Cat on a hot tin roof

Την Τετάρτη, ο V με έδεσε στο κρεβάτι, με τα πόδια ανοιχτά.

"Θα μείνεις εδώ δεμένη για λίγες μέρες. Μπορείς να καυλώσεις αλλά δεν έχεις την άδεια να χύσεις. Μέχρι να σου πω εγώ. Κατάλαβες;"

Πάντα είχα πρόβλημα με τις καυλίτσες μου. Υποκύπτω στις σωματικές μου ορμές, σαν να είμαι κανένα γατί πάνω σε καυτή στέγη. Τι είδους σκλάβα είναι αυτή που δεν εξαρτά τον οργασμό της από τον Αφέντη της και εξαρτάται από τις ορμές της; Ω τον καταλάβαινα απόλυτα...

Η πρώτη μέρα πέρασε ανώδυνα. Ήμουν γυμνή, με τα βυζάκια μου να δείχνουν στο ταβάνι, γιατί οι κρίκοι κάνουν τις ρώγες μου να ορθώνονται. Πότε πότε ερχόταν ο V και μου τις τράβαγε. Μου έχωνε δυο δάχτυλα στο μουνί και μου τα έδινε να τα γλύψω. Μετά με παρατούσε σύξυλη.

Αγαπώ πολύ τους Σαδιστές.

Δεν βαριόμουνα γιατί ο V είχε φροντίσει να μην βαρεθεί το γατάκι του. Είχε συνδέσει τον υπολογιστή με την τηλεόραση και μου έβαζε να βλέπω συνέχεια επεισόδια με τον Dr. House. Είχε ξεκινήσει από τον πρώτο κύκλο.

Την Πέμπτη με έλυσε για λίγο και με άφησε να περπατήσω γύρω γύρω στο διαμέρισμα για να ξεμουδιάσω. Πρόσεχε φυσικά να μην αγγίξω τον εαυτό μου. Με έβαλε να σταθώ μπροστά του, κοίταξε προσεκτικά το μουνί μου και έμεινε ικανοποιημένος. Είχε φουσκώσει από την καύλα και η κλειτορίδα μου ήταν τεράστια, σαν ένα μικρό πέος.

Μετά με ξανάδεσε στο κρεβάτι, με τα πόδια ανοιχτά. Το ίδιο βράδυ ήρθε ένας φίλος του επίσκεψη. Ο V με έδειξε στον φίλο του, ο οποίος ενδιαφέρθηκε πολύ για την περίπτωσή μου. Του ζήτησε την άδεια να παίξει λίγο μαζί μου και ο V του την έδωσε.

"Μόνο μην την κάνεις να χύσει," του είπε.

Ο φίλος του έπαιξε κι αυτός με τις ρώγες μου, καθώς λίγοι άντρες μπορούν να αντισταθούν στα κρικάκια. Τα έδεσε μαζί με ένα σκοινάκι έτσι ώστε να ενώνονται τα στήθια μου. Ήταν αρκετά επώδυνο γιατί ακόμη δεν έχουν θρέψει εντελώς τα συρίγγια. Ήμουν πολύ καυλωμένη. Θυμήθηκα τον Άλλον που μου έλεγε "να είστε πάντα νωπή, νιανιανια..." Κοίταξα τον V ικετευτικά αλλά αυτός παρέμενε σταθερός στην απόφασή του. Θα έχυνα όταν ήθελε Αυτός. Και ακόμα, δεν ήθελε.

Την Παρασκευή είχα αρχίσει να παρακαλάω, εγώ που δεν παρακαλάω ποτέ. Αν και με έλυσε πάλι για να ξεμουδιάσω, δεν με άφησε να πλυθώ. Το μουνί μου έβγαζε συνέχεια άσπρα υγρά, τόσα πολλά που κυλούσαν στό εσωτερικό των μηρών μου. Μύριζαν θάλασσα.

Το Σάββατο άρχισα να τον βρίζω. Φώναζα και χτυπιόμουν και αναγκάστηκε να με φιμώσει για να μην πω πράγματα που θα τα μετάνιωνα μετά. Δεν του αρέσει να με τιμωρεί. Θεωρεί προτιμότερη την πρόληψη της αταξίας παρά την τιμωρία της αφού γίνει. Προσπάθησε λοιπόν να μου εξηγήσει αυτό που τα καυλωμένα γατάκια δεν μπορούν να καταλάβουν, οι σκλάβες όμως πρέπει.

"Η καύλα σου είναι στη καύλα, όχι στο χύσιμο. Ο οργασμός σου είναι η δική μου καύλα."

Ηρέμησα τότε. Έτρεμα όμως ακόμη και ο V το πρόσεξε αυτό.

"Κουράγιο μικρή μου. Θα χύσεις την Κυριακή. Θα αντέξεις. Είσαι μια πολύ καλή σκλάβα και θα γίνεις ακόμη καλύτερη."

Βρήκα τότε τη δύναμή μου και σταμάτησα να τρέμω. Ήξερα τι έπρεπε να κάνω. Βούτηξα μέσα στην απελπισία μου και κολύμπησα αργά απολαμβάνοντάς την. Η μυρωδιά της θάλασσας είχε εξαπλωθεί σε όλο το δωμάτιο.

Μετά ήρθε η Κυριακή.

 

Σήμερα είναι Κυριακή,Δώρα...μην αργεις σε παρακαλώ...

 

Άκρως απολαυστική για πολλοστή φορά.
Ξέρεις πως να βιώνεις τις προσωπικές σου στιγμές και ξέρεις πως να τις μεταφέρεις σε εμάς με τρόπο γλαφυρό και δημιουργώντας μας εικόνες. Η Κυριακή έφτασε και είμαι πολύ περίεργοσ να δω την περιγραφή της κορύφωσής σου.

 

Είχε πει ότι θα έρθει στις 4. Με είχε λύσει και είχε φύγει, ξέροντας ότι δεν θα ήμουν ανυπάκουη, γιατί η ανυπακοή με κάνει και αισθάνομαι τόσο άσχημα που ποτέ δεν αποτελεί επιλογή. Περίμενα λοιπόν πολύ υπομονετικά, πάντα γυμνή. Δεν αγγιζόμουνα, έκανα άλλα πράγματα για να μην σκέφτομαι την καύλα μου. Μπήκα στο φόρουμ, έγραψα την ιστορία, μετά διάβασα ένα βιβλίο. Δεν ήθελα να του τηλεφωνήσω και να του υπενθυμίσω αυτό που μου είχε υποσχεθεί. Σκέφτηκα ότι μάλλον του άρεσε να με κάνει να περιμένω λίγο ακόμα. Το μουνί μου είχε ανάψει, δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτε άλλο, ήθελα απλά να χώσω τα χέρια μου μέσα μου. Ήθελα να βγάλω όλη αυτή τη θάλασσα που φούσκωνε εκεί στα γεννητικά μου όργανα, πνιγόμουνα πια, η επιθυμία μου είχε γίνει το μαρτύριό μου. Δεν μπορούσα ούτε να σκεφτώ λογικά, ούτε να φάω, τίποτα. Τελικά στις 5.30 δεν άντεξα άλλο και του έστειλα μήνυμα.

"Είμαι κάπως αναστατωμένη," έλεγε το μήνυμα.

"Έγινε κάτι; Γιατί έχεις αναστατωθεί;" ήταν η δική του απάντηση. Α μάλιστα. Nonchalance ή Σαδισμός; Ας ρίξω τα ζάρια.

Η απάντησή μου ειλικρινής: "Θα βάλω τα κλάματα. Τα έβαλα" είπα και τα έβαλα. Έκρυψα το πρόσωπό μου μέσα στα χέρια μου και έκλαψα από απελπισία. Δεν το έκανα επίτηδες, δεν ήθελα να τον εκβιάσω. Θεώρησα ότι πρέπει να ξέρει πότε με κάνει και κλαίω. Αλλά ήταν εκβιασμός. Έλεγα, "Το παράκανες. Με έκανες να υποφέρω περισσότερο από όσο αντέχω." Μάλλον δεν είμαι καλή σκλάβα. Αλλά θα γίνω καλύτερη.

Μετά από μισή ώρα περίπου, όταν είχα σταματήσει τα κλάματα και ρουφούσα τις μύξες μου και συνέχιζα να απολαμβάνω την γαμημένη αίσθηση ότι ήμουν σαν παιδάκι που του έταξαν βόλτα με το τρενάκι και αργούν να το πάνε, χτύπησε το τηλέφωνο. Μου έδωσε άδεια οργασμού και μου είπε με ποιο τρόπο να το κάνω, τίποτε πολύ φοβερό, απλά την μαύρη σφήνα στον κώλο και να φροντίσω να αργήσω όσο μπορώ. Ρουθούνιζα ακόμα μέσα στο ακουστικό και η φωνή μου ήταν μαγκωμένη, είχα ξαναγυρίσει για τα καλά στον μαγικό κόσμο της παιδικής μου ηλικίας. Και μόλις με είχαν ανεβάσει στο τρενάκι μου.

Το έκανα λοιπόν. Τον σκεφτόμουν συνέχεια, σαν να ήταν δίπλα μου, και τον είδα με το μάτι του μυαλού μου να μου χώνει την σφήνα στον κώλο, χωρίς πολλές τισιριμόνιες, χραπ, μια κι έξω. Και την έβαλε πολύ καλά μέσα, για να αισθάνομαι πολύ γεμάτη, έτσι όπως μου αρέσει. Μετά έτριψα το μουνί μου και την κλειτορίδα μου και φρόντισα να αργήσω. Έβαλα δυο δάχτυλα μέσα και ήταν ζεστά και μουσκεμένα εκεί μέσα, ήταν τόσο όμορφα. Άνοιξα πολύ καλά τα πόδια μου, τα σήκωσα ψηλά και τρίφτηκα μέχρι που έχυσα μουγκρίζοντας και ψιθυρίζοντας τις συνηθισμένες μου ασυναρτησίες, είπα κάτι χαζοπραγματάκια σαν ιιιχχχ, ιιιχχχ, και αυτό ήταν όλο.

Μετά ήμουν εντάξει και πάλι, βρήκα τον εαυτό μου και μπόρεσα να φάω επιτέλους γιατί είχα ξελιγωθεί. Τότε με ξαναπήρε τηλέφωνο για να με μαλώσει. Με μάλωσε επειδή είχα βάλει τα κλάματα.

"Θα μπορούσες να είχες ζητήσει αυτό που ήθελες, να παρακαλέσεις, αντί να περιμένεις και να βασανίζεις τον εαυτό σου πέρα από τις αντοχές σου."

Πράγματι. Αυτή η περηφάνεια θα με φάει.

"Απο δω και πέρα απαγορεύεται να βασανίζεις τον εαυτό σου. Μόνο Εγώ θα σε βασανίζω. Κανένας άλλος."

Επιτέλους, ένας νορμάλ άνθρωπος.

Τέλος καλό, όλα καλά λοιπόν. Μόνο που τώρα, που γράφω αυτές τις αράδες, με φρίκη μου διαπιστώνω ότι είμαι και πάλι καυλωμένη. Φτου κι απ' την αρχή. Κύριε, σας παρακαλώ...

Ας μην το παρακάνω. Σσσσς...Καληνύχτα.

 

Απλά υπέροχο...

 

δώρα με πανικοβάλεις. πες μου ότι δεν θα χυνεις μονο μια φορά την εβδομάδα στο επόμενο διάστημα...

οι καύλες δεν είναι σταθερό μέγεθος. και ναι μεν η προσμονη τους τις κανει εντυπωσιακα δυνατές, από την άλλη όμως οι καύλες ειναι κάτι που το προσέχουμε και το θρέφουμε και το εξασκούμε για να υπάρχει. αλλιως τις ξεχνάμε και πηγαίνουμε για ψάρεμα....

τώρα τι σου λεω, πιθανότατα τα ξέρεις καλύτερα από εμένα αυτά τα πράγματα, απλά να προσέχεις...


Και τα φιλιά μου στον σαδιστούλη σου, πολύ τον συμπαθώ λολ 

 

Αχχχ βρε Ντόρα μα καύλωσες πάλι, γραφώ αυτό και πάω να τραβήξω μια έτσι στα γρήγορα, άκου μύριζε θάλασσα! Υπέροχο!

 

.....

 

xaxa wraios
χαχα ωραίος

 

Απάντηση: Cat on a hot tin roof

μασ εκανεσ να χυσουμε....

 

Απάντηση: Cat on a hot tin roof

μπράβο σου που καταφέρνεις να συνδυάσεις την καύλα με το χιούμορ τόσο πετυχημένα... 

 

Απάντηση: Cat on a hot tin roof

Καταπληκτικό!