραμ είναι λευκός σαν κι εμένα. Όμορφος, ξανθός, πενηντάρης κι εκείνος όπως ο κύριος Μπράουν αλλά φαίνονται διαφορετικοί. Δεν ξέρω.

    Φθάσαμε στο σπίτι του κυρίου Μπράουν.

    «Γουάου» είπα κάνοντας τον να χαμογελάσει. Άνοιξε η πόρτα του γκαράζ περάσαμε μέσα. Είχε άλλα δύο αυτοκίνητα, πολυτελείας, γρήγορα.

    «Αν δουλέψεις καλά στην εταιρεία, μια μέρα θα έχεις κι εσύ τέτοια» μου είπε.

    Μπήκαμε στο σπίτι του. Ήταν το ίδιο εντυπωσιακό με έξω, όλα ήταν τακτοποιημένα και πεντακάθαρα. Σίγουρα έχει προσωπικό που φροντίζει για όλα αυτά.



    Καθίσαμε στο σαλόνι. Μου έβαλε ένα ουίσκι, από το ίδιο ήπιε κι αυτός. Ήταν μπέρμπον τελικά, δυνατό. Κοκκίνισαν τα αυτιά μου, γέλασε. Μιλήσαμε για τις σπουδές μου, την οικογένεια μου. Τις φιλοδοξίες μου, όλα.



    «Τζέημς ο Τζέηγκραμ είναι ο καλύτερος μου φίλος. Μου έχει πει για εσάς τους δύο»

    Έχασα την λαλιά μου. Τα μάγουλα μου κοκκίνισαν. Πριν πανικοβληθώ όμως, σκέφτηκα πως για να είμαι εδώ στο σπίτι του τώρα, δεν ήταν πρόβλημα. Απλά ήθελε να έχουμε ειλικρίνεια μεταξύ μας.



    «Δεν είμαστε πια μαζί όμως» του απάντησα. Εκείνος γέλασε.

    «Είσαι μόνος σου τώρα;» αυτή η ερώτηση ίσως ξεπέρναγε τα όρια εργοδότη, υπάλληλου. Αλλά δεν με ένοιαζε.

    «Ναι, εσείς;» τον ρώτησα.

    «Εγώ;» έκανε μια παύση.

    «Έχεις θάρρος μικρέ, μου αρέσει αυτό. Εγώ αυτό που θέλω δεν το βρίσκω»

    Μου απάντησε. Ήθελα τόσο πολύ να ρωτήσω τι επιθυμεί.

    «Είμαι σίγουρος ότι θα υπάρχουν πολλές γυναίκες που θα θέλουν να γίνουν αυτό που σας αρέσει»

    Ο κύριος Μπράουν ξεκαρδίστηκε στα γέλια.

    «Δεν με ενδιαφέρουν οι γυναίκες μικρέ» είπε με πολύ έντονο αυστηρό ύφος.

    «Συγγνώμη» ψέλλισα. Αν και χάρηκα πολύ για αυτό που άκουσα.

    «Θέλω να βρω ένα αγόρι, λευκό, αδύνατο. Υπάκουο. Θέλω να το έχω δικό μου, να το κάνω ότι θέλω. Δεν θα του λείψει ποτέ τίποτα, αλλά..»

    Έλιωνα, κρεμιόμουν από τα χείλη του.

    «Αλλά θέλω κι άλλα, πολύ περισσότερα από αυτά» μου είπε ρουφώντας το ουίσκι του.

    «Εγώ;»

    «Τι εσύ;»

    «Θα, θα μπορούσα να γίνω αυτό το αγόρι;»

    Με κοίταξε, στα μάτια. Είχε κάτι το βλέμμα του εκείνη την ώρα. Χωρίς να το ζητήσει. Σηκώθηκα από τη πολυθρόνα μου. Έβγαλα τα ρούχα μου κι έμεινα γυμνός μπροστά του. Ήθελα να του δείξω ότι είμαι ένα λεπτό, γυμνασμένο, λευκό άτριχο αγόρι.



    Σηκώθηκε από τη πολυθρόνα. Ήρθε κοντά μου. Με άγγιξε στο στήθος μου, στα μαλλιά μου. Έπιασε τους γλουτούς μου, τους έσφιξε.

    «Θα μπορούσες, αλλά εγώ θέλω σκλάβο» μου είπε

    «Δεν το έχω ξανακάνει, δεν ξέρω πως να είμαι καλός σκλάβος»

    Έσφιξε πιο πολύ τους γλουτούς μου. Με φίλησε στο στόμα.

    «Θα με μάθετε;»

    Γέλασε.

    «Θες να σε εκπαιδεύσω;»

    «Μάλιστα Κύριε» από τα ελάχιστα που ήξερα από κάποιο πορνό που είχα δει.

    Έβγαλε τα ρούχα του κι εκείνος. Γυμνασμένος. Με πήγε στο κρεβάτι του. Μου έκανε έρωτα στην αρχή, αλλά μετά έγινε πιο σκληρός, με πήρε με δύναμη. Τον ένιωθα μέσα μου, πονούσα, με γέμιζε δεν ήθελα όμως να σταματήσει. Πήγαμε για ντουζ. Τον πήρα στο στόμα μου, τον γεύτηκα. Έχυσε μέσα μου.Άφησε το νερό να τρέξει πάνω στα κορμιά μας. Πήρα τη πετσέτα, τον σκούπισα, τον στέγνωσα. Εκείνος ξάπλωσε, πήγα κι έπλυνα τα ποτήρια στο νεροχύτη. Μου ζήτησε να μαγειρέψω. Έκανα φιλέτο μοσχάρι για εκείνον και πατάτες για εμένα. Δεν τρώω κρέας.



    Ήρθε για φαγητό, γυμνοί και οι δύο. Του άρεσε η μαγειρική μου. Πήγαμε στη κουζίνα. Έπλενα τα πιάτα, ήρθε από πίσω μου. Με πήρε στον πάγκο της κουζίνας. Αυτή τη φορά κράτησε πολύ ώρα. Δεν έχυνε με τίποτα. Δεν με έχουν ξαναπάρει για τόση πολύ ώρα. Του άρεσε που άντεξα. Μου έριξε μερικές σφαλιάρες στο κώλο. Πόνεσα. Έβγαλα βογγητό, γέλασε.

    «Δηλαδή με το μαστίγιο πως θα αντέχεις;» μου είπε, ενώ έβαλε τα γέλια.

    «Αλήθεια θα με μαστιγώσετε;»

    «Ναι φυσικά»

    «Κοίτα Τζέημς μπορείς να το σκεφτείς, δεν θα είναι εύκολο. Δεν θα σου αρέσουν πράγματα. Θα πονάς και θα υποφέρεις πολύ. Αυτό είναι το τίμημα για να είσαι μαζί μου»

    Γύρισα προς το μέρος του, γονάτισα. «Εκπαιδεύστε με, σας παρακαλώ, Κύριε;»