Body modification and/in BDSM

Στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν θα άλλαζε κάτι, απλά δεν θα είχα χρόνο να προετοιμαστώ.  Αν και για να είμαι ειλικρινής, ο κομμωτής μου είναι που αντιστέκεται σθεναρά μέχρι στιγμής.   Κι αυτό γιατί θεωρώ ότι δύο άνθρωποι ζευγαρώνουν καλά όχι επειδή η σχέση είναι ή δεν είναι ασύμμετρη αλλά επειδή έχουν πέραν της επιθυμίας ο ένας για τον άλλον και μια γενικά κοινή ματιά απέναντι στην ζωη και τα πράγματα.
Το ερώτημα λοιπόν αποκτά ενδιαφέρον, αν εγώ ήμουν κοκέτα και θεωρούσα δομικό στοιχείο της προσωπικότητας, της θηλυκότητας και της εν γένει σεξουαλικότητάς μου, να πηγαίνω τακτικά κομμωτήριο, να κάνω αυστηρή διατροφή, να λιώνω στις γυμναστικές και και ξαφνικά μου επιβαλλόταν κάτι τόσο 'ανάποδο' να αφήσω γκρίζα τα μαλλιά μου και να βγω από την κατηγορία skinny που λατρεύεται στα περιοδικά και στα media, τι να σου πώ, μάλλον θα ερχόμουν σε μεγάλη εσωτερική σύγκρουση την οποία δεν γνωρίζω εαν και πώς θα επιλυόταν κι αυτό όχι επειδή αποφεύγω να απαντήσω αλλά επειδή είμαι αυτή που είμαι και τείνω προς τις αρμονικές σχέσεις...

 

Πολύ εύστοχη παρατήρηση. Μου έδωσες αφορμή για νήμα...  

 

το λατρεψα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

με τη σειρα μου δεν εχω κανει κατι το ιδιαιτερα δραστικο πανω μου.
ημουν ατομο που μου αρεσαν οι δραστικες αλλαγες , το ακραιο.
φοβομουν ομως υπερβολικα τις συνεπειες και την αναληψη αυτων. η αισθηση μονιμοτητας οπως ειπε και καποιο αλλο μελος.
για αυτο το λογο δεν αλλαζα τιποτα πανω στο σωμα μου (δε μου επιτρεποταν βεβαια και μεχρι τα 16 μου).

μετα απο μια σειρα αλλαγων στη ζωη μου γενικοτερα, ειπα τερμα η δειλία, αφου αλλαζω απο μεσα θα αλλαξω και απο εξω.

αρχισα με ενα piercing στη μυτη, κατοπιν εβαψα τα μαλλια μου , εκανα αλλο ενα piercing στη γλωσσα.
δεν εχω σταματησει με τις αλλαγες πανω μου. αυτα ειναι τα μικρα για την προσαρμογη μου στις αποφασεις που εχω παρει.
θα ακολουθησει το τατου .
θα συνεχισω μεχρις οτου να ειμαι οπως επιθυμω εγω.
τελος οι δισταγμοι, τελος οι φοβοι.
δικο μου το σωμα δικες μου οι αποφασεις.
σημασια πανω απο ολα εχει να αρεσουμε στον εαυτο μας.
να ειμαστε οπως μας εκφραζει εμας να ειμαστε.
οποτε ναι στο body modification, καταληγω πως ειναι τροπος εκφρασης κυριως.

 

Πολύ ενδιαφέρον νήμα @margarita_nikolayevna και με πάρα πολλές προεκτάσεις που κάποιες από αυτές τίθενται συνοπτικά στο κείμενο που παραθέτει η @Madeleine Rk.


Προσωπικά, πάντα είχα την τάση να επεμβαίνω στο σώμα μου με διάφορους τρόπους και βρίσκω ότι αυτό δεν είναι άσχετο από την ανάγκη μου για το BDSM και πιο συγκεκριμένα, ίσως, από την ανάγκη για την αίσθηση του πόνου.


Aπό τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου είμαι είτε σε δίαιτα είτε σε ανισόρροπη διατροφή που αγγίζει τα όρια της βουλημίας. Πάντοτε ασχολούμουν με τη γυμναστική, εννίοτε εμμονικά, και σε όσες περιόδους δεν το κάνω νοιώθω ότι δεν λειτουργώ κανονικά. Έχω, επίσης, κάποια tattoos.


Ταυτοχρόνως, από την αρχή της σεξουαλικής μου ζωής είχα ανάγκη την αίσθηση του πόνου και όσο περνούν τα χρόνια και δοκιμάζω διάφορες πρακτικές, συνειδητοποιώ ότι φαίνεται να μου ταιριάζουν, επίσης, οι τεχνικές περιορισμού καθώς και η αίσθηση της "διαπερατότητας" του σώματος μέσω της ταυτόχρονης διείσδυσης σε διάφορες οπές του.


Όλα όσα ανέφερα, φαίνεται να συνοψίζονται σε ένα πράγμα: στην ανάγκη μου να διαχειριστώ το όριο του σώματός μου. Πού αρχίζει και πού τελειώνει ο εαυτός μου. Ποιο είναι το σώμα μου. Η ακραία δίαιτα ή η βουλημία δημιουργούν έντονα αποτελέσματα στο σώμα: πόνο στο στομάχι, οξύνονται ή αποκοιμίζονται οι αισθήσεις, το σώμα είναι είτε πολύ ελαφρύ και ευερέθιστο, είτε βαρύ και "'ναρκωμένο". Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τη γυμναστική: το σώμα ενεργοποιείται, ζωντανεύει, αποκτά υπόσταση. Σχετικά με τα tattoos, ενώ πλέον αισθητικά θα ήθελα να μην έχω τίποτα στο δέρμα μου, μου λείπει απίστευτα η αίσθηση της βελόνας σε συνδυασμό με τον ήχο της μηχανής του τατουάζ...

Το BDSM που εφαρμόζω έως τώρα φαίνεται να έχει μεταξύ άλλων και αυτόν τον στόχο: να νοιώσω ότι υπάρχω εντοπίζοντας το πέρας του σώματός μου. Ίσως για αυτό θα τοποθετούσα τον εαυτό μου πιο κοντά στον μαζοχισμό παρά στην υποτακτικότητα, καθώς οι ανάγκες μου φαίνεται να περιστρέφονται πιο πολύ γύρω από τις σωματικές αισθήσεις και τον πόνο παρά την υποτακτική ψυχολογία (το αντίθετο μάλιστα).

 

Οι απαντήσεις σας είναι υπέροχες, μια προς μια και σας ευχαριστώ όλους και όλες πάρα πολύ!!! Ήταν ανέλπιστα πολλές και εκ βαθέων οι τοποθετήσεις σας!   Ευχαριστώ ακόμη μια φορά!

Τα δικά μου συναισθήματα απέναντι στο body modification είναι ανάμεικτα. Για μένα (μη ρωτάω μόνον, να λέω κιόλας είναι το σωστό   ) το body modification έχει πάντα απόλυτο και μόνο κριτήριο το αισθητικό. Εννοώ ότι οι όποιες παρεμβάσεις έχω κάνει - κάνω εγώ πάνω μου τις βλέπω σαν στόλισμα, σαν τέχνη. Δεν θα επέλεγα ποτέ παρεμβάσεις σαν αυτές του ενδιαφέροντος κειμένου που μας έβαλε η @Madeleine Rk . Αλλά τα τατουάζ και κάποια piercing μου αρέσουν πολύ. Το ίδιο και παρεμβάσεις στο χρώμα των μαλλιών.

Μια εμπειρία από το παρελθόν μου είναι η εξής: ο πρώτος Αφέντης που είχα στη ζωή μου ήθελε να μου κάνει ένα τατουάζ. Το ήθελα κι εγώ πάρα πάρα πολύ! Έτυχε για κάποιο διάστημα και δεν μου το έκανε (λόγοι οικονομικοί, αναβλητικότητας κ.ά). Μετά τελείωσε αυτή η σχέση. Λυπήθηκα και ακόμη λυπάμαι που δεν το έχω εκείνο το τατουάζ. Μια φίλη μου με είχε ρωτήσει "καλά και αν τώρα το είχες τι θα έκανες;;". Απάντηση μου είναι ότι θα χαιρόμουν πάρα πολύ. Είναι ένα κομμάτι της ιστορίας της ζωής μου, γραμμένο πάνω στο ίδιο μου το σώμα. Δεν θα το έσβηνα ούτε στις πιο οδυνηρές μου στιγμές, όπως δεν θα μπορούσα ποτέ μα ποτέ να σβήσω κι εκείνον τον άνδρα από μέσα μου και από τη ζωή μου. Είναι εγώ αυτό το σχέδιο που δεν έχω, έστω και σε ένα freeze frame μιας στιγμής παλαιότερα στο χρόνο. Αλλά χωρίς αυτό, όπως και χωρίς όλα τα άλλα εγώ δεν θα ήμουν εγώ  

Για αυτό το λόγο δεν είμαι αρνητική και στο branding. Έχω μάλιστα ένα μικρό. Ακόμη και αν τελειώσει ποτέ η σχέση με τον Κύριο μου, που μου το έχει κάνει, δεν θα προσπαθήσω να το βγάλω, είναι ένα σπουδαίο κομμάτι της ζωής μου, της προσωπικής μου ιστορίας. Και είναι πανέμορφο!

Δεν θα το έλεγα αυταπάτη. Είναι τόσο μα τόσο όμορφο να επιλέγουμε αυτά που επιθυμεί ο σύντροφος μας. Το βλέπω σαν αρμονία, σαν συμπόρευση, σαν σύμπλευση, εναρμόνιση. Και ακριβώς επειδή μπορούμε να πούμε και όχι δείχνει ότι πράττουμε ελεύθεροι  

 

Το σώμα μας είναι ενας ναος, μεσα σε αυτό ζούμε και έτσι, οφείλουμε να το φροντίζουμε για πάντα.. Από μικρή φροντιζα και φροντιζω το σώμα μου με αθλητικες δραστηριοτητες, τα τελευταία ετη ανελλιπώς γυμναστήριο, ενώ δεν επιθυμώ οποιαδήποτε δραστική αλλαγή πανω του, τύπου τατουάζ, piercing, ακόμη και βάψιμο μαλλιων σε χρώμα πολύ πέραν του φυσικού.. Ίσως είμαι από τις τυχερες που η μητέρα φύση προνοησε τοσο, ώστε κανενας Μaster ή Dom να μου ζητησει κάποια αλλαγή..

 

Στολίδι είσαι μόνη σου!...  

 

Φτου μου δηλαδή!!  

 

Πάντα διασκέδαζα με το καροτέν χρώμα της κεφαλής μου,ακομη κι οταν μερικές θειάδες ετειναν το χέρι να πιάσουν το κεφαλάκι λες κι ηταν κάποια μετουσίωση του χολυ γκρειλ
κι ακόμη,όταν βαριέμαι,ενώνω τις φακίδες στα χέρια μου,σχηματίζοντας ετσι ενα τατου φανταστικών αστερισμών αναλογα με τη διάθεση.
στο σχολείο βέβαια μερικά φυντανάκια με φώναζαν Μικρή Ιρλανδέζα,
αλλα στη πορεία διεπίστωσα πως μια συνονόματη κοκκινομάλλα Αγγλιδα Βασίλισσα κατέρριψε ολόκληρη Ισπανικη Αρμάδα
κι αναπτερώθηκα ανάλογα.
Ποτέ δε θα άλλαζα κάτι στην εμφάνισή μου προς τελείως διαφορετική κατεύθυνση απο τη φυσική μου διάθεση,για την υποκειμενική τέρψη των εκάστοτε ταδε..
(ξορκίζοντας κάπως έτσι και τις κακές προφητείες των προαναφερ-θειτσων
οι οποίες προβλέπουν στα (κακώς) μελλούμενα της μπελ εποκ αισθητικής τους πως "μετα τα είκοσι θα γίνει κι εσένα το σωματάκι σου πιο χυμώδες και πιο γυναικείο"
και τις αναπάντητες κλήσεις τους στο αίτημα "να τρώω λίγο περισσότερο")
Έμαθα λοιπόν με την πολύτιμη παρουσία του,να αγαπώ τον εαυτό μου μέσα απο το βλέμμα του
κι έμαθα επίσης να αποδέχομαι τη διαφορετικότητα της εκάστοτε οπτικής.

υ.γ εξαίρεση αποτελούν βελτιωτικές πρακτικές οπως ο πρόσφατος σταματημός της ονυχοφαγίας με τσίχλα και τσιχλόφουσκα σε αντιπερισπασμό,
ο περιορισμός στα αγαπημένα δρακουλίνια και πακοτίνια επειδή δημιουργούν μπιμπίκια στο μέτωπο και το υποχρεωτικό τρύπημα των αυτιών για να φιλοξενήσουν δύο σύμβολα..

 

...τότε δεν ξέρω για τους άλλους, μα εγώ μένω στης Αγίας Υπομονής.



 

 

Η "υποσυνείδητη ύπνωση" που δεχόμαστε απο τα media παίζει πολύ μεγάλο ρόλο σε αυτό το θέμα. Είμαι υπέρ σε οτιδήποτε θέλει να κάνει κάποιος στο σώμα του (γιατί ειναι δικό του) όταν για εμένα ειναι σε μια ηλικία που ξέρει τον λόγο που κάνει ότι κανει.

Βεβαια έχω και άλλες αντιλήψεις. Πχ ξενερώνω τρομερά με τα βαμμένα νύχια και το υπερβολικό μακιγιάζ που παραμορφώνει τα φυσικά χαρακτηριστικά (που θεωρώ κιτς) σε σχέση με ένα δυο η περισσότερα tattoo ... Αλλά περί ορέξεως